Όλυμπος- Θρόνος του Δία- Προφήτης Ηλίας (2.803m) 16-7-2023

[billy84]

Παρά το μικρό πρόβλημα που αντιμετωπίζω στο πέλμα το τελευταίο διάστημα, είχα έναν ανοιχτό λογαριασμό στον Όλυμπο ο οποίος έπρεπε να κλείσει. Πέρασαν 8 χρόνια από εκείνον τον Νοέμβρη που ανέβηκα στον Μύτικα. Μονοήμερο και τότε, με συντομότερη τη διαδρομή από την καλύβα Χρηστάκη στην οποία μπορεί κανείς να φτάσει οδικώς, αν έχει την υπομονή να αντέξει το ατελείωτο σπαστήρι φυσικά. Βάζοντας τότε το NC σε αυτόν τον δρόμο και έχοντας χονδρικά 50.000km, είχα σοβαρές αμφιβολίες για το πόσο θα αντέξει αν συνέχιζα την ίδια χρήση. Να'μαστε λοιπόν 8 χρόνια μετά και σχεδόν 350.000km παραπάνω, κάνοντας τον ίδιο δρόμο, με το αθάνατο Χοντάκι να βρίσκεται στην κατάσταση που βρισκόταν τότε. Ούτε ο ίδιος ο σχεδιαστής του δε θα το πίστευε, όχι απλά ο ημίτρελος που γύρισε όλα τα βουνά με δαύτο.

Το σκεπτικό της εξόρμησης ήταν απλό και ακολούθησε τη ροή που επέβαλλε ο καιρός. Γιατί αν δεν ακολουθήσεις τη ροή τότε αυτή θα γυρίσει στο τέλος εναντίον σου με αναπάντεχα αποτελέσματα. Ξύπνημα πολύ νωρίς ώστε να γλιτώσω την πρωϊνή ζέστη. Πράγματι δε ζεστάθηκα πουθενά μέχρι τις 9.30 που βρισκόμουν στα Καλύβια Ελασσόνας.







Από εκεί μια χωμάτινη διαδρομή μήκους περίπου 20km με οδήγησε στην Καλύβα Χρηστάκη μετά από περίπου 40 λεπτά. Παραμένει όσο σπαστήρι το θυμόμουν.




https://www.youtube.com/watch?v=b9f8oraCC2U&t=2107s





Άφιξη στο οροπέδιο λίγο μετά την καλύβα, σε υψόμετρο 2.450m. Βρισκόμουν στο πιο δροσερό μέρος της Ελλάδας όπως είναι λογικό. Η χαμηλή νέφωση αν και μου χάρισε φανταστικές εικόνες προσεγγίζοντας το βουνό, με έβαλε σε σκέψεις για το τι θα συναντήσω αργότερα. Γιατί δε θα ήταν ωραίο να μην απολαύσω θέα μετά από τόσο κόπο.













Το μονοπάτι που ανεβαίνει προς το Σκολιό, γνώριμο από την προηγούμενη φορά.










Είχα καταφέρει να ξεκουραστώ επαρκώς την προηγούμενη μέρα και ήμουν σε εξαιρετική κατάσταση.











Βέβαια είχα πολύ δρόμο μπροστά μου και μια διαδρομή πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που είχα κάνει τότε για την ψηλότερη κορυφή του βουνού. Θα χρειαζόμουν σχεδόν διπλάσιο χρόνο.









Μέχρι στιγμής τα σύννεφα δίνουν έναν ξεχωριστό χαρακτήρα στην ανάβαση.

[billy84]

Χαμηλά ο δρόμος που καταλήγει στην καλύβα Χρηστάκη









Κοιτώντας πίσω











Έχοντας φτάσει ακριβώς από κάτω από την κορυφή Σκολιό την οποία θα προσπεράσω. 2.905 το ύψος της, μόλις 13 μέτρα χαμηλότερη από τον Μύτικα, αλλά με πολύ ευκολότερη πρόσβαση φυσικά. Ιδανική για αρχάριους.










Είχα δει και τότε άγρια άλογα, αλλά σαν να μου φαίνονται αρκετά περισσότερα πια.












Τραβερσάροντας το Σκολιό προς τον ορεινό όγκο της Σκάλας.

[billy84]

Απέναντι διακρίνεται ο Μύτικας, έτοιμος να σκεπαστεί από σύννεφα. Άγρια εικόνα αλλά και σπάνια για Ιούλιο.











Από την άλλη πλευρά το βουνό είναι σχετικά ομαλό. Επίσης πολύ σπάνια εικόνα να βλέπεις χιονούρες μέσα Ιουλίου ενώ έχει προηγηθεί ακόμη ένας καύσωνας. Εδώ επικρατεί ο νόμος του Δία.













Φυσικά θα παρακάμψω τη Σκάλα και τον Μύτικα και θα διαγράψω μια κυκλική κίνηση περιμετρικά τους. Θα κατέβω από αυτό το εμφανές μονοπάτι που διακρίνεται στη φωτογραφία. Δείχνει απλό αλλά έχει μεγάλη κλίση και σάρες. Το πρόβλημα είναι ότι θα πρέπει να το ανέβω ξανά μετά.











Πλησιάζοντας προς το τέλος αυτού το μονοπατιού που θα με βγάλει στην πλευρά του βόρειου Αιγαίου.













Χαμηλά το Λιτόχωρο και διακρίνεται λίγο η θάλασσα. Η ατμόσφαιρα έχει τη συνηθισμένη θολούρα του καλοκαιριού από ένα υψόμετρο και κάτω. Τα ψηλά είναι πιο καθαρά.











Έχοντας στρίψει αριστερά σε κάθετο ανηφορικό μονοπάτι που θα με οδηγήσει στα ξακουστά Ζωνάρια.















Εδώ παίρνω μια μικρή γεύση από αυτήν την πλευρά του βουνού.














Το συγκεκριμένο πέρασμα θα το κατατάξω σε ένα από τα πιο όμορφα που υπάρχουν.

[billy84]

Πλησιάζοντας στα μυτίκια από την πλευρά που ανεβαίνει κανείς το λούκι για την κορυφή. Συνάντησα αρκετό κόσμο και πραγματικά δεν πίστευα στα μάτια μου. Μύκονος έγινε ο Όλυμπος. Άνθρωποι παντελώς άσχετοι με το βουνό, είδαν φωτογραφίες στα social media, άκουσαν ότι έγινε μόδα, φόρεσαν αθλητικό παπούτσι, έβαλαν αμάνικο και ανέβηκαν στο βουνό. Είδα κόσμο να καπνίζει στις στάσεις, είδα κόσμο με αθλητικά και βερμούδες, είδα κόσμο να φοβάται σε ένα απλό βατό μονοπάτι, είδα ηλιοκαμένους- έτοιμους για σοβαρά εγκαύματα. Και μετά απορούμε γιατί κάθε τόσο θρηνούμε θύματα στον Όλυμπο είτε ψάχνουμε αγνοούμενους...











Ένα ενδιαφέρον ρέμα για σκληροπυρηνικούς που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως προσέγγιση από χαμηλά είτε από ψηλά προς τα κάτω.














Εντυπωσιακά τα μυτίκια ειδικά με αυτή τη χαμηλή νέφωση.













Στο λούκι ανέβαινε μια ομάδα όπως προβλέπεται. Ευτυχώς δηλαδή γιατί μέχρι ένα σημείο νόμιζα πως είχα έρθει στην Αράχωβα με ότι έβλεπα.













Μετά το λούκι έφτασα σε ένα σημείο όπου ο Προφήτης Ηλίας ξεπρόβαλλε μέσα από τα σύννεφα. Εκεί ήταν ο βασικός μου στόχος. Το γιατί θα το αναλύσω αργότερα.














Πριν φτάσω εκεί όμως ήθελα να δω τον Θρόνο του Δία γιατί είναι πράγματι από τα εντυπωσιακότερα θεάματα που μπορεί να δει κάποιος σε ορεινό και όχι μόνο περιβάλλον.












Το μονοπάτι περνά αναγκαστικά από κάτω συνεπώς και να θες, δε μπορείς να τον αποφύγεις.













Η κορυφή Πάνω Τούμπα ορθώνεται περήφανα μπροστά μου. Έχει υψόμετρο περίπου 2800m.

[billy84]

Πάνω στο μονοπάτι βρίσκεται ο τάφος του Γιόσου Αποστολίδη για τον οποίο δεν είχα διαβάσει ποτέ.












Γεννήθηκε στα Σούρμενα του Πόντου το 1907 και ήρθε στην Θεσσαλονίκη μετά τη Μικρασιατική καταστροφή. Εργάστηκε για τη διάδοση της ορειβασίας στην Ελλάδα σε μια εποχή που το άθλημα βρισκόταν σε εμβρυακό στάδιο. Στις 4 Μαΐου του 1964 γλίστρησε στο λούκι του Μύτικα μαζί με άλλους 3 σχοινοσυντρόφους και ακινητοποιήθηκε. Δύο από τα μέλη της ομάδας, που γλίτωσαν με ελαφρά τραύματα, κατέβηκαν στο Λιτόχωρο για να φέρουν βοήθεια. Πίσω έμεινε ο Γιόσος και άλλος ένας που είχε τραυματιστεί. Η ώρα ήταν 11 το πρωϊ. Στις 20.00 το απόγευμα ο Γιόσος σταμάτησε να μιλάει, υπέκυψε μετά από 9 ώρες στα τραύματά του σε χιονισμένο τερέν. Ήταν μαχητής. Ο άλλος ορειβάτης βρέθηκε ζωντανός μετά από τιτάνια προσπάθεια διάσωσης ειδικά για τα δεδομένα της εποχής.


Μια σπάνια μακάβρια φωτογραφία του Γιόσου έτσι όπως βρέθηκε στο βουνό.










Λίγο μετά απομακρύνθηκα από τον Θρόνο του Δία (σήμερα το λέμε Στεφάνι) και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν τον πρώτο άνθρωπο που αντίκρισε αυτόν τον μοναδικό βραχώδη όγκο. Σκέφτηκα το δέος που θα ένιωσε! Εδώ εγώ μετά από τόσες εικόνες στα βουνά ήμουν εκστασιασμένος! Πραγματικά πάντως μόνο ένας Θεός θα μπορούσε να ζει εδώ πάνω και σίγουρα αυτός ο θρόνος θα του άρμοζε.










Πλησιάζοντας το καταφύγιο που πήρε το όνομα Γιόσος Αποστολίδης για ευνόητους λόγους.













Ανεβαίνοντας για τον Προφήτη Ηλία













Χαμηλά το οροπέδιο των Μουσών













Στην κορυφή βρίσκεται το ομώνυμο εκκλησάκι.












Το οποίο αποτελεί το υψηλότερο εκκλησάκι ορθόδοξης πίστης στον κόσμο.













Σε υψόμετρο 2.803m. Τα σύννεφα δίνουν μια μαγική υπόσταση στο τοπίο!












Ο θρόνος του Δία καλύφθηκε στιγμιαία. Ευτυχώς πρόλαβα να τον αποτυπώσω αλλά πρωτίστως να τον απολαύσω...

[billy84]

Μια δυνατή εικόνα που δείχνει πόσο μικροί είμαστε













Επιστρέφοντας τα σύννεφα σε συνδυασμό με τις βραχώδεις εξάρσεις, μου χάρισαν ακόμα μερικές απίστευτες εικόνες!















Να σημειώσουμε πως ο Όλυμπος είναι ένα από τα νεότερα σε ηλικία βουνά της Ελλάδας, κάτω από 200.000.000 έτη. Κατά τη μυθολογία οι 12 θεοί κατοικούσαν στα φαράγγια του βουνού όπου βρίσκονταν τα παλάτια τους (πτυχές όπως ονόμαζε ο Όμηρος τα φαράγγια). Το Πάνθεον (ο σημερινός Μύτικας, η ψηλότερη κορυφή), ήταν το σημείο συνάντησής τους, θέατρο των θυελλωδών συζητήσεών τους. Ο θρόνος του Δία (το σημερινό Στεφάνι), φιλοξενούσε αποκλειστικά τον αρχηγό των θεών, τον Δία.












Επιστροφή από τον λεγόμενο ''Γολγοθά'' που κατέβηκα πριν ο οποίος ενώνει τη Σκάλα με τα Ζωνάρια. Είχα ξεμείνει από δυνάμεις, 12 ώρες ξύπνιος, χωρίς να έχω φάει κάτι ενδιάμεσα. Τον ανέβηκα πολύ συντηρητικά γιατί είχα και την επιστροφή μην ξεχνάμε.














Μόλις έφτασα στο σημείο που ξεκίνησα ήταν απόγευμα πια. Έφαγα και μετά από ελάχιστη ώρα ζωντάνεψα. Σαν να μην είχα περπατήσει καθόλου ένιωθα.














Μοναδικές εικόνες από ψηλά














Θολούρα με κόντρα ήλιο, αλλά πάντα οι λίμνες ξεχωρίζουν στον ορίζοντα.
































Όταν είδα τη χαμηλή νέφωση αρχικά θεώρησα πως είχα κάνει λάθος επιλογή. Στο τέλος όμως συνειδητοποίησα πως τέτοια μέρα, με τέτοιους σχηματισμούς νεφών, μπορεί κάποιος να κυνηγάει για χρόνια να πετύχει. Και εγώ τα πέτυχα εντελώς στην τύχη και σε εποχή που μάλλον τα πετυχαίνει κανείς υπερ-σπάνια! Ίσως επιβεβαιώθηκε σε αυτήν την περίπτωση το ρητό ''Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς''!


Πάντα όρθιοι!

[yes-u]

Μπίλυ, όταν θα πας Έβερεστ μην ζοριστείς, κάντο διήμερο!

[karellen]

Επιβλητικά τοπία που ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να τα αποδώσει μια ξερή φωτογραφία, φαντάζομαι τα συναισθήματά σου Βασίλη όντας εκεί πάνω live!

Συγχαρητήρια και πάλι για τα οδοιπορικά που κανεις αλλά και που μας τα προσφέρεις στο moto.

[est]

Φοβερές εικόνες για άλλη μια φορά!
(Βέβαια έχει δίκιο ο Νικόλας που λέει πως δεν μπορούν να μεταφέρουν το μεγαλείο.. μόνο να το φανταστώ μπορώ)

[azar41]

Απίστευτος για άλλη μια φορά!
Μονοήμερη στον Όλυμπο και διάσχιση με επιστροφή στο κομμάτι των κορυφών,είναι άθλος!
Την διαδρομή που έκανες την έχω κάνει διήμερο με διανυκτέρευση στου Αποστολίδη και κατέβασμα απο Πετρόστρουγκα και πάλι ήταν ζόρι!
Και έκανες και τον Γολγοθά (καθόλου τυχαίο το όνομα) πάνω κάτω!
Σίγουρα είσαι σε εξαιρετική φυσική κατάσταση!
Καλή συνέχεια,πάντα τέτοια!

[gaslion]

Μπράβο ρε Βασίλη! Απίστευτες εικόνες!

[billy84]

Πριν απαντήσω στους φίλους να παραθέσω δύο φωτογραφίες από το πρόσωπο του Δία το οποίο μπορεί κανείς να διακρίνει ανάμεσα στους βράχους του Στεφανιού.






Κυρίως πρωϊνες ώρες διακρίνεται ακόμα καλύτερα

Μπίλυ, όταν θα πας Έβερεστ μην ζοριστείς, κάντο διήμερο!

Θα το έχω υπόψιν γιατί το μονοήμερο μπορεί να με ταλαιπωρήσει!

Επιβλητικά τοπία που ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να τα αποδώσει μια ξερή φωτογραφία, φαντάζομαι τα συναισθήματά σου Βασίλη όντας εκεί πάνω live!

Συγχαρητήρια και πάλι για τα οδοιπορικά που κανεις αλλά και που μας τα προσφέρεις στο moto.

Πράγματι είναι αλλιώς να τα ζεις από κοντά, για αυτό άλλωστε αξίζει να ιδρώσεις ώστε να φτάσεις εκεί πάνω. Αλλιώς θα βλέπαμε απλώς φωτογραφίες και θα ήμασταν ευχαριστημένοι! Να είσαι καλά φίλε!

Φοβερές εικόνες για άλλη μια φορά!
(Βέβαια έχει δίκιο ο Νικόλας που λέει πως δεν μπορούν να μεταφέρουν το μεγαλείο.. μόνο να το φανταστώ μπορώ)

Ισχύει φίλε! Να είσαι καλά!

Απίστευτος για άλλη μια φορά!
Μονοήμερη στον Όλυμπο και διάσχιση με επιστροφή στο κομμάτι των κορυφών,είναι άθλος!
Την διαδρομή που έκανες την έχω κάνει διήμερο με διανυκτέρευση στου Αποστολίδη και κατέβασμα απο Πετρόστρουγκα και πάλι ήταν ζόρι!
Και έκανες και τον Γολγοθά (καθόλου τυχαίο το όνομα) πάνω κάτω!
Σίγουρα είσαι σε εξαιρετική φυσική κατάσταση!
Καλή συνέχεια,πάντα τέτοια!

Να είσαι καλά Πάρη! Όντως βρίσκομαι σε καλή κατάσταση τον τελευταίο καιρό κάτι που είναι βασικό μεν αλλά η ορειβασία ποτέ δεν ήταν 100% φυσική κατάσταση. Θα έλεγα πως ένα 70% είναι καθαρά πνευματική δύναμη η οποία φυσικά έχει χτιστεί με την πάροδο των ετών.

Μπράβο ρε Βασίλη! Απίστευτες εικόνες!

Να είσαι καλά φίλε!

[Coyote.V]

Ω Θεοί!

[bulmont]

Που καταντήσαμε.......................



Σε σένα πάντως Μπίλλυ, ότι και να πώ..............................

[dumutrus]

Μπίλυ, όταν θα πας Έβερεστ μην ζοριστείς, κάντο διήμερο!

Και που είσαι Μπίλη μέχρι τον τελευταίο σταθμό πριν την κορυφή θα πάς εννοείται με nc μια ώρα δρόμος είναι τσίμπα και μία να δροσιστείς.