Σάββατο βράδυ μελετάω τον καιρό, οι επιλογές ελάχιστες. Μοναδική λύση με μικρό ρίσκο η Εύβοια. Αποφασίζω να παω στο βόρειο κομμάτι της για κάποιους ανοιχτούς λογαριασμούς που είχα αφήσει 2-3 χρόνια πριν. Το πρωϊ σηκώνομαι και ετοιμάζομαι, ρίχνω ένα τελευταίο τσεκ στον καιρό και διαπιστώνω πως έχει αλλάξει λίγο. Πλέον δίνει πιθανότητες βροχής απο το μεσημέρι και μετά στη Βόρεια Εύβοια. Και αν είμαι χωμένος αρκετά μέσα στα βουνά τι γίνεται? Είναι για να ρισκάρω? Ειδικά στην Εύβοια πρέπει να το σκέφτομαι δύο και τρεις φορές καθώς γνωρίζω απο 1ο χέρι τα κοφτερά δόντια της. Δεν αστειεύεται καθόλου! Παίρνω αμέσως την απόφαση να τραβήξω στο νότιο τμήμα της. Προορισμοί που έχω να δω αρκετοί παρόλο που έχω αφιερώσει πολλές εξορμήσεις εκεί. Επιλέγω έναν συγκεκριμένο προορισμό που βρίσκεται πολύ νότια, καθ'οδόν αλλάζω γνώμη καθώς ο καιρός δείχνει αγριεμένος με φουλ αέρα και θολούρα. Δεν ήταν κατάλληλες οι συνθήκες για σωστή εξόρμηση αλλά ποτέ μη λες ποτέ.
Στο ύψος των Στύρων θαυμάζω για ακόμα μια φορά το κάστρο των Αρμένων που έχω προσεγγίσει τόσο οδικώς όσο και ορειβατικά μέσω του μονοπατιού απο τα μυστηριώδη δρακόσπιτα. Φυσικά είναι λίγα πλέον τα απομεινάρια του κάστρου που υπήρχε πριν εκατοντάδες χρόνια αλλά το φυσικό ανάγλυφο απο χαμηλά σου δείχνει ότι κάτι παράξενο συμβαίνει εκεί.
Λίγο πριν την Κάρυστο διακρίνω έναν χωματόδρομο στα αριστερά μου που ανεβαίνει ψηλά σε έναν ορεινό όγκο. Έχω χρόνο και διάθεση για εξερεύνηση. Η σύντομη χωμάτινη διαδρομή είναι φανταστική και με οδηγεί στην κορυφή όπου υπάρχει το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία.
Υψόμετρο 529m. Διακρίνεται το νησιωτικό σύμπλεγμα των Πεταλιών. Πλέον ακατοίκητο, κάποτε όμως στα δύο μεγάλα (Μεγαλόνησος και Χερσονήσι) υπήρχε πλυθησμός 50 και 20 άτομα αντίστοιχα. Έχουν περάσει 60 χρόνια απο τότε βέβαια.
Προφήτης Ηλίας, έτσι λέγεται και ο συγκεκριμένος ορεινός όγκος που βρίσκομαι.
Στο βάθος το όρος Όχη τυλιγμένο απο τα σύννεφα