Καλιακούδα- Μονοπάτι Κοντίβας 2-7-2023

[billy84]

Ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο, σαν να μπαίνεις σε μια χρονοκάψουλα. Τότε που όχι απλώς δεν υπήρχαν αυτοκίνητα και αυτοκινητόδρομοι, αλλά σε μέρη άγρια και δύσβατα όπου δεν υπήρχαν καν δρόμοι. Εκεί που όλες οι μετακινήσεις γίνονταν αποκλειστικά από μονοπάτια. Εκεί στις νότιες άγριες πλαγιές της Καλιακούδας βρίσκεται ο ερειπωμένος, εδώ και σχεδόν 50 χρόνια, οικισμός της Κοντίβας. Μέχρι το 1930 ονομαζόταν Κοντός. Στην ακμή του το χωριό είχε σχεδόν 30 οικογένειες, πράγμα που είναι σχεδόν απίθανο να πιστέψεις αν δεις με τα μάτια σου την τοποθεσία, έχοντας περπατήσει 1,5 ώρα από τον πλησιέστερο χωματόδρομο.

Λίγο πιο χαμηλά το γνωστό πια φαράγγι Πανταβρέχει. Πλέον κοντεύει να γίνει η Μύκονος της Ευρυτανίας, με οργανωμένες εξορμήσεις προς τα εκεί από το Μεγάλο Χωριό.








Η διαδρομή γνωστή και μη εξαιρετέα με την Καλιακούδα να δεσπόζει στα ψηλά.















Άφιξη στο διάσελο. Δε γίνεται να χορτάσεις αυτή τη θέα όσες φορές και αν περάσεις.











Απέναντι το επιβλητικό Πλατανάκι και προς τα δεξιά η Τριανταφυλλιά.

[billy84]

Κατάβαση από το διάσελο μέχρι τα Δολιανά, τα οποία έχουν μόλις έναν κάτοικο και σήμερα ονομάζονται Στουρνάρα.

[billy84]

Από τα Δολιανά ένας παρατημένος χωματόδρομος με οδήγησε στο γραφικό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής.











Βρίσκομαι σε υψόμετρο 700m αλλά η ζέστη είναι αρκετή παρά το υψόμετρο.











Η εντυπωσιακή Καλιακούδα δεσπόζει στο τοπίο. Δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι ήρθες κάπου από εκεί πάνω μέσω δρόμου.

[billy84]

Λίγο νωρίτερα υπάρχει σήμανση για το μονοπάτι προς την Κοντίβα με το νούμερο 11.










Συνεχίζοντας αρχικά σε δασωμένο κομμάτι.












Σε κάποια ξέφωτα θαυμάζω τους ορεινούς όγκους της Καλιακούδας













Το μονοπάτι έχει μερικά εκτεθειμένα περάσματα. Αυτό είναι το 1ο. Η κάθε μετακίνηση τότε είχε κίνδυνο για τους ανθρώπους αλλά και τα μουλάρια φυσικά.
















Σε αρκετά σημεία υπάρχουν ίχνη από την προσπάθεια συντήρησης του μονοπατιού από τους παλιούς δημιουργώντας ''μάντρες''.











Το καταπράσινο Πλατανάκι. Διαχωρίζεται από την Καλιακούδα μέσω του φαραγγιού του Κρικελλοπόταμου.











Άγριες αλλά εντυπωσιακές εξάρσεις!











Ακόμη ένα εκτεθειμένο πέρασμα. Εγώ βρίσκομαι εδώ για αναψυχή, όμως κάποτε ο κόσμος περνούσε για τις βασικές ανάγκες.










Αλλά τουλάχιστον έβλεπε αυτή τη θέα. Την εκτιμούσε άραγε όπως έπρεπε ή ήταν σκασμένος από τις κακουχίες?

[billy84]

Πλησιάζοντας ένα μεγάλο ρέμα που φυσικά το μονοπάτι τραβερσάρει και συνεχίζει προς αυτήν την άγρια πλαγιά









Η συνέχεια του μονοπατιού. Είμαι εντυπωσιασμένος μέχρι στιγμής και ακόμα δεν έχω δει τίποτα.











Έχοντας περάσει το λεγόμενο Κερασόρεμα το οποίο έχει νερό που καταλήγει στο Πανταβρέχει. Η πλαγιά είναι μια τεράστια σάρα και είναι θεμα χρόνου να χαλάσει εντελώς το μονοπάτι το οποίο έχει ανοιχτεί κανά δύο φορές τα τελευταία 5 χρόνια.










Συνεχίζοντας















Σε αυτό το σημείο υπάρχουν ίχνη από το παλιό τσιμεντένιο λούκι που είχαν φτιάξει οι Κοντιβιώτες για να προμηθεύονται νερό από το Κερασόρεμα. Η απόσταση μέχρι την Κοντίβα όμως είναι πολύ μεγάλη και είναι ένα ακόμη ανθρώπινο έργο που με αφήνει άφωνο. Με πενιχρά μέσα και δυσκολίες τουλάχιστον κατάφεραν να φέρουν νερό στο χωριό.










Φτάνω σε ένα από τα εντυπωσιακότερα περάσματα της Ελλάδας, το λεγόμενο ''πέρασμα του Αη Γιώργη'' με το εκκλησάκι χτισμένο σε μια απίθανη τοποθεσία. Το πέρασμα είναι στενό ανάμεσα σε γκρεμό και κατακόρυφα βράχια και σε κάνει να απορείς πως έχτισαν το εκκλησάκι αλλά και πως αντέχει η διαδρομή μετά από τόσα χρόνια.









Μέσα στον Άη Γιώργη












Παρακάτω υπάρχει μια σιδερένια σκάλα. Παλιότερα όμως πιστεύω ότι θα ήταν ξύλινη, με τον τρόμο που συνεπάγεται για να τη διασχίσει κανείς...

Μέχρι και τώρα δεν είσαι και άνετος.











Από αυτό το σημείο φαίνεται το μεγαλείο αυτής της κατασκευής. Του ξωκλησιού, του μονοπατιού, της σκάλας, των ανθρώπων που το συντήρησαν και το περπατούσαν συνέχεια. Είμαι απλώς με το στόμα ανοιχτό και παρατηρώ κάτι που αν δεν το έβλεπα με τα μάτια μου δε θα το πίστευα!

[billy84]

Μετά από κανά τέταρτο βλέπω από ψηλά την Κοντίβα. Που πήγαν και έχτισαν σπίτια οι άνθρωποι??? Έχω περπατήσει πάνω από μια ώρα σε δύσβατη πλαγιά χωρίς δρόμο!!!

Βέβαια αν το καλοσκεφτείς, αυτοί που ήρθαν εδώ πάνω, πιθανότατα επί Τουρκοκρατίας, είχαν τουλάχιστον το κεφάλι τους ήσυχο. Σιγά μην έρχονταν εδώ οι Τούρκοι να εισπράξουν φόρους. Και οι φόροι φυσικά ήταν το λιγότερο...











Άγριοι όγκοι ακριβώς από πάνω μου














Έχοντας μπει μέσα στον οικισμό











Συναντάω το πρώτο σπίτι που αρνείται να πέσει. Είναι περήφανο σαν εκείνους που το έχτισαν με τα χέρια τους.


















Η πίσω πλευρά του έχει καταρρέυσει












Καλντερίμι που με οδηγεί στην εκκλησία του χωριού.












Ακόμη ένα σπίτι που αρνείται να παραδοθεί στη μανία της φύσης

[billy84]

Η εκκλησία του χωριού παραδόξως στέκει πολύ καλά ακόμα.












Το τελευταίο και καλύτερο το άφησα για το τέλος. Διώροφο σχολείο σε οικισμό που προσεγγίζεται μόνο από μονοπάτι??? Πως σας φαίνεται? Κτήριο 2 ορόφων? Έχω μείνει άναυδος.


















Για πόσο ακόμα θα στέκει με αυτές τις τεράστιες ρωγμές?

[billy84]

Επιστροφή στα Δολιανά μετά από συνολικά 3,5 ώρες και συνέχεια της εξόρμησης προς το Πλατανάκι. Αρχικά κατέβηκα μέχρι τη γέφυρα του Πανταβρέχει και ανέβηκα στον Πρόδρομο.










Από εκεί συνέχισα χωμάτινα μέχρι την Κοκκινόβρυση, χτισμένη στα 1020m, από τα ορεινότερα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας. Ουσιαστικά με αυτή τη διαδρομή άλλαξα νομό, από την Ευρυτανία που βρισκόμουν.











Στην πλατεία του χωριού είχε γλέντι με κλαρίνα κλπ

[billy84]

Από την Κοκκινόβρυση ήθελα να συνεχίσω χωμάτινα προς Αμπέλια όμως στην αρχή της διαδρομής είδα ταμπέλα ότι ο δρόμος είναι κλειστός λόγω κατολίσθησης. Η εναλλακτική ήταν να κινηθώ προς Αργυρό Πηγάδι αλλά επειδή τη συγκεκριμένη διαδρομή την είχα απωθημένο, είπα να δοκιμάσω να την κάνω και να φτάσω όσο πάει.











Συνέχισα το δρόμο ο οποίος μου φάνηκε ανέλπιστα καλός για να είναι κλειστός. Μάλιστα πέτυχα και δύο αγροτικά. Μήπως τελικά ήταν παραπληροφόρηση η ταμπέλα?










Τους σταμάτησα και τα είπαμε λίγο. Ο κύριος αυτός είναι δημοτικός σύμβουλος στην περιοχή από ότι μου είπε και την πινακίδα την έχουν για να μην παρασυρθεί και πάει κανένα απλό αυτοκίνητο και μπλέξει. Μου είπε ότι γίνονται προσπάθειες στην περιοχή για να διατηρηθούν οι δρόμοι, του είπα ότι γνωρίζω καλά πόσο δύσκολο είναι το έργο του. Όταν του είπα ότι πήγα στην Κοντίβα εντυπωσιάστηκε και μου μίλησε για ένα μονοπάτι που προσπαθούν να ανοίξουν από το Αντίρριο το οποίο θα περνάει από εκεί και θα καταλήγει Καρπενήσι. Μεγαλεπίβολο το σχέδιο!












Άφιξη στα Αμπέλια σε πανέμορφη τοποθεσία. Στο βάθος το όρος Άννινος

[billy84]

Από τα Αμπέλια συνέχισα χωμάτινα προς τον Άγιο Θεόδωρο με στόχο να βγω στην Κόνισκα κάπως ανορθόδοξα. Ο δρόμος από νωρίς μου έδειξε ότι είναι παρατημένος για χρόνια.









Έχασα ύψος μέχρι το φαράγγι του Γιδομανδρίτη και συνάντησα μια γέφυρα που παραδόξως ακόμα στέκει.








Οδηγώντας πάνω σε χόρτα, δεν έδινα ούτε μια πιθανότητα να βγαίνει αυτή η διαδρομή.













Η οποία σημειωτέον είναι καταπληκτική με άγριους ορεινούς όγκους να με παρακολουθούν.















Από μακριά αυτή η κατολίσθηση μου φάνηκε ότι είναι και το τέλος. Και όμως πέρναγε.














Αργότερα η κλίση ανέβηκε κατακόρυφα και αν βρισκόμουν εδώ άλλη εποχή θα έπεφτε πολύ γέλιο με το βρεγμένο γρασίδι από κάτω.













Τελικά μετά από ανηφοριές υψηλότατης κλίσης συνάντησα μερικά μελίσσια. Δεν υπάρχει περίπτωση όμως να ανεβαίνει αγροτικό αυτον τον δρόμο για τις μέλισσες οπότε κατάλαβα πως βρίσκομαι πολύ κοντά στην Κόνισκα και ο δρόμος θα βγει τελικά.











Θέα φανταστική από πολύ ψηλά

[billy84]

Ανέλπιστη άφιξη στην Κόνισκα. Αν με έβαζες να παίξω στοίχημα για το αν βγαίνει θα έδινα απόδοση 1.05 για το ότι δε βγαίνει με τίποτα!














Πίσω ο εντυπωσιακός Άννινος














Σκεφτόμουν να γυρίσω χωμάτινα από Μεσοκώμη και να βγω στη Δομνίστα αλλά επικράτησε η λογική και συνέχισα μέχρι Θέρμο και λίμνη Τριχωνίδα




























Μιας και είχα ακόμα φως, κατάφερα να επιστρέψω από τη Ναύπακτο και να γλιτώσω την κίνηση από Κόρινθο μέχρι την Αθήνα. Ήταν ακόμα μια φανταστική εξόρμηση πίσω στο χρόνο. Αναρωτιέμαι αν μπορούσα να τηλεμεταφερθώ 100 χρόνια πίσω και να δείξω αυτό το ταξιδιωτικό σε έναν ντόπιο από την Κοντίβα, πως θα με κοιτούσε? Η εξέλιξη είναι πραγματικά αλματώδης και είναι από τους λόγους που τέτοια χωριά δεν πρόκειται να κατοικηθούν ποτέ ξανά. Αν κατοικηθούν ξανά τότε τα πράγματα δε θα είναι καθόλου καλά για όλους.



Πάντα όρθιοι!

[azar41]

Aπολαυστικός για άλλη μια φορά!Ταξίδι στο χρόνο πράγματι με ωραία περιγραφή και απίστευτες φωτογραφίες!
Τέτοια εποχή πέριση είχα κάνει την διαδρομή απέναντι και έβλεπα την Κοντίβα απο μια στάση εκεί στη βράχινη έξαρση που έχεις σε μια φωτό,αλλά με αποθάρρυνε η ζέστη και δεν έβγαινα απο χρόνο.
Είναι απίστευτο που έχτισαν οι άνθρωποι!
Το κομμάτι Αμπέλια -Κόνισκα,πολύ μου άρεσε,στα υπόψην!
Καλή συνέχεια,πάντα τέτοια!

[billy84]

Aπολαυστικός για άλλη μια φορά!Ταξίδι στο χρόνο πράγματι με ωραία περιγραφή και απίστευτες φωτογραφίες!
Τέτοια εποχή πέριση είχα κάνει την διαδρομή απέναντι και έβλεπα την Κοντίβα απο μια στάση εκεί στη βράχινη έξαρση που έχεις σε μια φωτό,αλλά με αποθάρρυνε η ζέστη και δεν έβγαινα απο χρόνο.
Είναι απίστευτο που έχτισαν οι άνθρωποι!
Το κομμάτι Αμπέλια -Κόνισκα,πολύ μου άρεσε,στα υπόψην!
Καλή συνέχεια,πάντα τέτοια!

Να είσαι καλά Πάρη! Εντάξει για την Κοντίβα τα είπαμε, μιλάμε για άθλο που κρατήθηκε αυτό το χωριό για πολλά χρόνια με κόσμο. Από διαδρομές το Αμπέλια-Κόνισκα νομίζω έκλεψε την παράσταση για τους ''εναλλακτικούς''!

[stavrouliasp]

Φανταστικός! Πολλά μπράβο ρε φίλε και ευχαριστούμε που μοιράστηκες το ταξίδι σου μαζί μας.

[billy84]

Φανταστικός! Πολλά μπράβο ρε φίλε και ευχαριστούμε που μοιράστηκες το ταξίδι σου μαζί μας.

Σε ευχαριστώ αδερφέ! Πάντα όρθιος!