1η μέρα
https://goo.gl/maps/CnkLmAxkxeebV3c66
Δευτέρα 4/7. Η μηχανή είναι φορτωμένη με σχεδόν όλα τα απαραίτητα για το ταξίδι, ο εξοπλισμός που επιλέχτηκε έχει καλοκαιρινό προσανατολισμό από τη μέση και πάνω, ο κινέζικος usb αντάπτορας συνδεδεμένος, τα χρήματα στο πορτοφόλι τα αναγκαία για περιπτώσεις συναλλαγών με δραχμές. Το ταξίδι ξεκίνησε 10:30 έτσι ώστε να βιώσω την απόλυτη εμπειρία του κάμπου της Λάρισας καταμεσήμερο. Πρώτη στάση Αγ. Αικατερίνη Δομοκού, με συμπτώματα αφυδάτωσης. Εκεί συναντώ τον πρώτο φωτισμένο της διαδρομής, με στρογγυλοφάναρο honda, κινητήρα Lifan και ταμπέλα long vehicle στο κουτί για πίτσες που είχε αντί μπαγκαζιέρας. Η πηγή της περιοχής με δρόσιζε όσο άκουγα την ιστορία του και μοιραστήκαμε τσιγάρο και μπισκότα καρύδας. Ως υποκατάστατο liposan, δούλεψε ένα κομμάτι χαλβά Φαρσάλων, το πάνω μέρος. Χαιρετηθήκαμε εγκάρδια και έφυγα με το βλέμμα στραμμένο στη μεγάλη πρόκληση...
Χωριό Βρυσιά. Με τα νώτα στο βουνό και το βλέμμα στον κάμπο. Και άσε τα άλλα χωριά να ψήνονται στη μέση του τηγανιού.
Και κάπου εδώ βάζω τέλος στα ψευτοδιλήμματα, ή sun visor ή γυαλιά ηλίου ή φιμέ ζελατίνα . Θα έβαζα και μάσκα ηλεκτροκόλλησης, αν χωρούσε μέσα από το κράνος.
Τα χωράφια φρεσκοθερισμένα, και για όσους δεν έχουν αλλεργία στα ψυχανθή, η μυρωδιά σφραγίζεται στη μνήμη.
Η ώρα της σιέστας κρατά τα τρακτέρ ακινητοποιημένα και ο επαρχιακός ελαφρά στριφτερός δρόμος του κάμπου είναι το δικό μου μικρό πιστάκι, μέχρι να με περάσει filler ένας σύντροχος που χαιρέτησε γιατί κατάλαβε ότι χάζευα ένα παρατημένο κωλόμπαρο στο πουθενά...
Περνάω Τέμπη με σκοπό να πάω Κόκκινο Νερό για το πρώτο μπανάκι, αλλά γίνεται επαναπρογραμματισμός δρομολογίου για μπάνιο στα λουτρά Λαγκαδά...μη ξεχνάτε ότι το θέμα της βόλτας είναι τα ιαματικά λουτρά και ο Λαγκαδάς είναι ένα γνώριμο από τα παλιά μέρος, βρέθηκα για δουλειά εκεί πριν από 20φεύγα χρόνια και παραλίγο να μείνω μόνιμα κοστουμαρισμένος εκεί και δε μού πάνε καθόλου οι γραβάτες...
Σε αυτά τα μοναχικά ταξίδια πρέπει να είσαι προσηλωμένος και συγκεντρωμένος στο στόχο σου, κάτι που κατάλαβα καμιά τριανταριά χιλιόμετρα μετά το Λαγκαδά και αυτό που με ξύπνησε ήταν μια ταμπέλα του Δήμου που μου ευχόταν καλό ταξίδι....
Είχα πάρει το δρόμο νότια της λίμνης Κορώνειας, τεχνικά όμως ήμουν στο σωστό δήμο και εξ’ άλλου με περίμενε ένας άλλος υδάτινος παράδεισος, μπροστά μου, η Βόλβη. Λουτρά Απολλωνίας κλειστά και ερειπωμένα. Εκεί αποφάσισα να κάνω στάση για καφέ, είχε πλέον έρθει το απόγευμα, είχα τον ήλιο στην πλάτη και όλα πήγαιναν σύμφωνα με το ευέλικτο πρόγραμμα.
Καλός ο καφές στα βενζινάδικα, αλλά ο freddo με εσάνς γράσσου δεν ανήκει στις πέντε πρώτες αγαπημένες μου εμπειρίες, γι’ αυτό άρχισα να κυκλώνω τη λίμνη από την ανατολική μεριά, ψάχνοντας κάτι πιο ειδυλλιακό και εκεί βρήκα την πύλη του παραδείσου. Ένα ποτιστικό κανόνι είναι στραμμένο μέσα στο δρόμο μου και ψεκάζει, κόβω και το διάτρητο μπουφάν απορροφά και το τελευταίο σταγονίδιο που αιωρείται και σχηματίζει μαζί με τ' άλλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Στροφή και επαναλαμβάνω. Ξαναγυρίζω τρίτη φορά και φεύγω γιατί δεν ξέρω αν με έπαιρνε κανά μακεδονίτικο μάτι και έβγαζα κακό όνομα στους χαμουτζήδες.
Τελικά βρήκα καφέ πάνω στη λίμνη, σχεδόν μόνο μου σε δύο τραπέζια να απλώσω πραμάτεια και πόδια. Μαθαίνω για τον ξαφνικό χαμό ενός αγαπημένου ανθρώπου που του άρεσαν τα ταξίδια και έκανε πολλά και προσποιήθηκα από εκεί και μετά ότι βλέπει μέσα από τα δικά μου μάτια...
Φεύγω με άλλη διάθεση και πάω για λουτρά Ελευθερών, για να μην ξεφεύγω και από το θέμα της βόλτας, φωτό στο λιοντάρι της Αμφίπολης μαζί με κάτι Γιαπωνέζους βρικόλακες, με κάτι μούτρα λες και ήξεραν τι θα συνέβαινε στον μακροβιότερο πρωθυπουργό τους.
Τα λουτρά βέβαια ήταν κλειστά και ερειπωμένα. Έχω αρχίσει να κουράζομαι και η βόλτα θα τελειώσει σε camping της Νέας Καρβάλης.
Συνεχίζεται...
Τελευταία τροποποίηση από yes-u; 11/07/2022 στις 14:40.
2η μέρα
https://goo.gl/maps/js16FTPkgypd2gex6
Τρίτη 5/7. Γρήγορο μάζεμα στο τσαρδί μου και φεύγω για Ξάνθη να πιω καφεδάκι και να φάω μπουγάτσα. Να μη ξεχάσω να συμβουλέψω τους νότιους, πως, όταν στο βορρά ζητάς μπουγάτσα πρέπει να είσαι ακριβής ως προς τη γέμιση. Δεν μπορώ να φανταστώ, ούτε και τόλμησα να ρωτήσω τι μπορούν να βάλουν εκεί μέσα. Εδώ βέβαια ξέρουμε πως η μπουγάτσα είναι μόνο γλυκιά... Μπαίνω Ξάνθη και πέφτω πάνω σε ένα μποτιλιάρισμα που μου ξύπνησε μνήμες που θα ήθελα να μείνουν κοιμισμένες ή και να πεθάνουν μέσα στο μυαλό μου σε λίγα χρόνια που θα χτυπήσει η άνοια. Χωρίς πολλά πολλά, ξαναβγαίνω στην άπλα για να πάρω πρωινό νωρίς το μεσημέρι στην Κομοτηνή. Κατεβαίνω Πόρτο Λάγος και στη μαγευτική λίμνη Βιστωνίδα. Ιδρωμένος και ντυμένος, βαδίζω προς την εκκλησία του Άη Γιώργη να απολαύσω την πλωτή πανδαισία, κάνει ντάλα και είμαι ο μοναδικός επισκέπτης. Λίγο πριν φτάσω στο τέλος της εξέδρας, βλέπω έναν ιερωμένο να εμφανίζεται, διαισθάνομαι πως θα έχει όρεξη για κουβέντα και νιώθω τον ιδρώτα να τσουλάει στη σπονδυλική στήλη και τη λιποθυμία να έρχεται από την άλλη μεριά της διαδρομής. Στα γρήγορα βγάζω τις απαραίτητες φωτογραφίες και κάνω μεταβολή για να καλπάσω κόντρα στον καυτό αέρα. Πάτερ, να ξέρεις πως κάτω από άλλες συνθήκες, μετά από ώρες κουβέντας, θα έμπαινες στον πειρασμό να με διαολοστείλεις!
Συνημμένο 436865
Κομοτηνή, και συναντώ δυο αδέλφια επιχειρηματίες στην εστίαση και στην ένδυση που τους γνωρίζω από το εξαήμερο Δημοτικό και είχα να τους δω από τότε. Μη ρωτήσετε πώς προέκυψε αυτή η συνάντηση γιατί θα αρχίσετε τους σεξιστικούς χαρακτηρισμούς οι πιο κακεντρεχείς και οι υπόλοιποι καιροσκόποι θα μου ζητήσετε να ποντάρουμε μαζί στο καζίνο. Ο πρώτος κέρασε καφεδάκι στο μαγαζί του (ή έτσι υπέθεσα και δε ζήτησα λογαριασμό) και ο δεύτερος πήρε λίγο θάρρος και ελπίδα από μένα, πως σύντομα τα μικρά παιδιά του θα τον αφήσουν να κοιμηθεί το βράδυ και θα σταματήσει να τσακώνεται με τη γυναίκα του. Φυσικά είπα ψέματα, αλλά το ίδιο θα κάνατε κι εσείς αν βλέπατε τη λάμψη στα μάτια του όταν τον παραμύθιαζα. Ένας Σερραίος από δίπλα, κάτοικος πλέον Κομοτηνής κατηγορούσε τη γενέτειρά του, τρανή απόδειξη ότι “πατρίδα είναι εκεί που μίσησες”. Παίρνω κάποιες σκόρπιες οδηγίες για σημεία ενδιαφέροντος προς Έβρο, βεβαίως και ήμουν πολύ συγκεντρωμένος όταν μου μιλούσαν, βεβαίως και μόλις βγήκα στο δρόμο έφυγα προς Τραϊανούπολη, σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο.
Τα χωράφια έχουν ως βασική καλλιέργεια τα ηλιοτρόπια, που αυτή την εποχή είναι στην πλήρη άνθιση και καταρρίπτεται ακόμη ένας μύθος ότι τα άνθη ακολουθούν την πορεία του ήλιου, είναι όλα στραμμένα στην ανατολή. Δεν ξέρω αν αυτή η καλλιέργεια προτιμήθηκε φέτος εξ’ αιτίας του πολέμου στην Ουκρανία, οι ταβερνιάρηδες πάντως μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι, γιατί οι φριτέζες τους θα δουλέψουν υπερωρίες τηγανίζοντας μέχρι να θυμηθούν να αντικαταστήσουν το λάδι κατά το μέσο της σεζόν.
Αλεξανδρούπολη, μια όμορφη πόλη της Θράκης, την βλέπω οδικώς, δεν διακρίνω την αμερικανική παρουσία, τερματικούς σταθμούς, καλώς ήλθε το δολάριο και άλλα τέτοια, ίσως γιατί ούτε που το σκέφτηκα την ώρα που διέσχιζα τους δρόμους της. Εξ’ άλλου, μεγαλωμένος στη Ν. Μάκρη, χόρτασα την αμερικανική παρουσία και τις βόμβες στα μπαρ, μέχρι να έλθει ο Μητσοτάκης ο senior και ως έξυπνος λαός (οι Αμερικάνοι) να σηκωθούν και να φύγουν οικειοθελώς, αξιολογώντας σωστά το ρίσκο...
Συνεχίζεται...
...Φεύγω προς Τραϊανούπολη και οι τρανές πινακίδες με βγάζουν αριστερά από τη διαδρομή μου, νιώθω μια σιγουριά ότι θα κάνω το μπανάκι μου και επιτέλους θα δικαιολογήσω το πρόσχημα του ταξιδιού. Η πρώτη εντύπωση είναι πως άνοιξα μια πύλη και βρέθηκα στο εγκαταλελειμμένο Τσέρνομπιλ. Κοιτάω καλύτερα και υποθέτω πως μάλλον η πύλη με έβγαλε στο βομβαρδισμένο Χάρκοβο, ξέρετε, ρίχνω γέφυρες για να κόψω τον ανεφοδιασμό και άλλες τέτοιες τακτικές που διδάσκονται στο πρώτο εξάμηνο της σχολής Ευελπίδων. Και εκεί στην ερημιά θα βρω κάποιον που έκανε επισκευές σε ένα ξενοδοχείο που πλέον δεν είχε λόγο ύπαρξης, ούτε άνθρωπο να μείνει. Μου λέει τα γνωστά που απαιτεί το πρωτόκολλο χειραψίας (είμαστε άξιοι της μοίρας μας, δεν είμαστε λαός κτλ), κάτι που με βρίσκει εντελώς αντίθετο, αφού πιστεύω ακράδαντα πως είμαστε ανάξιοι για τη μοίρα που βρισκόμαστε. Στην πηγή με περιμένει κάποιος άλλος και αρχίζω να υποπτεύομαι ότι κάποιος γνωρίζει τις προθέσεις μου, σκηνοθετεί την κάθε κίνηση και καθοδηγεί την εξέλιξη της βόλτας. Δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος να την ψωνίσει. Αποδείχτηκε παλιός χαρλεάς (μακριά από μας) και νυν θέλω την ησυχία μου. Έπλυνα στο καυτό νερό τα χέρια μου και συνεχίζω για Σουφλί.
Το έχω ξαναεπισκεφτεί χειμώνα και μου φάνηκε ομορφότερο τότε. Συνεχίζω για Μάνδρα και με χαιρετούν δυό νεαρές μαντηλοφόρες καβάλα σε ένα παπί, που βγαίνουν από ένα δρόμο προς το μικρό Δέρειο. Τι καλύτερο σημάδι για να χωθώ εκεί και να αφήσω την κορυφή της μπότας για επόμενη εξόρμηση! Πανέμορφη διαδρομή μέσα στο πράσινο, όμορφο Πρωτοκλήσι!... Στο Μικρό Δέρειο ακούγονται από κάπου αμανέδες ή ψαλμοί την ώρα που πίνω νερό στη βρύση και ξεδιψούν και τα αυτιά μου!
Συνεχίζω παρέα με ένα φορτηγάκι φορτωμένο μαντηλοφόρες που τις κατεβάζει στα χωριά, προφανώς εργάτριες της γης που μου χαμογελούν και πριν προλάβετε να μειδιάσετε, να σας θυμίσω τις μανάδες μας με τις καλαμάτες δεμένες στο κεφάλι σα Ταλιμπάν μέχρι πριν λίγα χρόνια. Στο μεγάλο Δέρειο συνεχίζω νότια προς Αλεξανδρούπολη, σε μια καταπράσινη διαδρομή που οδηγεί σε μια κορυφογραμμή με μαγευτική θέα και γεμάτη ανεμογεννήτριες που δημιουργούν μια απόκοσμη θέα και ένα αλλόκοτο βουητό φιλτραρισμένο μέσα από τις ωτοασπίδες.
Στην Αισύμη πέφτω πάνω σε μια άγρια κορομηλιά, τα ωραιότερα φρούτα που έχω φάει ποτέ, κράτησα κάποια κουκούτσια για φύτεμα.
Βρέθηκα να διανυκτερεύω στη Μαρώνεια στη θάλασσα, αρκετά τρόμαξα ολομόναχος στα βουνά...
3η μέρα
https://goo.gl/maps/aUjypETPTnkbd2eN7
Τετάρτη 6/7. Κάνω το λάθος να εμπιστευτώ την τεχνολογία για να φύγω προς Θέρμες και βγαίνω σε αδιέξοδο καλντερίμι της παλιάς πόλης της Ξάνθης. Τσάμπα τα εμβόλια που έκανα για καλύτερη λήψη! Το πιο μισητό τεχνολογικό gudjet θα σιωπήσει για πάντα και ακολουθώ την παλιά κλασική μέθοδο (διακόπτεις περαστικό που μιλά στο κινητό και ρωτάς...) και βγαίνω αισίως στον κατάφυτο δρόμο προς τα μειονοτικά χωριά Σμύνθη, Μύκη, Εχίνο. Η Σμίνθη αδιάφορη αρχιτεκτονικά, με μοναδική ατραξιόν παππού με ελαφρώς φορτωμένο γαϊδουράκι. Οι φιλοζωικές μάλλον έχουν κάνει καλή δουλειά και ο καημένος δε θα θέλει να απασχολήσει κατηγορούμενος την εκπομπή της Τατιάνας για καμιά βδομάδα. Η Μύκη πιο χλιδάτη, με τζαμί επενδεδυμένο με ψηφίδα εισηγμένη κατευθείαν από Μέκκα.
Συνεχίζω την κατάφυτη διαδρομή και φτάνω στο κεφαλοχώρι Εχίνος. Τι μηχανάκι της κούτας, τι αυτοκίνητο, σπίτια άψογα στη μέση του πουθενά. Στο καφενείο που αράζω, οι φιλικότατοι καφετζής και άλλοι ντόπιοι μου λύνουν κάθε απορία. Βασική πηγή εσόδων είναι ομάδες επισκευής σκαφών, που δουλεύουν Γερμανία, Ντουμπάι και αλλού, με μισθούς παχυλούς και όποιος έχει όρεξη για δουλειά ξεκινά από τρυφερή ηλικία καλά αμειβόμενος και εξελίσσεται. Επίσης, μου τονίζουν πως την τελευταία 20ετία ζουν πολύ καλά, χωρίς καταπίεση, απλά επειδή δηλώνουν την ταυτότητά τους χωρίς να διώκονται και αντιμετωπίζονται από την πολιτεία ισότιμα. Κάτι αυτονόητο που διεκδικούν όλες οι μειονότητες, εθνικές, θρησκευτικές, χρωματικές, lgbdq+, για να πάμε παρακάτω τις ζωές μας.
Με παροτρύνουν να φτάσω Θέρμες και φτάνω στο μαγευτικό τοπίο κοντά στα σύνορα με Βουλγαρία. Άλλη μια φιλικότατη συντροφιά μουσουλμάνων με κατατοπίζει και, επιτέλους, κάνω το πρώτο λουτρό. Κόντεψα να αλλάξω δέρμα, αλλά χαλάλι. Αξίζει να μείνει κανείς κάποιες μέρες για ξεκούραση, φαγητό και spa.
Πριν με καταβάλει η ντάγκλα, επιστρέφω για διαδρομή προς Δράμα από Σταυρούπολη. Θα ήταν ντροπιαστικό να περάσω τον ορεινό όγκο της Ροδόπης με ήλιο, οπότε πριν φτάσω στη Σταυρούπολη ξεκινά βροχή και τα βουνά μαύρισαν για να μου κάνουν επίδειξη και να με ικανοποιήσουν.
Όλοι και όλα εδώ πάνω είναι πολύ φιλόξενα και ζεστά χωρίς επιτήδευση, αλλά καλού κακού, έκανα μια στάση στην πλατεία να φορέσω την αδιάβροχη επένδυση.
Συνεχίζω για Παρανέστι, μόνος ως συνήθως στο δρόμο και ένιωσα την ανάγκη να αράξω πάνω στη γέφυρα του Νέστου, να απολαύσω κάτι μοναδικό.
Βγαίνοντας προς Δράμα, η βροχή σταματά, η μαγεία φεύγει και η Δράμα μου φαίνεται άσχημη για διανυκτέρευση.
Οι Σέρρες θα μου δώσουν ένα θαυμάσιο φαγοπότι, ένα υπέροχο περίπατο στους ολάνθιστους πεζόδρομους και ένα τρισάθλιο δωμάτιο στο κέντρο, με ένα μήνυμα κάτω από το ματάκι της πόρτας: “Είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί. Δεν επιθυμούμε επίσκεψη α ι ρ ε τ ι κ ώ ν”. Έριξα μια κρυφή ματιά στην ταυτότητα...
4η μέρα
https://goo.gl/maps/jcRfBafBaBEFMD7t5
Πέμπτη 7/7. Η πρωινή μπουγάτσα -με κρέμα- έχει γίνει το απόλυτο συνοδευτικό του freddo. Η προσπάθεια του gps (που είχε κλείσει μια για πάντα) να με πάει Τέμπη εκτός εθνικής οδού έχει γίνει το απόλυτο Βατερλώ. Με πάει μέσα από Μάλγαρα, Χαλάστρα και νιώθω σαν πλανόδιος μικροπωλητής που παίρνω σβάρνα τους μαχαλάδες να πουλήσω την πραμάτεια μου (ελάτε καλέ νοικοκυράδες να πάρετε τις φρέσικες τις πατάτες!). Όποιος μου δώσει το Αθήνα – Κατερίνη από αξιοπρεπή διαδρομή, ξέρετε αυτές τις παράπλευρες οδούς της Εθνικής, που κάπου στο μυαλό μας υπάρχουν, θα διατηρήσω ως φυλακτό τη φωτογραφία του στο πορτοφόλι μου, πλάι σε αυτή του Αγ. Παϊσίου.
Προορισμός το Κόκκινο Νερό Μελιβοίας. Οι μπανιέρες ντάλα στον ήλιο του μεσημεριού, γεμάτες κόσμο. Ντόπιος ηλικιωμένος συνωμοτικά, μου δίνει οδηγίες για τον επίγειο παράδεισο, μόνο για γνώστες, μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα. Και δεν είχε άδικο. Πήγα στο σημείο “μάτι του Δία”, που δεν ήταν και τόσο μακριά, εντελώς έρημο, κάτω από πυκνή κομοστέγη,αλλά ποιος συμπατριώτης μας θα περπατήσει για καμιά 150ριά μέτρα σε μη ασφαλτοστρωμένο ή τσιμεντοστρωμένο μονοπάτι; Δεν είμαστε δα και λαθρομετανάστες να μπαίνουμε σε ταλαιπώριες, έχουμε και ένα dna να φροντίσουμε...
Το νερό, απλά απερίγραπτο! Κρύο, ήθελε λίγα μέσα – έξω να το συνηθίσεις, αλλά η αίσθηση στο δέρμα πρωτόγνωρη. Σα να είσαι μέσα σε μπουσταρισμένη με ανθρακικό κόκα κόλα, που το μάτι του Δία διοχετεύει αέναα από τον δακρυγόνο πόρο του. Δεν μπορώ να δώσω καλύτερη περιγραφή, οπότε αν κάποιος έχει πάρει πρόσφατα lsd, ας βοηθήσει. Το μέρος με κρατά αιχμάλωτο για κανά δίωρο, βάζω ωτασπίδες για να σταματήσω να ακούω τις Σειρήνες και ξεχύνομαι για το μεσημεριάτικο λαρισινό κάμπο.
Συνημμένο 436897
Άξια τέκνα του Κιλελέρ, μέγιστοι εμπνευστές της hot yoga! Βέβαια εμείς την εξελίξαμε για να μη κρεμάνε οι πλισέδες του μπότοξ και της σιλικόνης..
Ο Μπράλος στο ανέβασμα πια, απολαυστικότατος και κάθε φορά σα να είναι η πρώτη.
Φωτό και στο έτερο λιοντάρι της Χαιρώνειας. Για να κλείσω την τριλογία με Νεμέα, θα πρέπει να ψάξω αναλογική φωτό, από αυτές που περιμέναμε μια βδομάδα την εκτύπωση του γλοιώδη μαγαζάτορα.
Ο επίλογος θα γίνει από Δερβενοχώρια, και πριν το χωριό Δάφνη, το τοπίο κάνει την Τοσκάνη να ωχριά. Βοηθά και η εποχή που κάνει το κάθε χωράφι με διαφορετικό χρώμα, σαν τα patterns των Windows 95 που ποτέ δεν κατάλαβα την ύπαρξή τους.
Στην Ελευσίνα συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ να κάτσω στη σέλα μετά από τις ατέλειωτες ώρες καβάλας σε συνδυασμό με το συνθετικό παντελόνι και αποφασίζω για πιο γρήγορη επιστροφή να μπω στην Αττική Οδό. Βγήκα σε λάθος έξοδο.-
μαρτύριο της σταγονας είσαι...
Καίω τα δέντρα,χτίζω μεζονέτες
Θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες
Συναρπαστικό οδοιπορικό και όμορφες φωτογραφίες.
Σε ευχαριστούμε που μας ταξίδεψες και εμάς μαζί!
ΥΓ. Επιτέλους και κάποιος που δεν βάζει τη μηχανή του σε κάθε φωτογραφία!
Ωραίος,ταξιδάρα έκανες και είδες μέρη της Ελλάδας που δεν είναι τόσο ''hot'' ταξιδιωτικοί προορισμοί !!
when life gets complicated... i ride.
Απολαυστικό ταξιδιωτικό με όμορφες εικόνες και γλαφυρή περιγραφή!!!
Οι δυσκολίες συχνά προετοιμάζουν ένα συνηθισμένο άτομο για ένα ξεχωριστό πεπρωμένο. https://www.youtube.com/watch?v=kZmuVMXEZdE