Διαχείριση θυμού - για αρχάριους

[harris_x]

Αγαπητοί φίλοι και φίλες θα ήθελα την αποψινή να θέσω ένα ερώτημα το οποίο με ταλανίζει περισσότερο από κάθε άλλο, τώρα πια που έμαθα πού είναι ο μοχλός των ταχυτήτων, το γκάζι και το φρένο πάνω στη μοτοσυκλέτα και σε ένα μήνα θα κυκλοφορώ με δαύτη.

Ένα μικρό μπακ στορι, ως οδηγός αυτοκινήτου τα τελευταία χρόνια αποφάσισα, για λόγους προφανείς, να στραφώ σε δίτροχο ως μέσο καθημερινής μετακίνησης στην βουλιαγμένη (από αυτοκινητα) Αθήνα.
Όπως και σε όλους μας, μου έχει τύχει πάμπολλες φορές να διαπιστώσω πως δεν υπάρχει καμία προσοχή κάποιες φορές από ορισμένους έως αρκετούς οδηγούς, που πέρα από το να με κάνει να αναγκαστώ να αντιδράσω σαν τον Ταρζάν σε μίνι εγκεφαλικό επεισόδιο- σε αυτό το σημείο να πω πως έχω γλιτώσει και κάποιους μηχανόβιους ( συνήθως καμικάζι --εεεέ ντελίβερι ήθελα να πω!)από δική τους απροσεξία/πακέτωμα στοπ-προτεραιότητας/εκκίνηση σε δρόμο από στάση χωρίς έλεγχο κ.α. με έχει κάνει να αναρωτηθώ πολλές φορές τι θα γινόταν αν καβαλούσα μηχανή.

Και η απάντηση συνήθως είναι ότι πιθανότατα να άφηνα τα κόκκαλα μου στην άσφαλτο φυσικά..
Δε, -είπα θα είμαι εντελώς ειλικρινής- ντρέπομαι που το λέω αλλά σινάμα με αυτή τη σκέψη ορισμένες φορές σαν οδηγός αυτοκινήτου που έχουν πάει να με σκοτώσουν έχω αντιδράσει αρκετά προβληματικά- μια συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα που άνθρωπος μπήκε σε δρόμο κεντρικό από νησίδα σε σχεδόν μηδενική απόσταση χωρίς να ελέγξει, δεν ξέρω πώς δεν έριξα το αυτοκίνητο μου σε καμία κολώνα για να τον αποφύγω) δεν γύρισε καν να δει αν είμαι εντάξει - και φυσικά σκέφτηκα ότι αυτός ο άνθρωπος ένα μοτοσυκλετιστή θα τον είχε ρίξει ΚΑΙ θα τον άφηνε βαριά τραυματισμένο στη μοίρα του ή νεκρό!

Ε μου γυρνάει και μένα το μάτι και αρχίζω να βαράω κόφτες μέχρι να τον προλάβω, ως και αφού τον πρόλαβα μαζί με κόρνες φώτα και ιστορίες. Δεν σταματάει ο άνθρωπος, μάλλον πρέπει να είχε πανικοβληθεί και λίγο, με τα πολλά προσπαθώντας να ηρεμήσω τον εαυτό μου τον εγκλωβίζω δίπλα μου και περιμένω τουλάχιστον να γυρίσει να μου πει ένα συγγνώμη!( Πάρτα θα πείτε τώρα, το ακούω..! Ήταν λάθος είμαι πίθηκος το παραδέχομαι!). Ο οδηγός ούτε που γύρισε να με κοιτάξει, σηκώθηκα και έφυγα σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα.

Και εδώ είναι το μεγάλο μου ερώτημα.

Πώς καταφέρνετε να διατηρείτε την ψυχραιμία σας ως αναβάτες όταν κάθε τόσο κάποιος απρόσεκτος πάει να σας σκοτώσει;!
Διότι αναρωτιέμαι πραγματικά αν στην προκειμένη ήμουν επάνω σε δίτροχο και είχε συμβεί αυτό εκτός από το να σταματήσω δίπλα του και να περιμένω να φερθεί έστω και την τελευταία στιγμή σαν άνθρωπος θα είχα ανοίξει την πόρτα του και θα τον είχα κλωτσήσει στο πρόσωπο.

Τώρα γιατί σας έβαλα να διαβάσετε έκθεση τρίτης λυκείου μεγέθους εξεταστικής θα με ρωτήσετε, ήθελα να είμαι περιγραφικός!

Οποιαδήποτε εμπειρία, συμβουλή, σκέψη ή ότι άλλο φυσικά ευπρόσδεκτα!

Και προς οποιονδήποτε μπορεί να αναρωτιέται, δεν είμαι υπέρ της βίας, όχι δεν είμαι χουλιγκάνος ούτε ποινικό μητρώο έχω, απλώς θα ήταν ενδιαφέρον πιστεύω να ακουστούν απόψεις σχετικά με το θέμα της διαχείρισης του θυμού διότι προφανώς και το να πάρεις στο κυνήγι έναν οδηγό είναι απαράδεκτο για πολλούς λόγους-βέβαια αν εκείνη τη στιγμή θα ήταν στο σκοινί η ζωή η δικιά σας, του αδερφού σας, του συντρόφου σας κ.ο.κ. είναι δύσκολο να διατηρηθεί η ψυχραιμία-όπως και πότε θεωρεί ο καθένας πως πρέπει να ορίζεται η κόκκινη γραμμή ότι μια δεδομένη στιγμή ΔΕΝ καβαλάμε τη μοτοσυκλέτα μας και την αφήνουμε στην άκρη για κάποια ώρα.
Να είστε όλοι καλά, ευλόγησον τους απανταχού δικυκλιστές.
Αμήν

Αν ο απρόσεκτος πάει να σε σκοτώσει, σημαίνει ότι κι εσύ απρόσεκτος είσαι.
Ξεκίνα λοιπόν να προσέχεις και δεν θα χρειαστεί να διαχειριστείς τίποτα.

Welcome!

[harris_x]

Δεν διαχειρίζομαι τίποτα εγώ, απλά τους "κατεβάζω" τον καθρέφτη για να μάθουν να τον χρησιμοποιούν...

κι εσύ χαλάρωσε γιατι υπάρχουν και άλλοι ποιο παλαβοί απο εσένα που δεν το έχουν σε τίποτα να σε περάσουν απο πάνω

[billyka]

Harris συμφωνώ όσο δεν πάει με αυτά που λες.

[spyro]

Εντωμεταξύ έχω κουράσει εντελώς αλλά ένα ένα μου έρχονται:

Να ξέρετε οτι δεν είναι όλα Μόρφωση, Παιδεία, Νοοτροπίες και λοιπές politically correct επιχειρηματολογίες πολιτικάντιδων.

(έναρξη ανούσιου προλόγου) - Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αντιδράει πιο άμεσα στον φόβο. Ειδικά στην οδήγηση που γίνονται πολλά πράγματα ταυτόχρονα και ο εγκέφαλος προσπαθεί να επεξεργαστεί πολλά πράγματα παράλληλα, το θέμα του φόβου κυριαρχεί. Δηλαδή, πχ τα ποδήλατα φοβούνται τα αυτοκίνητα και τα αυτοκίνητα φοβούνται τα λεωφορεία και όλοι μαζί φοβούνται τα φορτηγά.
Τα αυτοκίνητα απέναντι στα φορτηγά είναι κότες γιατι κυριαρχεί το συναίσθημα της επιβίωσης (λήξη ανούσιου προλόγου)

Τα ποδήλατα είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα οτι όλοι λένε διάφορα πέρι σεβασμού παιδείας και νοοτροπίας αλλά στην πράξη ισχύουν τα ίδια συναισθήματα. Οι ποδηλάτες είναι παραδοσιακά πιο νέοι, πιο ευαίσθητοι, πιο μορφωμένοι, λίγοτερο brutal, λιγότερο νεάντερντάλ. Ένας τυπικός ποδηλάτης έχει άλλη στάση ζωής. ο ίδιος τυπικός ποδηλάτης θα προσπαθήσει να ενημερώσει, να εκπαιδεύσει τον σεβασμό, να ευαισθητοποιήσει τον γενικότερο πληθυσμό, θα φτιάξει έξυπνα σλόγκαν, θα φτιάξει όμορφα στίκερ, θα βγεί στην τηλεόραση με ευγενικό λόγο και επιχειρηματολογία θα κάνει αυτό θα κάνει το άλλο ...........

και όταν ο ίδιος βρεθεί σε σχέση ισχύος θα κανει ακριβώς τα ίδια που του κάνουν τα αυτοκίνητα στους δρόμους απέναντι σε αυτόν. Που το συναντάμε αυτό;

---> στα downhil μονοπάτια

στα downhill Μονοπάτια, αυτός ο ευγενικός κύριος που βγήκε στην τηλεόραση για να εκπαιδεύσει και ευαισθητοποιήσει τον Ελληνάρα αυτοκινητιστή όταν βρεθεί σε downhill διαδρομή θα τα γγράψει όλα στα αρχί@ του και θα κατέβει με όσα χλμ μπορέσει αδιαφορώντας για τους "μικρότερους" σε ισχύ πεζοπόρους ή δρομείς μονοπατιών. Γιατί σε αυτή την περίπτωση οι πεζοί δεν μπορούν να του προκαλέσουν ζημιά.

καταλάβατε ....

[Panos76]

καταλάβατε ....

Η ηθική κατωτερότητα του ανθρώπου πανταχού παρούσα;

[motojojo]

Ιδιάζουσα περίπτωση οι ποδηλάτες.

Σχετικά με το ένστικτο της επιβίωσης ισχύει, αλλά παίζει ρόλο και το νομικό πλαίσιο που υπάρχει και κυρίως κατα πόσο αυτό ισχύει.
Πχ στο εξωτερικό (τουλαχιστον στη Γερμανία που ζω) σε ένα ατύχημα την μεγαλύτερη ευθύνη φέρει εξ'ορισμού το βαρύτερο/μεγαλύτερο όχημα μέχρι τη στιγμή να αποδοθεί από τη δικαιοσύνη η οποία συνήθως τείνει προς το μέρος του "αδύναμου". Αν εγώ με το αυτοκίνητο χτυπήσω έναν ποδηλάτη ξέρω ότι αρχικά φταίω εγώ μέχρι να αποδειχθει ότι (αν) φταίει ο ποδηλάτης. Επομένως το ένστικτο της επιβίωσης λειτουργεί λίγο ανάποδα εδώ, προσέχω τα μικρα οχηματα για να μην μπλέξω εγώ.
Το μεγαλύτερο αγχος μου σαν οδηγός (και ισχύει για όλους τους οδηγους) ειναι να σιγουρευτω ότι δεν έρχεται ποδηλάτης όταν πρέπει να στριψω δεξιά. Δεν ειναι πάντα ευκολο.

Το ίδιο ισχύει και για τις μοτοσυκλέτες, μου έχει συμβεί πολλές φορές να μου ανοίγουν δρόμο να περάσω ακόμα και σε περιπτώσεις που δεν είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν.

Ένα ακόμη παράδοξο είναι ότι ανάμεσα σε έναν ποδηλάτη και έναν πεζό, αυτός που κινδυνεύει περισσότερο είναι ο ποδηλάτης! Ακουγεται περίεργο αλλά (ξανά) στο εξωτερικό ο ποδηλάτης έχει προτεραιότητα έναντι του πεζού, ίσως επειδή σε ενδεχόμενο ατύχημα είναι πιο πιθανό να χτυπήσει ο ποδηλάτης από την πτώση.
Φυσικά και στις προηγμένες χώρες οι ποδηλάτες σπάνια σέβονται τους πεζούς, συχνά κινούνται με ρυθμους και ρίσκο ανάλογο των ελλήνων ντελιβεράδων. Κι αυτό το λέω από εμπειρία και από τις 3 οπτικές, πεζού-ποδηλάτη-οδηγού.

Επεμένως θα έλεγα ότι η βάση του προβλήματος ξεκινά από το ποιος έχει προτεραιότητα. Ή καλύτερα, σε ποιον δίνει μεγαλύτερη προτεραιότητα ο νόμος/ΚΟΚ. Όσο πιο ψηλά είσαι τοσο λιγότερο σεβασμό δείχνεις στους αποκάτω σου γιατί ξέρεις ότι ο νόμος σε καλύπτει.

Από την άλλη αυτός ειναι και ο κυριότερος λόγος που δεν έχουν ιδέα από αμυντική οδήγηση.

[BLiTzER]

Και στην Ελλάδα έχουν παντού προτεραιότητα οι ποδηλάτες. Και στα κόκκινα.

[motojojo]

Και στην Ελλάδα έχουν παντού προτεραιότητα οι ποδηλάτες. Και στα κόκκινα.

Γι αυτό μίλησα και για το νομικό πλαίσιο και κυριως αν αυτό εφαρμόζεται.
Δεν τους αγγίζει κανείς και αδιαφορουν για το κόκκινο. Άμα έπεφτε κανα προστιματάκι (και ποντάκι) σαν να οδηγείς άλλο όχημα κυρίες θα κάθονταν στο φανάρι και οι ποδηλάτες.

[PaNick67]

Γι αυτό μίλησα και για το νομικό πλαίσιο και κυριως αν αυτό εφαρμόζεται.
Δεν τους αγγίζει κανείς και αδιαφορουν για το κόκκινο. Άμα έπεφτε κανα προστιματάκι (και ποντάκι) σαν να οδηγείς άλλο όχημα κυρίες θα κάθονταν στο φανάρι και οι ποδηλάτες.

Προστιματακι;

Κατσε πρωτα να γραψουν τους ντελιβεραδες που περνανε με κοκκινο, μετα τους ΙΧδες, μετα αυτους που πανε αναποδα σε μονοδρομους και φτανουμε στους ποδηλατες, τους πεζους που πηδανε μπαριερες και περνανε απο οπου τους αρεσει, κλπ.

Για εμενα παντως ειναι θεμα ανθρωπου. Αν εισαι καφρος θα εισαι με οποιοδηποτε οχημα ακομα και διαστημικο λεωφορειο να σου δωσουν. Μπορει να μην τολμησεις με το παπι να κλεισεις λεωφορειο αλλα θα κανεις καθε καφριλα που σε παιρνει να κανεις.

[thunder ace]

την λεξη "χαμενο παιχνιδι'' την εχει ακουσει κανεις;

[Bowleno]

Γι αυτό μίλησα και για το νομικό πλαίσιο και κυριως αν αυτό εφαρμόζεται.
Δεν τους αγγίζει κανείς και αδιαφορουν για το κόκκινο. Άμα έπεφτε κανα προστιματάκι (και ποντάκι) σαν να οδηγείς άλλο όχημα κυρίες θα κάθονταν στο φανάρι και οι ποδηλάτες.

Ποντακι; Τι να κάνει το ποντακι; Ας τους ρίχνουν ένα καλό πρόστιμο πληρωτέο επί τόπου μιας και τα ποδήλατα δεν έχουν στοιχεία ταυτοποίησης αλλιώς κατάσχεση του μέχρι αποπληρωμής του. Τότε να δεις για πότε θα μαζευτούν....

Ακόμα έχω μπροστά μου την εικόνα με τους 2μ@λακες στα γλυκά νερά, κατέβαινα την Λαυρίου με το 3,5τονο της δουλειάς όταν φτάνοντας στο Φανάρι έχοντας πράσινο για μένα πετάχτηκαν μπροστά μου σαν να μην συμβαίνει τίποτα...ο μόνος λόγος που δεν έγιναν χαλκομανία ήταν επειδή πήγαινα κάτω από 50.... Ακόμα το σκέφτομαι και ιδρώνω, 8 χρόνια μετά!

[Acacius]

Αν και δημογραφικά μικρότεροι σε ηλικία κατά μέσο όρο, οι ποδηλάτες έχουν το ίδιο (περίπου) ποσοστό καραγκιόζηδων που βρίσκεις και οπουδήποτε αλλού σε αυτή τη χώρα. Η ιδιαιτερότητα που κάνει τον ποδηλάτη καραγκιόζη τόσο αξιολάτρευτο είναι ότι έχει περισσότερο θράσος κι από Κρητικό πέτσακλα σε διπλκάμπινο Ναβάρα, ενώ κινδυνεύει να πέσει αν φυσήξει λίγο απότομα από το πλάι που λέει ο λόγος. Απλά υπέροχος.

[motojojo]

Αν και δημογραφικά μικρότεροι σε ηλικία κατά μέσο όρο, οι ποδηλάτες έχουν το ίδιο (περίπου) ποσοστό καραγκιόζηδων που βρίσκεις και οπουδήποτε αλλού σε αυτή τη χώρα. Η ιδιαιτερότητα που κάνει τον ποδηλάτη καραγκιόζη τόσο αξιολάτρευτο είναι ότι έχει περισσότερο θράσος κι από Κρητικό πέτσακλα σε διπλκάμπινο Ναβάρα, ενώ κινδυνεύει να πέσει αν φυσήξει λίγο απότομα από το πλάι που λέει ο λόγος. Απλά υπέροχος.

Ή αλλιώς, άγνοια κινδύνου!

[Panos76]

Ή αλλιώς, άγνοια κινδύνου!

Προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω τι έχει αλλάξει στην ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων.

Θυμάμαι mid 80s εως mid 90s - εντελώς πιτσιρίκια - που κυκλοφορούσαμε με ποδήλατο ΠΑΝΤΟΥ (από Βριλλήσια και Ψυχικό μέχρι Φάληρο και Μοσχάτο) και που βασικά ήταν προέκταση του σώματός μας, είχαμε επίγνωση της θέσης μας, ήμασταν προσεκτικοί - αμυντικοί και ποτέ δεν προκαλούσαμε.

30 χρόνια μετά, δεν έχει αλλάξει κάτι μέσα μου και έχω την ίδια συμπεριφορά ως ποδηλάτης.

Τώρα τί έχει αλλάξει;; Οι ίδιοι άνθρωποι δεν είμαστε; (30-40+ ηλικιακά).

[Bowleno]

Προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω τι έχει αλλάξει στην ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων.

Θυμάμαι mid 80s εως mid 90s - εντελώς πιτσιρίκια - που κυκλοφορούσαμε με ποδήλατο ΠΑΝΤΟΥ (από Βριλλήσια και Ψυχικό μέχρι Φάληρο και Μοσχάτο) και που βασικά ήταν προέκταση του σώματός μας, είχαμε επίγνωση της θέσης μας, ήμασταν προσεκτικοί - αμυντικοί και ποτέ δεν προκαλούσαμε.

30 χρόνια μετά, δεν έχει αλλάξει κάτι μέσα μου και έχω την ίδια συμπεριφορά ως ποδηλάτης.

Τώρα τί έχει αλλάξει;; Οι ίδιοι άνθρωποι δεν είμαστε; (30-40+ ηλικιακά).

Εσυ κι εγώ, μπορεί. Όπως ειπώθηκε πιο πάνω, ο κάφρος είναι κάφρος ασχέτως ηλικίας και οχήματος.
Όταν μάλιστα συνδυάζεται η καφρίλα με την άγνοια κινδύνου, προστίθενται "πελάτες" στον ΟΠΕΚΑ η και πλουτίζουν τα γραφεία τελετών....