Ρε λες? A touch of Balκans

[Nik0s_Dk]

Πρόλογος Γενικώς
(Για όποιον δεν ενδιαφέρεται για εσωτερικές συναισθηματικές αναζητήσεις μπορεί να κάνει σκιπ για το επόμενο τσάπτερ!)


Από τα πρώτα πράγματα που διάβασα στο Moto ήταν τα ταξιδιωτικά.. Μαγικές εικόνες, ποιητικές περιγραφές.. Ταξίδια στην άλλη άκρη της γης, ταξίδια που ξεκίνησαν για πλάκα, ταξίδια με το παπί, με το σκούτερ, με βροχή, με χαλάζι, με έρωτα...
Πάντα το ονειρευόμουν, πάντα το φανταζόμουν και ανέκαθεν καθόμουν και σχεδίαζα χάρτες και διαδρομές ακόμα και πριν πάρω την πρώτη μηχανή στα χέρια μου, προσέχοντας να βάλω μέσα όσα περισσότερα χωράνε σε ένα ταξίδι. Να περάσω από κει, να πάω από δω, να κάνω αυτό και εκείνο. Και όλα αυτά κάθονταν αναπαυτικά σε κάποιο αρχείο κάπου χαμένο στον υπολογιστή.
Τα χρόνια πέρασαν, πήρα μηχανή, ξεκίνησα τις βόλτες, κοντινές και μακρινές όμως αυτό που είχα στο μυαλό μου για ταξίδι δεν ερχόταν. Δεν υπήρχε χώρος για αυτό. Κυρίως γιατί ΜΟΥ έβαζα εμπόδια. Πολλά εμπόδια. Είναι μεγάλο το κόστος, δεν έχω την κατάλληλη μηχανή δεν είναι καλός ο καιρός δεν δεν δεν δεν..
Και διάβαζα τα ταξιδιωτικά και ζήλευα. Και ξαναδιάβαζα τα παλαιότερα και ζήλευα ακόμα περισσότερο. Πρόπερσι τέτοια εποχή περίπου έδινα το cbr για να πάρω το NC, λέω καταλληλότερο ΘΑ του βάλω βαλίτσες ΘΑ του κάνω αυτό ΘΑ του κάνω εκείνο μέχρι που δεν έκανα τίποτα εκτός από χιλιόμετρα. Αρκετά χιλιόμετρα. Όχι όμως τόσα πολλά ταξιδιωτικά χιλιόμετρα. Και Γύρισα την Πελοπόννησο ξανά και ξανά και πήγα σε νησιά, και πήγα Στερεά Ελλάδα, και πήγα Ήπειρο και να σου πάλι από την αρχή ξανά και ξανά τις ίδιες διαδρομές.. Όμως το κενό υπήρχε ακόμα, το ταξίδι όπως το ονειρεύτηκα την πρώτη μέρα που με φαντάστηκα στη μηχανή δεν είχε έρθει ακόμα..
Μέχρι τώρα.. Μέχρι αυτή τη στιγμή που κάθομαι στον υπολογιστή χαζεύοντας τις φωτογραφίες ανακαλώντας κάθε μέρος, κάθε χώρα-πόλη-χωριό-διαδρομή. Και το κυριότερο όλων. Ανακάλυψα πως αυτό που είχα στο μυαλό μου για την έννοια ταξίδι, είχε αποτυπωθεί πολύ εύστοχα από ένα αγαπημένο μέλος του Motο, Riding is Good for the Eyes. Ελπίζω το ταξίδι αυτό να είναι η απαρχή ενός διαφορετικού μοτοσυκλετιστικού μέλλοντος με περισσότερα do και λιγότερα don’t. Και όπως λέει η υπογραφή εδώ από κάτω, live to fly, fly to live, do or die.

[Nik0s_Dk]

Part 1 Πέμπτη 18/8/2022 ώρα 1230

-Ρε συ Νικόλα (συνονόματος fellow corider εφεξής MaG) να έρθω να αλλάξουμε λάδια και τακάκια? Θέλω να πάω καμιά βόλτα να χαλαρώσει λίγο το μυαλό μου.
-Έλα το απόγευμα δεν κάνω τίποτα να αλλάξουμε και σε μένα.

Ωρα 1930 έχοντας σετάρει τακάκια, αλλαγή λαδιών τόσο στο NC όσο και στο GSR του φίλου (σ,σ. το gsr αγοράστηκε αρχές Ιουλίου)
MaG -Τελικά που λές να πας?
Εγώ - Δε ξέρω.. θέλω να εξαφανιστώ από Αθήνα, λέω να πάρω τα βουνά καμιά Πίνδο, Όλυμπο ξέρω γω, οπουδήποτε μακριά
Mag – Και γω χάλια είμαι. Να πας να ηρεμήσεις. Εμένα πάντως μου έχουν λείψει τα ταξίδια εκτός, μετά το covid δεν έχουμε πάει με την γυναίκα μου πουθενά.
Εγώ – Ρε συ. Πως λέγεται εκείνη η διαδρομάρα που είχατε πάει και την βρήκατε κλειστή και ξαναπήγατε για να περάσετε?
Mag – Ποια λες ρε? Στη Ρουμανία? Transfagarasan
Eγω – Τι ωραία διαδρομή ρε φίλε
Mag – Φεύγω αύριο το πρωί να την κάνω με μηχανή. Ωραία ήταν με το κάρο αλλά έχω πει όταν μπορέσω να την κάνω με μηχανή θα την κάνω
Εγω – Και γω φεύγω αύριο πρωί και Ωραία θα ταν ρε αλλά δεν παίζει, ΔΕΝ είμαι καλά οικονομικά, η μαμά ΔΕΝ είναι πολύ καλά και μπορεί να χρειαστεί να μια εδώ, ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ
Mag – Τσέκαρε αν η μητέρα σου είναι οκ να λείψεις για κάποιες μέρες και πάμε. Θα τα βρούμε τα οικονομικά.
Εγω – Ρε λες????
…………………………………………………………………………….
Ωρα 2130
Εγω - Αγορίνα η μαμά είναι καλύτερα, φεύγουμε το πρωί
Mag – 730 Σπίτι μου
Εγω – Εκλεισε

Ωρα 0230

Εγω – ΡΕ Μ@Λ@Κ@ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΞΑΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ, της κακομοίρας θα γίνεται. Αλλά να σου πω? ΔΕ με νοιάζει 730 θα μια σπίτι σου θα φέρω καφέ!
Mag – Τα λέμε το πρωί!

[Nik0s_Dk]

Part 2
Day 1
Το βράδυ φάνηκε ατελείωτο. Κατάφερα να κοιμηθώ περίπου 3 ώρες και αυτές με δυσκολία. Τα μη και δεν, δεν με άφηνα να ηρεμήσω. Μέχρι που χτύπησε το ξυπνητήρι. Σηκώθηκα χωρίς περιστροφές, ντύθηκα, έβαλα τα σαμάρια στη μηχανή και πριν το καταλάβω καν το ταξίδι είχε αρχίσει.
Στόχος της πρώτης μέρας ήταν να βγάλουμε την Ελλάδα και να φτάσουμε Σόφια μέσα στη μέρα. Πολλά χιλιόμετρα, ατελείωτος δρόμος της Εθνικής παρόλο που το πρώτο 3ωρο ο καιρός μας έκανε τη χάρη και ο ήλιος δεν μας έκαιγε βασανιστικά. Στάσεις για ανεφοδιασμό ανα τακτά διαστήματα και καπου το μεσημέρι φτάσαμε Θεσσαλονίκη.


Γρήγορο φαγητό και δρόμο για Σόφια. Καμία κούραση, καμία κακουχία παρότι ο αέρας πλέον ήταν καυτή ανάσα δράκου..
Προσωπικά πάνω από την Θεσσαλονίκη δεν είχα φτάσει ποτέ, οπότε για μένα το νέο, το διαφορετικό ξεκινάει από κει. Το ταξίδι για μένα αποκτά νόημα και ύπαρξη στα σύνορα με την Βουλγαρία. Τι κάνουμε ? Πως περνάμε? Που πάμε? Ένα συνονθύλευμα σκέψεων, ενθουσιασμός και φόβος, έξαψη και περιέργεια.
Περνάμε τα σύνορα με σχετική ευκολία, πολλή κίνηση (θα ταν και 4 5 χλμ) ωστόσο διακριτικά την παρακάμψαμε, δώσαμε διαβατήριο (Mag) Και ταυτότητα (εγω και το κρατάμε σαν πληροφορία).
Μπαίνοντας στη Βουλγαρία το πρώτο πράγμα που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον είναι η τιμή της βενζίνης. ΣΟΚ.
Προχωρώντας το τοπίο μοιάζει πανέμορφο. Γίνονται κάποια έργα, και η παράκαμψη μας πηγαίνει παράλληλα με τον ποταμό Στρούνα. Η κίνηση στον δρόμο μου επιτρέπει να χαζεύω το τοπίο και να βγάζω φωτός και βίντεο. (Σχωράτε με, αμάρτησα ουκ ολίγες φορές στο ταξίδι αυτό..) Το τοπίο πανέμορφο και παρότι πίστευα θα είχε ομοιότητες με την Ελλάδα για έναν περίεργο λόγο όλα μου φαίνονταν διαφορετικά όμορφα!



Η είσοδος στον αυτοκινητόδρομο μου χάλασε αυτό το συναίσθημα ωστόσο ήταν καιρός να φτάσουμε και στο μέρος που θα μέναμε το οποίο και το κλείσαμε στην τελευταία στάση στην Ελλάδα! Μετά από 12 περίπου ώρες μαζί με τις στάσεις κλπ φτάσαμε Σόφια.. Βρήκαμε το χοτελ, 11 χλμ από το κέντρο (χμμμμμ επιτυχία…) εναποθέσαμε πράγματα, ανεβήκαμε στη μοτό μου και κατεβήκαμε στο κέντρο να φάμε και να δούμε λίγο τη νυχτερινή ζωή στην πρωτεύουσα της Βουλγαρίας.




Μια εικόνα από την περιοχή που μείναμε


Προσωπικά σαν πόλη, το λίγο που την είδα δεν είχε κάτι το ενδιαφέρον. Μια μίξη παλιού και νέου χωρίς ωστόσο να έχει κάποια ταυτότητα. Αν μη τι άλλο δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός καθότι την είδα μόνο βράδυ και λίγο αλλά αυτό που είδα δεν είναι κάτι που θα μου έμενε! Παρασκευή βράδυ γαρ, ο κόσμος πολύς, αλλά η κούραση μας περισσότερη οπότε μετά από μια βόλτα στον κεντρικό πεζόδρομο (αφού είχαμε φάει φυσικά) η επιστροφή στο χοτέλ ήταν νομοτελειακά η ενδεδειγμένη λύση. Μάλλον η απαραίτητη γιατι….
Ο καιρός έδειχνε άστατος και στόχος της δεύτερης μέρας ήταν να κάνουμε την trasfagarasan και την trasalpina και να μείνουμε στο Σιμπιου… Μα επειδή οι ΜΗ υπολογισμοί οδηγούσαν σε ΜΗ βιώσιμα πλάνα επιλέξαμε σαν επόμενο προορισμό το Βουκουρέστι.

[Nik0s_Dk]

Day 2
Πρωινό ξύπνημα χαλαρά, ετοιμασίες και φόρτωμα και μετά από ένα σύντομο καφέ ξανά στον δρόμο με προορισμό το Βουκουρέστι. (Δυστυχώς) Επιλέξαμε να φύγουμε από τον αυτοκινητόδρομο οπότε ουσιαστικά το ταξίδι δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μέχρι τα σύνορα με την Ρουμανία. Απαραίτητη στάση για να δροσιστούμε στην πόλη Obnova



Να σημειώσω εδώ ότι δεν είχαμε πάρει καμία πληροφορία για την διάσχιση χωρών με ότι αυτό συνεπάγεται. Για παράδειγμα τα οχήματα όλα πληρώνουν κάποιο ποσό για να διασχίσουν την γέφυρα του Δούναβη που οδηγεί στην Ρουμανία, τα μηχανάκια όχι, οπότε εκτός από τον χρόνο που χάσαμε εκεί και την αφόρητη ζέστη που μας έλιωνε αντιμετωπίσαμε και το γεμάτο απορία βλέμμα της κοπέλας στο γκισέ που πραγματικά βγηκε σχεδόν ολη από το παράθυρο του γκισε και με ένα απεγνωσμένο νόημα μας εκανε την κίνηση να περάσουμε! Η είσοδος στη Ρουμανία επίσης ευκολη και γρήγορα χωρίς κάτι ιδιαίτερο (στον φίλο, ζήτησαν να βγάλει το κράνος, εμένα με ρώτησαν που πάω…) και ο δρόμος για το Βουκουρέστι ήταν ανοιχτός.

H Ρουμανία έμοιαζε τελείως διαφορετική χώρα. Πλούσια σε ομορφιά μα φτωχή σε ζωή. Εν αρχή τα χωράφια με ήλιους και καλαμπόκια.. Άπειρες καλλιέργειες που έδιναν ένα ιδιάζον θέαμα, καθώς περνούσαμε αναμεσά τους. Σπίτια που έμοιαζαν σαν να βγήκαν από άλλες εποχές, χτισμένα με πυρότουβλα ή κατι παρόμοιο, χωρίς να είναι βαμμένα εξωτερικά δίνοντας την αίσθηση του μισοτελειωμένου (για εμάς, γιατί από όσο είδα το σενάριο αυτό έπαιζε σχεδόν σε όλες τις χώρες που τελικά περάσαμε!
Φτάσαμε στο Bουκουρέστι νωρίς οπότε είχαμε την ευκαιρία να το περπατήσουμε με φως του ήλιου, και να βγάλουμε κάποιες φωτό!


 

[Nik0s_Dk]

Day 3
Το πλάνο είχε ήδη αλλάξει ελέω καιρού. Ο προορισμός παρέμενε ο ίδιος, η πόλη Σιμπίου, αλλά η διαδρομή που θα κάναμε ήταν μόνο η trasfagarasan.
Πρωινός καφές και ξεκίνημα για την διάσημη διαδρομή. Ο MaG την είχε ήδη κάνει και του είχα ζητήσει να μην μου δείξει τιποτα ουτε φωτό ουτε κάτι που θα μου χαλούσε την πρώτη εικόνα… Και είχα δικιο.. Από τα πρώτα χιλιόμετρα η διαδρομή αυτή σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό..




Μεχρι που …
Αααα να ένα γεφυράκι. Ας κατέβω να βγάλω μια φωτό. Σταντ, κατεβαίνω, βγάζω φωτογραφική, μια σταγόνα, βγάζω φωτό 2η σταγόνα, βαζω φωτογραφική στην τσάντα, οι καταρράκτες του Νιαγάρα θα ζήλευαν την ποσότητα του νερού που έπεσε πάνω μου…
Νομίζω τέτοια βροχή δεν έχω ξαναματαδεί.. Με τα πολλά οσο γρηγορα μπορώ προσπαθώ να βάλω τα αδιαβροχα. Ο Mag έχει προχωρήσει μπροστά και ξέρω δεν έχει αδιάβροχα μαζί του.. Ντυνομαι και ξεκινάω να βρω κάπου να σταθώ από κάτω. Τον πετυχαινω στον δρόμο να προσπαθεί να βαλει κατι πάνω να μη γινει εντελώς μούσκεμα. Με τα πολλά πετυχαίνω ένα κιόσκι που μοιάζει κλειστό ωστόσο έχει χώρο να μπουμε από κάτω και να προστατευτουμε. Σύντομα φτάνει παρέα άλλος ένα σύντροχος εκ Ρουμανίας που εκανε τη διαδρομή με τη φιληγυναικαγκομενα του! Περιμέναμε τουλαχιστον 1.5 ωρα να κοπάσει η βροχή και όταν φυγαμε ειδαμε πως στα (κυριολεκτικά) 200 μετρα είχε κιοσκι με φαι κλπ που θα μπορούσαμε να έχουμε καθίσει,……


Δε πειράζει! Οσα συμβαίνουν δίνουν στο ταξίδι ουσία, μας γεμίζει εμπειρία και θέληση και προχωράμε!
Η βροχή κόπασε και ξεχυνόμαστε στον δρόμο προς την κορυφή. Αφήνω τις φωτό να μιλήσουν!

Φτάνουμε Σιμπίου μετα από μια μαγευτική διαδρομή!
Η πολη του σιμπίου μικρή, όμορφη και εύκολα «περπατήσιμή»

[Nik0s_Dk]

[Nik0s_Dk]

[Nik0s_Dk]

[Nik0s_Dk]

[Nik0s_Dk]

[Nik0s_Dk]

Θα μπορούσα να ανεβάζω όλο το βράδυ ωστόσο κάνω μια παύση και η συνέχεια από αύριο!

[karellen]

Ωραίες διαδρομές και πανέμορφα τοπία.
Μπράβο παιδιά!!

[Nik0s_Dk]

Day 4

Τo τέλος της προηγούμενης μέρας μας βρήκε βρεγμένους, τα πράγματα μας μουλιασμένα αλλά τη διάθεση μας στα ύψη. Η βραδινή μπύρα στο Σιμπίου ήταν το μέρος όπου θα ορίζαμε την επόμενη μέρα.





Το πλάνο για την Trasalpina εχει εγκαταληφθεί οριστικά καθώς ο καιρός είναι ξεκάθαρα ενάντια μας ωστόσο δεν πτοούμαστε και αποφασίζουμε να την κάνουμε προς Σερβία..

Και η μαγεία συνεχίζεται.

Από τα σύνορα και έπειτα, μια χώρα μαγική! Παλιά και νέα! Ομορφη και «άσχημη» σε τέτοια ισορροπία που αδυνατείς να σκεφτείς γιατί να μένεις αλλού παρά εδώ. Μοιάζει μια χώρα επίπεδη που βοηθά το μάτι να χάνεται στις απέραντες εκτάσεις πράσινου.
Φτάνουμε Βελιγράδι, όπου αποφασίσαμε να το ρίξουμε έξω μένοντας σε ξενοδοχείο για να έχουμε κάποιες ανέσεις (πχ ac για να μπορέσουμε να στεγνώσουμε ρούχα που ηταν ακόμη βρεγμένα!) Αφού τακτοποιούμαστε κατεβαίνουμε στο κέντρο να δούμε τη νυχτερινή ζωή της πόλης.

Στην επιστροφή από το κέντρο αποφασίσαμε να πάμε και μια βόλτα στον Δούναβη, όπου πετύχαμε ανοιχτή μια πλωτή πάμπ και ήπιαμε μια μπύρα. Ο Νεμάνια, μουρλοκομείο εκ γενετής αλλά φανταστικός τύπος μας έπιασε την κουβέντα στα ελληνικά αφού είχε δουλέψει 4 μηνες στην Χαλκιδική και έπρεπε να μάθει ελληνικά για να συνενοείται.. Σε 4 μήνες. Θεούλης και Ρισπέκτ!

[Nik0s_Dk]

[Nik0s_Dk]