Ασέληνον- Σπήλαιο Πανουργιά 24-9-2023

[billy84]

Επιστροφή σε έναν μαγικό τόπο στον οποίο είχα ζήσει μια όμορφη περιπέτεια 8 χρόνια πριν. Ήταν τέλη ενός παγωμένου Νοέμβρη το 2015 και είχα πάρει την απόφαση να ανέβω στην κορυφή της Γκιώνας. Λόγω μεγάλης ποσότητας χιονιού δε βρήκα το μονοπάτι που ανεβαίνει στην Πυραμίδα και δοκίμασα να πάω κάπως ανορθόδοξα μέσω Κριθαρόλακκας όπου υπήρχε ένας δρόμος που ανέβαινε ακόμα ψηλότερα. Τελικά το εγχείρημα ήταν αδύνατο να γίνει σε μια χειμωνιάτικη μέρα και το διαπίστωσα κάποιες ώρες αργότερα όταν αντίκρισα την κορυφή από μακριά. Οι εικόνες που είδα τότε ήταν πραγματικά μοναδικές αλλά είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι κάποια μέρα θα επέστρεφα να κάνω τη διαδρομή που περπάτησα. Πέρασαν 8 χρόνια και ποτέ δεν προέκυψε λόγω διαφορετικών προτεραιοτήτων. Απίστευτο το πόσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια και κάποιες υποσχέσεις μένουν βαθειά χωμένες στα χρονοντούλαπα.

Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς, τι σχέση έχει ο παράξενος τίτλος με τη Γκιώνα που ανέφερα νωρίτερα. Ασέληνον είναι η αρχαία ονομασία του βουνού η οποία για κάποιο λόγο δεν κρατήθηκε μέχρι σήμερα και προτιμήθηκε η σαφώς κατώτερη ονομασία ''Γκιώνα''. Σύμφωνα με το μύθο, στο όρος κατοικούσε ένας βοσκός, ο Ενδυμίων, γιος της Πύρρας και του Δευκαλίωνα, και όταν πήγαινε η ημίθεα Σελήνη να τον συναντήσει, στις παρυφές του βουνού, άφηνε τον κόσμο χωρίς φεγγάρι. Επίσης επειδή το βουνό είναι πολύ ψηλό, οι οικισμοί στις παρυφές τους σπάνια έβλεπαν στη Σελήνη. Για αυτούς τους λόγους η Γκιώνα ονομαζόταν Ασέληνον.

Με αρκετά συνοπτικές διαδικασίες έφτασα στον Μπράλο και από εκεί κινήθηκα προς Γραβιά και Καλοσκοπή.

[billy84]

Ήθελα όμως να κάνω μια μικρή παράκαμψη από μια χωμάτινη διαδρομή που πάει παράλληλα με τον κεντρικό δρόμο αλλά κινείται σε αρκετά μεγαλύτερο ύψος. Ξεκινά από την τοποθεσία Διπλοπήτες και βγαίνει κοντά στην Καλοσκοπή. Ωραία διαδρομή αλλά δείχνει να μη χρησιμοποιείται καθόλου, με αποτέλεσμα σε ορισμένα σημεία να θυμίζει ζούγκλα.








Καλοσκοπή Φωκίδας, ένα μαρτυρικό χωριό! Από εκεί είχα ξεκινήσει και τότε για να διεισδύσω βαθύτερα στη Γκιώνα.

[billy84]

Από εκεί συνέχισα χωμάτινα μέχρι το μνημείο μάχης της Ντρέμισσας.








Στο σημείο αυτό στις 17 Μαΐου του 1821 έγινε μια ιστορική μάχη , έξω από το χωριό Πανουργιάς, που τότε λεγόταν Δρέμισσα. Σε ανάμνηση της σπουδαίας νίκης των Ελλήνων εις βάρος των Τούρκων, την Τρίτη Κυριακή του Μαΐου κάθε χρόνο, τιμάται η μνήμη των πεσόντων της Μάχης της Δρέμισσας.

[billy84]

Ο δρόμος συνεχίζει μέχρι την τοποθεσία Μνήματα στην οποία υπάρχει σταυροδρόμι στο οποίο αν συνεχίσει κανείς ευθεία θα συναντήσει κάποια στιγμή και το μονοπάτι που πάει για την κορυφή του βουνού. Εγώ φυσικά δεν είχα έρθει για την κορυφή αυτή τη φορά. Είχα έρθει για να φτάσω όπου είχα φτάσει με τα πόδια τότε και να δω το μέρος γυμνό, χωρίς το πέπλο χιονιού που το σκέπαζε.








Έφτασα στην Κριθαρόλακκα και ξεκίνησα να ανεβαίνω τον δρόμο ο οποίος σύντομα μου έδειξε πως δεν ανεβαίνει ούτε με εντούρο.









Τότε δε φαινόταν ότι ο δρόμος δεν πάει για ευνόητους λόγους. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη λίγο ψηλότερα από το σημείο που σταμάτησα. Κάντε τις συγκρίσεις!










Τότε δεν είχα φτάσει στην Κριθαρόλακκα καθώς με είχε σταματήσει το χιόνι και ο παγετός αρκετά χαμηλότερα.











Εδώ έχοντας ανέβει αρκετά ψηλά. Διακρίνεται στα δεξιά χαμηλά η Κριθαρόλακκα και απέναντι η Οίτη.










Από ένα σημείο και μετά το τοπίο ήταν κατάλευκο και το χιόνι είχε σκεπάσει σχεδόν τα πάντα.

[billy84]

Επέστρεψα στην Κριθαρόλακκα και συνέχισα έναν άλλο δρόμο ο οποίος έμοιαζε σε καλύτερη κατάσταση και ουσιαστικά πήγαινε παράλληλα με τον κλειστό δρόμο που δοκίμασα να ανέβω.
















Πολύ σύντομα όμως, στην τοποθεσία Γεροντόβραχος, τα όνειρά που έκανα ώστε να ολοκληρώσω τη διαδρομή τερματίστηκαν. Και σε αυτό το σημείο ο δρόμος έχει διαλυθεί τελείως.










Δεν έχω ιδέα αν και οι αυτοί δρόμοι ήταν διαλυμένοι από το 2015 ή αν διαλύθηκαν στην πορεία. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια είχα στο μυαλό μου ότι πηγαίνουν κανονικά. Κάποιες φορές μάλιστα τους είχα χαζέψει από τη δορυφορική εικόνα και έλεγα πότε θα τους κάνω. Τελικά οι ελπίδες μου αποδείχτηκαν φρούδες.











Ξεκίνησα να κατεβαίνω πάλι προς τα Μνήματα και έκανα μια στάση σε ένα σημείο στο περίπου που είχα σταματήσει τότε.










Μόλις είδα τις φωτογραφίες εκείνης της εξόρμησης συνειδητοποίησα ότι είχα σταματήσει αρκετά χαμηλότερα. Παρολαυτά η κόψη του βουνού φυσικά έχει παραμείνει ίδια ενώ αν παρατηρήσετε θα διακρίνετε και στις 2 φωτογραφίες 2 συγκεκριμένα έλατα ψηλά αριστερά!

[billy84]

Λίγο πριν φτάσω στα Μνήματα θυμήθηκα μια διασταύρωση η οποία οδηγούσε στο σπήλαιο του κλεφταρματολού ήρωα της επανάστασης Πανουργιά. Ακολούθησα αυτή τη διαδρομή η οποία επίσης φαινόταν παρατημένη.









Και κάποια στιγμή έφτασα πάλι σε σημείο όπου ο δρόμος είχε πέσει. Σπήλαιο δεν είχα δει, ούτε κάποια ταμπέλα. Τι διάολο λέω...










Έριξα μια ματιά στον χάρτη και διαπίστωσα πως το είχα περάσει! Επέστρεψα πίσω και κατάλαβα γιατί δεν το είδα καν όταν ανέβαινα.










Το μικρό σπήλαιο βρισκόταν σε μια απότομη πλαγιά μέσα σε πυκνή βλάστηση. Χαμηλά σε ένα βράχο υπήρχε μια επιγραφή η οποία κάποτε ήταν άσπρη και τώρα έχει ξεβάψει και δε φαίνεται καν.











Λίγο χαμηλότερα από το κύριο σπήλαιο υπάρχει ένα μικρότερο











Και σε αυτή τη θέση βρίσκεται το σπήλαιο αυτού του μεγάλου οπλαρχηγού της επανάστασης.












Στα εφηβικά του έγινε κλέφτης, είτε λόγω μιας ερωτικής περιπέτειας, είτε επειδή σκότωσε δύο μπέηδες της περιοχής. Έτσι Σε νεαρή ακόμα ηλικία καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά ένας ισχυρός Οθωμανός της περιοχής, ο Δελή Αχμέτ, αφού τον λυπήθηκε και μεσολάβησε ώστε να του χαρίσουν τη ζωή, τον πήρε στην υπηρεσία του. Όταν ο Δελή Αχμέτ έγινε κλέφτης τον πήρε μαζί του ως πρωτοπαλίκαρο. Πεθαίνοντας ο Τούρκος κλέφτης, ο Πανουργιάς πήρε τη θέση του και συνεργαζόμενος με τον Ανδρέα Ανδρούτσο έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του Λάμπρου Κατσώνη την περίοδο 1770-1792 του Ρωσσοτουρκικού Πολέμου και των Ορλωφικών.










Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και προετοίμασε με επιτυχία την επανάσταση στην Παρνασσίδα στις 24 Μαρτίου 1821. Ηγήθηκε των οπλαρχηγών Θανάση Μανίκα, Παπανδριά και Γιάννη Γκούρα στην απελευθέρωση της πόλης της Άμφισσας στις 26 Μαρτίου 1821 και πολιόρκησε το κάστρο της.











Έλαβε μέρος στις μάχες της Αλαμάνας και στο Χάνι της Γραβιάς, όπου μαζί με τον Δυοβουνιώτη οχυρώθηκαν στα υψώματα γύρω από το χάνι. Συμμετείχε στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου ως αντιπρόσωπος της επαρχίας Αμφίσσης και πρωταγωνίστησε στην παράδοση του Ακροκορίνθου τον Ιανουάριο του 1822. Διορίστηκε το 1833 μέλος της οκταμελούς επιτροπής η οποία συστάθηκε στο Ναύπλιο για να εξετάσει τις υπηρεσίες που είχαν προσφέρει οι αγωνιστές κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Πέθανε στις 4 Αυγούστου του 1834 στην Άμφισσα.

[billy84]

Φυσικά είχα ακόμα πολύ ψωμάκι να φάω στην περιοχή. Από την τοποθεσία Μνήματα ακολούθησα την εναλλακτική διαδρομή που σχεδόν κυκλώνει το βουνό από τα αλπικά του πεδία και καταλήγει στη Λάκκα Καρβούνι από όπου μπορεί κανείς με πεζοπορία μισής ώρας να φτάσει στο καταφύγιο της Γκιώνας.

Η διαδρομή ξεκίνησε σε δασωμένο κομμάτι








Σύντομα όμως κέρδισε ύψος και κινήθηκε αποκλειστικά σε αλπικά τοπία.









Μερικά κορυφαία σημεία της διαδρομής. Να σημειώσουμε ότι έχει μήκος περίπου 20km και σε κάποια σημεία χρειάζεται προσοχή καθότι σαθρή.

[billy84]

Εδώ στο τέρμα της διαδρομής στην τοποθεσία Λάκκα Καρβούνι. Στη νοητή ευθεία πίσω βρίσκεται η κορυφή της Γκιώνας αλλά δε διακρίνεται.









Υπάρχουν κάποια αυτοσχέδια μαντριά τα οποία είναι άγνωστο πότε δημιουργήθηκαν. Μάλλον δε χρησιμοποιούνται πάντως.










Στο βάθος η σαθρή κατηφόρα που με έφερε εδώ.













Επιστρέφοντας, χαμηλά διακρίνεται το καταφύγιο της Γκιώνας. Προσεγγίζεται μόνο από μονοπάτι.



















Εκπληκτική διαδρομή αναμφίβολα. Το γαρμπίλι όμως σε πολλά σημεία μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα.

[billy84]

Όπως είπα και στην αρχή του ταξιδιωτικού, ήθελα να φτάσω στο δρόμο που είχα φτάσει με τα πόδια τότε. Από την Κριθαρόλακκα δυστυχώς ήταν αδύνατο, όμως η συνέχεια του δρόμου ενώνεται με τον δρόμο που με οδήγησε στη Λάκκα Καρβούνι. Έτσι λοιπόν δοκίμασα να φτάσω στην τοποθεσία από αυτήν την πλευρά, ελπίζοντας πως ο δρόμος θα είναι ανοιχτός. Το γαρμπίλι είναι σήμα κατατεθέν της περιοχής. Η τοποθεσία που είχα φτάσει ονομάζεται Δοκίμι Γκιώνας.








Συνεχίζοντας, όλα δείχνουν ότι θα τα καταφέρω!!!!










Πράγματι φτάνω στο σημείο που περπάτησα από την άλλη πλευρά πριν 8 χρόνια. Μέχρι εδώ ήταν εύκολο, στο βάθος ξεκινάνε οι φουρκέτες που καταλήγουν στην Κριθαρόλακκα.












Στο βάθος η Πυραμίδα της Γκιώνας









Περίπου στο ίδιο σημείο 8 χρόνια πριν. Κάντε τις παρατηρήσεις σας!









Παρατηρείστε και από αυτήν την πλευρά τις διαφορές. Με το NC έχω έρθει ακόμα πιο χαμηλά από ότι τότε.

[billy84]

Ήταν αδύνατο τότε να καταφέρω να ανέβω στην κορυφή από αυτό το σημείο όμως χωρίς χιόνια θα ήταν τελικά εφικτό.


Κατεβαίνοντας, στο πλάνο η Καλοσκοπή









Μια σύντομη στάση στο Βρετανικό νεκροταφείο του Μπράλου για τους μαχητές της περιόδου 1914-1918 όπου πρακτικά η Ελλάδα κατάφερε σχεδόν να διπλασιάσει τα εδάφη της. Χωρίς τη βοήθεια των συμμάχων θα ήταν αδύνατο αυτό (προφανώς με το αζημίωτο για αυτούς βέβαια). Αυτό όμως που μου έκανε τεράστια εντύπωση ήταν το σε πόσο άριστη κατάσταση είναι. Τέτοια τάξη, τέτοια αλφαδιά δεν έχω ξαναδεί που έλεγε και ο γραφικός εκεί στον δημοσιογράφο.

Μιλάμε για ένα νεκροταφείο από την περίοδο 100 χρόνια πίσω και το έχουν λουλούδι οι τύποι. Να μην κάνω συγκρίσεις με τα δικά μας μνημεία ακόμα και τα πιο πρόσφατα έτσι? Θα είχε πολύ πλάκα η συντήρηση να χρηματοδοτείται από το ελληνικό κράτος πάντως!








Επιστρέφοντας το σούρουπο στον κάμπο της Θήβας. Διακρίνεται το όρος Ζαγαράς.


















Ήταν μια χρωστούμενη εξόρμηση η οποία έπρεπε να εξοφληθεί. Ανεβαίνοντας τον δρόμο για Κριθαρόλακκα, με τακουνάτο λάστιχο πίσω και τόνους χωμάτινης εμπειρίας πλέον σε σύγκριση με τότε, συνειδητοποίησα πόσο δύσκολο ήταν το εγχείρημα να ανέβω εκεί πάνω με χιόνια, παγετό και καθαρά ασφάλτινα λάστιχα. Είναι από αυτές τις στιγμές που κοιτάς πίσω και σκέφτεσαι ''τι τρέλες έκανα όταν ήμουν μικρός?'' . Και όμως αυτός ο νεανικός- μη ορθολογικός τρόπος σκέψης μπορεί να σε οδηγήσει σε μέρη που δε θα πήγαινε ποτέ ένας ορθολογιστής. Το μοναδικό που έχεις να κάνεις είναι απλώς να επιβιώσεις και τα υπόλοιπα θα βρουν το δρόμο τους...


Πάντα όρθιοι!

[spyro]

πάντως αν θες το πιστευεις αλλά είχα υπο σκέψη (ακόμα δεν έχω αποφασίσει) να ανέβω Πυραμίδα απο Μνήματα μεθαύριο

[billy84]

πάντως αν θες το πιστευεις αλλά είχα υπο σκέψη (ακόμα δεν έχω αποφασίσει) να ανέβω Πυραμίδα απο Μνήματα μεθαύριο

Γιατί να μην το πιστέψω? Ευκαιρία τώρα που θα έχει σούπερ καιρό! Όταν λες από μνήματα θα πάρεις το μονοπάτι που ξεκινάει από εκεί? Δε θα συνεχίσεις να ξεκινήσεις από το μονοπάτι που ξεκινά από την κλασσική φουρκέτα?

[Coyote.V]

Μεγιά το μπαράκι.

[billy84]

Μεγιά το μπαράκι.

Να είσαι καλά Τάσο! Δείχνει να κάνει δουλειά! Για να δούμε!

[spyro]

Γιατί να μην το πιστέψω? Ευκαιρία τώρα που θα έχει σούπερ καιρό! Όταν λες από μνήματα θα πάρεις το μονοπάτι που ξεκινάει από εκεί? Δε θα συνεχίσεις να ξεκινήσεις από το μονοπάτι που ξεκινά από την κλασσική φουρκέτα?

δεν είχα σκοπό να πάω με τη μηχανή αλλά με το αμάξι. Ο βασικός σκοπός ήταν η ανάβαση και κατάβαση με τα πόδια