Λάκμος- Βερλίγκα- Μάντρα Χότζα 7-5-2023

[billy84]

Επτά χρόνια μετά την 1η μου ανάβαση στη δρακόλιμνη Βερλίγκα, βρέθηκα ξανά από καθαρή σπόντα σε αυτό το μαγικό αλπικό τοπίο. Επτά χρόνια μετά τα πάντα ήταν διαφορετικά, μέχρι και εγώ ο ίδιος είμαι πλέον διαφορετικός. Τότε πολύ λίγοι γνώριζαν για αυτή τη φιδόμορφη δρακόλιμνη με την τρομακτική μυθολογία που κρύβεται πίσω της. Πλέον όποτε και να πάει κανείς, όλο και κάποιον θα πετύχει που έμαθε για αυτήν από τα social media και οδεύει να γίνει μόδα, όπως ο Όλυμπος...

Αρχικός στόχος της εξόρμησης ήταν ένας μαγικός καταρράκτης στις παρυφές της Κακαρδίτσας στον οποίον όμως δεν κατάφερα να φτάσω ποτέ. Η διαδρομή για την καρδιά της Πίνδου ήταν η κλασσική. Παλιά εθνική μέχρι το Μουζάκι και την Πύλη και από εκεί ανάβαση στην Ελάτη, στο Περτούλι, στο Νεραϊδοχώρι και στην Πύρρα. Θαύμασα το επιβλητικό Αυγό για πολλοστή φορά, ποτέ δεν το βαριέμαι.








Λίγο μετά έφτασα στη Δέση και μπήκα σε έναν χωματόδρομο που μου τράβηξε την προσοχή. Είχε μια ταμπέλα που έγραφε για ένα εκκλησάκι, ένα σπήλαιο και έναν καταρράκτη. Η διαδρομή ήταν εκπληκτική φυσικά και την ακολούθησα μέχρι που ο δρόμος τερμάτισε.









Κάπου εκεί υπήρχε ένα εικονοστάσι αλλά σπήλαιο δεν έβλεπα, ούτε άκουγα νερό να χτυπά μανιασμένα τα βράχια.













Ο ορειβατικός μου χάρτης δεν έδειχνε επίσης τίποτα κοντά στο σημείο που βρισκόμουν. Σήμανση για κάποιο στοιχειώδες μονοπάτι δεν υπήρχε οπότε κράτησα την τοποθεσία στη μνήμη μου ώστε να τη μελετήσω καλύτερα στο σπίτι και να επιστρέψω πιο προετοιμασμένος. Κατάβαση προς Δέση ξανά με το Χαλικόβουνο να με μαγεύει όπως και όταν το είχα ανέβει στο παρελθόν.

[billy84]

Συνέχισα τον δρόμο μέχρι το πανέμορφο Γαρδίκι Ασπροποτάμου.













Και από εκεί έφτασα στην Αγία Παρασκευή ή Τζούρτζια και συνέχισα χωμάτινα προσπαθώντας να φτάσω στην τοποθεσία Τσακνί από όπου ξεκινά το μονοπάτι για τον καταρράκτη. Τις προηγούμενες μέρες είχε ρίξει πολλές βροχές και έτσι ο δρόμος δεν ήταν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.











Τη διαδρομή την είχα ξανακάνει στο παρελθόν αλλά καλοκαίρι. Δε θυμόμουν καν το ρέμα Μουργκάτσου το οποίο είχε πολύ και ορμητικό νερό.













Είχα σταματήσει περίπου 1,5 χιλιόμετρο νωρίτερα και υπήρχαν κάποια ερωτηματικά. Πρώτο και κύριο, δεν ήμουν σίγουρος ότι θα περάσω το ρέμα χωρίς να φάω τούμπα. Δεύτερο ερωτηματικό ήταν αν θα μπορέσω έστω να περάσω με τα πόδια από οποιοδήποτε σημείο. Δυστυχώς το δεύτερο ερώτημα λύθηκε πολύ σύντομα καθώς δεν πέρναγα από πουθενά χωρίς να βραχώ. Το νερό ήταν πάρα πολύ. Ακόμη και να περνούσα με τη μηχανή και πάλι θα γινόμουν μούσκεμα στα πόδια με ότι συνεπάγεται αυτό στη συνέχεια της πεζοπορίας. Την ώρα που ήμουν σταματημένος και σκεφτόμουν τι θα κάνω συνειδητοποίησα πως είχα και παρέα μαζί, αλλά αυτήν δεν την ένοιαζε το αν θα βραχεί...














Ήταν μια Σαλαμάνδρα της Φωτιάς. Είναι κατά κύριο λόγο νυχκτόβια όμως μετά από βροχές μπορεί να είσαι τυχερός και να τη δεις μέρα. Τα έντονα χρώματα της υποδηλώνουν ότι είναι δηλητηριώδης αλλά είναι ακίνδυνη για τον άνθρωπο.

Πήρα την απόφαση να μην το ρισκάρω. Το οδόμετρο έγραφε 447km. Είχα κάνει 447km για έναν συγκεκριμένο στόχο και είχα τσαντιστεί που δεν προέβλεψα κάτι τέτοιο. Επίσης είχα τσαντιστεί γιατί δεν υπήρχε κάποιος άλλος προορισμός εδώ τριγύρω. Ήταν από τις ελάχιστες φορές που δεν υπήρχε Plan B, C κλπ. Επιπλέον δε μπορούσα να πάω κάπου βορειότερα καθώς εκεί υπήρχαν μεν κάποιοι αντικειμενικοί στόχοι, όμως ο καιρός έδειχνε να χαλάει από το μεσημέρι και μετά. Ξεκίνησα να επιστρέφω και να θαυμάζω για ακόμη μια φορά αυτήν την απίστευτη διαδρομή...

[billy84]

Μόλις έφτασα ξανά στη Τζούρτζια σκέφτηκα πως βρισκόμουν κοντά στο Χαλίκι και θυμήθηκα την δύσκολη ανάβαση στο Λάκμο που είχα κάνει το 2016. Τώρα είμαι 7 χρόνια γηραιότερος, κάποια κιλά βαρύτερος αλλά σε καλύτερη φυσική κατάσταση. Είμαι σίγουρα πιο μαλθακός, όσοι έχετε παιδιά γνωρίζετε το γιατί, όμως το μάτι μου γυαλίζει όπως τότε. Τότε είχα ανέβει με ασφάλτινα λάστιχα και ζορίστηκα κάπως, πλέον φοράω χωμάτινα και έχω μεγαλύτερη εμπειρία σε αυτό το είδος δρόμων. Είχε ενδιαφέρον να δοκιμάσω να ανέβω ξανά και έτσι το αποφάσισα μέσα σε δευτερόλεπτα.










Μέχρι αυτό το σημείο τότε είχα κάνει 34 λεπτά, τώρα έκανα 20. Η διαφορά ήταν χαοτική. Με ένα καταλληλότερο μηχανάκι μπορεί να έκανα και 10 λεπτά. Ποιός νοιάζεται? Πάλι στο ίδιο σημείο θα σταμάταγα. Το καταλληλότερο μηχανάκι κρατήστε το για αργότερα...











Το εντυπωσιακό ήταν ότι το 2016 είχα φτάσει 2.5 χιλιόμετρα πιο πάνω και εδώ δεν είχε απομείνει νιφάδα χιόνι...











Συνεχίζοντας με τα πόδια πια


















Ακόμα μια χιονούρα λίγο πιο πάνω. Διακρίνεται η Τσουκαρέλλα, η ψηλότερη κορυφή του Λάκμου.














Σύντομα πέτυχα το μονοπάτι που παρακάμπτει τον βαρετό χωματόδρομο και ανεβαίνει στη Βερλίγκα. Ήμουν τυχερός καθώς βαριέμαι αφόρητα το περπάτημα στους χωματόδρομους. Πέτυχα τα κλασσικά πανέμορφα λουλούδια του αλπικού τοπίου που είχα δει και τότε.











Συνεχίζοντας στο μονοπάτι











Καλό είναι να μην πλησιάζουμε κοντά σε χιόνια τα οποία βρίσκονται κολλητά με πελώριους βράχους













Το τοπίο αγριεύει και φτάνω να κινούμαι αποκλειστικά πάνω σε χιόνι

[billy84]

Άγριοι βραχώδεις όγκοι. Τον συγκεκριμένο τον θυμάμαι από τότε να τον βλέπω στα αριστερά της δρακόλιμνης. Έχω ακόμα αρκετή ανάβαση.















Ακολουθώ τα ίχνη
















Ο καλλιτέχνης ζωγραφίζει και στα ψηλά, όχι μόνο στα χαμηλά.















Η Τσουκαρέλλα φαίνεται χαμηλότερη από εδώ από αυτό που πραγματικά είναι. Μας χωρίζουν 400 μέτρα υψομετρικής διαφοράς και στο μάτι νομίζεις ότι σε 20 λεπτά θα μπορούσες να βρεθείς εκεί.















Η συνέχεια γνωστή, ακολουθώ τα ίχνη αν και γνωρίζω καλά πως αυτή είναι η τελική ανάβαση













Πραγματικά έχει ρίξει τόνους χιόνι εδώ πάνω συγκριτικά με τότε που είχα έρθει. Αναρωτιέμαι αν θα δω λίμνη ή κάτι που θα μοιάζει με χιονισμένη λάκκα.

[billy84]

Τελικά φτάνω πάνω από τη λίμνη και όντως αρχικά μοιάζει με μια συνηθισμένη λάκκα, όμως διακρίνονται οι φιδοειδείς μαίανδροι που έχουν δημιουργηθεί από το νερό που πηγάζει από τους ορεινούς όγκους. Βρίσκομαι στα 2000m υψόμετρο.















Στο κέντρο το χιόνι έχει λιώσει σε 2 σημεία














Στα βλάχικα η ονομασία της είναι ''Βρίγγα'' που σημαίνει κύκλος.

















Ο μύθος λέει για ένα παράξενο μαύρο κριάρι που εμφανίστηκε κάποτε στην περιοχή και κάποιοι βοσκοί το έψησαν και το έφαγαν. Κάποιος τους είπε να μην φάνε την καρδιά του γιατί θα γίνουν δράκοι όμως ο ένας βοσκός δεν τον άκουσε και την έφαγε. Έτσι μεταμορφώθηκε σε έναν φιδόμορφο δράκο αλλά δεν άντεξε αυτή τη μεταμόρφωση και τρύπησε το έδαφος, δημιουργώντας όλους αυτούς τους μαιάνδρους, και χάθηκε μέσα στη γη.

[billy84]

Δείτε πως ήταν την πρωτομαγιά του 2016 η Βερλίγκα













Το τοπίο και στις δύο περιπτώσεις μαγικό, απλώς επειδή το έχω δει ξανά δεν είχα αυτόν τον ενθουσιασμό της πρώτης φοράς. Δεν ένιωσα ότι έκανα κάτι δύσκολο όπως αυτό που είχα κάνει τότε. Το να ανέβει πριν 7 χρόνια ένα NC700 εκεί πάνω ήταν ένας άθλος και αν δεν υπήρχαν βίντεο και φωτογραφίες πιθανότατα δε θα το πίστευε κανείς, πλέον το βλέπω σαν κάτι εύκολο με όλα αυτά που έχω κάνει.

[billy84]

Επιστρέφοντας στο Χαλίκι











Ο Λάκμος από μακριά















Άφιξη στο Χαλίκι.






















Είχε περισσέψει χρόνος και ο καιρός τελικά δεν έδειχνε να χειροτερεύει. Κινήθηκα προς Ανήλιο από το πέρασμα Μάντρα Χότζα και φωτογράφησα τον Λάκμο και την Κακαρδίτσα αμφιθεατρικά.

[billy84]

Πηγαίνοντας προς Ανήλιο μπήκα σε χωματόδρομο στα δεξιά μου, στη θέση Σκαφίδα, με στόχο να βγω χωμάτινα στο Στεφάνι.










Ο δρόμος από νωρίς μου έδειξε ότι πιθανότατα δε βγαίνει καθώς ήταν σαθρός και είχε μεγάλα λούκια. Επιπλέον ήταν νωπός από τις βροχές των προηγούμενων ημερών. Τελικά πέρασα κάποια διαλυμένα κομμάτια και κατάφερα να κερδίσω ύψος.













Κάποια στιγμή η κατάσταση βελτιώθηκε και πίστεψα ότι θα καταφέρω τελικά να φτάσω στο Στεφάνι. Βρισκόμουν πια στο όρος Δοκίμι Χαλικίου


















Όμως οδηγούσα σε μεγάλο υψόμετρο και δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Θεώρησα πως δε θα βρω άλλα χιόνια γιατί κινούμουν σε εκτεθειμένα στον ήλιο αλπικά πεδία. Μέχρι που έφτασα σε δασωμένο κομμάτι που είχε κρατήσει χιονούρα. Δυστυχώς δε μπόρεσα να συνεχίσω και γύρισα πίσω






















Εκεί που είχα φτάσει με συνέφερε να συνεχίσω μέχρι το Ανήλιο και μέσω Εγνατίας να βγω στην Παναγιά και να κινηθώ προς Καλαμπάκα. Αρκετά πριν το Ανήλιο συνάντησα δύο παιδιά με μηχανές από Κέρκυρα που έκαναν τουρ. Ο ένας με Τενερέ 700 είχε μείνει από μπροστινό λάστιχο!

Έχω κάνει πάνω από 500.000km με μοτοσυκλέτες και δεν έχω μείνει ποτέ από μπροστινό. Και νομίζω όσοι με παρακολουθείτε, έχετε δει τι ξύλο τρώει συνολικά το NC. Μιλούσα πριν για το καταλληλότερο όχημα. Μην κολλάμε στο Τενερέ καθώς αυτό έχει συμβεί σε χιλιάδες ''σαμπρελάτους'' μοτοσυκλετιστές. Το κατάλληλο όχημα είναι σχετικό, κατάλληλο για ποιόν? Θες να ανεβαίνεις στη Βερλίγκα και στην κάθε Βερλίγκα που είναι σπαστήρι με 70km αλλά να κινδυνεύεις περισσότερο γενικά από κλαταρισμένο ελαστικό? Μαγκιά σου. Αν ξέρεις να αλλάζεις και μόνος σου σαμπρέλα ακόμα μεγαλύτερη μαγκιά σου. Δεν είναι για όλους αυτό όμως, άσχετα αν οι εταιρείες μας βομβαρδίζουν με σαμπρελάτα μηχανάκια γενικής χρήσης τα τελευταία χρόνια (Βλέπε Africa 1000, Transalp 750, Tenere 700 κλπ). Αυτές είναι οι δικές μου σκέψεις...

Ήταν μια καταπληκτική μέρα και παρόλο που απέτυχα να ολοκληρώσω τον αρχικό μου στόχο, στο τέλος βγήκε από το πουθενά μια εξόρμηση διαμάντι.



Πάντα όρθιοι!

[azar41]

Δυνατή βόλτα σε φανταστικά μέρη, απίθανη η Βερλίγκα χιονισμένη,εκεί πάνω είναι χειμώνας ακόμη!
Βαρύ μηχανάκι και γρήγορος ρυθμος στο χώμα είναι λιγο ρίσκο,το γκάζι είναι γλυκό όμως και οι αναρτήσεις τα κάνουν ολα ίσωμα!
Και φυσικά η σαμπρέλα είναι πλεονέκτημα αν ξέρεις να την αλλάζεις!
Καλή συνέχεια Βασίλη!

[gaslion]

Ωραίος ο φίλος!

[billy84]

Δυνατή βόλτα σε φανταστικά μέρη, απίθανη η Βερλίγκα χιονισμένη,εκεί πάνω είναι χειμώνας ακόμη!
Βαρύ μηχανάκι και γρήγορος ρυθμος στο χώμα είναι λιγο ρίσκο,το γκάζι είναι γλυκό όμως και οι αναρτήσεις τα κάνουν ολα ίσωμα!
Και φυσικά η σαμπρέλα είναι πλεονέκτημα αν ξέρεις να την αλλάζεις!
Καλή συνέχεια Βασίλη!

Έτσι είναι φίλε! Για γρήγορο ρυθμό στο χώμα η σαμπρέλα είναι μονόδρομος, απλώς υπάρχει και το πιο χαλαρό τουριστικό χώμα όπου η σαμπρέλα μάλλον πρόβλημα θα δημιουργήσει σε ανθρώπους που δε θέλουν να ασχοληθούν με λεβιέδες κλπ (όπως εγώ ).

Ωραίος ο φίλος!

Να είσαι καλά φίλε!

[bulmont]

Τα θερμά μου συγχαρητήρια γιά ακόμα μιά φορά Μπίλυ 84..............

Για τα λαστιχοσάμπρελα, με βρίσκεις σύμφωνο, δεν λέει σε μιά βόλτα ημερήσια, να τρώς χρόνο
ν' αλλάζεις σαμπρέλες........είναι και ταλαιπωρία, ακόμα κι' αν ξέρεις.........

Στα σοβαρά, ψάχνω στεφάνια για το crf που να υποστηρίζουν τιούμπλες λάστιχα.........

[billy84]

Τα θερμά μου συγχαρητήρια γιά ακόμα μιά φορά Μπίλυ 84..............

Για τα λαστιχοσάμπρελα, με βρίσκεις σύμφωνο, δεν λέει σε μιά βόλτα ημερήσια, να τρώς χρόνο
ν' αλλάζεις σαμπρέλες........είναι και ταλαιπωρία, ακόμα κι' αν ξέρεις.........

Στα σοβαρά, ψάχνω στεφάνια για το crf που να υποστηρίζουν τιούμπλες λάστιχα.........

Σε ευχαριστώ καταρχήν φίλε!


Κατά δεύτερον θα έπρεπε η Honda να σκεφτεί σοβαρά να ξαναβγάλει το παλιό καλό τίμιο ΑΧ 250 που φόραγε tubeless. Το μοτεράκι το έχει έτοιμο. Για πιο νορμάλ ανθρώπους που κάνουν τα πάντα, έστω και πιο αργά στο χώμα.

[giorgosb]

Φοβερές εικόνες!

[Kaptagiannis]

Φοβερές εικόνες, φοβερή περιγραφή!! Συγχαρητήρια φίλε, υπέροχα τοπία!!