Σπήλαια Κλένιας+ Περιστέρι- Ναυάγιο Rodini 28-5-2023

[billy84]

Ο καιρός δε βοήθησε καθόλου τον μήνα Μάιο και περιορίστηκα σε κοντινές πλην τίμιες εξορμήσεις (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων φυσικά που ήταν κάπως... μεγαλύτερες). Για ακόμη μια φορά η Ερμιονίδα με έβγαλε ασπροπρόσωπο όντας καθαρή καθόλη τη διάρκεια της ημέρας, όταν σχεδόν παντού στην Ελλάδα έβρεχε. Αυτή τη φορά είχα παρέα τον φίλο Μάκη με Τενερέ 700 ο οποίος με έχει συντροφεύσει σε αρκετές εξορμήσεις τα τελευταία 5 χρόνια.

Παρόλο που έχω ''χτενίσει'' αυτή τη χερσόνησο, πάντα υπάρχει κάτι που δεν έχω δει. Αρχικός στόχος αυτής της εξόρμησης ήταν η αρχαία Τενέα στο Χιλιομόδι Κορινθίας η οποία με δύο τοποθεσίες στο google maps δε βρέθηκε ποτέ!!! Ήταν και οι δύο λανθασμένες και έχουν τοποθετηθεί τελείως στην τύχη. Δε χάσαμε περισσότερο χρόνο και κινηθήκαμε για τον επόμενο στόχο, το σπήλαιο της Κλένιας. Από την Κλένια ένας χωματόδρομος μας οδήγησε ψηλότερα στο όρος Νυφίτσα και στην είσοδο του σπηλαίου.


















Η θέα από εκεί πάνω είναι απίθανη















Κίνδυνος ατυχήματος λέει. Εντάξει δε μπαίνουμε, γυρνάμε πίσω!
















Η είσοδος του σπηλαίου είναι πολύ μικρή και αν δε γνωρίζεις περί τίνος πρόκειται, κατά πάσα πιθανότητα θα το προσπεράσεις.















Όμως αν μπεις μέσα, από τα πρώτα μέτρα θα αντιληφθείς ότι μάλλον δεν είναι ένα από τα συνηθισμένα σπήλαια.




















Εκεί σε μια εσοχή βρισκόταν ένα ετοιμοθάνατο πρόβατο. Ο Μάκης το έβγαλε μερικές φωτογραφίες με ζουμ αλλά δεν τις παραθέτω γιατί η εικόνα είναι αποκρουστική. Μακάρι αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις λέξεις να έχει φύγει ήδη γρήγορα από αυτή τη ζωή χωρίς να ταλαιπωρείται άλλο.

[billy84]

Οι πρώτες επίσημες ανασκαφές-έρευνες έγιναν το 1930 και βρέθηκαν ευρήματα τα οποία ανήκαν σε όλες της εποχές από την νεολιθική μέχρι την χριστιανική.




















Το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε από το 1910 έως το 1940 από ιδιώτες σαν ψυγείο, όπου οι κάτοικοι των γύρω χωριών αποθήκευαν τυροκομικά προϊόντα έναντι αντιτίμου. Κατά τα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο.











Είναι αρκετά βαθύ και φυσικά χρειάζεται δυνατός φακός. Με φακό κινητού δε θα μπορούσε να αποτυπωθεί τίποτα.














Εντυπωσιακοί σταλαχτίτες. Προχωράμε ακάθεκτοι στα ενδότερα προς τα μέσα και κάτω.

















Είχε κάτι τεράστια κουνούπια ή κάτι σαν κουνούπια τα οποία ευτυχώς δε δίψαγαν για αίμα γιατί δε μας έβλεπα καλά!

[billy84]

Προχωρώντας σε εντυπωσιακούς διαδρόμους με σταλαχτίτες και σταλαγμίτες.











Εδώ χρειάστηκε ανέβασμα

















Μετά από καμιά 100αριά μέτρα φτάσαμε στο τέλος του σπηλαίου. Η εκτίμησή μου ήταν ότι όντως μπήκαμε καμιά 100η μέτρα μέσα. Ο Μάκης πίστευε αρκετά λιγότερα αλλά διάβασα ότι είναι περίπου τόσα μέτρα το συνολικό μήκος του. Η έννοια του χώρου και του χρόνου είναι διαφορετική σε τέτοιους χώρους για αυτό και αν το σπήλαιο έχει μορφή λαβύρινθου είναι επικίνδυνο να χαθείς.














Γενικώς μέσα στο σπήλαιο ζουν πολλές νυχτερίδες. Μια από αυτές καταφέραμε να την αποτυπώσουμε με την ψηφιακή του Μάκη. Εγώ έπρεπε απλώς να φωτίζω καλά το σημείο με τον φακό.

[billy84]

Από το σπήλαιο συνεχίσαμε το ορεινό χωμάτινο πάσο μέχρι που καταλήξαμε στο χωριό Στεφάνι. Η Νυφίτσα έχει ύψος 1078m και ο χωματόδρομος από το σπήλαιο και πάνω είναι χρόνια παρατημένος και πολύ δύσβατος για κάποια μέτρα.











Άφιξη στο αστεροσκοπείο Στεφανιού. Το τηλεσκόπιο βρίσκεται μέσα σε αυτό το κτήριο και το τσίγκινο σπιτάκι το προστατεύει από καιρικά φαινόμενα και μετακινείται προς τα δεξιά με τροχαλία και σιδηρόδρομο.













Το Στεφάνι χτισμένο σε αμφιθεατρική θέση.

[billy84]

Έπρεπε να κινηθούμε προς την Επίδαυρο γιατί στο σημείο που βρισκόμασταν υπήρχε μια μικρή πιθανότητα βροχής. Ο επόμενος στόχος ήταν ένα ακόμα σπήλαιο στα Μέθανα στο οποίο είχα πάει ξανά στο παρελθόν, όχι όμως ο Μάκης. Όταν φτάσαμε πάντως είχε πέσει πείνα και αράξαμε στον όρμο Σκούμπης για να φάμε κάτι πρόχειρο.

















Για να φτάσουμε εκεί κατεβήκαμε μια σαθρή και απότομη κατηφόρα. Ο δρόμος έδειχνε να συνεχίζει παραλιακά και να βγαίνει σε άλλο σημείο στην άσφαλτο. Αποφασίσαμε να δούμε αν βγαίνει όντως.












Εδώ έβγαινε τελικά, αφού αναγκαστήκαμε και περάσαμε ένα αρκετά ψηλό χωμάτινο σαμάρι το οποίο έπρεπε να περάσουμε ξανά επιστρέφοντας. Το NC βρήκε 2 φορές και αναγκαστήκαμε να το σηκώσουμε λίγο με τα χέρια για να περάσει! Εντάξει δεν κατασκευάστηκε ακριβώς για αυτή τη δουλειά!












Εν τέλει γυρίσαμε πίσω και ανεβήκαμε το σαθρό κομμάτι που είχαμε κατέβει, ευτυχώς χωρίς παρατράγουδα...










Αυτή η φωτογραφία κόστισε στον Μάκη 50 ευρώ + ΦΠΑ. Φιλική τιμή! Τι να τους κάνεις τους εχθρούς αν έχεις Χοντάκηδες φίλους?

[billy84]

Ανεβαίνοντας προς το σπήλαιο Περιστέρι των Μεθάνων.









Από αυτό το σημείο ξεκινά μια μέτριας δυσκολία κατάβαση σε μεγάλους βράχους με ακανόνιστο σχήμα.


















Αυτό το σπήλαιο έχει νερό το οποίο με το φως που πέφτει έχει εξωπραγματικά χρώματα. Λες και βρίσκεσαι σε παραμύθι.




















Με μια μικρή φουσκωτή βάρκα είναι εφικτή η περαιτέρω εξερεύνηση του σπηλαίου προς τα μέσα













Δείτε εδώ συγχρονισμό


















Αυτό μου ήρθε στο μυαλό!















Σε αυτήν την αίθουσα τουλάχιστον, το σπήλαιο δεν έχει τους εντυπωσιακότερους γεωλογικούς σχηματισμούς που έχω δει, αλλά το νερό μέσα σε αυτό είναι που κάνει τη διαφορά.

[billy84]

Τα Μέθανα λίγο πολύ και οι δύο τα είχαμε γυρίσει στο παρελθόν. Ίσως να έχουν απομείνει κάποια πράγματα που να απαιτούν πεζοπορία. Η θερμοκρασία όμως είχε ανέβει και δεν ήμασταν σε τέτοια φάση οπότε πήγαμε σε plan B το οποίο περιελάμβανε κάποιες ωραίες χωμάτινες διαδρομές και σαν bonus ένα εντυπωσιακό ναυάγιο που αρνείται να βυθιστεί εδώ και 40 χρόνια! Αρχικά επιστρέψαμε στην Τακτικούπολη, η οποία πήρε το όνομά της από το 1ο τακτικό σώμα στρατού της Ελλάδας που δημιουργήθηκε εκεί. Συνεχίσαμε χωμάτινα μέχρι την παραλία των Αγίων Αναργύρων. Η διαδρομή είχε πολύ όμορφη θέα στη θάλασσα καθώς έχει καμια 100αριά μέτρα ύψος.













Άγιοι Ανάργυροι. Δεν έλεγε τίποτα ιδιαίτερο σαν παραλία αλλά άξιζε η διαδρομή και ο περιβάλλοντας χώρος. Υπάρχει και ένα αδιάφορο ομώνυμο εκκλησάκι στην άκρη της παραλίας.












Απο εκεί συνεχίσαμε για λίγο σε έναν ασφάλτινο δρόμο προς Τακτικούπολη και μπήκαμε αριστερά σε χωματόδρομο που μας οδήγησε σε μια ανώνυμη παραλία. Το ακρωτήρι που βρίσκεται στην άκρη της ονομάζεται Μεγάλος Κάβος.













Σε αυτό το σημείο η διαδρομή περνά από έναν ελαιώνα













Εδώ ξεκινά και κατεβαίνει και έχει καταπληκτική θέα













Τα τελευταία μέτρα προς την παραλία
















Η παραλία αυτή ήταν ωραία με φουλ πράσινο. Τα νερά όμως μου θύμισαν τα κλασσικά της περιοχής που είναι σαν βάλτος.

[billy84]

Σειρά είχε το ναυάγιο Rodini που βρίσκεται μισοβυθισμένο μεταξύ Πόρου και Μεθάνων. Πρόκειται για μια υδροφόρα που μετέφερε πόσιμο νερό στην Ύδρα.












Τώρα παραμένει μισοβυθισμένο εδώ και 40 χρόνια σε αυτό το σημείο












Υπήρχε ένας μώλος από την απέναντι πλευρά που ήταν πιο κοντά στο Rodini οπότε πήγαμε να το φωτογραφίσουμε και από εκεί.













Το Rodini θεωρήθηκε αβλαβές για το θαλάσσιο περιβάλλον και παρέμεινε σε αυτό το σημείο. Φυσικά έχει γίνει κομμάτι του οικοσυστήματος πια. Εκτός αυτού αποτελεί ένα αξιοθέατο της περιοχής αν και άγνωστο ακόμα στο ευρύ κοινό.

[billy84]

Βρισκόμασταν κοντά στην Τροιζήνα και ο Μάκης δεν είχε την τύχη ποτέ να οδηγήσει στο βουνό όπου ο μυθικός ήρωας Θησέας έμαθε να κυνηγά άγρια θηρία. Μιλάω φυσικά για το όρος Αδέρες το οποίο στην αρχαιότητα ονομαζόταν Φορβάντιον. Πήραμε τον δρόμο που ανεβαίνει από τη μονή Αγίου Δημητριού...












Ανεβήκαμε ψηλότερα











Συναντήσαμε τον δρόμο του αιολικού πάρκου. Η θέα ήταν φανταστική


















Και κατεβήκαμε στο Ηλιόκαστρο περνώντας από ακόμα μερικούς ελαιώνες. Ολοκληρώσαμε ακόμη ένα ορεινό χωμάτινο πάσο. Χρειαστήκαμε 20 λεπτά για να πάμε από την Τροιζήνα στο Ηλιόκαστρο. Από άσφαλτο θα χρειαζόμασταν κανά 40λεπτο από τη βόρεια πλευρά μέσω Δρυόπης-Καρατζά-Πέλεης-Διδύμων. Ενώ από νότια μέσω Γαλατά-Μετοχίου και Θερμησίας μια από τα ίδια με την απόσταση και στις δύο πλευρές να είναι κοντά στα 50km ενώ το χωμάτινο πάσο μόλις 17km. Το λες και δυνατό shortcut!











Επιστροφή από Επίδαυρο και μια σύντομη στάση στα Ίσθμια.





































Ήταν μια ακόμα μικρή εξόρμηση για τα δεδομένα της εποχής, μόλις 450km αλλά απολαυστική και περιεκτική! Μας κόστισε περίπου 45 Micromorts αλλά γυρίσαμε πίσω αλώβητοι οπότε άξιζε το ρίσκο. Σας σκέφτομαι να αναρωτιέστε τι είναι το Micromort. Είναι μια μονάδα μέτρησης ρίσκου-κινδύνου όπου το 1 micromort αντιστοιχεί σε μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να σκοτωθείς. Έχει επινοηθεί ώστε να μπορεί προσεγγίστικά να σου δείχνει πόσο κινδυνεύεις κάνοντας μια δραστηριότητα.

Για τη μοτοσυκλέτα έχει υπολογιστεί περίπου ότι ανα 10km οδήγησης σε ταξίδι ξοδεύεις ένα Micromort, για αυτό ανέφερα ότι ξοδέψαμε 45 στη συγκεκριμένη εξόρμηση. Αν κάναμε Σκι θα ξοδεύαμε 0.7 micromorts ανά ολόκληρη μέρα. Αν κάναμε Skydiving θα ξοδεύαμε 8 Micromorts ανά πτώση! Θεωρητικά κινδυνέψαμε σχεδόν 6 φορές περισσότερο από μια ελεύθερη πτώση!


Μικρή σημασία έχουν όλα αυτά φυσικά γιατί ποτέ δεν τα σκέφτεσαι. Καλό όμως είναι να τα έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας κάθε φορά που βάζουμε μπροστά.


Πάντα όρθιοι!

[AUFGEBRACHT]

Για άλλη μια φορά, συγχαρητήρια για τις ωραίες εικόνες, και την ωραία περιγραφή. :18:

Αναφορικά με την Αρχαία Τενέα, το πιθανότερο είναι ότι δεν την βρήκες, επειδή είναι "καμουφλαρισμένη" και καλυμμένη για προστασία από τα στοιχεία της φύσης, ενώ λόγω των ανασκαφών, είναι και μη προσβάσιμη για ευνόητους λόγους...

Όσο για το σπήλαιο στην Κλένια, ο πεθερός μου έλεγε αυτό που ανέφερες κι εσύ, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, όταν άκουγαν τα γερμανικά αεροπλάνα το χρησιμοποιούσαν σαν καταφύγιο. Δεν έχει τύχει να το επισκεφθώ ποτέ, αλλά τώρα θα μπει στα άμεσα υπόψιν... αν και γράφεις ότι μετά από περίπου 100 μέτρα φτάσατε στο τέλος, οι κάτοικοι της Κλένιας υποστηρίζουν ότι στην πραγματικότητα δεν έχει ανακαλυφθεί το που καταλήγει, ενώ κάποιοι υποστηρίζουν πως το σπήλαιο καταλήγει στο χωριό Άγιος Βασίλειος.

Και πάλι πολλά μπράβο για τις εξορμήσεις σου!!!

[billy84]

Για άλλη μια φορά, συγχαρητήρια για τις ωραίες εικόνες, και την ωραία περιγραφή. :18:

Αναφορικά με την Αρχαία Τενέα, το πιθανότερο είναι ότι δεν την βρήκες, επειδή είναι "καμουφλαρισμένη" και καλυμμένη για προστασία από τα στοιχεία της φύσης, ενώ λόγω των ανασκαφών, είναι και μη προσβάσιμη για ευνόητους λόγους...

Όσο για το σπήλαιο στην Κλένια, ο πεθερός μου έλεγε αυτό που ανέφερες κι εσύ, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, όταν άκουγαν τα γερμανικά αεροπλάνα το χρησιμοποιούσαν σαν καταφύγιο. Δεν έχει τύχει να το επισκεφθώ ποτέ, αλλά τώρα θα μπει στα άμεσα υπόψιν... αν και γράφεις ότι μετά από περίπου 100 μέτρα φτάσατε στο τέλος, οι κάτοικοι της Κλένιας υποστηρίζουν ότι στην πραγματικότητα δεν έχει ανακαλυφθεί το που καταλήγει, ενώ κάποιοι υποστηρίζουν πως το σπήλαιο καταλήγει στο χωριό Άγιος Βασίλειος.

Και πάλι πολλά μπράβο για τις εξορμήσεις σου!!!

Σε ευχαριστώ φίλε να είσαι καλά!


Όντως στις φωτογραφίες του google maps είχα δει από πριν ότι είχε μπει στέγαστρο για προστασία. Απλά οι 2 τοποθεσίες πάνω στον χάρτη είναι λανθασμένες. Φυσικά αν ρωτούσαμε έστω και έναν ντόπιο θα μας έλεγε που ακριβώς βρίσκονται απλώς είχαμε ήδη φτάσει κοντά στο βουνό και συνεχίσαμε για το σπήλαιο. Την επόμενη φορά που θα περάσω όμως θα ρωτήσω γιατί τα ευρήματα έχουν ενδιαφέρον.

Όσον αφορά το μήκος του σπηλαίου, μιλάω καθαρά για αυτό που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος. Ίσως πάει αρκετά πιο μέσα απλώς στην τελευταία μικρή αίθουσα που φτάσαμε δε φάνηκε δίοδος που να χωράει άνθρωπος.