Μετά από 28 χρόνια οδηγώντας μηχανάκια κυρίως στην Αθήνα (και 2 χρόνια στο Los Angeles), στη δική μου περίπτωση τουλάχιστον, οι πιο επικύνδυνοι και απρόβλεπτοι είναι οι οδηγοί ταξί. Πραγματικά, δεν σέβονται καθόλου τον ΚΟΚ και συμπεριφέρονται σαν να τους ανήκει ο δρόμος. Δεύτεροι πιο επικύνδυνοι (κυρίως για τον εαυτό τους παρά για τους άλλους) είναι οι μοτοσυκλετιστές. Οι περισσότεροι συμπεριφέρονται σαν να βρίσκονται σε αγώνα. Έχω πιάσει άπειρες φορές τον εαυτό μου να σκέφτεται "μα καλά, είναι τελείως τρελοί;" βλέποντας να κάνουν επικίνδυνους ελιγμούς, χωρίς κράνος, καμία προστασία, χωρίς καθρέφτες. Προσωπικά δεν έχω νιώσει ότι κινδυνεύω ιδιαίτερα από αυτούς αλλά δεν θα απέκλεια και το ενδεχόμενο σύγκρουσης υπο κάποιες συνθήκες. Ο γενικότερος κανόνας που πάντα ακολουθούσα και εξακολουθώ να το κάνω, είναι να μην εμπιστεύομαι κανέναν και να είμαι πάντα έτοιμος για την περίπτωση που ο άλλος θα κάνει την πιο απροσδόκητη κίνηση. Δεν μπορώ να μετρήσω πόσες φορές έχω αποφύγει ατύχημα επειδή είπα "άσε, να μην τον περάσω τώρα" και ξαφνικά εκείνη τη στιγμή ο οδηγός του αυτοκινήτου να κάνει full απότομη στροφή αριστερά χωρίς φλας. Επίσης εξαιρετικά επικίνδυνοι είναι οι πεζοί, καθώς περνάνε στη μέση του δρόμου (όχι διάβαση) χωρίς να κοιτάζουν ή να υπολογίζουν τίποτα. Και σου τη λένε κιόλας "πεζός είμαι, έχω παντού προτεραιότητα". Γενικά η φάση είναι ζούγκλα και θέλει προσοχή αλλά όχι σε βαθμό που να χρειάζεται να φοβάται κανένας. Απλά να αναγνωρίζει τους κινδύνους και να κινείται με σύνεση.