Ρε λες? A touch of Balκans

[Nik0s_Dk]

Day 5
Το προηγούμενο βράδυ, εκεί πάνω στον Δούναβη ορίσαμε πορεία για την επόμενη. Θα πηγαίναμε στο Ζλάτιμπορ και θα περνούσαμε και από την Μόκρα Γκόρα. Ωστόσο το πρωί ήταν βροχερό, κρύο και εν τέλει πειστήκαμε πως έπρεπε να πάρει ο Μag αδιάβροχα ( έφαγε τουλούμια βροχή.,….) και ίσως και οι 2 γκέτες αφού τα παπούτσια ημών δεν ήταν αδιάβροχα.. Κάναμε μια βόλτα σε κάποια μοτομάγαζα ( μικρές έως ανύπαρκτες διαφορές στις τιμές στα προϊόντα) βρήκαμε αδιάβροχα και γκέτες. Επιστροφή στο ξενοδοχείο φόρτωμα και δρόμος.
Στο μαγαζί που πήραμε τα αδιάβροχα ρωτήσαμε για το αν έχει κάποια όμορφη διαδρομή η Σερβία, και η απάντηση που πήραμε ήταν… ΟΛΕΣ. Παρόλα αυτά είπαμε ότι πάμε προς Ζλάτιμπορ και μας προέτρεψε να πάμε μέσω της πόλης Ουμπ. Πρακτικά ο δρόμος συνέχεια του Ουμπ περνούσε από τα ορεινά της Σερβίας σχεδόν μια ανάσα από τα σύνορα με την Βοσνία.

Η διαδρομή οργιαστικά όμορφη, ο δρόμος απίθανος, η θεά τέλεια. Κανoντας μια μικρη παράκαμψη βρισκομαστε στην τεχνιτη λίμνη Jablanica. Εκτός από την μαγευτική φύση πετύχαμε και 2 Σερβοπούλες που μας χαρισαν ένα χαμόγελο!

Τα χωριά που διασχίσαμε όπως το Valjevo το Rovni και όλα τα υπόλοιπα, μέρη απείραχτα από τον χρόνο.



Οσο ανεβαίναμε μπαίναμε σε πυκνά σύννεφα που δημιουργούσαν ένα μυσταγωγικό τοπίο αλλά μας περιόρισε στο να βλέπουμε τα πολύ κοντινά μας στερώντας μας την θέα που είχαμε μερικά χιλιόμετρα παρακάτω.
Ωστόσο δεν απογοητευτήκαμε καθόλου! Εφόσον δεν βραχήκαμε η αποστολή εστέφθει με επιτυχία! Φτάσαμε στη Μόκρα Γκόρα και παρότι αρχικά μας φάνηκε σαν την Αράχωβα της Σερβίας αφού την περπατήσαμε ειδαμε πως είναι ένα πανέμορφο χωριό με θέα ονειρική.
Η απόσταση ήταν αρκετή, μας πήρε αρκετές ώρες ωστόσο δεν υπήρξε στιγμή που ενας από τους δυο να πει ότι κουράστηκε. Νομίζω η διαδρομή μας ανανέωσε μας αναζωογόνησε και μας έδωσε δυνάμεις για να συνεχίσουμε αυτό το περίεργο, ανέλπιστο και τελειως yolo ταξίδι! Τελικώς διανυκτερεύσαμε στη Μόκρα Γκόρα και αφήσαμε το Ζλάτιμπορ για πέρασμα την επόμενη..

[Nik0s_Dk]

Το χωριό της Μόκρα Γκόρα έχει διατηρήσει την παραδοσιακή τεχνική κατασκευής σπιτιών με αυτόν τον ιδιάζοντα τρόπο που είναι ιδανικός για τους χειμερινούς μήνες και το χιόνι που έχει η περιοχή.
Στην πρώτη φωτογραφία διακρίνεται και ένα τρένο το οποίο εν αρχή πιστέψαμε οτι είναι ντεκόρ ωστόσο το επόμενο πρωί είδαμε πως λειτουργεί κανονικά, κάνει μια διαδρομή 2.30 ωρών με 5 στάσεις για φωτό και επιστροφή. Με 12 ευρώ αυτό. (σημείωση του συγγραφέα ο οδοντωτός για το Διακοφτό Καλάβρυτα είχε 20 ευρώ την τελευταία φορά που το κοίταξα)






Ενας μελλοντικός Σέρβος σύντροχος! Με την άδεια της μαμας του βγάλαμε την φωτό και με το ζόρι κατέβηκε αφού του άρεσε να κάνει βρουμ βρουμ!

[Nik0s_Dk]

To be continued..

[Nik0s_Dk]

Day 6
Πρωινός καφές, κάτι φαγώσιμο για δυνάμεις, αποχαιρετισμός του τρένου που ξεκινούσε το δρομολόγιο του και… κορώνα γράμματα για την επόμενη διαδρομή!
Το γεγονός ότι ήμασταν 4 χιλιόμετρα από την Βοσνία μας ιντρίγκαρε να περάσουμε ακόμα ένα σύνορο καθώς θα κατεβαίναμε προς Μαυροβούνιο με τελικό προορισμό την Ποντγκόριτσα. Δυστυχώς το νόμισμα στο «κορώνα γράμματα» που κρίθηκε η πορεία μας είχε άλλη άποψη και ξεκινήσαμε ακολουθώντας το αρχικό σχέδιο που έλεγα να κατέβουμε μέσω Ζλατιμπορ.
Σε γενικότερο επίπεδο αν και το ξαναείπα η Σερβία είναι μια πολύ όμορφη χώρα και οι πόλεις της ως επι το πλήστον είναι και αυτές γραφικές και φιλικές στο μάτι καθώς εναρμονίζονται με το περιβάλλον χωρίς να μοιάζουν με γκρι μεγαλουπόλεις με πανύψηλες πολυκατοικίες και έναν απρόσωπο χαρακτήρα.
Φτάνοντας στο Ζλάτιμπορ σταματάμε για ανεφοδιασμό όμως..
Mag – Ρε συ τσέκαρε λίγο τον αέρα στο πίσω, νομίζω πατάει πολύ..
Ρίχνω μια ματιά.. Και την βλέπω.. Βιδούλα ωραία χωμένη στο ελαστικό. Φακ. Προφανώς ΔΕΝ είχαμε μακαρόνι ή οτιδήποτε θα μπορούσε να βοηθήσει άμεσα. Κάνω μια απόπειρα να μιλήσω με τους ανθρώπους στο βενζινάδικο, γρι αγγλικά… Φακ στο τετράγωνο. Ο γκούγκλις ξέρει λέω και αρχίζουμε τον Mag να ψάχνουμε για όπου θα μπορούσε αυτό να φτιαχτεί. Βρίσκουμε βουλκανιζατέρ αυτοκινήτων, ας πάμε και βλέπουμε. Φουσκώνω πίσω λάστιχο και είμαι τυχερός γιατί δεν χάνει πολύ παρά μόνο όταν πλαγιάζει προς τα αριστερά και πιέζεται η βίδα. Φτάνουμε στα 12 χλμ στο βουλκανιζατερ ο θεός να το κάνει, Ισόγειο σπιτιού με άπειρα λάστιχα και έναν υπέροχο σκυλάκο!
Έρχεται ο φίλτατος σέρβος, γρι αγγλικά, με νοηματική και λίγη καλή θέληση μας λέει ότι δεν μπορεί να βοηθήσει. Φακ στον κυβο. Που να πάμε τον ρωτάμε Ούζιτσε λέει. Τι Ούζιτσε πανάθεμα, είναι 40 χλμ μακριά.. Φακ εις την Τετάρτη. Χωρίς επιλογές κινούμαστε προς Ούζιτσε προσεκτικά. Μετά από αρκετή ώρα φανερώνεται η πόλη η οποία είναι και αυτή μια οπτική τελειότητα ωστόσο το μυαλό είναι στο λάστιχο και αν φτιάχνεται.. Βρίσκουμε το μέρος, εμοιαζε πιο κανονικό συνεργείο για ελαστικά. Προσπαθούμε να συνεννοηθούμε γρι αγγλικά. Ρε γμτ λέω κανείς εδώ? Ώσπου έρχεται ένα τεραστιούλης τύπος ξέρετε κλασικός Σέρβος όπου μας ρωτάει τι πρόβλημα έχουμε του εξηγώ και μου λέει «όλα καλά, θα το φτιάξουμε, περίμενε» και κάνει τα κουμάντα του. Έρχεται πιτσιρικάκος πετάει μακαρόνι, ελέγχει πιέσεις τσουπ έτοιμο. Ρωτάω τον τύπο, πόσο θα πάει? Εδώ στη Σερβία μου λέει όλα είναι φθηνά. Έρχεται μετά από λίγο ο πιτσιρικάς, Θρι γιούρο λέει, Σκαλώνω. Του δίνω 10, τον υπερευχαριστώ και φεύγουμε ανακουφισμένοι για τη συνέχεια του ταξιδιού..
Τώρα το Ούζιτσε έμοιαζε ακόμα πιο όμορφο!



Μετά από ώρες και χωρίς άλλα εμπόδια φτάνουμε στα σύνορα. Τα τελευταία 40-50 χιλιόμετρα αυτού του οδικού δικτύου είναι σίγουρα στα τοπ 5 των διαδρομών που έγιναν σε όλο αυτό το ταξίδι. Μιλάμε για τοπία άγριας ομορφιάς , δρόμος που δεν θες να σταματήσεις να οδηγάς και γενικά ένα άλλο πράγμα..

[Nik0s_Dk]

Και φτάνουμε στα σύνορα με Μαυροβούνιο.. Δίνει διαβατήριο ο Mag άδεια μηχανής και μετα από 3 λεπτά έχει περάσει. Φτάνω και γω, δίνω ταυτότητα. Με κοιτάει ο τύπος με νόημα τι είναι αυτό. Ταυτότητα λέω, από που είσαι λέει (με μια μιξη αγγλικών, Σέρβικων, αλβανικών, Μαυροβουνιακών κοκ) που φυσικά καταλαβαίνω το 1/500 από όσα λέει. Δε περνάς μου λέει, (νο πας) (και ολο αυτό γιατι η ελληνική ταυτότητα επάνω γράφει Hellenic Republic και όχι Greece οπότε δεν το αναγνώριζε με τίποτα ο φιλος), εμπασυ τολντ μι οκ του λέω εγώ (για του λόγου το αληθές ήταν το πρώτο προγραμματισμένο πράγμα που έγινε καθώς για πάσα σιγουριά είχα στείλει μέιλ στην πρεσβεία εκεί να βεβαιωθώ ότι μπορώ να μπω). Αρχίζει και ρίχνει μάλλον κάτι καντήλια σε γλώσσες που έμοιαζαν λίγο με των ξωτικών από τον άρχοντα, αγέρωχος εγώ πάνω στη μηχανή είμαι σίγουρος θα περάσω. Εμπασι οκ εξάλλου. Βγαίνει από το γκισε πάει σε προϊστάμενο βγαίνει ο προϊστάμενος του λέει οκ οκ οκ τύπου τελείωνε τώρα δε θα σκάσουμε για αυτόν τώρα και με τα πολλά περνάω. Καλά πήγε αυτό λέω!!
Η διαδρομή για ποντγκόριτσα συνεχίστηκε ομαλά, λίγο επαρχιακό, λίγο εθνική, χωρίς κάτι ιδιάιτερο στα τοπία και στη φύση παρά μόνο η νέα τους Εθνική οδός που μοιάζει ένα άψογο έργο. Η Ποντγκόριτσα στα 30 χλμ και μεις σταματάμε να κλείσουμε μέρος να μείνουμε. Εύκολο αυτό, βρίσκουμε κλείνουμε ξεκινάμε..
Κλασικά, αφήνουμε την πράματά μας στο δωμάτιο, σενιαριζόμαστε και κατεβαίνουμε κέντρο. Η πόλη σαν πόλη δεν έλεγε πολλά πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι το Μαυροβούνιο είναι σχετικά νέο κράτος, σχεδόν χτισμένο από την αρχή οπότε δεν υπήρχε ταυτότητα ιστορική ή κάτι άλλο που να έδειχνε το παρελθόν. Παρόλα αυτά, ήταν πάμφθηνο με ΦΠΑ στα φαγητά 7% και στα ποτά 21%.. Γυρίσαμε αργά, και ήδη σκεφτόμαστε το ταξίδι επιστροφής στην Ελλάδα.



Η διαδρομή για ποντγκόριτσα συνεχίστηκε ομαλά, λίγο επαρχιακό, λίγο εθνική, χωρίς κάτι ιδιάιτερο στα τοπία και στη φύση παρά μόνο η νέα τους Εθνική οδός που μοιάζει ένα άψογο έργο. Η Ποντγκόριτσα στα 30 χλμ και μεις σταματάμε να κλείσουμε μέρος να μείνουμε. Εύκολο αυτό, βρίσκουμε κλείνουμε ξεκινάμε..
Κλασικά, αφήνουμε την πράματά μας στο δωμάτιο, σενιαριζόμαστε και κατεβαίνουμε κέντρο.



Η πόλη σαν πόλη δεν έλεγε πολλά πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι το Μαυροβούνιο είναι σχετικά νέο κράτος, σχεδόν χτισμένο από την αρχή οπότε δεν υπήρχε ταυτότητα ιστορική ή κάτι άλλο που να έδειχνε το παρελθόν. Παρόλα αυτά, ήταν πάμφθηνο με ΦΠΑ στα φαγητά 7% και στα ποτά 21%.. Γυρίσαμε αργά, και ήδη σκεφτόμαστε το ταξίδι επιστροφής στην Ελλάδα.

[Nik0s_Dk]

Day 7

Το πρωί μας βρίσκει κουρασμένους, ξέρουμε ότι η μέρα θα είναι μεγάλη και το χειρότερο μάλλον ότι από την επόμενη θα είμαστε πίσω στην Αθήνα.. Τι να κάνεις δε μπορείς να τα έχεις όλα.
Στόχος της ημέρας να διασχίσουμε την Αλβανία και να φτάσουμε το βραδάκι Ιωάννινα όπου και θα ήταν ο τελευταίος προορισμός πριν την επιστροφή στα πάτρια.
Βέβαια όπως και στην είσοδο έτσι και στην έξοδο από το Μαυροβούνιο αντιμετώπισα το ίδιο πρόβλημα. Αυτή τη φορά δεν μιλησα καθόλου περιμένοντας απλά να μου δώσει το οκ να φύγω. Δε ξέρω, μάλλον δε τους άρεσε η ταυτότητα μου η ή φάτσα μου! Όπως και να χει αφού είδε και αποείδε με άφησε και το μόνο που ειπα είπα ένα θενγκ γιου μαν. Ωραίο να γίνεται η δουλειά σου χωρίς να μιλάς, δεν ξέρω αν πρέπει βέβαια να λογίζομαι στους κωλόφαρδους αλλά τζομπ ιζ νταν!
Τα πρωτα 150 200 χλμ στην Αλβανία ειλικρινά ένα μαρτύριο. Κίνηση και ουρές χιλιομέτρων, ανάμεσα στα αυτοκίνητα γυναίκες και παιδιά να ζητούν χρήματα, η ζέστη ανυπόφορη, η υγρασιά περίπου 20000% τα νευρα στην τσίτα και ο δρομος ατελείωτος. Ηταν και η μοναδική φορά που κινδύνεψα καθώς πάνω σε μια προσπέραση αποφάσισε να κανει και ο μπροστινος μου χωρις φλας ελεγχο κλπ και έζησα λιγο σαν τομ κρουζ στο ΜΙ2 με τη ρόδα οριακα να περναει από τον αέρα του ρύθρου εξ αριστερών (οδηγουσα το gsr του φίλου) ο οποίος ήταν μαρτυρας του σκηνικου κοιτώντας μάλλον με τρόπο από πισω την ώρα που του συνέβαινε σχεδόν το ιδιο με εμένα πιο ηπιο αλλα και πάλι τρομακτικο.. τα καταφέραμε, βγηκαμε ζωντανοί και συνεχίσαμε έως τη Φουσα Κρούγια όπου κάναμε στάση για καφέ. Φυσικά καρτα δεν δέχονταν, ευρώ δεν είχαμε αναγκαστηκαμε να βγαλουμε. Η μοναδικη φορά που χρειάστηκε. Και το τεράστια προμηθεια και το μικρότερο ποσο περίπου 5000 λεκ καπου 50 ευρω δλδ. Τα βαλαμε βενζίνες αλλα και παλι ήταν κάπως.
Με τα τη Φουσα βγηκαμε εθνική, δεν αντεχόταν άλλο η κατάσταση με την κίνηση και το gps επαιζε με τα νεύρα μας. Το ομορφότερο κομμάτι ήταν πάλι το τελευταίο προς τα ελληνικά σύνορα. Γραφικά χωριά στις πλαγιές των βουνών, πράσινο παντού και ως εκ θαύματος οι δρομοι τίμιοι και οδηγικα ευχαριστοι.






Φτάνουμε σύνορα, η κοπέλα στο γκισε μας μιλάει ελληνικά, το ίδιο και ο αξιωματικός υπηρεσίας που μου έκανε μια έρευνα στα σαμαρια για τυχόν υποπτα περίεργα πράγματα. Δεν βρήκε κατι αλλα πιάσαμε την κουβέντα για 10 15 λεπτα μεχρι να αλλάξουμε καθοτι είχαμε φορέσει τα αδιάβροχα για ένα ψιλοβροχο που έπιασε αλλα τελικά σταμάτησε και μεις στάζαμε μεσα στις νιτσεράδες.. Συνέχεια στα ελληνικά συνορα, ηρεμη κουβέντα με τον αξιωματικό με το κ9 και διακριτικά το σκυλακι να μας μυρίζει αλλα είμασταν καθαροί και φυγαμε.
Ελλάδα. Γυρίσαμε. Η διαδρομη μεχρι τα γιάννενα στο σούρουπο, δημιουργούσε ανάμεικτα συναισθήματα. Παρόλα αυτά σταματήσαμε για κάποιες φωτό!
Φτασαμε Γιάννενα. Χοτέλ, ντους, κέντρο, φαι, μπύρα πίσω.

[Nik0s_Dk]

[Nik0s_Dk]

Day 8
Το πρωί ξυπνήσαμε χαλαροί, εφόσον το πρόγραμμα δεν ήταν σφιχτό, ήμασταν σε Ελληνικό έδαφος οπότε και μεις αποφασίσαμε να πάμε χαλαρά. Μπουγάτσα σε ψαγμένο μαγαζάκι, καφέ επιτέλους κρύο, και δρόμο για Άρτα για έναν καφέ με μια παλιά φίλη που είχα να δω πάνω από 12 χρόνια..
Φυσικά δεν πήραμε καθόλου εθνική και ο παλιός δρόμος που συνδέει Αρτα με Γιάννενα είναι υπέροχος και άδειος. Παρότι λεγεται ότι είναι επικίνδυνος, με 3 4 αυτοκινητα που συναντήσαμε στα 66 χιλιόμετρς εως την άρτα θα τα χαρακτήριζα και διασκεδαστικά!
Αρτα καφέ, νέα, ώρα για επιστροφή. Συνεχίζουμε από επαρχιακό, κατεβαίνουμε προς Μενίδι. Οι δρόμοι άδειοι και μέχρι την Αμφιλοχία ο δρόμος είναι απόλαυση. Λίγο μετά αποφασίζουμε να πάμε εσωτερικά της Αιτωλοακαρνανιας και να πέσουμε Ναύπακτο περνώντας πάνω από την λίμνη Τριχωνίδα. Μαλλον λαθος απόφαση. Κλειστη διαδρομή με πολλές στροφές και τώρα η κούραση έκανε πολύ αισθητή την παρουσία της. Παρόλα αυτά η διαδρομή ήταν εντυπωσιακή.




Πέσαμε σε ένα γκρουπάκι πολωνών που έκαναν τη σταση τους διασχίζοντας και αυτοί την Ελλάδα στη μέση. Με τα πολλά φτάσαμε Ναύπακτο όπου η στάση για φαγητό ήταν επιβεβλημένη.






Η απόφαση πάρθηκε το υπόλοιπο να μη γινει από Ιτέα Γαλαξίδι αλλά να βγούμε στη γέφυρα και να γυρίσουμε από εθνική. Ηταν μάλλον σοφή απόφαση. Το βραδάκι Αθήνα. Ξεπακετάρισμα, ξεσκαρτάρισμα, φωτογραφίες στο πισι και μια μελαγχολία για κάτι όμορφο που άρχισε ξαφνικά και τελείωσε γρήγορα.
Όπως και να χει σαν πρώτη εμπειρία εξόδου από τη χώρα με τη μηχανή μου, δεν θα άλλαζα τίποτα. Το ταξίδι αυτό ήταν σχολείο, ήταν εμπειρία και πλέον μια ανάμνηση που μπορώ να μοιραστώ μαζί σας..
Να είστε καλά και πάντα όρθιοι.
Στα δικάς σας, στα δικά μας, Στα επόμενα..

[Nik0s_Dk]

Λεπτομέρειες και κόστη ταξιδιού
Έγιναν συνολικά 3608 χιλιόμετρα

Κόστος βενζίνης (για το nc) 253,12 σε 15 γεμίσματα
Κόστος βενζίνης (για το gsr) 354
Κόστος διαμονής 116 ευρώ το άτομο
Φαγητό 107 το άτομο (φαγητό, καφέδες, μπύρες, σουπερ μάρκετ)
Εξτρα
10 ευρω Λαστιχο
25 ευρώ γκέτες (εγώ)
35 ευρώ αδιαβροχα (mag)

https://www.google.gr/maps/dir/%CE%9...d37.985865!3e0

[o_gavros]

Μέσες άκρες, οι ίδιες αγωνίες για όποιον βγήκε έξω για πρωτη φορά.
Τυγχάνει και εγώ να είχα τη Ρουμανία σαν πρώτη εξόρμηση.
Δρόμο σαν την τρανσαλπινα, δεν έχω ξαναοδηγησει!
Απολαυστική η βόλτα σου και η εξιστόρηση της.
Θα δεις, ότι όσο συνεχίζεις με τις εκτός συνόρων εξορμήσεις, α) θα τις αποζητας περισσοτερο και β) θα σου φαίνονται όλο και πιο παιχνιδακι. Χρόνο και λίγο χρήμα θελει απλά. Μετά είναι μεταξυ εσου και της σελας σου.
Τόσα κι άλλα τόσα λοιπόν!

[Ilias_83]

Εξαιρετική εξιστόρηση και φωτογραφίες!

Λίγο πολύ τις ίδιες σκέψεις είχα και εγώ αγοράζοντας το Δεκέμβρη που μας πέρασε μηχανή. Μεγάλα ταξίδια και διαδρομές με πολλές μέρες πάνω στη σέλα.

Εννοείται αγόρασα ακατάλληλη μηχανή για ταξίδια, αλλά μέχρι στιγμής με 2-3 ταξιδάκια εντός Ελλάδας (1000-1200χλμ τη φορά σε 2-3 ημέρες) έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως τα πάντα είναι θέμα απόφασης. Ήταν τόση η απόλαυση με κάτι πρωτόγνωρο για εμένα που δεν με κούρασε στιγμή το όλο εγχείρημα. Άλλωστε αν ήθελα την απόλυτη άνεση θα έπαιρνα το αυτοκίνητο...

[gior-gos]

Ωραίος Νίκο!

Πολύ ωραία η περιγραφή σου και οι φωτογραφίες!
Τα ταξίδια στο εξωτερικό με τη μηχανή εξελίσσονται σε εθισμό..

Και στα επόμενα!

[Dr.Monty]

Τελειο φίλε! Εξαιρετική περιγραφή και φωογραφίες! Και στα επόμενα!

[airmav]

ωραια μερη, διαδρομες, εμπειριες...τα βαλκανια ειναι ανεξαντλητα...
τωρα που εμαθες το κολπο πιες του το αιμα

και στα επομενα....

Υ.Γ. απο τις φωτο καταλαβαινω οτι ΔΕΝ εφαγες πολυ νερο στη Ρουμανια...(ακου τι σου λεω...)

[giorgosb]

Πολύ ωραία!