Νομίζω δεν έχω ξαναγράψει κάτι αντίστοιχο, ας το πούμε review για μηχανάκι. Μιας και είναι το πρώτο (και φαρμακερό €€€) που πήρα κούτα ας γράψουμε και δυο αράδες.
Αρχικά για όσους δεν με θυμάστε από παλιά εδώ να πω αρχικά ότι ήμουν die-hard KTM και είμαι ακόμα μιας και την αγαπάω αυτή την εταιρεία. Ξεκίνησα με πρώτο μηχανάκι LC4 (πριν δεν είχαν ούτε παπί ούτε τπτ), μετά 990 SuperDuke (1ης γενιάς) και τέλος 1290 SuperDuke (επίσης πρώτης γενιάς). Εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι το μόνο που ήταν πραγματικά κτήνος ήταν το 990. Κλείνοντας την παρένθεση όπως κτλβαίνετε έχοντας αλλάξει 3 μηχανάκια πριν του Ducati οπότε δεν θεωρούμαι και πολύ έμπειρος. Πόσο μάλλον όταν τα τελευταία 7 χρόνια είμαι στη Καταλονία που οι δρόμοι είναι καλύτεροι από πίστα και τα τελευταία 5 85% ή και παραπάνω η χρήση είναι σε πίστα. Το κούρασα όμως λίγο οπότε πάμε στο ζουμί.
Παρότι ψηλός και με τραγικό body positioning είχα πάντα το μικρόβιο του Supersport. Είχα δοκιμάσει σε δυο πίστες τα R6, R1, R1M της Yamaha και ειδικά το τελευταίο με αποθάρυνε. Δεν άντεχα ούτε δύο γύρους γιατί με πονούσαν όλα. Παρόλα αυτά κτλβαινα το potential. Λόγω του ατυχήματος τον περασμένο Σεπτέμβρη με το SD είπα να αλλάξω ότι ήρθε η ώρα. Αρχικά κοιτούσα για SD1290 RR αλλά δεν υπήρχε πουθενά και για να το κάνω μετατροπή το απλό πήγαιναν πολλά λεφτά. Οπότε είπα για πρώτη φορά superbike και ήμουν ανάμεσα σε S1000RR ή Panigale. Κέρδισε το 2ο γιατί προφανώς με τράβηξε η εμφάνιση αλλά ήθελα και κάτι με πιο πολύ χαρακτήρα. Επίσης, μιας και κανένα από τα δύο δεν παίζει για testride που θενά στην Ισπανία, σε διάφορα βιντεο YouTube λέγανε ότι για γομάρια (>1.85) το Panigale είναι πιο ευρύχωρο.
Με τα λίγα και τα πολλά (λεφτά) ο κύβος ερρίφθη. Πρώτη μέρα που πήγα να το πάρω έβρεχε όπως και στο launch event που είχαν κάνει στο Jerez. Ότι πρέπει η βροχή για στρώσιμο μιας και εδώ οι δρόμοι είναι πολύ καλοί και δεν γλιστράνε αν και τα λάστιχα που φοράει ούτε για υγρασία δεν είναι, πόσο μάλλον για βροχή. Πρώτη εντύπωση από την πρώτη χαλαρή βόλτα θετική όσον αφορά αυτό που με τρόμαζε περισσότερο: θέση οδήγησης. Προφανώς μιλάμε για ένα sport μηχανάκι στημένο για αγώνες και πίστα οπότε σε καμία περίπτωση δεν το λες άνετο. Παρόλα αυτά, για αυτό που είναι, αν εξαιρέσεις τον πολύ σκληρό συμπλέκτη που σiχτίριζα στην αρχή κάθε μέρα, όλα τα υπόλοιπα είναι πολύ άνετα τόσο για οδηγό όσο και συνοδηγό. Στο Street mode αλλά και στο Sport, οδηγείται πολύ άνετα σε χαμηλές στροφές και ταχύτητες με εξαίρεση ξαναλέω την σκληρότητα του συμπλέκτη. Ο συνδυασμός αναρτήσεων, σασί και των ελαφριών ζαντών το κάνει πολύ ευκίνητο και άνετο σε αλλαγές κατεύθυνσης μέσα σε κίνηση. Οπότε η πρώτη βόλτα (Νοέμβρης) με βροχή ήταν πολύ smooth και όντως αυτό που διαφημίζουν, ότι το επανασχεδιάσανε για να είναι πιο ευκολοδήγητο από κοινούς θνητούς, ισχύει 100%. Αυτό που με τρόμαξε όμως και δυστυχώς είναι μεγάλο του μειονέκτημα είναι η ζέστη που εκμπέμπει ο κινητήρας. Χειμώνας με κάτω από 15 βαθμούς και ανάβει βεντιλατέρ για πλάκα. Νιώθεις τα κωλομέρια σου να παίρνουν φωτιά! Στα μοντέλα >2022 υπάρχει μια λειτουργία που ενεργοποιείται αυτόματα και αν πηγαίνεις με 50χλμ/ω ή λιγότερα απενεργοποιούνται οι 2 κύλινδροι. @@ συνεχίζει να βράζει. Οκ έχει 35 άλογα παραπάνω από το SuperDuke αλλά οι αυστριακοί δεν ξέρω τι είχαν κάνει και δεν ανέβαζε ΠΟΤΕ θερμοκρασια. Το βεντιλατέρ επίσης άναβε πολύ σπάνια. Μετά από την πρώτη βρεγμένη βόλτα και λίγα χλμ ομαλού στρωσίματος με συνεπιβάτη, πήρα ένα φίλο και πήγαμε σε ένα κλασικό στριφτερό σημείο (link) για δοκιμή. Πάλι πίστευα ότι θα στρίβει μόνο σε πίστα και ότι το SD θα ήταν πιο εύκολο και ευέλικτο σε δρόμο. Κι όμως, μετά από ελάχιστη εξοικίωση αυτό το οποίο με εξέπληξε και ενθουσίασε περισσότερο δεν ήταν το γκάζι του (μετά το 1290 δεν είναι εύκολο να σε κολλήσει κάτι πίσω) αλλά το στήσιμο του. Κυριολεκτικά καταπίνει τις στροφές άπαξ και συνηθίσεις λίγο τη θέση σώματος και την απόκριση του γκαζιού του. Πολύ διασκεδαστικό, ευέλικτο αλλά και παιχνιδιάρικο λόγω χαμηλού βάρους και της ασφάλειας που σου προσφέρουν τα υπερεξελιγμένα ηλεκτρονικά.
Πήγε λίγο αργά και θα το κλείσω το πρώτο πόστ. Πριν το επόμενο που θα μπω σε πιο πολλές λεπτομέρειες όσον αφορά αναρτήσεις, ηλεκτρονικές ρυθμίσεις και φυσικά αίσθηση στην πίστα να διευκρινήσω το εξής. Το μηχανάκι είναι ποολυυυυυυ πιο πάνω από τις δυνατότητες μου και τα όρια του δεν μπορώ καν να τα δω πόσο μάλλον να τα φτάσω. Πιστεύω το ίδιο ισχύει ακόμη και για πιο γρήγορους trackday οδηγούς. Πιθανόν οι μόνοι που να μπορούν να τα φτάσουν να είναι πιλότοι από τπτ εργοστασιακές ομάδες. Οπότε ο λόγος που δεν έχω να πω κάτι αρνητικό (πέραν από την ελεινά και αδιανόητα υψηλή τιμή και ζέστη του κινητήρα) είναι επειδή οι ικανότητές μου δεν φτάνουν για να το ανακαλύψουν.
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από νεοσσός
εννοείται θα συνεχίσω μόλις βρω τον απαραίτητο χρόνο και την έμπνευση.
). Δεν χάνανε αίσθηση μετά από γύρους, βέβαια κάθε 2-3 TDs άλλαζα υγρά ή τουλάχιστον έκανα εξαέρωση. Στο Panigale σκεφτόμουν πριν καν το πάρω να του αλλάξω δίσκους και τρόμπα αλλά δεν το έκανα για δύο λόγους. Πρώτον τα λεφτά φυσικά και δεύτερον ήθελα να το δοκιμάσω ως έχει λόγω Stylema αλλά και της τρόμπας που λέει ότι εξαερώνεται μόνης. 
