Κοκκάλια (1.720m)-Αλογοβούνι (1.741m) 29-5-2022

[billy84]

Ένα συνεχές παιχνίδι με τον χρόνο. Ένα συνεχές κρυφτό με τον καιρό που έρχεται ορμητικά απο κάποια ώρα και μετά. Αυτός είναι ο Μάιος στα ορεινά της Ελλάδας. Αυτός είναι ο δικός μου Μάιος. Πάντα ποντάρω σε μακρινές εξορμήσεις, πάντα με διαψεύδει με την τρομερή αστάθειά του. Πάντα όμως με αποζημιώνει με μαγικές εικόνες. Ένας Μάιος που ξεκίνησε με το Παπίκιο στην ανατολική Ροδόπη, συνεχίστηκε στα δυτικά της Πίνδου με τον Γκορίλα και τη Χιονίστρα και με την Κρήτη και τον Ίταμο στην ανατολική πλευρά των Αγράφων. Τελείωσε ανέλπιστα καλά με ακόμα μια μαγική εξόρμηση στα Κοκκάλια, ίσως στην πιο όμορφη διαδρομή του είδους στην Ελλάδα.

Όταν είχαμε πάει με τον Μάκη (ο έταιρος τρελός που ενίοτε ακολουθεί είτε με Τρανσαλπ είτε με Τενερέ) πριν 4 χρόνια είχα πει ότι θα ήταν σχεδόν απίθανο να πήγαινα εκεί πάνω μόνος. Πρόκειται για μια πολύ δύσκολη διαδρομή με υψηλές κλίσεις και σαθρά κομμάτια. Όπως είπα όμως, είχαν περάσει 4 χρόνια συνεχούς χωμάτινης τριβής και με δυσκολότερες καταστάσεις που έτυχε να αντιμετωπίσω. Οπότε τόλμησα και φυσικά τα πάντα ήταν εύκολα για μένα πια. Σίγουρα όμως πρόκειται για μια πολύ δύσκολη και επικίνδυνη διαδρομή ειδικά για κάποιον που είναι μόνος.

Εκτός απο τη δυσκολία της διαδρομής είχα να αντιμετωπίσω και τον καιρό που εδειχνε να χαλάει απο το μεσημέρι και μετά. Άλλα σάιτ έδιναν απο τις 12.00 βροχή, άλλα απο τις 14.00, άντε βγάλε άκρη. Σε αυτές τις περιπτώσεις ακολουθείς πάντα το χειρότερο σενάριο. Ότι ο καιρός μπορεί να έρθει συντομότερα απο τη χειρότερη πρόβλεψη. Έτσι, ήδη στις 6 το πρωί βρισκόμουν στο δρόμο και μέσω παλιάς εθνικής έφτασα εύκολα στη Λαμία και απο εκεί στη Φτέρη και το Γαρδίκι απο όπου θα ανέβαινα στην κορυφογραμμή.

Το Γαρδίκι είναι ένα πολύ γραφικό χωριό χτισμένο σε υψόμετρο 1025m. Στο παρελθόν, επειδή στη Φθιώτιδα υπήρχαν δύο οικισμοί με το όνομα Γαρδίκι (σήμερα το ένα έχει μετονομαστεί σε Πελασγία), αναφερόταν ως Γαρδίκι Ομιλαίων, από τον τέως Δήμο Ομιλαίων, όπου ανήκε και του οποίου απετέλεσε έδρα.

[billy84]

Απο το Γαρδίκι προωθήθηκα εύκολα στον 1ο στόχο της εξόρμησης που ήταν το Αλογοβούνι, ένα εκ των 3 βουνών του συγκεκριμένου ορεινού συμπλέγματος που περιλαμβάνει την Οξυά και τα Κοκκάλια.
Η διαδρομή ήταν σε γενικές γραμμές βατή. Προς το τέλος το τοπίο ήταν εξωπραγματικό.









Μέσα στα αλπικά λιβάδια και τελείως εκτός δρόμου, στο βάθος το Βελούχι.
















Στο βάθος τα Βαρδούσια.











Απο εδώ συνέχισα με τα πόδια περπατώντας σε αυτά τα υπέροχα λιβάδια.

















Άσε με εδώ για ώρες, ή και μέρες μη σου πω...













Σύντομα διακρίνω την ψηλότερη κορυφή του βουνού στα 1741m















Στο βάθος Καλιακούδα και Χελιδόνα












Κάτι σαν όρυγμα-οχυρό

[billy84]

Την 1η φορά που είχα έρθει ήταν Ιούλιος και τα πάντα ήταν κίτρινα. Ο Μάιος δίνει τη δική του πινελιά
















Στην τελική ευθεία για την ψηλότερη κορυφή










Κορυφή Αλογοβουνίου 1741m












Τι να πει κανεις για αυτή τη θέα...























Η Οξυά στο πλάνο. Διαχωρίζεται με το Αλογοβούνι απο αυτό το ''χάσιμο'' που υπάρχει μεταξύ τους.

[billy84]

Επιστροφή στο σημείο που ξεκίνησα











Και συνέχεια στην κορυφογραμμή μέχρι να συναντήσω την κορυφή Καστρί στο όρος Κοκκάλια πια. 20 λεπτά μετά.
















Σε κάποια σημεία υπάρχουν λούκια που όλο και βαθαίνουν με το χρόνο. Κάποια στιγμή θα είναι απροσπέλαστα. Δεσπόζει η τεράστια ανηφόρα που ανεβαίνει στα Κοκκάλια και έχει ένα δύσκολο σημείο προς το τέλος της.











Λίγα μέτρα πριν το Καστρί.











Θέα προς το Βελούχι



















Κορυφή Καστρί 1720m. Στα Κοκκάλια το 279 π.Χ. έγινε μία ιστορική μάχη ανάμεσα στους Αιτωλούς και τους Ευρυτάνες εναντίον των Γαλατών η έκβαση της οποίας υπήρξε καθοριστική για τον νικητήριο αγώνα των Ελλήνων εναντίων των επίδοξων κατακτητών. Η σύγκρουση που ξέσπασε κράτησε για μέρες και ήταν πραγματικά σφοδρότατη επιφέροντας μεγάλες απώλειες για τους βάρβαρους. Στην περιοχή υπάρχουν ακόμη απειράριθμα θρυμματισμένα κόκαλα σκορπισμένα στο έδαφος, απ' τα οποία η τοποθεσία πήρε το όνομα της "ΚΟΚΚΑΛΙΑ".


















Στο βάθος η Καλιακούδα



























Το εντυπωσιακότερο ακόμη και για μένα ήταν αυτό.















Δηλαδή με ένα Mitas Ε07 χωρίς αρκετό τακούνι να απομένει και με 40psi, ανέβηκα εύκολα στα Κοκκάλια. Πριν 4 χρόνια θα μου πεις είχα ανέβει με ΒΤ023 που είναι καθαρά ασφάλτινο. Βέβαια τότε είχα ανέβει απο την άλλη πλευρά και δε χρειάστηκε να ανέβω την τρελή ανηφόρα που ανέβηκα τώρα. Τι να πω? Άγνωσται αι βουλαί του Σοιχίρο (και του billy84. )

[billy84]

Συνέχισα τη διαδρομή μέχρι το μνημείο. Υπάρχει μια σεβαστή κατηφόρα με κλίση την οποία έπρεπε να κατέβω. Σίγουρα καμία σχέση με την κλίση της προηγούμενης όμως. Προς το τέλος ο δρόμος έχει χαλάσει τελείως σε μια φουρκέτα. Έχει ανοιχτεί μια νέα διαδρομή που όμως έχει μεγαλύτερη κλίση αλλά ακόμα και έτσι είναι προτιμότερη. Βέβαια επέλεξα να πάω απο το χαλασμένο κομμάτι μόνο και μόνο επειδή είχα πάει απο το ίδιο 4 χρόνια πριν.











Μνημείο πεσόντων

[billy84]

Απο το μνημείο κατέβηκα εύκολα στο δρόμο για τη Ράχη Τυμφρηστού. Εκεί επικοινώνησα με τον φίλο Στράτο που είναι ο admin του ncclub.gr και μου είπε ότι σε 15 λεπτά το κλαμπ θα αποχωρούσε απο το Δασικό χωριό Λιβαδάκι. Όσο μου έβγαζε δηλαδή και το GPS απο μια εναλλακτική διαδρομή απο την πίσω πλευρά την οποία είχα τσεκάρει. Αρχικά απο τη Ράχη κινήθηκα ευθεία μέχρι λίγο πριν το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων.

[billy84]

Και απο εκεί μπήκα σε μια χωμάτινη διαδρομή εντελώς παρατημένη που μέχρι την τελευταία στιγμή δεν πίστευα ότι υπάρχει περίπτωση να βγαίνει. Ήταν βέβαια φανταστική









Πρώτα σημάδια ότι είναι εντελώς παρατημένη











Κάποια στιγμή πέτυχα και πεσμένο κορμό δέντρου που όμως είχε ένα ιδανικό κενό για να χωρέσω εγώ και το NC.












Και εδώ προς στιγμή πίστεψα ότι δε βγαίνει αλλά τελικά το λούκι δεν ήταν τόσο βαθύ.














Τελικά ήταν απο τις λίγες φορές που με διέψευσε η διαδρομή και τελικά βγήκε. Εδώ ολόκληρη η σύντομη περιπέτεια.

[billy84]

Η εξόρμηση συνδυάστηκε με καφέ στο δασικό χωριό που είναι χτισμένο σε ιδανική τοποθεσία.






















Η όρεξη είχε ανοίξει και με ένα φιλαράκι απο την Πάτρα συμφωνήσαμε να πάμε στον Γοργοπόταμο για εγγυημένο φαγητό (τρώω εκεί απο το 2002).






























Ήταν απο τις ελάχιστες φορές τα τελευταία χρόνια που πραγματικά άραξα με την ψυχή μου χωρίς καμία πίεση χρόνου. Άλλωστε οι στόχοι βγήκαν εύκολα και σύντομα και λόγω του καιρού δεν υπήρχε δυνατότητα ''απλώματος'' της εξόρμησης στα ορεινά.

Για τα Κοκκάλια τι να πει κανείς? Είναι μια μαγική διαδρομή με μεγάλη ιστορία πίσω της. Μαζί με τα καραφλά των Καλαβρύτων είναι μια κατηγορία απο μόνα τους, με τα Κοκκάλια φυσικά να υπερέχουν σε όλους τους τομείς και να είναι σαφώς πολύ δυσκολότερα.



Πάντα όρθιοι!

[gaslion]

Απίστευτες εικόνες!

[XLGeorge]

Ενταξει, ανεβασμα στα Κοκκαλια με τελειωμενο Ε07+ πισω και μηχανακι 17/17 πρεπει ναναι πρωτειά, keep riding!

[billy84]

Απίστευτες εικόνες!

Είναι μαγεία το μέρος τι να λέμε!!!! Εσύ έχεις πάει? Δε θυμάμαι να το είχαμε πει.

Ενταξει, ανεβασμα στα Κοκκαλια με τελειωμενο Ε07+ πισω και μηχανακι 17/17 πρεπει ναναι πρωτειά, keep riding!

Να είσαι καλά George πάντα όρθιος! Η αλήθεια είναι ότι πριν 4 χρόνια είχα κάνει κάτι ακόμα πιο απίθανο. Είχα ανέβει με Bridgestone ΒΤ023 πίσω!









Βέβαια τότε είχα ανέβει απο την πλευρά του μνημείου οπότε είχα αποφύγει την τεράστια ανηφόρα. Βέβαια και αυτή του μνημείου δεν είναι παίξε γέλασε αλλά είναι σίγουρα μικρότερης δυσκολίας.

[STF]

Μια από τις πιο αγαπημένες περιοχές. Ωραίος Βασίλη, καλά έκανες και πήγες!

[azar41]

Μαγικές εικόνες,'εχω ανέβει εκει πάνω τέλος Μαίου και προσυπογράφω.
Οξυά είναι η Σαράνταινα,η κορυφή δεξιά στο διάσελο όπως αναβαίνουμε απο Άμπλιανη;
Καλή συνέχεια,καλές αναβάσεις!

[nikosmec]

Ωραίος ρε Bill, για τα κοκκάλια τι να πει κανείς, πραγματικά μαγική διαδρομή. Την κάναμε πέρυσι με φίλους μεγάλη Παρασκευή και είχε ακόμα χιόνια. Συνέχισε έτσι!!!!

[billy84]

Μια από τις πιο αγαπημένες περιοχές. Ωραίος Βασίλη, καλά έκανες και πήγες!

Να είσαι καλά φίλε! Έπρεπε να πάω ξανά καθώς το Αλογοβούνι είναι μέσα στα 200 ψηλότερα βουνά της Ελλάδας και δεν είχα ανέβει στην κορυφή του! Νομίζω όμως ότι θα γίνω τακτικός επισκέπτης, θα το καθιερώσω μια φορά το χρόνο!

Μαγικές εικόνες,'εχω ανέβει εκει πάνω τέλος Μαίου και προσυπογράφω.
Οξυά είναι η Σαράνταινα,η κορυφή δεξιά στο διάσελο όπως αναβαίνουμε απο Άμπλιανη;
Καλή συνέχεια,καλές αναβάσεις!

Ακριβώς, με ύψος 1923m και λέγεται και Σαράνταινα όπως είπες!

Ωραίος ρε Bill, για τα κοκκάλια τι να πει κανείς, πραγματικά μαγική διαδρομή. Την κάναμε πέρυσι με φίλους μεγάλη Παρασκευή και είχε ακόμα χιόνια. Συνέχισε έτσι!!!!

Να είσαι καλά Νίκο! Και φέτος έλιωσαν αργά τα χιόνια καθώς έριξε φουλ εκεί στην περιοχή. Είναι φαντασία το μέρος!!!