Βυζαντινό Κάστρο Λικάριου- Λιβαδάκια 5-11-2023

[billy84]

Σάββατο απόγευμα, ως συνήθως σχεδίαζα την εξόρμηση της Κυριακής. Φιλοσοφία μου όλα αυτά τα χρόνια είναι να σχεδιάζω αργά αλλά να εκτελώ γρήγορα. Ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνό μου, ήταν ο Μάκης που μόλις είχε διαβάσει το ταξιδιωτικό μου στην Ευρυτανία και εκστασιασμένος ζητούσε εξόρμηση! Ένιωσα σαν να είμαι γιατρός και να με καλεί ο ασθενής για να του γράψω φάρμακο! Δεν τον αδικώ γιατί πραγματικά οι εικόνες από εκείνη την εξόρμηση θα σήκωναν από τον καναπέ μέχρι και δημόσιο υπάλληλο διορισμένο από την εποχή του Ανδρέα!

Αν και αυτό που σχεδίαζα βρισκόταν στη νότια Πελοπόννησο, ο Μάκης με έψησε να πάμε στην Εύβοια. Υπήρχε ένα project και από εκείνη την πλευρά απλώς το είχα για πιο χειμωνιάτικο. Εν τέλει, μάλλον καλύτερα που έγινε αυτήν την εποχή.

Συναντηθήκαμε στην Εθνική και φτάσαμε οδικώς μέχρι την Αμάρυνθο όπου στρίψαμε αριστερά προς Γυμνό. Λίγο μετά μπήκαμε σε κάθετο χωματόδρομο για να δούμε το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής το οποίο δεν λέει κάτι ιδιαίτερο όμως η τοποθεσία αξίζει!







Παρόλο που η ώρα είναι περίπου 11 το πρωί, το φεγγάρι διακρίνεται αρκετά καλά.









Η θέα προς το Ευβοϊκό κόλπο μοναδική!









Σύντομα κατεβήκαμε στην άσφαλτο

[billy84]

Φτάσαμε στη Σέτα σε υψόμετρο 740m και από εκεί κατεβήκαμε στα Μανίκια.









Η εντυπωσιακή ασβεστολιθική Μανικιάτικη Σκάλα που αποτελεί τη νότια απόληξη των Κοτύλαιων Ορέων.

[billy84]

Από τα Μανίκια συνεχίσαμε μέχρι τη Βρύση περνώντας μέσα από το Μανικιάτικο φαράγγι που σχηματίζεται μεταξύ του Σαρακηνόκαστρου και των Κοτύλαιων.

[billy84]

Απο τη Βρύση φτάσαμε ασφάλτινα μέχρι την Κύμη και κατευθυνθήκαμε προς το ρέμα του Απουλίστη το οποίο οδηγεί στην παραλία Σοφρά. Φυσικά είναι αμφίβολη η προσέγγισή της μέσα από το φαράγγι αλλά κάποια στιγμή θα το προσπαθήσω. Εμείς είχαμε φτάσει εκεί για άλλο σκοπό. Στόχος μας ήταν να ανέβουμε στα Μεσοβούνια για να δούμε το κάστρο του ιππότη Λικάριου, το οποίο σήμερα ονομάζεται Κάστρο Αγίου Γεωργίου. Η διαδρομή ήταν καταπληκτική αλλά σε μερικά σημεία υπήρχαν κάποιες μικρές δυσκολίες.









Στο τέλος της χωμάτινης διαδρομής. Απέναντι διακρίνεται ο κατακόρυφος βράχος που βρίσκεται πάνω από τη Χηλή.








Τα Μεσοβούνια σε όλο τους το μεγαλείο.










Προχωράμε στο σύντομο μονοπάτι που οδηγεί στο κάστρο









Στα αριστερά διακρίνεται το σύγχρονο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Το τείχος ήταν κάποτε πολύ ψηλότερο αλλά έχουν περάσει και σχεδόν 800 χρόνια.












Κερδίζοντας ύψος αποκαλύπτεται η εντυπωσιακή Οκτωνιά,










Εδώ πήγαμε λίγο περιμετρικά του τείχους ώστε να βρούμε πέρασμα για το εσωτερικό του κάστρου το οποίο είναι άγνωστο το πότε ακριβώς χτίστηκε. Σίγουρα κατά τους Βυζαντινούς χρόνους.










Εντός του οχυρωματικού περιβόλου διακρίνονται λιθοσωροί οι οποίοι καταδεικνύουν την ύπαρξη περαιτέρω χτισμάτων, πιθανότατα αποθηκών και καταλλυμάτων.

[billy84]

Κάποιοι πύργοι στις άκρες αρνούνται να παραδοθούν. Το κάστρο ανακαινίστηκε από τον ιππότη Λικάριο που ήταν ο κύριος της περιοχής για μια περίοδο 20 ετών περίπου. Ο Λικάριος (ή Ικάριος) ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα του τέλους του 13ου αιώνα. Ήταν Φράγκος, ταπεινής καταγωγής γεννημένος στην Κάρυστο από πατέρα Ιταλό και μητέρα Ελληνίδα.








Ήταν φιλόδοξος και ικανότατος, μετά από πολλές προσωπικές περιπέτειες, τέθηκε στην υπηρεσία του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου. Σημειώνοντας σημαντικές επιτυχίες για λογαριασμό του Βυζαντίου, ανταμείφθηκε παίρνοντας σαν φέουδό του την Εύβοια. Δεν το λες και κακό deal...









Στην κορυφή υπάρχει τριγωνομετρικό κολωνάκι.












Το κάστρο ήταν αρκετά μεγάλο. Μετά την έλευση των Οθωμανών ερήμωσε, συνηθισμένη τακτική για τοποθεσίες που δεν τους ενδιέφεραν.










Από την πλευρά που το ρέμα Απουλίστης περνά ακριβώς από κάτω, η θέα ήταν καθηλωτική!










Σαφέστατα η τοποθεσία ήταν οχυρή από μόνη της λόγω του άγριου αναγλύφου.

[billy84]

Η συνέχεια που είχα σχεδιάσει μας ανάγκασε να επιστρέψουμε στο ρέμα και να συνεχίσουμε από την άλλη πλευρά. Στο βάθος το κάστρο του Λικάριου











Το Τενερέ βαστάει ακόμα! Θαύμα! Θαύμα!









Βέβαια πάντα προσπαθώ να διδάξω τους φίλους μου Γιαμαχάκηδες ώστε να μην περιμένουν και πολλά από αυτήν την εταιρεία!

[billy84]

Περνώντας από την άλλη πλευρά του ρέματος και ανεβαίνοντας στο Ορτάρι, ένα χαμηλό βουνό που θα μας απασχολήσει ξανά κάποια στιγμή.








Κλασσική φιγούρα των βουνών!










Η συγκεκριμένη διαδρομή αποδείχτηκε αρκετά δύσκολη με ανηφόρες υψηλής κλίσης και σαθρό τερέν.










Όταν βρεθήκαμε στα ψηλότερα διαμερίσματα του βουνού τα πράγματα κάπως εξομαλύνθηκαν.









Η θέα πάντα εκπληκτική












Δεν ξέρω πόσο θα αντέξει αυτός ο δρόμος...













Αρκετές οι ανηφόρες που είχαν μια δυσκολία.











Κατεβαίνοντας προς Βίταλα.










Κάνοντας αυτή τη διαδρομή επιτύχαμε την πλήρη διάσχιση του βουνού από τη νοτιοανατολική πλευρά εώς τη βορειοδυτική. Το Ορτάρι από την πλευρά του Αιγαίου διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες ορθοπλαγιές της Ευρώπης που ξεκινούν από τη θάλασσα. Θα το δούμε κάποια άλλη στιγμή που θα επιστρέψω!

[billy84]

Από τα Βίταλα συνεχίσαμε ασφάλτινα μέχρι το Μετόχι. Κλασσικό σημείο της φανταστικής διαδρομής, δυστυχώς τραβηγμένο με το κινητό του Μάκη











Στο απολαυστικό στροφιλίκι παρατήρησα πως ο Μάκης πήγαινε καλύτερα από ότι συνήθως! Θυμήθηκα αργότερα ότι έκανε σοβαρή αναβάθμιση στις αναρτήσεις του Τενερέ και η διαφορά ήταν εμφανής! '' Ρε συ παλιότερα χρειαζόσουν το κυάλι του Γαλιλαίου για να δεις το NC, νομίζω τώρα και με ένα απλό κυάλι κάνεις τη δουλειά σου!''

Πως τον πετσόκοψα έτσι?











Φτάσαμε στα Κούτουρλα και κατεβήκαμε χωμάτινα στη Χιλιαδού. Μεγάλος και βατός δρόμος.

[billy84]

Από τη Χιλιαδού συνεχίσαμε χωμάτινα μέχρι τη Λάμαρη. Η διαδρομή είναι σφιχτή και πολύ ανηφορική με μεγάλες κλίσεις! Σε ένα σημείο πετύχαμε μια θεία που κατέβαινε τάπα με ένα Range Rover. Όποιον πάρει ο Χάρος!








Είναι όμως καταπράσινη και σε μερικά ανοίγματα η θέα είναι εκπληκτική










Σε ένα σαθρό ανηφορικό σημείο στο τσακ δεν την έφαγα!













Από τη Λάμαρη συνεχίσαμε ασφάλτινα προς Αγία Ειρήνη και κάπου εκεί μπήκαμε δεξιά σε κάθετο χωματόδρομο που οδηγεί στις παραλίες Κοκκινιάς και Λιβαδάκια. Η 2η ήταν και ο 2ος στόχος της εξόρμησης λόγω της δυσκολίας της διαδρομής αλλά και λόγω του φυσικού της κάλλους.

Αρχικά τα πράγματα ήταν νορμάλ










Το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου










Από αυτό το σημείο ξεκινούν κάποιες κατηφορικές φουρκέτες με πολύ σαθρό τερέν και έντονη κλίση. Ό,τι καλύτερο για μεγάλα και βαριά μηχανάκια δηλαδή!










Φυσικά με αυτές τις κλίσεις έχουν δημιουργηθεί έντονα λούκια από το νερό

[billy84]

Από ένα σημείο και μετά ξεκινούν κάποιες μικρές αμφιβολίες για το πόσο εύκολα μπορείς να ξανανέβεις! Σίγουρα χωρίς χωμάτινο πίσω λάστιχο είναι αρκετά αμφίβολο.










Πλησιάζοντας στο τέλος. Επίγειος παράδεισος δείχνει από εδώ ψηλά.











Και από κοντά φυσικά δικαιώνει αυτήν την πεποίθηση που είχα.
















Κάποτε υπήρχε κάτι σαν κατασκήνωση εδώ.











Η σπηλιά στα αριστερά έδειχνε να έχει ίχνη κατοίκησης. Μπορούσαμε να διακρίνουμε κάποια ξύλα.












Η πύλη της κατασκήνωσης











Μια απέραντη αμουδιά και μια σκηνή που κάποιος έδειχνε να μένει μόνιμα.

[billy84]

Στο ένα άκρο της παραλίας η θάλασσα έχει σμιλέψει τα βράχια με τα χρόνια δημιουργώντας τρομερά σχήματα









Εννοείται η προσέγγιση της παραλίας δε συνίσταται χωρίς ελαφρύ on off και φυσικά δικάβαλο σε καμία των περιπτώσεων χωρίς την ανάλογη χωμάτινη εμπειρία.









Επιστροφή με τα εργαλεία να μας περιμένουν.












''Αυτή είναι σωστή φωτογραφία, χωρίς το Γιαμάχα'' είπα αμέσως.

Γέλαγε ο Μάκης!

[billy84]

Μάκης : Πρέπει να κατεβάσουμε πιέσεις για να ανέβουμε τώρα.
Εγώ: Είσαι τρελός? Έχω ένα όνομα στην αγορά. Θα με κράζουν μετά και θα έχουν και δικιο! Εντάξει ειναι σαθρό αλλά μην τρελαθούμε κιόλας ότι δεν το ανεβαίνουμε και με ασφάλτινες πιέσεις.

Μάκης: Εγώ θα κατεβάσω, εσύ κάνε ότι θες. Και να μείνουμε και κοντά ο ένας με τον άλλον μη χρειαστεί σπρώξιμο!!!!

Εγώ: Από το κακό στο χειρότερο πάμε μου φαίνεται! Σπρώξιμο κιόλας? Ρε μήπως τα παραλές?

Μάκης: Μην έρχεσαι μόνος σε αυτούς τους δρόμους ρε.


Με αυτές τις βλακείες με φοβέρισε και κατέβασα τσάμπα πίεση πίσω. Προφανώς τσάμπα γιατί ανεβήκαμε εύκολα. Μετά μου έλεγε ότι επειδή κατεβάσαμε πιέσεις ανεβήκαμε εύκολα! Ρε αυτός γέρασε πριν την ώρα του με το Γιαμάχα

Φυσικά κάναμε μια σύντομη επίσκεψη στην παραλία του Κοκκινιά που είναι δίπλα















Ένα νόμιμο σπίτι στη μέση του πουθενά!









Αυτοί οι κορμοί βρέθηκαν εδώ από την κακοκαιρία στη Μαγνησία από μερικά άρθρα που διάβασε ο Μάκης. Απόκοσμο το θέαμα!

[billy84]

Επιστροφή και άφιξη στην Αρτάκη στις 17:30 με τη νύχτα να πλησιάζει πια. Ήταν ευκαιρία να πιούμε έναν καφέ μετά από πολύ καιρό. Τα καλά της χειμωνιάτικης μέρας και της κοντινής εξόρμησης.









Φυσικά το πήγα ένα βήμα παραπέρα και έφαγα αυτήν την ανωμαλία!









'' Πωωωω τι άρρωστο πράγμα είναι αυτό'' αναφωνούσα στον Μάκη! Λες και γύρισα από gangbang με 10 Ρωσίδες ένιωθα!


Η νύχτα ήταν ζεστή, ο καιρός γλυκός χωρίς αέρα και κρύο. Αυτά τα στοιχεία είχαν ως αποτέλεσμα η ώρα να φτάσει 21,00 χωρίς να το καταλάβουμε! Ήταν ίσως μια από τις τελευταίες καλές βραδιές του Φθινοπώρου και την εκμεταλλευτήκαμε δεόντως!













Ήταν μια ακόμα φανταστική εξόρμηση η οποία προήλθε από ένα απλό διάβασμα ενός ταξιδιωτικού στην Ευρυτανία! Μάθαμε ιστορία εκατοντάδων ετών, είδαμε φανταστική θέα στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, χορτάσαμε στροφιλίκι και χωμάτινες διαδρομές και γελάσαμε με την ψυχή μας. Ευχαριστώ τον Μάκη για την παρέα και εύχομαι η επόμενη να είναι σύντομα!

Πάντα όρθιοι!

[motojojo]

Ένα χρόνο πριν


Φοβερή παραλία, υποψιάζομαι ο δρόμος χάλασε μετά τις προσφατες κακοκαιρίες.

[Coyote.V]

Για το πετσόκομα... Στον Μάκη που ακολούθησε! Και βρουμ σε όλα.