Ασήμι (1.894m)-Μυρμηγκιά (1.542m)-Ντελιδήμι Αγράφων 28-7-2022

[billy84]

Παράξενες ονομασίες και δυσπρόσιτα βουνά. Εκεί που δεν υπάρχουν απαγορεύσεις. Εκεί που τα πράγματα λειτουργούν με τον δικό τους ρυθμό και τους δικούς τους κανόνες. Εκεί βρίσκεται ο παράδεισος ενός φυσιολάτρη, μακριά απο κόσμο, ανάμεσα σε μια θάλασσα απο βουνά. Εκεί το ξημέρωμα αργεί, επειδή τα ατελείωτα βουνά επισκιάζουν τα πάντα. Ο κάμπος φωτίζεται νωρίς, στα σημεία που κινήθηκα αργεί η θέα να φανεί. Για αυτό η περιοχή ονομάστηκε ''Αργιθέα''!

Η μέρα ήταν ζεστή απο νωρίς και σοφά επέλεξα να κινηθώ όσο το δυνατόν ορεινά. Έτσι, μέσω παλιάς εθνικής οδού έφτασα στο Καρπενήσι, απο εκεί τράβηξα προς τον Κρέντη και μετά ανέβηκα προς Γρανίτσα και Ραπτόπουλο. Συνέχισα βόρεια μέχρι που έφτασα στα μικρά Βραγκιανά των Δυτικών Αγράφων. Προσοχή, δεν έχουν σχέση με τα γνωστά Βραγγιανά ανατολικά του Τροβάτου στη βόρεια πλευρά των Αγράφων. Η διαδρομή απο ένα σημείο και μετά είναι χωμάτινη και χαρίζει πανέμορφες εικόνες.

[billy84]

Τα Βραγκιανά βρίσκονται στις παρυφές του όρους Ασήμι ή Γαλάτσι που ήταν και ο 1ος αντικειμενικός στόχος της εξόρμησης. Λίγο νωρίτερα υπάρχει ο οικισμός Ρόγκια από όπου ένας δύσβατος χωματόδρομος με ανέβασε σε κεραίες. Η θέα όπως αναμενόταν ήταν εκπληκτική.

[billy84]

Μπροστά μου ο κύριος ορεινός όγκος της κορυφής.









Απέναντι το Ντελιδήμι Αγράφων με τις πολλές αιχμηρές κορυφές του









Ο δρόμος εδώ προφανώς σταματά.










Μπροστά μου η Μυρμηγκιά που θα ανέβαινα μόλις ξεμπέρδευα απο το Ασήμι. Πίσω της αριστερά τα Όρη Βάλτου και στα δεξιά τους οι Αετοί.









Συναντώ βραχώδη σημεία τα οποία πρέπει να παρακαμφθούν.











Αυτή η πλευρά του βουνού είναι γεμάτη σάρες.











Χαμηλά ο Αχελώος και απο πάνω του ορθώνεται η εντυπωσιακή Κοκκινόλακκα ή Κοκκινόλακκος.









Έχω να αντιμετωπίσω μια σχετική κλίση αλλά το τεραίν είναι σε γενικές γραμμές βατό.











Ντελιδήμι Αγράφων, απο τα ομορφότερα βουνά μας.

[billy84]

Συνεχίζοντας...










Στο κέντρο της φωτό μακριά βρίσκεται η Ανάληψη που είχα ανέβει με χιόνια και κάτω απο μηδέν βαθμούς τέλη Μαρτίου. Απο τα δύσκολα βουνά αν και δε του φαίνεται. Χαμηλά δώστε βάση στη διαδρομή που κινείται παράλληλα με το ρέμα...










Κοιτώντας τη Μυρμηγκιά απο ψηλότερα πια.












Έχοντας βγει στην κορυφογραμμή και αγναντεύοντας το Ντελιδήμι Πίσω δεξιά η Φτέρη.




















Η κορυφή του βουνού βρίσκεται μπροστά. Το βουνό λέγεται Ασήμι γιατί υπο συγκεκριμένες συνθήκες απο μακριά φαίνεται σαν να έχει ασημί χρώμα. Η παλιά του ονομασία, δηλαδή το Γαλάτσι προέρχεται απο την Γαλατσίδα, ένα φυτό που φυτρώνει εδώ και βγάζει γάλα.










Προσεγγίζοντας την κορυφή και απο αριστερά το χάος!!!











Υπάρχει ένα παλιό κολωνάκι τελείως διαλυμένο. Φανταστείτε τις συνθήκες που επικρατούν εδώ. Υψόμετρο 1894m με ωραία δροσιά την ώρα που στον κάμπο βράζει ο τόπος.











Η συνέχεια της κορυφογραμμής












Ντελιδήμι σε όλο του το μεγαλείο

[billy84]

Μυρμηγκιά, Όρη Βάλτου και Αετοί στο πλάνο











Αχελώος χαμηλά, δεξιά Κοκκινόλακκα και αριστερά Αετοί












Επόμενος στόχος η Μυρμηγκιά. Επέστρεψα στα Βραγκιανά και μέσω ασφάλτου έφτασα στο Καταφύλλι.

[billy84]

Πίσω μου η Μυρμηγκιά, ένα αιχμηρό βραχώδες βουνό απο αυτήν την πλευρά που μου θύμισε αρκετά την Ανάληψη που ανέφερα προηγουμένως. Συνηθίζεται τα κοντινά βουνά να έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά.











Μια φανταστική χωμάτινη διαδρομή με ανέβασε ψηλότερα











Η κορυφή βρίσκεται στον βραχώδη όγκο και δείχνει να χρειάζεται λίγο σκαρφάλωμα.












Εκεί βρισκόταν ένας βοσκός που άραζε κάτω απο ένα δέντρο. Πιάσαμε την κουβέντα, κλασσικά με ρώτησε απο που είμαι και πως διάβολο βρέθηκα σε αυτό το παντελώς άγνωστο βουνό. Ήταν ο 1ος άνθρωπος που γνωρίζω ο οποίος δε γνώριζε τα Ζαγοροχώρια (για το Πωγώνι ούτε λόγος φυσικά). Και να πεις ότι βρισκόμουν πουθενά στην Κρήτη πάει στο διάολο. Τα Ζαγοροχώρια όμως βρίσκονται 200km πιο πάνω και τα ξέρουν και οι πέτρες!!! Τόσο αποκομμένος με τον κόσμο ο τύπος? Μου είπε να τραβερσάρω την πλαγιά απο αριστερά μέχρι να βγω σε αλπικά λιβάδια για να αποφύγω τα βραχώδη σημεία. Ξεκίνησα να ανεβαίνω όμως ένιωθα ήδη μια κόπωση κυρίως απο τη ζέστη που επικρατούσε.











Αρχικά βρίσκομαι σε ψιλοδασωμένο κομμάτι












Στο βάθος διακρίνω τα βραχώδη τμήματα της Μυρμηγκιάς οπότε σιγά σιγά θα τραβήξω απο τα αριστερά.



















Στο βάθος η Κοκκινόλακκα











Οι Αετοί και ο Αχελώος απο απόσταση αναπνοής τώρα.













Ανέβηκα λίγο νωρίτερα τελικά ενώ έπρεπε να μείνω χαμηλότερα. Δεν πειράζει, ευκαιρία για περισσότερη δράση σε βραχώδη περάσματα.

[billy84]

Χαμηλά το Καταφύλλι και η άγρια πλευρά της Μυρμηγκιάς. Στα αριστερά η Ανάληψη. Ακόμη και απο εδώ ένα έμπειρο μάτι μπορεί να καταλάβει περι τίνος πρόκειται.











Το πιο άπειρο μάτι θα βρεθεί προ εκπλήξεων μόλις φτάσει εκεί βέβαια...












Νεκρό δέντρο λίγο πριν την κορυφή











Σκιάχτρο! Φανταστείτε το με ομίχλη.










Όταν η φύση ζωγραφίζει...












Όταν τα βουνά δεσπόζουν στα ψηλά, χαμηλά κλέβει την παράσταση ένα μεγαλοπρεπές ποτάμι.














Το κολωνάκι της κορυφής. Μιρμιτζάλα είναι η παλιά ονομασία του βουνού.












Η άγρια πλευρά της Μυρμηγκιάς. Αριστερά ψηλά στη φωτό διακρίνεται και η Φτέρη Αγράφων











Το Ασήμι που βρισκόμουν λίγες ώρες πριν











Αυτό ήταν το 188ο βουνό που έχω πατήσει στην κορυφή του. Προχωράω δυναμικά για τα 200 ψηλότερα βουνά της Ελλάδας. Βρίσκομαι τόσο κοντά όσο και μακριά...

[billy84]

Κατεβαίνοντας γέμισα το μπουκάλι μου σε μια ποτίστρα όπου με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη.






















Επιστροφή στο Καταφύλλι και χωμάτινη συνέχεια απο την άλλη πλευρά μέχρι το Διάσελο. Απο τις πιο όμορφες χωμάτινες διαδρομές της περιοχής και όχι μόνο.





























Άφιξη στο Διάσελο σε μια πανέμορφη τοποθεσία.

[billy84]

Απο το διάσελο συνέχισα χωμάτινα προς το όρος Ντελιδήμι. Είχα τσεκάρει αρκετό καιρό μια τρομερή χωμάτινη διαδρομή που χωνόταν πολλά χιλιόμετρα μέσα μέχρι να τερματίσει κάτω απο την κορυφή Σαλαγιάννη. Η διαδρομή είχε μήκος σχεδόν 20km και μου χάρισε ασύλληπτες εικόνες. Κάποια στιγμή σταμάτησα εκστασιασμένος και φώναζα ''είσαι μεγαλειο αγόρι μου ΤΕΛΟΣ''. Ενώ καμιά ώρα νωρίτερα είχα γίνει ζαμπόν απο τη ζέστη, ξαφνικά ήμουν λες και κάποιος μου έκανε 3πλη ένεση αδρεναλίνης και ντοπαμίνης μαζί και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Φυσικό ναρκωτικό αυτό το πράγμα φίλοι μου!











Πέτυχα 2 βοσκούς. Ο ένας είχε ανέβει με παπί και ο άλλος με ένα παλιό εντουράκι 250. Και οι δύο έπαθαν σοκ που είδαν κάποιον να βρίσκεται σε αυτούς τους δρόμους μόνος. Ο 2ος ειδικά δεν πίστευε στα μάτια του που πήγα αυτόν τον δρόμο μέχρι τέρμα (στο τέλος χάλαγε πολύ) με μεγάλο μηχανάκι.

''Που το πας αυτό το θηρίο εδώ σε αυτούς τους δρόμους?'' μου είπε χαρακτηριστικά. ''Έχω συνηθίσει μετά απο τόσα χρόνια'' του είπα.

''Φίλε μου είσαι στον παράδεισο'' του είπα αργότερα στην κουβέντα που είχαμε.

''Για μείνε εδώ πάνω μερικούς μήνες, μέρα νύχτα και μετά ξαναπες το'' μου απάντησε χαμογελώντας.

Ε ίσως έπρεπε να του δείξω καμιά φωτογραφία απο την καθημερινότητα στην τσιμεντούπολη που είμαστε στοιβαγμένοι σαν τα ποντίκια.



Κάτω απο την κορυφή Σαλαγιάννη

























Μια αμφιθεατρική φωτογραφία. Διακρίνεται η διαδρομή απέναντι που τραβερσάρει τις πλαγιές και με έφερε εδώ. Μαγικές τοποθεσίες και σίγουρα δυσπρόσιτες. Εδώ πάνω το μόνο σίγουρο είναι ότι τελικά βρίσκεις τον εαυτό σου και ίσως βρεις και απαντήσεις σε ερωτήματα που θεωρούσες αναπάντητα.

[billy84]

Η ώρα ήταν περασμένη και έπρεπε να βγω το συντομότερο στην άσφαλτο. Γύρισα λίγο πίσω μιας και η διαδρομή ήταν αδιέξοδη και συνέχισα χωμάτινα προς τη μονή Σπηλιάς και την μαγική λίμνη Στεφανιάδα. Μετά απο Βλάσι βγήκα στο Μουζάκι και η συνέχεια γνωστή...










Πάνω απο την πανέμορφη λίμνη Στεφανιάδα. Δημιουργήθηκε το 1963 απο κατακρήμνιση του εδάφους και αποτελεί ένα κόσμημα για την περιοχή.














Ήταν μια απο τις μαγικότερες εξορμήσεις μου. Τουλάχιστον έτσι τη βίωσα. Κάθε διαδρομή ήταν καλύτερη απο την προηγούμενη! Ήταν ίσως η επιβράβευση για τον κόπο που έκανα. Γιατί πραγματικά ήταν μια αρκετά δύσκολη εξόρμηση καθώς είχε πολλά χωμάτινα km και δύσκολες διαδρομές υπο ζεστές συνθήκες. Φυσικά θα επιστρέψω ξανά στην περιοχή όχι μονο γιατί είδα και άλλες δυνατές διαδρομές τριγύρω αλλά γιατί όταν έχεις έρθει έστω και μια φορά σε αυτά τα μέρη είναι αδύνατον να κρατηθείς για πολύ καιρό μακριά. Σύντομα θα σε τραβήξουν σαν μαγνήτης.



Πάντα όρθιοι!

[George_M.]

Άγνωστη Ελλάδα, ονόματα κ μέρη που ίσως ποτέ δεν θα μαθαίναμε.
Τα θέματα αυτά πλέον ανήκουν σε άλλη κατηγορία, αυτήν της Γεωγραφικής επιμόρφωσης.
Βιλλ είσαι σκύλος μαύρος ρε μπαγάσα.
Με τέτοια ζέστη να βαράς 2,3 βουνα κ 800αρες..

[DoctoR_k6]

Τρομερος για μια αλλη φορα...
Βγηκες εκτος προγραμματος με το νερο...κ πηγες στην ποτιστρα?

[giorgosb]

Με το καλό η 200άδα!

[azar41]

Πολύ δυνατός Βασίλη,πανέμορφες φωτο και δύσκολες διαδρομές,η φύση σε ανταμείβει,καλή συνέχεια!

[gaslion]

Μπράβο ρε φίλε. Τέλειες φωτό!