Ως γνωστόν ο χρόνος πετά, τα χρόνια φεύγουν και οι ζωές μας αλλάζουν, οι καλοί φίλοι όμως είναι πάντα δίπλα μας και μάς στηρίζουν έστω και αν μας χωρίζουν χιλιόμετρα, ήπειροι και θάλασσες.
Και για τέτοιους καλούς φίλους αξίζει να βρίσκουμε και να αφιερώνουμε όσο περισσότερο από τον πολύτιμο χρόνο μας μπορούμε!
Για τον Αλέξη τι να πω, ιστορία μου – αμαρτία μου, από τότε που γνωριστήκαμε στο MotoGP του Κατάρ πριν χρόνια πολλά έχουμε ταξιδέψει και περάσει μαζί από τα ομορφότερα και πιο επικίνδυνα περάσματα στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια με χιόνια και κρύο, έχουμε διασχίσει χώρες ολόκληρες υπό καταρρακτώδη βροχή και έχουμε απολαύσει με την καρδιά μας κάθε στιγμή και κάθε μαγευτικό τόπο, δρόμο και εμπειρία που μας έχει προσφέρει απλόχερα το ταξίδι με μοτοσικλέτα.
Όσο όμως αλλάζουν οι ζωές μας και με τα χρόνια μεγαλώνει και η, χιλιομετρική, απόσταση ανάμεσά μας, τόσο δυσκολότερο γίνεται να συντονιστούν άδειες, υποχρεώσεις ή κάποιες ελεύθερες έστω ημέρες, ώστε να ξαναφορτώσουμε τις μοτοσικλέτες μας και να κινήσουμε όπως πάντα για…όπου!
Φέτος λοιπόν κανονίσαμε ώστε η Yamaha του Αλέξη να είναι άμεσα ετοιμοπόλεμη άμα τη αφίξει του από την Αγγλία και την «αγκαλιά» της Suzuki που οδηγεί εκεί
Μέσα στο καλοκαίρι λοιπόν της βρήκα ένα ζευγάρι ολόφρεσκα Michelin 2CT, και για το ιδιότροπο 110 μπροστινό της, την πέρασα ΚΤΕΟ και φρόντισα ώστε η μπαταρία της να είναι εντάξει ώστε να μπορούμε να αναχωρήσουμε άμεσα για όσο το δυνατόν περισσότερες ημέρες.
Η διαδρομή μας θα περιλάμβανε όπως πάντα όμορφα μέρη, υπέροχες διαδρομές, πολύ – μα πολύ στρίψιμο και ολίγη περιπέτεια
Τετάρτη πρωί λοιπόν κινήσαμε για τα ξακουστά Μετέωρα με τέλεια διάθεση για ένα ακόμα ταξίδι, να θυμηθούμε τα παλιά και να καταγράψουμε στον σκληρό δίσκο της ψυχής καινούργιες εμπειρίες, με την ίδια όρεξη και λαχτάρα.
Αφήνοντας την Εγνατία προς τα νότια στο ύψος των Γρεβενών, η διαδρομή έγινε άμεσα σχεδόν κυματιστή και στριφτερή με καλή άσφαλτο και ελάχιστη κίνηση και ο Αλέξης άρχισε να στρώνει τα νέα λάστιχα με τον σωστό τρόπο, στις παρατεταμένες που αγαπά το μακρύ και χαμηλό Fazer. Οι πρώτες όμορφες φωτογραφίες βγήκαν στη γέφυρα του ποταμού Βενέτικου, όπου κάναμε μία στάση, με τους χαρακτηριστικούς βραχώδεις σχηματισμούς και το νερό να ζωγραφίζουν ένα μοναδικό τοπίο:
Στα νερά του ποταμού μάλιστα υπήρχε και κολυμβητής, οπότε καταλαβαίνετε ότι και ο καιρός ήταν με το μέρος μας!
Τα καλοκαιρινά μου ισοθερμικά και γάντια μαζί με τους ανοικτούς αεραγωγούς του παντελονιού με κρατούσαν άνετο και δροσερό, ενώ ο άρτι αφιχθείς από τους 7 (επτά) βαθμούς των East Midlands Alex προφανώς ζοριζόταν κατά τι περισσότερο
Η απολαυστική διαδρομή συνεχίστηκε μέχρι και την άφιξη μας στην Καλαμπάκα, με τους μοναδικούς θεόρατους βράχους στον ορίζοντα να μεγαλώνουν όλο και περισσότερο μέχρι και την άφιξή μας στον ξενώνα που θα μας φιλοξενούσε:
Για πρώτη φορά μετά από χρόνια εγώ ταξίδευα μόνο με ένα σακίδιο πλάτης και το tank bag αντί για το μεγάλο μου tail bag, και έτσι ξεφορτώσαμε και τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας σε χρόνο dt πριν κινήσουμε άμεσα προς τα main attractions, πάντα με κράνος αλλά με κατά τι ελαφρύτερη περιβολή.
Το δέος που δημιουργεί το μοναδικό αυτό γεωγραφικό ανάγλυφο σε συνδυασμό με το απογευματινό φως και την μυστηριακή αύρα των μοναστηριών προκαλεί μία ενδόμυχη ψυχική ανάταση
Η απίστευτη λεπτομέρεια και μαστοριά των δομών που αποτελούν στην κυριολεξία συνέχεια του βράχου, είναι κάτι που πρέπει να δει κανείς από κοντά για να το εκτιμήσει αναλόγως!
Απάντηση με παράθεση
