Πίνδος-Βερούσια Όρη (1775m)-Φαράγγι Κώστιανου 4-9-2022

[billy84]

Τι ζητάει ένας απλός μοτοσυκλετιστής ο οποίος είναι ταυτόχρονα λάτρης της φύσης? Μα φυσικά να έχει καλό καιρό την ημέρα που θα καταφέρει να βγει βόλτα. Όπου και αν πάει. Δεν έχει καμία σημασία, αρκεί ο καιρός να είναι σύμμαχός του. Κάπως έτσι ήταν ο καιρός την προηγούμενη Κυριακή, πραγματικός σύμμαχός μου. Εκτός απο την ιδανική θερμοκρασία είχε και καθαρή ατμόσφαιρα για τα δεδομένα της εποχής. Και όταν συνδυάζεται η Πίνδος με καθαρή ατμόσφαιρα το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Αν καταφέρεις και πας κάπου ψηλά θα δεις εικόνες που δεν πρόκειται να ξεχάσεις ποτέ.

Αυτή τη φορά δε θα διαβάσετε για κάποια μακρινή και απομονωμένη υπερβατική εξόρμηση στα σύνορα. Άλλωστε οι στόχοι μου στα βουνά των συνόρων ολοκληρώθηκαν την προηγούμενη βδομάδα στη Ροδόπη. Στόχος μου ήταν ένα βουνό της Πίνδου το οποίο μπορεί να θεωρηθεί κομμάτι των βορειοδυτικών Αγράφων, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι είναι ακριβές αυτό μιας και βρίσκεται πάνω στο όριο. Τα Βερούσια Όρη ή Προφήτης Ηλίας βρίσκονται ακριβώς πάνω απο το χωριό Ανθηρό στην περιοχή της Αργιθέας. Ξέρετε πλέον που, εκεί που αργεί η θέα!

Η διαδρομή γνωστή και μη εξαιρετέα, απο Μουζάκι μέχρι τη Δρακότρυπα

[billy84]

και απο εκεί μέσω του αυχένα του Τυμπάνου στην Αργιθέα. Απο τα πιο όμορφα ασφάλτινα πάσα της Ελλάδας και ας ειναι σχετικά χαμηλό στα 1500m.

[billy84]

Μετά απο σχεδόν 10 λεπτά βρέθηκα στο Ανθηρό, στις παρυφές των Βερούσιων Ορέων.

[billy84]

Ακριβώς πάνω απο το Ανθηρό, στον αδιέξοδο δρόμο που θα με ανέβαζε ψηλότερα στο βουνό.









Ο χωματόδρομος ξεκίνησε σχετικά βατός αλλά απο ένα σημείο και μετά ήταν σπαστήρι και λόγω των απανωτών βροχών των προηγούμενων ημερών είχε λίγη λάσπη σε μερικά σημεία.














Στη δορυφορική εικόνα φαινόταν ότι απο ένα σημείο και μετά ίσως να μην υπάρχει καν δρόμος. Τελικά όμως έφτασα μέχρι το τέρμα του.













Στο σημείο που σταμάτησα δεν υπήρχε κανένα σηματοδοτημένο μονοπάτι φυσικά μιας και πρόκειται για ακόμα ένα σχετικά άγνωστο βουνό της Ελλάδας. Διέκρινα μια γιδόστρατα η οποία τραβερσάριζε προς τα αριστερά όπως κοιτούσα το βουνό. Είπα να την ακολουθήσω καθώς σε αυτό το περιβάλλον '' τα ζωντανά γνωρίζουν καλύτερα''. Η θέα αμέσως είχε πάει σε άλλο επίπεδο καθώς είχα κερδίσει ύψος. Βέβαια απείχα σχεδόν 500m υψομετρικά απο την κορυφή τα οποία δεν είναι λίγα όταν μιλάμε για ένα άγνωστο βουνό χωρίς σήμανση και περίπου 400+ χιλιόμετρα μακριά...















Ακόμα βρίσκομαι στα δασωμένα κομμάτια του βουνού και ακολουθώ τη γιδόστρατα η οποία περνά μέσα απο ένα φυσικό τούνελ.










Απο αυτήν την πλευρά διακρίνεται αριστερά το Σουφλί και στο κέντρο της φωτό το Katousi pass.












Ακόμα ένα γλυπτό της φύσης και σε αυτό το βουνό












Η γιδόστρατα κατέληξε σε μια ποτίστρα

[billy84]

Απο εκεί συνέχισα να ανεβαίνω αρχικά σε μια άλλη γιδόστρατα και αργότερα αυτοσχεδιάζοντας. Η κλίση ήταν αρκετά υψηλή.












Πλέον διακρίνεται και το Ανθηρό χαμηλά.












Και στο βάθος το Ντελιδήμι Αγράφων.












Συνεχίζοντας σε σταθερά υψηλή κλίση.















Στο κέντρο της φωτό η Καράβα Αγράφων, το ψηλότερο βουνό της περιοχής. Κάπου εκεί χαμηλά βρίσκεται η Αργιθέα.














Λίγα μέτρα πριν βγω στην κορυφογραμμή. Στο κέντρο της φωτό που βρίσκεται το πάσο του Κατουσίου που σας είπα πριν, στο βάθος μακριά διακρίνεται και ο Κόζιακας.

[billy84]

Μετά απο επίπονη ανάβαση φτάνω στην κορυφογραμμή. Απο την άλλη πλευρά αποκαλύπτεται η άγρια πλευρά του βουνού.














Και ο Αχελώος χαμηλά! Τέρμα αριστερά βρίσκεται το Ασήμι-Γαλάτσι που ανέβηκα πολύ πρόσφατα, αμέσως δεξιά η αιχμηρή Ανάληψη πάνω απο το Ραπτόπουλο Ευρυτανίας που ανέβηκα τον Μάρτιο με κάποιους βαθμούς κάτω απο το μηδέν και χοντρό κρύο. Αμέσως δεξιά κοντά μας, πάνω απο τον Αχελώο η Μυρμηγκιά που συνδυάστηκε με το Ασήμι σε εκείνη την εξόρμηση.












Χαμηλά βρίσκεται το φαράγγι του Κώστιανου που πήγα αργότερα. Είμαι ακριβώς απο πάνω όμως για να φτάσω εκεί θέλει χρόνο και διαδικασία. Στην Πίνδο βρίσκομαι άλλωστε, δεν υπάρχει τίποτα εύκολο. Το εντυπωσιακό βουνό που είναι σαν ένα μισοφέγγαρο που κλείνει, είναι η Κοκκινόλακκα που είχα ανέβει 2-3 χρόνια πριν. Πίσω είναι οι Αετοί ενώ αριστερά τους τα Όρη Βάλτου.












Αν δε δει κάποιος το GPS θα είναι βέβαιος πως αυτή είναι η κορυφή












Ανεβαίνοντας όμως θα δει ότι έχει και άλλο. Σε αυτό το βουνό συνέβη κάτι περίεργο που είχε συμβεί και στο κοντινό όρος Χατζή πριν κάποια χρόνια. Ένα σμήνος απο έντομα μου έκανε επίθεση. Ήταν κάτι σαν ιπτάμενα μυρμήγκια, σαν εκείνα στο Χατζή. Δεν τσίμπαγαν αλλά ήταν πραγματικά ενοχλητικά.














Μετά απο λίγα μέτρα εξαφανίστηκαν. Βρίσκονταν σε συγκεκριμένο σημείο. Σαν η φύση με τον τρόπο της να σου δείχνει ότι ίσως είσαι ανεπιθύμητος σε αυτό το μέρος. Λίγο πριν την κορυφή κάποιες αγελάδες ρέμβαζαν. Γεμάτες ενοχλητικά μυγάκια αλλά οπλισμένες με υπομονή που θα ζήλευαν και οι στωϊκοι φιλόσοφοι. Έχουμε μάλλον πολλά να μάθουμε ακόμη και απο αυτά τα χαζά βοωειδή.

[billy84]

Ακόμα ένα βουνό κατακτήθηκε. Απέναντι συνειδητοποιώ πως βλέπω το Χατζή και φέρνω στο μυαλό μου την ίδια τραυματική εμπειρία που είχα και τότε η οποία με ανάγκασε να μείνω μόλις 2-3 λεπτά στην κορυφή του.











Το Σουφλί ξανά απο την καλύτερη οπτική γωνία που θα μπορούσα να έχω σε αυτό το βουνό. Πλέον στο βάθος δεξιά διακρίνεται μεγάλο μέρος της οροσειράς του Κόζιακα.













Ντελιδήμι Αγράφων, Φτέρη, Ασήμι-Γαλάτσι, Ανάληψη και διάφορα άλλα βουνά στο βάθος. Ίσως διακρίνεται και το Βελούχι πολύ μακριά.
















Κοκκινόλακκα

[billy84]

Κατεβαίνοντας συνάντησα ένα κοπάδι γίδια με 3 σκυλιά-φρουρούς. Αρχικά είπα να τσαμπουκαλευτώ όπως συνήθως όμως τελικά δοκίμασα μια πιο φιλική προσέγγιση η οποία μας έφερε πιο κοντά. Τουλάχιστον με το θυληκό της παρέας. Τα αρσενικά ήταν διστακτικά. Με τα θυληκά μάλλον έχω τον τρόπο μου τελικά!












Τα αρσενικά ήρθαν μεν κοντά, δεν έκατσαν να τα χαϊδέψω όμως.














Επόμενος στόχος το φαράγγι του Κώστιανου το οποίο θα προσέγγιζα απο την Καλή Κώμη. Υπήρχε ασφάλτινος δρόμος απο εκεί που ήρθα αρχικά στο Ανθηρό όμως υπήρχε και ένας αμφιβόλου κατάστασης χωματόδρομος ο οποίος προσέγγιζε την Καλή Κώμη απο τη βόρεια πλευρά του βουνού. Στην αρχή του πέτυχα κάποιους ντόπιους οι οποίοι ήταν πολύ προβληματισμένοι με αυτό που ετοιμαζόμουν να κάνω! Η εικόνα τα λέει όλα νομίζω












Μου είπαν ότι είναι πολύ δύσκολο να βγαίνει μιας και είχε ρίξει φουλ βροχή τις τελευταίες μέρες. Αρχικά προβληματίστηκα και εγώ όμως είπα να δοκιμάσω την τύχη μου μιας και μου αρέσουν τα δύσκολα. Τελικά όντως ήταν μια ζόρικη διαδρομή για την οποία χρειάστηκα 45 λεπτά. Μέχρι το τέλος θεωρούσα πως μάλλον θα πετύχω ένα κομμάτι του δρόμου πεσμένο. Αυτό μου έδειχνε το στυλ της διαδρομής η οποία έδειχνε παρατημένη για δεκαετίες. Τελικά όλα καλά και ήταν μια εμπειρία που σαφώς άξιζε.

[billy84]

Μετά απο λίγα λεπτά έφτασα στην αρχή του φαραγγιού. Απο την πάνω πλευρά είχε έναν πανέμορφο καταρράκτη.












Απο την κάτω πλευρά υπήρχε ένα σηματοδοτημένο μονοπάτι το οποίο αρχικά κινείτο σε δάσος παράλληλα με το ρέμα.












Άγριες αλλά ταυτόχρονα όμορφες εικόνες απο την μανία της φύσης.














Σύντομα το μονοπάτι με οδήγησε στο ρέμα στο οποίο θα συνέχιζα πια μέσα του.














Απο εκεί και μετά ''προχωρούσα με δική μου ευθύνη'' και φυσικά χωρίς σήμανση.













Σε κάποια σημεία υπάρχουν λίγο δύσκολα περάσματα. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ρέμα. Ακόμα δεν έχω φτάσει στον πυρήνα του φαραγγιού














Σε αυτό το σημείο διακρίνω το φαράγγι το οποίο δείχνει πανέμορφο.














Γεωλογικοί σχηματισμοί στα τοιχώματα απο την δεξιά πλευρά. Αποτέλεσμα ζύμωσης εκατομμυρίων ετών

[billy84]

Πλέον δεν υπάρχει διαφυγή απο πουθενά. Ή προχωράς μπροστά ή γυρνάς πίσω...













Εννοείται προχωράς μπροστά...













Σχέδια στους βράχους σαν να τα σκάλισε κάποιος σκόπιμα.
















Υπερθέαμα!




















Φτάνοντας κοντά στο τέλος του φαραγγιού στον ποταμό Αχελώο.




















Απο κάτι τέτοια εμπνεύστηκε ο James Cameron και έφτιαξε την φωλιά στο Aliens 2














Τέλος υπερθεάματος.















Επιστροφή προς τα πίσω με καλύτερο φωτισμό μιας και έχω τον ήλιο πίσω μου.

[billy84]

Επιστρέφοντας απο άσφαλτο προς Αργιθέα. Τέτοια μέρη υπάρχουν ελάχιστα στον κόσμο.














Λίγο πριν τον Τύμπανο μια μοναδική στιγμή με το φεγγάρι να φαίνεται ανάμεσα στους ορεινούς όγκους της Καράβας.





















Ακόμη μια άχαστη συνταγή εξόρμησης πέτυχε. Και πως να γινόταν διαφορετικά? Μέσα στην Πίνδο όποιον δρόμο και αν διαλέξεις στο τέλος θα είσαι πάντα κερδισμένος. Θα είσαι ένας πλούσιος άνθρωπος όχι όμως σε υλικά αλλά σε εικόνες και σε συναισθήματα. Αυτά δηλαδή που τα χρήματα δε μπορούν να αγοράσουν έτσι απλά. Τοπία αυθεντικά που θα σε ταξιδέψουν πίσω στο χρόνο, εκεί που η απλή ζωή ήταν το σίγουρο μονοπάτι προς την ευτυχία, παρόλες τις δυσκολίες. Αυτό ήταν ένα ακόμα άγνωστο κομμάτι της Πίνδου.


Πάντα όρθιοι!

[azar41]

Πανέμορφες εικόνες Βασίλη,πλέον έχει γίνει κτήμα σου το ορεινό ανάγλυφο και όπου κι αν σταθείς ξέρεις ακριβώς τι βλέπεις γύρω σου,εντυπωσιακό!
Καλή συνέχεια!

[gaslion]

Μπράβο φίλε! Πανόραμα κορυφών μας προσφέρεις!

[billy84]

Πανέμορφες εικόνες Βασίλη,πλέον έχει γίνει κτήμα σου το ορεινό ανάγλυφο και όπου κι αν σταθείς ξέρεις ακριβώς τι βλέπεις γύρω σου,εντυπωσιακό!
Καλή συνέχεια!

Βασικά όπου στέκομαι πια βλέπω βουνά που έχω ανέβει. Πολλές φορές όμως ειδικά με καθαρή ατμόσφαιρα μπερδεύομαι γιατί φαίνονται πάρα πολλά μακρινά βουνά που είναι κοντά σε ύψος. Στην Πίνδο ειδικά δυσκολεύει το πράγμα γιατί είναι μια θάλασσα απο βουνά. Να είσαι καλά φίλε!

Μπράβο φίλε! Πανόραμα κορυφών μας προσφέρεις!

Βοήθησε πολύ ο καιρός!

[ΠΑΠΑΣΟΥΖΑΣ]

Μπράβο ρε φίλε! Πολύ ωραίες εικόνες! Ωραία βόλτα