Αυτό που περιγράφεις πλεονεκτεί στην περίπτωση που οδηγείς με 130 km/h δικάβαλο φορτωμένο μοτοσακό, με καλά λάστιχα, σε κατηφόρα μεγάλης κλίσης με καλή άσφαλτο, με δυνατό ούριο άνεμο και δεις ξαφνικά μπροστά σου κομβόι από ενήλικες καμήλες. Διαφορετικά, καλύτερα να έχεις τα φρένα του Voge σου με το ABS.
Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν δεν πεινούσαν.
Εξαιρετικά φρένα δε πρόκειται να δεις ποτέ, αφού και καινούριο δεν είχε.
Όμως είναι εύκολο να δεις αποδεκτά φρένα... η λύση είναι απλή και είναι αυτή που αναφέρει το service manual της μηχανής (όπως και κάθε άλλης μηχανής).
1. Καθαρισμός στα πάντα (έμβολα/δαγκάνες). Αφού λες πως τα έχεις κάνει είναι ΟΚ.
2. Γρασάρισμα σε πίρο/μανέτα. Πρέπει να γίνει.
3. Αντικατάσταση στο σωληνάκι φρένων (έχουν περάσει 16 χρόνια από τότε που έπρεπε να έχει γίνει). Πρέπει να γίνει.
4. Νέα τακάκια και νέος δίσκος. Αν είναι απαραίτητο που πιθανά να είναι αν υπερτιμάς την κατάσταση του δίσκου.
5. Μετά από 20 χρόνια χρήσης θεωρώ απαραίτητη και την αλλαγή στα τσιμουχάκια.
Αυτά τα περιγράφουν τα service manual και είναι απαραίτητο να γίνονται. Δεν βλέπω τίποτα στο θέμα που σε απασχολεί το οποίο να έχει οποιαδήποτε σχέση με την αξιοπιστία μιας μοτοσυκλέτας, είτε είναι Japan, είτε Deutschland είτε Italia.... και δεν έχει σχέση και με το αν ήταν XT660 (ταπεινό) ή R1200GS (premium). Πρόκειται για σύστημα που έχει συγκεκριμένο ορίζοντα χρόνου καλής λειτουργίας και απαιτήσεις συντήρησης. Ότι έχεις κάνει καλώς το έχεις κάνει, ότι δεν έχεις κάνει πρέπει να γίνει και νομίζω πως θα δεις το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Δυστυχώς όχι η απάντηση δεν βρίσκεται στο service manual, γιατί η ερώτηση δεν ήταν "πως κάνουμε συντήρηση στα φρένα".
Προφανώς και δεν χρειάζονταν να ανοίξω νέο θέμα για αυτό.
Ίσως να μην διάβασες από την αρχή.|
Πολύ έξυπνος δεν είμαι, πολύ όμορφος δεν είμαι, πολύ γλιιιηγορός σίγουρα δεν είμαι, αλλά τόσο ώστε να ανοίξω ένα manual με κόφτει.
Πάμε παρακάτω και το κάνω τάληρα.
Αν απλοποιημένα θεωρήσουμε ότι το σύστημα πέδησης αποτελείται από 3 διακριτά τμήματα μεταξύ τους, τρόμπα, σωληνάκι(α), δαγκάνα και έχουμε το προαναφερθέν σύμπτωμα, ποιο, πως και γιατί, ευθύνεται περισσότερο ή αν υπάρχει αλληλοεπικάλυψη αιτιών και συμπτωμάτων, (κατά προτίμηση και με μια σύντομη αιτιολόγηση.)
Έχω περιγράψει αναλυτικά το τι έχει προηγηθεί, τα συμπτώματα και το πρόβλημα.
Οι δικιές μου φτωχές ομολογουμένως γνώσεις με οδήγησαν στο συμπέρασμα, ότι ο βασικός προβληματικός παράγοντας είναι τα μαρκούτσια, τα οποία "μπαλωνάρουν" μέχρι ένα σημείο και από εκεί και πέρα εφόσον δεν έχουν άλλη ελαστικότητα, αρχίζει η πίεση να μεταφέρεται στο υγρό, ως όφειλε.
Ωραία, δομημένη πρόταση.
1,2, Έχουν γίνει.
3 Δρομολογείται για μέσα στην βδομάδα.
4 Νεός δίσκος όχι, βάση manual είναι ΟΚ, τακάκι μπροστά σίγουρα, ίσως και πίσω.
5. Βλέπε παρακάτω.
Είναι κωμικοτραγικό, ότι όλοι θεωρήσαμε ως δεδομένο ότι κανένας από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες δεν άλλαξε κάτι από τα παραπάνω.
Το θέμα για τα γιαπωνέζικα ήταν ένα παράλληλο σχόλιο το οποίο αφορούσε, στον καφενειακό μύθο, πως τα γιαπωνέζικα είναι φτιαγμένα από Κρυπτονίτη (ακόμα και όταν δεν είναι πραγματικά γιαπωνέζικα, αλλά μεταμφιεσμένα) και τα υπόλοιπα από πεπιεσμένο χαρτί, συν το γεγονός ότι κάποια από αυτά έχουν ενδογενείς μηχανολογικές αστοχίες.
Έχει συζητηθεί επαρκώς παραπάνω.
Δυστυχώς τα manual δεν αποκαλύπτουν αυτά τα σφάλματα, βοηθούν αρκετά τα σχηματικά και οι δυσάρεστες εμπειρίες των χρηστών.
Πάμε στο δια ταύτα τώρα.
Λύθηκαν, καθαρίστηκαν τα πάντα, μέσα, έξω, εντός, εκτός και επί τα αυτά.
Δαγκάνα πίσω, τρόμπα πίσω ανέλπιστα ελάχιστη βρωμιά.
Μπροστά δαγκάνα και τρόμπα, λίγο περισσότερη, καμία σχέση όμως με μούργα και "Ιστορίες από την κρύπτη".
Τσιμουχάκια σε εξαιρετική κατάσταση, σε σημείο που αρχίζω να πιστεύω πως ίσως κάποιος στο παρελθόν, τα είχε αλλάξει.
Διαφορετικά υποκλίνομαι στην Γιαπωνέζικη ποιότητα.
Έμβολα, τζάμι, χωρίς τσαμπουκάδες, το ίδιο και οι φωλιές.
Άρα η αρχική μου υπόθεση περί σωληνακίων, μοιάζει όλο και πιο ορθή.
Oldfarts never die