Day 5
Το προηγούμενο βράδυ, εκεί πάνω στον Δούναβη ορίσαμε πορεία για την επόμενη. Θα πηγαίναμε στο Ζλάτιμπορ και θα περνούσαμε και από την Μόκρα Γκόρα. Ωστόσο το πρωί ήταν βροχερό, κρύο και εν τέλει πειστήκαμε πως έπρεπε να πάρει ο Μag αδιάβροχα ( έφαγε τουλούμια βροχή.,….) και ίσως και οι 2 γκέτες αφού τα παπούτσια ημών δεν ήταν αδιάβροχα.. Κάναμε μια βόλτα σε κάποια μοτομάγαζα ( μικρές έως ανύπαρκτες διαφορές στις τιμές στα προϊόντα) βρήκαμε αδιάβροχα και γκέτες. Επιστροφή στο ξενοδοχείο φόρτωμα και δρόμος.
Στο μαγαζί που πήραμε τα αδιάβροχα ρωτήσαμε για το αν έχει κάποια όμορφη διαδρομή η Σερβία, και η απάντηση που πήραμε ήταν… ΟΛΕΣ. Παρόλα αυτά είπαμε ότι πάμε προς Ζλάτιμπορ και μας προέτρεψε να πάμε μέσω της πόλης Ουμπ. Πρακτικά ο δρόμος συνέχεια του Ουμπ περνούσε από τα ορεινά της Σερβίας σχεδόν μια ανάσα από τα σύνορα με την Βοσνία.
Η διαδρομή οργιαστικά όμορφη, ο δρόμος απίθανος, η θεά τέλεια. Κανoντας μια μικρη παράκαμψη βρισκομαστε στην τεχνιτη λίμνη Jablanica. Εκτός από την μαγευτική φύση πετύχαμε και 2 Σερβοπούλες που μας χαρισαν ένα χαμόγελο!
Τα χωριά που διασχίσαμε όπως το Valjevo το Rovni και όλα τα υπόλοιπα, μέρη απείραχτα από τον χρόνο.
Οσο ανεβαίναμε μπαίναμε σε πυκνά σύννεφα που δημιουργούσαν ένα μυσταγωγικό τοπίο αλλά μας περιόρισε στο να βλέπουμε τα πολύ κοντινά μας στερώντας μας την θέα που είχαμε μερικά χιλιόμετρα παρακάτω.
Ωστόσο δεν απογοητευτήκαμε καθόλου! Εφόσον δεν βραχήκαμε η αποστολή εστέφθει με επιτυχία! Φτάσαμε στη Μόκρα Γκόρα και παρότι αρχικά μας φάνηκε σαν την Αράχωβα της Σερβίας αφού την περπατήσαμε ειδαμε πως είναι ένα πανέμορφο χωριό με θέα ονειρική.
Η απόσταση ήταν αρκετή, μας πήρε αρκετές ώρες ωστόσο δεν υπήρξε στιγμή που ενας από τους δυο να πει ότι κουράστηκε. Νομίζω η διαδρομή μας ανανέωσε μας αναζωογόνησε και μας έδωσε δυνάμεις για να συνεχίσουμε αυτό το περίεργο, ανέλπιστο και τελειως yolo ταξίδι! Τελικώς διανυκτερεύσαμε στη Μόκρα Γκόρα και αφήσαμε το Ζλάτιμπορ για πέρασμα την επόμενη..