Μάνη- Πέππον- Φαράγγι Αντρόγιαλου 4-6-2023

[billy84]

O άστατος καιρός στα βόρεια με οδήγησε αυτή τη φορά στο νοτιότερο άκρο της Ελλάδας. Εκεί η μοίρα μου επεφύλασσε μια δυνατή περιπέτεια, βγαλμένη από το ατόφιο άγριο ανάγλυφο της Μάνης. Μια στάση στο πανέμορφο Λιμένι ήταν επιβεβλημένη μετά από τόσο καιρό.






Από την 1η φορά που το πρωτοείδα από ψηλά, αυτό το χωριό με είχε μαγέψει. Και φυσικά συνεχίζει να το κάνει ακόμη και σήμερα. Εξωτικά χρώματα και συνδυασμός πετρόχτιστων σπιτιών σε ένα ήδη υπάρχον βραχώδες τοπίο. Η Μάνη θεωρείται ένας τόπος δύναμης και ενέργειας, διόλου άδικα.







Από εκεί επέστρεψα στον κεντρικό δρόμο και τράβηξα νότια μέχρι τα Τσικαλιά.












Από τα Τσικαλιά κινήθηκα προς Μουντανίστικα και τον εντυπωσιακό οικισμό Λεοντάκη με τους εντυπωσιακούς πύργους καρφωμένους στην κορυφή ενός υψώματος στα 500m.










Και από εκεί συνέχισα προς τον ερειπωμένο οικισμό Πέππον. Στη μέση του πουθενά!

[billy84]

Άφιξη στο Πέππο













Σύμφωνα με την παράδοση εδώ ζούσε ο μεγάλος και φοβερός πειρατής Τσατσαρούνος ο οποίος κατέβαινε την ρεματιά και κούρσευε τα καράβια που περνούσαν από το Ταίναρο














Περιπλανήθηκα λίγο στον μικρό αυτον οικισμό.












Η παλιά εκκλησία του χωριού με την ετοιμόρροπη σκεπή. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι στο χωριό είχε φτάσει ρεύμα, κάτι που σημαίνει πως δεν έχει ερημώσει πολύ καιρό.













Μάλιστα συνάντησα και ένα πρόσφατα ανακαινισμένο σπίτι στο βάθος.















Εδώ τελείωσε αυτή η σύντομη περιπλάνηση. Στο βάθος ο Λεοντάκης,












Επιστρέφοντας στα Μουντανίστικα συναντήθηκα με ένα παλλικάρι που ταξίδευε και αυτός μόνος με GS1200 από την Κρέστενα! Μου είπε ότι συναντηθήκαμε και νωρίτερα στο δρόμο και το θυμήθηκα και εγώ γιατί ήμουν στον κόσμο μου πηγαίνοντας προς Τσικαλιά. Θοδωρής (?) μου συστήθηκε αν θυμάμαι καλά, του είπα ότι προς το τέλος της βδομάδας θα γράψω το ταξιδιωτικό και να μπει να ανεβάσει τη φωτογραφία που μας τράβηξε (έχει λογαριασμό στο moto.gr από ότι είπε). Ελπίζω να μην το ξεχάσει και ελπίζω να θυμάμαι καλά το όνομά του!

[billy84]

Οι επόμενοι δύο στόχοι της εξόρμησης αυτής βρίσκονταν στο χωριό Πιόντες ή Ακρογιάλι. Στον 1ο στόχο έφτασα πολύ σύντομα.












Φυσικά θα αναρωτιέστε τι το ιδιαίτερο έχει αυτή η μικρή λίμνη. Αισθητικά σίγουρα όχι κάτι το ιδιαίτερο, όμως αποτελεί τη νοτιότερη λίμνη της ηπειρωτικής Ελλάδας και ονομάζεται Λύμνος!

Βρισκόμουν λοιπόν στις Πιόντες και ο βασικός στόχος της εξόρμησης ήταν να φτάσω στην παραλία του Αντρόγιαλου. Είχα διαβάσει ότι υπήρχε μονοπάτι που ξεκινά μέσα από το χωριό αλλά δεν έδινα σοβαρές πιθανότητες να υπάρχει ακόμα καθώς δεν έβρισκα ούτε μια αναφορά από κάποιον που έχει κατέβει κάτω. Το Plan B ήταν να προσπαθήσω να φτάσω από αυτό το τεράστιο ρέμα στην παραλία. Δεν είχα την παραμικρή ιδέα για την κατάστασή του αλλά έδειχνε μια δυνατή πρόκληση.










Μπήκα μέσα στο χωριό για να ρωτήσω κανέναν ντόπιο πληροφορίες και συνάντησα ένα σπίτι. Έξω κάθονταν ένας μπάρμπας, ένας νεότερος κοντά στην ηλικία μου και ένας μικρός μπόμπιρας που έτρεξε έξω να χαζέψει τη μηχανή. Διέκρινα τη συνηθισμένη απορία στο βλέμμα τους όταν τους ρώτησα για το μονοπάτι που ξεκινά για τον Αντρόγιαλο.

-Πριν 25 χρόνια πέρναγε αλλά τώρα έχουν φτάσει οι θάμνοι 3 μέτρα. Κάποιοι προσπάθησαν να πάνε πριν 2-3 χρόνια και γύρισαν πίσω κατακρεουργημένοι. Νομίζαμε ότι πάλεψαν με αρκούδες όταν τους είδαμε, έτρεχαν αίματα.

-Έχω δει στον χάρτη ότι κατεβαίνει και ένα ρέμα σχεδόν παράλληλα προς το μονοπάτι. Έχει πάει κανείς από εκεί?

-Μην κοιτάς τον χάρτη, μόνο από θάλασσα μπορείς να πας στον Αντρόγιαλο. Είτε με ελικόπτερο αν βρεις. (γέλαγαν)

-Θα κάνω μια προσπάθεια από εκεί και αν δω ότι δε βγαίνει θα επιστρέψω,

-Να πας στο καλό αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να βγεις κάτω, θα το δεις.


Αυτή η συζήτηση με προβλημάτισε αλλά ταυτόχρονα με πείσμωσε καθώς κατάλαβα πως θα κινηθώ σε αχαρτογράφητες περιοχές που δεν έχει δοκιμάσει κανείς να περάσει.


Στην έξοδο του χωριού συνάντησα μια στάνη. Από εκεί θα προσπαθούσα να προσεγγίσω το ρέμα το οποίο απείχε μια σεβαστή απόσταση. Εκεί πέτυχα ένα ζευγάρι που είχε τα ζώα και τους είπα τι σκέφτομαι να κάνω. Με κοιτούσαν σαν εξωγήινο.











Ξεκίνησα να κατεβαίνω παράλληλα μια περίφραξη. Στη Μάνη είχε δροσιά και έκανα το λάθος να πάρω μόνο 750ml νερό μαζί μου + 500ml ένα χειροποίητο ισοτονικό ποτό. Ένα 2ο μπουκαλάκι των 750ml το άφησα μέσα στο NC για την επιστροφή. Η ώρα είναι 12.25.








Συνεχίζοντας σε σχετικά βατό τερέν προς την αρχή του ρέματος.

[billy84]

Κατεβαίνοντας κάποιες πλαγιές έφτασα στο ρέμα














Το ρέμα αρχικά δείχνει βατό αν και κατάφυτο. Μαζί μου έχω ένα μικρό κλαδευτήρι σε περίπτωση που χρειαστεί να περάσω από κάπου. Έχω μαζί μου το μπατόν το οποίο μέχρι να μπω στο ρέμα χρησιμεύει μόνο στο να κόβω τους αμέτρητους ιστούς που συνάντησα.














Συνεχίζοντας μέσα στο ρέμα το ''ξαράχνιασμα'' συνεχίζεται ανά 2 μέτρα σχεδόν. Χαμός από αράχνες! Παρόμοιο σκηνικό είχα αντιμετωπίσει στον Άγιο Κυπριανό από Πόρτο Γερμενό.





















Σιγά σιγά εμφανίζονται και κάπως πιο δύσκολα περάσματα με κύριο χαρακτηριστικό τους μεγάλους βράχους


















Το ρέμα ξεκινά και στενεύει













Μετά από σχεδόν μια ώρα και συνεχόμενες κατακόρυφες κινήσεις του μπατόν για να διαλύω ιστούς, το δάχτυλό μου έχει ξεπετσιαστεί. Πολύ εκνευριστικό πραγματικά ανά 2 μέτρα να κάνω αυτό το πράγμα.













Δύσβατο το ρέμα μέχρι στιγμής. Και δυστυχώς αρκετή ζέστη μέσα σε αυτό. Δεν έχω χαλάσει ακόμα νερό αλλά έχω ξεκινήσει στο μυαλό μου την οικονομία δυνάμεων και νερού.

[billy84]

Δύσβατο μεν το ρέμα αλλά προσπελάσιμο μέχρι στιγμής. Τώρα όμως τα πράγματα δυσκολεύουν κάπως καθώς ξεκινά και παίρνει μορφή φαραγγιού που έχει σμιλευτεί από τη ροή νερού που κάποτε υπήρχε. Εδώ προς στιγμήν μου φαίνεται ότι δε θα μπορέσω να κατέβω. Αυτή η αρχική αίσθηση επαναλήφθηκε τουλάχιστον 10 φορές στην πορεία.









Οι βράχοι έχουν πρόσφυση και έστω και οριακά καταφέρνω να περάσω από συγκεκριμένα σημεία.














Η ώρα περνά και πλέον συναντάω συνέχεια βραχώδη περάσματα.













Δε νομίζω ότι έχει νερό ούτε το χειμώνα αυτό το ρέμα. Πάντως αυτή η γούρνα έχει κρατήσει νερό από τις βροχές.















Ακόμα μερικές δύσκολες καταβάσεις σε βραχώδεις σχηματισμούς που κάποτε έτρεχαν καταρράκτες.















Όμως κάθε φορά βρίσκω ένα συγκεκριμένο πέρασμα.















Σε άλλα σημεία χρειάστηκε το κλαδευτήρι για να μπορέσω οριακά να περάσω και να κρατηθώ από ένα και μοναδικό σημείο. Χωρίς αυτό θα γυρνούσα πίσω















Μετά από 2 ώρες το μπατόν μου έχει γίνει έτσι















Ακόμα ένα κατέβασμα. Έχω καταναλώσει λίγο νερό μέχρι στιγμής αλλά το πρόβλημα είναι ότι ακόμα και από εδώ αν πω ότι επιστρέφω, έχω να υπερκεράσω ξανά όλα τα εμπόδια που συνάντησα. Και σε ανηφόρα. Διψάω πολύ αλλά κρατιέμαι.

[billy84]

Αυτό το κατέβηκα. Η ζέστη είναι αρκετή πια και νιώθω αρκετά κουρασμένος. Φυλάω όμως νερό για την επιστροφή. Μεγάλη βλακεία που δεν πήρα και το άλλο μπουκάλι των 750ml αλλά και πάλι το μυστικό είναι η διαχείριση δυνάμεων καθώς και το 1,5 λίτρο είναι λίγο σε τέτοιες συνθήκες.











Μετά από 2.5 ώρες διακρίνω στο βάθος τον όρμο του Αντόγιαλου. Για κακή μου τύχη όσο προχωράω τόσο δυσκολεύει το φαράγγι λόγω πυκνής βλάστησης και απότομων περασμάτων.















Το χειρότερο όλων δεν είναι μόνο η έλλειψη νερού, είναι το ότι έχω περπατήσει 2.5 ώρες σε πολύ δύσκολες συνθήκες, έχω δει στο βάθος τον Αντρόγιαλο αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα καταφέρω να φτάσω σε αυτόν. Κάθε πέρασμα που συναντάω δείχνει απροσπέλαστο και τελικά περνάει οριακα. Η βλάστηση από ψηλά μου φάνηκε ακόμα πιο πυκνή και έχω σοβαρές αμφιβολίες.













Μετά από 40 λεπτά από τη στιγμή που πρωτοαντίκρισα τον Αντρόγιαλο φτάνω σε πυκνό δάσος στο οποίο για να περάσω πηγαίνω μπουσουλώντας και κλαδεύω ότι μπορώ. Είμαι πραγματικά πολύ κουρασμένος και διψάω πολύ. Νερό έχω χαλάσει μόνο 300ml και φυλάω το υπόλοιπο για την επιστροφή. Κοιτάω στο GPS και βλέπω ότι βρίσκομαι πολύ κοντά σε ένα παλιό σπίτι που υπήρχε εκεί κάτω το οποίο ανήκε στη γνωστή οικογένεια των Μαυρούτσων του χωριού Πιόντες. Βλέπω μια παλιά χαμηλή μάντρα και την προσεγγίζω μετά κόπων και βασάνων. Το ψηλότερο τμήμα του σπιτιού εμφανίζεται.


















Ερειπωμένο για δεκαετίες όπως είναι λογικό.

[billy84]

Διψάω κολασμένα αλλά δεν υποκύπτω. Μετά από λίγα μέτρα φτάνω σε αυτόν τον επίγειο παράδεισο και το γεγονός ότι τον προσέγγισα μέσω μιας κόλασης διάρκειας 3ων+ ωρών μοιάζει στα μάτια μου σαν όαση. Ο καιρός ήταν δροσερός και πάρα πολύ σπάνια θα βουτήξω τέτοια εποχή στη θάλασσα η οποία σημειωτέον είναι και πολύ κρύα πάντα ειδικά στη Μάνη. Φυσικά αυτά ήταν λεπτομέρειες για την τραγική κατάσταση που βρισκόμουν. Δεν το σκέφτηκα ούτε δευτερόλεπτο μόλις αντίκρισα τα κρυστάλλινα νερά. Έφτασα στην κόψη του κύματος, ξεντύθηκα και βούτηξα αμέσως μέσα!










Η ανακούφιση ήταν άμεση! Το νερό ήταν ΠΑΓΩΜΕΝΟ αλλά ένιωθα τις ευεργετικές ιδιότητες της θάλασσας να με γιατρεύουν. Σταμάτησα να ζεσταίνομαι και φυσικά να διψάω! Με είχε βαρέσει η ζέστη μάλλον η οποία στο φαράγγι ήταν πολύ πιο δυνατή. Η ώρα ήταν 15.30 το μεσημέρι και φυσικά με το νερό που είχα διαθέσιμο έπρεπε να περιμένω να πέσει λίγο ο ήλιος πριν ξεκινήσω να επιστρέφω. Παραδόξως μέσα στη θάλασσα ένιωθα λες και δεν είχα κάνει τίποτα όλη μέρα, ήταν η όασή μου μετά την πύρινη λαίλαπα του φαραγγιού. Φυσικά έκατσα περίπου μια ώρα μέσα.

Όταν πρωτοέφτασα στην παραλία διέκρινα ένα μπουκάλι που επέπλεε στο βάθος. Μετά από κάποια ώρα ήρθε προς τα έξω και φυσικά το προσέγγισα μήπως έχει λίγο νερό μέσα και συμπληρώσω. Τελικά ήμουν τυχερός, είχε πέσει από κάποιο σκάφος και έφτασε σαν μάννα εξ'ουρανού σε μένα με περίπου 300ml μέσα. Γέμισα το δικό μου μπουκάλι και πλέον είχα 750ml γεμάτα για την επιστροφή. Όχι ότι θα είχα πρόβλημα αφυδάτωσης αν δεν το έβρισκα, απλώς ήμουν πλέον σίγουρα πιο άνετος. Κανονικό Survivor η φάση!


Δεν κρύβω βέβαια ότι όσο ήμουν μέσα στο νερό, με τη φαντασία μου σκεφτόμουν τον Εύφημο να έρχεται μέσα από τη θάλασσα, ξεκινώντας από το Ταίναρο όπου κατοικούσε, να με σηκώνει και να με πηγαίνει περπατώντας στα κύματα μέχρι τον Άγιο Κυπριανό λίγο πιο πάνω και από εκεί κάποιος να με πήγαινε με αμάξι πίσω στις Πιόντες. Ο Εύφημος στη μυθολογία ήταν γιος του Ποσειδώνα για αυτό και είχε το χάρισμα να περπατά στα κύματα. Έλαβε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία και ήταν αυτός που έριξε το περιστέρι ανάμεσα από τις Συμπληγάδες πέτρες, κάτι που επέτρεψε στην Αργώ να τις περάσει.

Επιστροφή στην πραγματικότητα, ας πούμε ότι αυτό το μπουκάλι ήταν ένα δώρο του Θεού Ποσειδώνα. Ήρθε μέσα από τη θάλασσα άλλωστε!











Ξεκίνησα στις 16.45 να ανεβαίνω. Αντιμετώπισα τις ίδιες δυσκολίες απλά ανηφορικά. Το μεγάλο πλεονέκτημα ήταν η περασμένη ώρα. Ο ήλιος δε με χτυπούσε όπως όταν κατέβαινα, η θερμοκρασία είχε σίγουρα πέσει αν και με τα σκαρφαλώματα έβραζα. Δύο ώρες αργότερα είχα ήδη ξεκινήσει να εξαντλούμαι ξανά και έκανα οικονομία δυνάμεων αλλά και νερού. Σε αρκετά σημεία ξάπλωνα και χάζευα τις αμέτρητες αράχνες.

[billy84]

Σε ένα σημείο ανεβαίνοντας άκουσα αγριογούρουνα. Δε μπορούσα να καταλάβω σε τι απόσταση ήταν αλλά ήταν προς την πλευρά που ανέβαινε το ρέμα και ακούγονταν λες και ήταν τεράστια θηρία, σαν λιοντάρια. Το ρέμα ενίσχυε πολύ τον ήχο που έβγαζαν. Καλού κακού βγήκα λίγο εκτός του ρέματος 2-3 μέτρα και περίμενα μήπως περάσουν. Δεν ήταν καλή ιδέα να διασταυρωθώ μαζί τους γιατί δε νομίζω ότι θα περνάγαμε δίπλα δίπλα . Καταρχήν δε νομίζω να χωρούσαμε κιόλας γιατί δε με λες και λιτοδίαιτο. Κατά πάσα πιθανότητα βέβαια αν με έβλεπαν θα έκαναν μεταβολή και θα εξαφανίζονταν αλλά οκ ποτέ δεν ξέρεις αν έχουν μικρά μαζί και πως θα συμπεριφερθούν. Τελικά κάπου χώθηκαν σε κάποια πλαγιά και δεν τα άκουσα ξανά ποτέ.



Περίπου λίγο πριν τις 20.00 έφτασα στο NC και ήπια μονορούφι τα 750ml που είχα κρατήσει. Χρειαζόμουν όμως και άλλο νερό οπότε ντύθηκα μετά δυσκολίας και μπήκα πάλι στις Πιόντες μήπως συναντήσω τους ντόπιους που είχα δει το πρωϊ. Πράγματι κάθονταν στη βεράντα και με είδαν να προσεγγίζω το σπίτι με τη μια γροθιά μου υψωμένη.

-ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ (φώναξα δυνατά)

-Τι έκανες ρε τρελέ? Πήγες κάτω? Πως πήγες?

-Ακολούθησα το ρέμα που σας είπα, ήταν πολύ δύσκολο για αυτό και με βλέπετε τέτοια ώρα εδώ. Έφαγα 3,5 ώρες μόνο για το πήγαινε. Έχει ένα παλιό σπίτι εκεί χαμηλά κοντά στη θάλασσα. Τι παίζει με αυτό?

Ο γέρος μόλις άκουσε για το σπίτι μου απάντησε

-Τώρα που είπες για το σπίτι σε πίστεψα πραγματικά ότι κατέβηκες εκεί κάτω. Αν δεν το έλεγες δε θα σε πίστευα!!!

-Δε λέει τίποτα το να σας πω για το σπίτι γιατί υπάρχει και στους χάρτες. Το θέμα είναι ότι έχω βιντεοσκοπήσει ολόκληρη τη διάσχιση που έκανα. Έχω και φωτογραφίες και βίντεο.

-Δεν έχει πάει κανείς από εκεί που πήγες. Εμείς παλιά κατεβαίναμε από το μονοπάτι με τα γαϊδούρια αλλά πλέον το κανονικό μονοπάτι δεν υπάρχει. Έχει καλυφθεί από τους θάμνους. Μπράβο σου, φαίνεται ότι είσαι της δουλειάς βέβαια.

-Ναι είμαι ορειβάτης και έχω ανέβει σε πολλά βουνά, όμως αυτό το φαράγγι ήταν από τα πολύ δύσκολα που έχω κάνει γενικώς.

-Να είσαι καλά και όποτε έρθεις ξανά έλα να σε κεράσουμε


Μου γέμισαν τα μπουκάλια μου νερό, χαιρετηθήκαμε και συνέχισα την επιστροφή μου. Η μεγάλη διάρκεια της μέρας με βοήθησε να φτάσω μέχρι τη Σπάρτη με φως. Δεν ένιωθα κουρασμένος καθόλου, είχα υπερένταση, είχα πλέον ενυδατωθεί με φουλ νερό και συνέχιζα ακάθεκτος.

Στους Αγίους Θεοδώρους πέτυχα και το φανταστικό φεγγάρι που είχαν την τύχη να δουν όσοι ταξίδευαν εκείνη την ώρα.
















Κατά τις 11.20 ήμουν στην Αθήνα και είχα τρομερή ενέργεια. Ο πατέρας μου κατάλαβε ότι για να γυρίσω τέτοια ώρα, το εγχείρημα ήταν πολύ δύσκολο (με παρακολουθεί real time στο enduro tracker). Του εξήγησα στα γρήγορα περίπου τι έκανα και μου λέει '' καλά μωρε και τι πήγες και έμπλεξες εκεί κάτω? Τι πήγες να δεις?''. Του εξήγησα την άγνωστη λέξη για αυτόν ''πρόκληση'' και του έστειλα την εξής αμφιθεατρική φωτογραφία, ώστε να αντιληφθεί στο περίπου σε τι παράδεισο βρέθηκα.

















Τη λέξη ''πρόκληση'' δε νομίζω ότι την κατάλαβε τελικά, αλλά μόλις είδε τη φωτογραφία τα κατάλαβε όλα. Ελπίζω και εσείς!



Πάντα όρθιοι!

[karellen]

Το διάβασα μονορούφι.
Πω πω ρε Βασίλη,γκραν γκινιόλ όλο το επιχείρημα.
Μπράβο σου για την προετοιμασία και τη μεθοδικότητα που κάνεις σε αυτές τις εξορμήσεις!

[gaslion]

μπράβο ρε φίλε!

[bulmont]

Απίστευτος γιά ακόμα μιά φορά......

[billy84]

Το διάβασα μονορούφι.
Πω πω ρε Βασίλη,γκραν γκινιόλ όλο το επιχείρημα.
Μπράβο σου για την προετοιμασία και τη μεθοδικότητα που κάνεις σε αυτές τις εξορμήσεις!

μπράβο ρε φίλε!

Απίστευτος γιά ακόμα μιά φορά......

Κύριοι σας ευχαριστώ, να είστε καλά και πάντα όρθιοι!

[DoctoR_k6]

Ταλαιπωρηθηκα μονο απο το διαβασμα κ σκεπτομενος την κατασταση.
Περπατημα στο λιοπυρι ειναι πολυ ζορικο ειδικα σε ανωμαλα εδαφη.
Εισαι παλαβος...
Να προσεχεις κ να εισαι γερος να μας ταξιδευεις.

[Panos76]

Το διάβασα μονορούφι.
Πω πω ρε Βασίλη,γκραν γκινιόλ όλο το επιχείρημα.
Μπράβο σου για την προετοιμασία και τη μεθοδικότητα που κάνεις σε αυτές τις εξορμήσεις!

Φοβερή προετοιμασία, περίμενε τον Ποσειδώνα να του φέρει νερό απ'το περίπτερο
(καλά, πλάκα κάνω )

Σαν να έβλεπα ταινία, αγωνία μέχρι τέλους σε έναν από τους πιο άγονους και άγριους προορισμούς!

[zannisvel]

Μπράβο ρε Bill!!!!!
Μεγάλο παράσημο.