Πρόλογος Γενικώς
(Για όποιον δεν ενδιαφέρεται για εσωτερικές συναισθηματικές αναζητήσεις μπορεί να κάνει σκιπ για το επόμενο τσάπτερ!)
Από τα πρώτα πράγματα που διάβασα στο Moto ήταν τα ταξιδιωτικά.. Μαγικές εικόνες, ποιητικές περιγραφές.. Ταξίδια στην άλλη άκρη της γης, ταξίδια που ξεκίνησαν για πλάκα, ταξίδια με το παπί, με το σκούτερ, με βροχή, με χαλάζι, με έρωτα...
Πάντα το ονειρευόμουν, πάντα το φανταζόμουν και ανέκαθεν καθόμουν και σχεδίαζα χάρτες και διαδρομές ακόμα και πριν πάρω την πρώτη μηχανή στα χέρια μου, προσέχοντας να βάλω μέσα όσα περισσότερα χωράνε σε ένα ταξίδι. Να περάσω από κει, να πάω από δω, να κάνω αυτό και εκείνο. Και όλα αυτά κάθονταν αναπαυτικά σε κάποιο αρχείο κάπου χαμένο στον υπολογιστή.
Τα χρόνια πέρασαν, πήρα μηχανή, ξεκίνησα τις βόλτες, κοντινές και μακρινές όμως αυτό που είχα στο μυαλό μου για ταξίδι δεν ερχόταν. Δεν υπήρχε χώρος για αυτό. Κυρίως γιατί ΜΟΥ έβαζα εμπόδια. Πολλά εμπόδια. Είναι μεγάλο το κόστος, δεν έχω την κατάλληλη μηχανή δεν είναι καλός ο καιρός δεν δεν δεν δεν..
Και διάβαζα τα ταξιδιωτικά και ζήλευα. Και ξαναδιάβαζα τα παλαιότερα και ζήλευα ακόμα περισσότερο. Πρόπερσι τέτοια εποχή περίπου έδινα το cbr για να πάρω το NC, λέω καταλληλότερο ΘΑ του βάλω βαλίτσες ΘΑ του κάνω αυτό ΘΑ του κάνω εκείνο μέχρι που δεν έκανα τίποτα εκτός από χιλιόμετρα. Αρκετά χιλιόμετρα. Όχι όμως τόσα πολλά ταξιδιωτικά χιλιόμετρα. Και Γύρισα την Πελοπόννησο ξανά και ξανά και πήγα σε νησιά, και πήγα Στερεά Ελλάδα, και πήγα Ήπειρο και να σου πάλι από την αρχή ξανά και ξανά τις ίδιες διαδρομές.. Όμως το κενό υπήρχε ακόμα, το ταξίδι όπως το ονειρεύτηκα την πρώτη μέρα που με φαντάστηκα στη μηχανή δεν είχε έρθει ακόμα..
Μέχρι τώρα.. Μέχρι αυτή τη στιγμή που κάθομαι στον υπολογιστή χαζεύοντας τις φωτογραφίες ανακαλώντας κάθε μέρος, κάθε χώρα-πόλη-χωριό-διαδρομή. Και το κυριότερο όλων. Ανακάλυψα πως αυτό που είχα στο μυαλό μου για την έννοια ταξίδι, είχε αποτυπωθεί πολύ εύστοχα από ένα αγαπημένο μέλος του Motο, Riding is Good for the Eyes. Ελπίζω το ταξίδι αυτό να είναι η απαρχή ενός διαφορετικού μοτοσυκλετιστικού μέλλοντος με περισσότερα do και λιγότερα don’t. Και όπως λέει η υπογραφή εδώ από κάτω, live to fly, fly to live, do or die.