Ναι καλά διαβάσατε, πρόκειται για τους κένταυρους που υπήρχαν και στη Φολόη, όχι μόνο στο Πήλιο. Όπως έχει γράψει ο Έλληνας ιστορικός Διόδωρος, οι κένταυροι αφού νίκησαν τους Λαπίθες εγκαταστάθηκαν στη Φολόη και δολοφονούσαν όποιον πέρνούσε απο εκεί. Μέσω του φαραγγιού που διέσχισα οι κένταυροι ανέβαιναν στον Κούμανη και απο εκεί έμπαιναν στο δάσος της Φολόης. Όμως μέσα στο δάσος κατοικούσε και ένας καλός κένταυρος, ο Φόλος που φυλούσε ένα τεράστιο πιθάρι με κρασί το οποίο του είχε χαρίσει ο θεός Διόνυσος και θα το άνοιγε μόνο αν εμφανιζόταν ο Ηρακλής. Απο εκεί πήρε το όνομα η περιοχή Φολόη. Ο Φόλος θάφτηκε σε μια σπηλιά πιθανότατα απο την κάτω πλευρά του φαραγγιού καθώς αυτοτραυματίστηκε απο βέλος το οποίο ήταν δηλητηριασμένο απο το αίμα της Λερναίας Ύδρας, ενώ προσπαθούσε να θάψει τους νεκρούς κένταυρους απο τη μάχη με τον Ηρακλή.
Πελοπόννησος για ακόμη μια φορά λοιπόν. Αυτό το φαράγγι ήταν πραγματικά το κάτι άλλο και ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μου. Διαβάζοντας τη μυθολογία που κρύβεται απο πίσω, όσο βρισκόμουν μέσα στο φαράγγι έκανα εικόνα τους κένταυρους να το διασχίζουν. Μέσα στην απόλυτη ησυχία του φαραγγιού αναρωτιόμουν πως θα ακούγονταν τα πέταλά τους. Η φύση μετά απο εκατομμύρια χρόνια δημιούργησε κάτι μοναδικό.
Πηγαίνοντας έκανα το πάσο της Κανδήλας. Είχα αρκετό καιρό να περάσω και ποτέ δεν με έχει απογοητεύσει.
Οταν επιλέγεις τον δύσκολο δρόμο έχεις και τα τυχερά σου. Η διαδρομή φυσικά δεν είναι δύσκολη αλλά όταν την περνάς νωρίς το πρωϊ θέλει την προσοχή της τέτοια εποχή. Έ έχει και μια μικρή ταλαιπωρία λόγω του αυξημένου κρύου αλλά και των συνεχόμενων στροφών. Για άλλους αυτά τα στοιχεία είναι απόλαυση σαφώς...
Λίγο πριν τον Κούμανη. Δεν είναι το κυρίως δάσος της Φολόης αυτό αλλά είναι στο ίδιο στυλ.
Απο τον Κούμανη (ή το Κούμανι) είχα δει έναν χωματόδρομο που κατέβαινε στο φαράγγι Γκούρα. Δεν είχα ιδέα σε τι κατάσταση βρίσκεται αλλά δε θυμάμαι να με έχει απασχολήσει αυτό ποτέ.
150 με 200 μέτρα νωρίτερα απο το ρέμα σταματάω καθώς δείχνει ότι δε συνεχίζει.
Εντάξει λέω, θα κατέβω με τα πόδια, μια χαρά ήρθα μέχρι εδώ, δίπλα είμαι. Αμ δε...
Ο δρόμος όχι απλά έχει πέσει, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να κατέβω καν με τα πόδια. Είναι κανονικός γκρεμός. Δοκιμάζω να πάω και λίγο πριν απο εκεί που σταμάτησα σε μια κάθετη προέκταση του χωματόδρομου μπας και κατεβαίνει από πουθενά αλλά μάταια. Απο εκεί είναι το φαράγγι Γκούρα και ως γνωστόν στα φαράγγια ούτε μπαίνεις κάθετα ούτε βγαίνεις φυσικά...
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από giorgosb
