Ο στόχος μου ολοκληρώθηκε, ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα ανάβασης στις ψηλότερες κορυφές των 200 ψηλότερων βουνών της Ελλάδας. Τα περισσότερα ταξιδιωτικά μου υπάρχουν στο φόρουμ απο τη μέρα που ξεκίνησα να τα γράφω και εδώ. Οπότε έχετε μια μικρή ιδέα για αυτό το ορεινό ταξίδι.
Τα ταξίδια μου είχαν οδηγικό και ορειβατικό σκέλος και αυτό είναι που τα διαφοροποιεί απο αυτό που λέμε ''πάω μια συνηθισμένη βόλτα-ταξίδι''. Υπήρχε πολύωρη μελέτη για το πως θα προσεγγίσω κάθε βουνό, διάβασμα πάνω στην ιστορία του αλλά και αρκετό ψάξιμο γενικότερα. Στα γνωστά βουνά υπήρχαν αρκετές πληροφορίες όμως στα άγνωστα δεν υπήρχε καμία. Πλέον υπάρχουν πληροφορίες ακόμη και για άγνωστα βουνά που το ευρύ κοινό ακούει για 1η φορά. Στην ουσία πολλές φορές κινήθηκα σε τελείως αχαρτογράφητα νερά χωρίς να γνωρίζω τυχόν παγίδες ακόμα και αν βγαίνουν καν οι δρόμοι ώστε να μπορώ να προσεγγίσω το κάθε βουνό. Και να μην ξεχνάμε ότι σχεδόν πάντα ήμουν μόνος μου.
Όταν ξεκίνησα να βάζω βίντεο απο χωματόδρομους το μακρινό 2015 με ένα παράξενο χαμηλό στρητάδικο σκουτερομηχανάκι, κάποιοι με θεώρησαν τελείως τρελό (καλά όχι ότι έχει αλλάξει ιδιαίτερα αυτό μετά απο τόσα χρόνια αλλά λέμε ). Απο μέσα τους πιθανότατα πίστευαν ότι είναι θέμα χρόνου να με ακούσουν στις ειδήσεις. Σίγουρα η 1η εικόνα ήταν παράξενη και ο κάθε εγκέφαλος προσπαθούσε να την απορρίψει. Με τα χρόνια όμως βλέποντας ότι αυτό το NC700 πήγαινε κυριολεκτικά παντού και συνέχεια, η εικόνα ξεκίνησε να γίνεται πιο ''οικεία''. Έγινε το NC πιο χωμάτινο? Φυσικά και όχι και ούτε ήθελε να γίνει ποτέ. Απλώς μπόρεσε να φέρει εις πέρας τις αποστολές που του ανατέθηκαν γιατί έχει κάποια χαρακτηριστικά που δεν είναι χωμάτινα μεν, βοηθάνε πολύ όμως στις δύσκολες καταστάσεις. Σίγουρα πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει και ο ανθρώπινος παράγοντας. Δεν είναι απόλυτο πως οποιοσδήποτε έκανε το ίδιο θα έβγαινε αλώβητος απο όλη αυτή την ιστορία.
Αγοράστηκε με σχεδόν 20.000km το 2015 σαν 2ο όχημα που να μπορεί να περάσει μερικούς βατούς χωματόδρομους ξεκούραστα και να εξοικονομήσει χρήματα σε βάθος χρόνου καθώς σκόπευα να γράψω πολλά χιλιόμετρα (τότε η κατάκτηση βουνών δεν υπήρχε καν ως ιδέα). Έφτασε 375.000km με πολύ σκληρή χρήση χωρίς να μου ζητήσει τίποτα πέρα απο αναλώσιμα (και αυτά πολύ αργότερα απο όσο περίμενα).
Ηθικό-μοτοσυκλετιστικό δίδαγμα της ιστορίας αυτής (γιατί είμαστε και σε ένα μοτοσυκλετιστικό φόρουμ)? Less is more. Μια απλή κατασκευή μπορεί να σου χαρίσει τρομερές συγκινήσεις και να σε πάει πολύ πιο μακριά απο όσο πίστευες, έστω και αν σε πάει πιο αργά απο το υπερόπλο που έχεις ήδη στο γκαράζ. Η συμβίωση με μια απλή αξιόπιστη κατασκευή μπορεί να σου δώσει ένα piece of mind σε όλους τους τομείς όχι μόνο σε αυτόν της συντήρησης και της αξιοπιστίας. Μπορεί να σε κάνει να βλέπεις καλύτερες μοτοσυκλέτες μεν που όμως αν κριθούν στο σύνολό τους να μην είναι συνολικά καλύτερες για τη χρήση που κάνεις. Η χρήση εύλογα θα σκεφτείτε ότι διαφέρει απο άνθρωπο σε άνθρωπο αλλά πολλές φορές δε γνωρίζουμε ακριβώς τι θέλουμε. Νομίζετε ότι αγοράζοντας το NC τότε είχα στο μυαλό μου τι θα επακολουθούσε? Το ένα πράγμα έφερε το άλλο σταδιακά. Το απλό όχημα πολλές φορές μπορεί να λειτουργήσει ''απελευθερωτικά''. Ακόμα θυμάμαι μια ωραία συζήτηση με φίλο που είχε ''ειδική'' μοτοσυκλέτα και μου έλεγε πως σκεφτόταν ακόμη και μια βόλτα παραπάνω για να μη μαζέψει χιλιόμετρα και στο τέλος κατέληγε να πάρει το αυτοκίνητο (φυσικά δεν περίμενα να μου το πει αυτός καθώς και εγώ έκανα το ίδιο έχοντας ειδικές μοτοσυκλέτες). Think about it.
Και ένα κολάζ με τις 200 κορυφές. Ένα μεγάλο ορεινό ταξίδι σε μια εικόνα.
Πάντα όρθιοι!