Καλάνα Βάλτου- Άγιος Ανδρέας ο Ερημίτης 2-1-2023

[billy84]

Επιστροφή στην Καλάνα Βάλτου μετά απο κοντά δύο χρόνια. Την προηγούμενη φορά που βρέθηκα εδώ είχαμε περιορισμούς τόσο στις μετακινήσεις εκτός νομών όσο και στην ώρα που μπορούσαμε να μείνουμε έξω. Όλα αυτά φαντάζουν μακρινά τώρα πια, ή μήπως όχι και τόσο?

Το βουνό αυτό είναι απο τα πολύ άγρια της Ελλάδας και δύσκολο. Είχα φάει περίπου 3 ώρες για να φτάσω στην κορυφή του αλλά η θέα που έχει στη λίμνη Κρεμαστών αλλά και στα τριγύρω βουνά με αποζημίωσε. Ήταν μοναδική! Από τότε γνώριζα την ύπαρξη του σπηλαίου του Αγίου Ανδρέα του Ερημίτη, μάλιστα επειδή ήταν απο την άγρια πλευρά του βουνού αναρωτιόμουν πόσο εύκολο θα ήταν να το προσεγγίσω.

Τη Δευτέρα που μας πέρασε επικρατούσε τσουχτερό κρύο παρά την ηλιοφάνεια. Πήγα απο παλιά εθνική στην Αράχωβα όπου λίγο νωρίτερα συνάντησα παγετό στο δρόμο. Απο εκεί κατέβηκα Ιτέα και τράβηξα τον παραλιακό δρόμο μέχρι τη Ναύπακτο.

Μετά η διαδρομή είναι κλασσικά απο το Αγρίνιο προς Λίμνη Κρεμαστών. Μια σύντομη στάση στη γαλήνια λίμνη Καστρακίου.












Μετά τον Εμπεσό μπήκα στον χωματόδρομο που ανεβαίνει στο πυροφυλάκειο της Καλάνας από όπου ξεκινά το μονοπάτι για τον Άγιο Ανδρέα τον Ερημίτη.


Η Καλάνα σε όλο της το μεγαλείο




















Στο τέρμα του χωματόδρομου. Ευτυχώς ήταν βατός καθώς το πισινό λάστιχο κοντεύει να γίνει σλικ.













Το μονοπάτι απο την αρχή φάνηκε πολύ περιποιημένο, βατό και σηματοδοτημένο. Μάλιστα είδα και ταμπέλα και μονοπάτι που πάει προς την κορυφογραμμή του βουνού σχετικά σύντομα αλλά η κορυφή σε απόσταση απέχει πολύ απο εδώ.
















Ενα πυροφυλάκειο σε αμφιθεατρική τοποθεσία.














Ανάμεσα απο τα δέντρα βλέπω τη λίμνη Κρεμαστών και τα Δυτικά Άγραφα. Το χειμώνα με καθαρή ατμόσφαιρα είναι ιδανικά.
















Το μονοπάτι μέχρι στιγμής θα το χαρακτήριζα ''για παιδάκια''. Το αστείο είναι ότι αν τραβήξεις φωτογραφία το βουνό απο προφίλ δε θα πιστεύεις ότι υπάρχει χώρος για μονοπάτι που τραβερσάρει έτσι τη σχεδόν κάθετη πλαγιά.














Τώρα βλέπω καλύτερα. Το βουνό απέναντι είναι η Φτέρη Αγράφων

[billy84]

Το τοπίο γνώριμο καθώς στα περισσότερα βουνά που δείχνει η φωτογραφία έχω ανέβει. Στα δεξιά το Βελούχι, αριστερά απο το μεσαίο δέντρο βρίσκεται το Καυκί, το νοτιότερο βουνό των Αγράφων με πρόσβαση απο το Κερασοχώρι. Λίγο πιο αριστερά συναντάμε την μυτερή Κόψη Αγράφων με υψόμετρο 1.940m.










Συνεχίζοντας. Αυτήν την πλευρά το χειμώνα δεν τη βλέπει ο ήλιος ποτέ με την κίνηση που κάνει.













Σε κάθε άνοιγμα κοιτάω τη λίμνη, δε γίνεται αλλιώς.











Απο αυτήν την πλευρά η Καλάνα είναι κατάφυτη. Απο την άλλη πλευρά που είχα ανέβει το ψηλότερο δέντρο είναι ο μαϊντανός! Και μάλιστα αυτή εδώ είναι η άγρια σχεδόν κατακόρυφη πλευρά και απο την άλλη είναι πιο ήπια. Άντε βγάλε άκρη...












Πλέον ο ορεινός όγκος των Δυτικών Αγράφων αποκαλύπτεται. Μπροστά δεσπόζει η Φτέρη και λίγο αριστερά της το Ντελιδήμι (δείχνουν ένα απο εδω). Αριστερά και μπροστά της Φτέρης διακρίνεται η αιχμηρή Ανάληψη (1.476m) πάνω απο το Ραπτόπουλο. Ενώ τέρμα αριστερά βρίσκεται το Ασήμι-Γαλάτσι.

Σε εκείνο το σημείο μου βγήκε αυθόρμητα να φωνάξω δυνατά, με βροντερή φωνή ΄΄ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ΄΄. Εμφανώς επηρεασμένος απο το μυθιστόρημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου που εμπνεύστηκε απο αυτό το τεράστιο βουνό που βλέπετε απέναντι, τη Φτέρη (συγκεκριμένα πλησίον της κορυφής Λιάκουρα λόγω του ότι αυτήν έβλεπε απο τη Γρανίτσα όπου έζησε κάποια χρόνια ως δάσκαλος) και έγραψε τα Ψηλά Βουνά. Σας συνιστώ να το διαβάσετε είναι εξαιρετικό!

Θα παραθέσω την αφήγηση απο την ανάβαση των μικρών ηρώων κοντά στη Λιάκουρα. Είναι απο τις πιο ακριβείς περιγραφές που έχω διαβάσει απο κάποιον που ανέβηκε σε βουνό και ένιωσε την απεραντοσύνη του.


Οἱ βράχοι σχημάτιζαν σὰ θεόρατα σπίτια, ποὺ δὲν ξέρεις ποιὸς τὰ κατοικεῖ. Οἱ γκρεμοὶ ἦταν φυτεμένοι μὲ πουρνάρια καὶ κουμαριές. Ἀλλοῦ κατέβαιναν γυμνοὶ καὶ ἀπότομοι σὰ νὰ τοὺς εἶχες κόψει μὲ σπαθί.

Ὁ βράχος ἀπάνω στὸ βράχο, ὁ λόφος ἀπάνω στὸ λόφο σχημάτιζαν τὸ βουνό.
Πελώρια ἦταν ὅλα.
Καὶ σ’ αὐτὸ τὸ ὕψος ἀνέβαινε μὲ στροφές, ὅλο ἀνέβαινε ὁ δρόμος.
Εὐτυχισμένοι σὲ τοῦτο τὸ θέαμα οἱ μικροὶ ταξιδιῶτες, κοίταξαν πρὸς τὶς κορφές. Ἕνας τους φώναξε: «Γειά σας ψηλὰ βουνά!»

[billy84]

Η αγριάδα της Καλάνας












Το τερεν είναι βραχώδες γενικά στο βουνό, που σε κάνει να απορείς πως φύτρωσε τόσο μεγάλο δάσος και σε τέτοιες τεράστιες κλίσεις.



















Μα δεν είναι απορίας άξιο?











Έφτασα στην είσοδο που πάει για το ασκηταριό.













Κάποιες φορές που βρίσκομαι ήδη τόσο ψηλά και βλέπω ένα αεροπλάνο χιλιόμετρα ψηλότερα αναρωτιέμαι που έφτασε ο άνθρωπος. Να πετάει και να καλύπτει αποστάσεις με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Συλλογίζομαι τα άλματα εξέλιξης που έχουμε κάνει ως είδος, αλλά ταυτόχρονα πως δε μπορούμε να λύσουμε απλά ζητήματα που θα μας βοηθούσαν όλους. Η απάντηση βρίσκεται στο ''δε θέλουμε''.












Οι εργασίες ανάπλασης του χώρου είναι αξιοπρόσεκτες. Ό,τι και να κάνεις όμως πάντα το βουνό κλέβει την παράσταση. Δείτε εδώ κατακόρυφους βράχους που μοιάζουν με σκαλοπάτια.










Σπήλαιο Αγία Ανδρέα Ερημίτη.











Ο Άγιος Ανδρέας είχε καταγωγή απο το Μονοδένδρι στα Ζαγοροχώρια και ήταν παντρεμένος εκεί. Κάποια στιγμή ένιωσε την ανάγκη να ασκητεύσει, αρχικά στις σπηλιές που βρίσκονται στο μονοπάτι για την Αγία Παρασκευή. Έπειτα είδε ένα όραμα στο οποίο ο Θεός τον προέτρεψε να τραβήξει δυτικά στο όρος Καλάνα (δεν είναι δυτικά αλλά τέλος πάντων!) και να ασκητεύσει εκεί. Όλα αυτά σχεδόν 800 χρόνια πριν.
Ο ναϊσκος είναι χτισμένος κατ'εντολή της Θεοδώρας, γυναίκας του Μιχαήλ Κομνηνού που ήταν αυτοκράτορας του δεσποτάτου της Ηπείρου μετά τη διάλυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας απο τους Φράγκους.











Όσο περπατούσα στο μονοπάτι σκεφτόμουν την τρομερή θέα που είχε ο Αγιος Ανδρέας. Μετά θυμήθηκα ότι η λίμνη Κρεμαστών δεν υπήρχε τότε!
Και πάλι όμως έβλεπε τον Αχελώο, τα Όρη του Βάλτου και τα Άγραφα, κάτι είναι και αυτό.

[billy84]

Προχώρησα στα ενδότερα του σπηλαίου που μου φάνηκε μικρό στην αρχή











Πίσω όμως απο τον μικρό ναό συνέχιζε αρκετά μέσα σε απόλυτο σκοτάδι











Σχηματισμοί εκατοντάδων χιλιάδων ετών















Λίμνη Κρεμαστών. Η πιο όμορφη λίμνη στην Ελλάδα με διαφορά.

[billy84]

Η δουλειά μου στην Καλάνα δεν είχε τελειώσει. Είχα εντοπίσει μια χωμάτινη διαδρομή που ξεκινά απο το Τρίκλινο, κινείται παράλληλα με τη λίμνη για αρκετά χιλιόμετρα και καταλήγει στην εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Απολαύστε την












Πρόκειται για ένα τυπικό εκκλησάκι. Τίποτε το ιδιαίτερο μέχρι στιγμής πέραν της ωραίας διαδρομής.














Όμως κοιτώντας πίσω την άγρια πλευρά της Καλάνας το θέαμα ήταν εκπληκτικό. Έψαξα να βρω πως λέγεται αυτος ο μυτερός βράχος αλλά μάταια. Δεν είναι το ψηλότερο σημείο εκεί ούτε ο όγκος που βρίσκεται δεξιά του οπότε δεν έχει κάποιο όνομα. Ε και?












Πρέπει να είδα κάμποσα αεροπλάνα εκείνη τη μέρα.















Επιστρέφοντας στο Τρίκλινο έπρεπε να σταματήσω για φωτογραφίες σε μερικά σημεία. Δεν είχα καλό φωτισμό αλλά δε με χάλασε καθόλου. Η Ανάληψη που ανέφερα προηγουμένως διακρίνεται στα δεξιά της φωτογραφίας. Αρκετά αιχμηρή στα άκρα της και απο τα δύσκολα βουνά.













Αγριάδα και γαλήνη τοπίου ταυτόχρονα.

[billy84]

Απο εκεί που ήμουν κατέβηκα νότια μέσω στενών επαρχιακών δρόμων για να φτάσω στο φράγμα των Κρεμαστών. Είχα στο μυαλό μου να κάνω μια χωμάτινη διαδρομή όμως δεν ήξερα αν θα με βγάλει ο χρόνος.


















Απο το Φράγμα συνέχισα χωμάτινα μέχρι τα Παλιοχώρια.

[billy84]

Και απο εκεί βγήκα μέσω στενών ασφάλτινων δρόμων στη Χούνη. Βρισκόμουν στις βόρειες απολήξεις του Παναιτωλικού όρους. Ανέβηκα χωμάτινα μέχρι την Τσέρκοβα. Η διαδρομή είναι φανταστική και σχετικά βατή και επειδή την είχα κάνει ξανά στο παρελθόν ήξερα ότι ακόμη και χωρίς λάστιχα πιθανότατα δε θα αντιμετωπίσω προβλήματα. Όπερ και εγένετο.

Η Τσέρκοβα είναι οικισμός της Σαρκίνης που μέχρι πρόσφατα ήταν αποκομένος οδικά με την υπόλοιπη Ευρυτανία. Στην Τσέρκοβα υπάρχουν σε μεγάλη έκταση πολλά χαλάσματα σπιτιών, ένδειξη κάποιου παλιού χωριού, σήμερα εκεί ζεί μιά οικογένεια μόνο.

[billy84]

Απέναντι η αιχμηρή Χελιδόνα. 1974m













Χαμηλά ο Κρικελλιώτης και μια θάλασσα απο ορεινούς όγκους











Κατάβαση μέχρι τη γέφυρα του Κρικελλιώτη. Ο χρόνος αρχίζει και με πιέζει πια.

[billy84]

Απο τον Κρικελλιώτη συνέχισα μέχρι την Αγία Βλαχέρνα και τα Φιδάκια. Πριν λίγα χρόνια η διαδρομή αυτή ήταν χωμάτινη, μάλιστα ήταν η 1η χωμάτινη που έκανα με το NC. Τότε βέβαια ο δρόμος ήταν σε σχετικά κακή κατάσταση. Πλέον απο το ρέμα και μετά έχει ασφαλτοστρωθεί! Πριν δύο χρόνια στο ύψος του ρέματος δεν πέρναγε τίποτα καθώς απο μια κακοκαιρία είχε διαλυθεί τελείως το πέρασμα. Πλέον περνάει και είναι μια απο τις διαδρομές που αξίζουν.












Σύντομη στάση στην τοποθεσία Τσαγκαράλωνα. Απο τις κορυφαίες θέες που μπορεί να συναντήσει κανείς. Το αιχμηρό βουνό που βλέπετε λίγο πάνω και δεξιά απο τη ζελατίνα του NC είναι η Καλάνα Βάλτου.




















Απο την Τσαγκαράλωνα μέχρι να βγω στον κεντρικό για Καρπενήσι συνάντησα παγετό σε αρκετά σημεία. Ο ρυθμός ήταν πολύ χαμηλός και με έπιασε νύχτα, κάτι που προσπαθώ να αποφεύγω στα επαρχιακά. Το κρύο ήταν τσουχτερό καθόλη τη διάρκεια της επιστροφής και αν αναλογιστούμε ότι έκανα 830km, σιγά σιγά πότισα κρύο παρόλο που ήμουν καλά εξοπλισμένος. Ήταν μια σχετικά ζόρικη εξόρμηση για τα δεδομένα της εποχής αλλά ήταν το ιδανικό ξεκίνημα για το 2023,

Καλή χρονιά με υγεία και πάντα όρθιοι!

[katsar]

Μπράβο ,ωραία βόλτα !
Το βίντεο προς Τσαγκαράλωνα με βοήθησε αρκετά,έχει καιρό που θέλω να πάω προς τα εκεί !

[bulmont]

.......,έχει καιρό που θέλω να πάω προς τα εκεί !

Λές;;;;;;;;;;;;;;;;;

[azar41]

Πολύ ζόρικη βόλτα φίλε μου και εξαιρετικές φωτό!Οι διαδρομές περιξ του Κρικελλιώτη απο τις αγαπημένες μου,πολύ χαίρωμαι που προχωράς ακούραστος και το 23,καλή συνέχεια!

[inpas]

[gaslion]

Είσαι ωραίος!

[sugariasgeorge]