Περίπου ένα χρόνο πριν είχα δει έναν εφιάλτη. Ανέβαινα με καλό καιρό το Ξεροβούνι Ευβοίας μέχρι που ξαφνικά ο καιρός άρχισε να χαλάει απότομα. Τα πάντα σκοτείνιασαν σε βαθμό νύχτας και ξεκίνησε μια ισχυρή καταιγίδα. Φυσικά ξύπνησα έντρομος μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι τελικά ήταν ένα όνειρο. Αυτό που μου είχε κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ότι στο Ξεροβούνι δεν είχα ανέβει ποτέ, όμως το σκηνικό του ονείρου ταίριαζε απόλυτα με το πραγματικό τοπίο του βουνού που είδα όταν τελικά το ανέβηκα. Επίσης κάτι ακόμα που μου έκανε εντύπωση και σκεφτόμουν έναν ολόκληρο χρόνο ήταν το γιατί είδα συγκεκριμένα το Ξεροβούνι. Έχω ανέβει σε απείρως δυσκολότερα βουνά και έχω κινδυνέψει πολλές φορές σε μερικά από αυτά, παρολαυτά ο εγκέφαλος επέλεξε ένα βουνό στο οποίο δεν είχα πάει ποτέ. Ήταν ένα σημάδι? Ή μήπως ένα συνηθισμένο ακατανόητο τουρλου τουρλού που γίνεται στα όνειρα?
Ο καιρός ήταν άστατος σε ολόκληρη τη χώρα και η αγαπημένη μου Εύβοια ανοιχτή τουλάχιστον μέχρι το απόγευμα. Ήταν ευκαιρία λοιπόν να διαπιστώσω αν σήμαινε τελικά κάτι ο εφιάλτης που είχα δει. Μέσω Αμάρυνθου έφτασα στο Γυμνό και από εκεί στη Σέτα.