Το κίνητρο είναι η δύναμη που μας ωθεί να δράσουμε και πρέπει να προϋπάρχει η έμπνευση. Δεν είναι απαραίτητο πάντα να υπάρχει κίνητρο για να ολοκληρώσουμε μια δραστηριότητα, σίγουρα όμως όταν υπάρχει θα παλέψουμε πιο σκληρά για να πετύχουμε τον στόχο μας. Έτσι λοιπόν, για να πραγματοποιήσω αυτήν την εξόρμηση εμπνεύστηκα από το μυθολογικό υπόβαθρο του Παρθενίου όρους, το οποίο βρίσκεται στα σύνορα Αργολίδας και Αρκαδίας. Η έμπνευση μετατράπηκε σε κίνητρο να εξερευνήσω το βουνό και να βρω μια σπηλιά η οποία θα ταίριαζε απόλυτα στον μύθο.
Σύμφωνα με τον μύθο λοιπόν, σε ένα σπήλαιο στο Παρθένιο όρος, ο ο πατέρας της Αταλάντης, διαψευσθείς ότι θα αποκτούσε γιο, την άφησε πολύ μικρή στο βουνό, όπου την υιοθέτησε και τη μεγάλωσε μια αρκούδα. Αργότερα την πήραν κάποιοι κυνηγοί κι έζησε καιρό μαζί τους, μαθαίνοντας έτσι ότι χρειάζεται στο κυνήγι. Η Αταλάντη έγινε μια ηρωϊδα την οποία συναντάμε συχνά στη μυθολογία, όντας η μοναδική γυναίκα που έλαβε μέρος στην αργοναυτική εκστρατεία (λόγω των ικανοτήτων της στο κυνήγι), σύμφωνα με κάποιες πηγές. Βέβαια σύμφωνα με τον Απολλώνιο τον Ρόδιο που θεωρείται μάλλον η πιο έγκυρη πηγή, η Αταλάντη δεν αναφέρεται καν στην αργοναυτική εκστρατεία.
Μικρή σημασία είχε για μένα φυσικά. Εγώ από τη μέρα που διάβασα την ιστορία της Αταλάντης, ήθελα να ψάξω να βρω ένα σπήλαιο στο Παρθένιο όρος που να ταιριάζει στον μύθο. Ο λόγος είναι πως για να αναφέρεται συγκεκριμένα αυτό το βουνό στον μύθο, σίγουρα κάποιος θα είχε δει ένα σπήλαιο το οποίο θα ταίριαζε στην ιστορία αυτή.
Έτσι λοιπόν το πρωϊ της Κυριακής βρέθηκα στον Αχλαδόκαμπο για 1η φορά στη ζωή μου. Πάντα προσπερνούσα τον παλιό δρόμο από πάνω, πάντα έλεγα με φίλους να κατέβουμε να πιούμε ένα καφέ ή να φάμε στο χωριό, ποτέ δεν υλοποιήθηκε η ιδέα μου. Να που χρειάστηκε το διάβασμα μιας μυθικής ιστορίας για να βρεθώ εκεί.
Η μέρα τουλάχιστον στο ξεκίνημά της δε θα μπορούσε να δώσει καλύτερες εικόνες...
Μιας και βρέθηκα στον Αχλαδόκαμπο, χρειαζόταν και μια επίσκεψη στις αρχαίες Υσιές όπου πια έχει απομείνει μόνο το τείχος που βλέπετε. Στο βάθος το Παρθένιο όρος. Αρκετά επιβλητικό μπορώ να πω παρά το χαμηλό του ύψος, περί τα 1200m.
Το 669 π.Χ., στην περιοχή της αρχαίας πόλης των Υσιών, οι Αργείοι υπό τον βασιλιά τους Φείδωνα νίκησαν για πρώτη φορά τους Λακεδαιμόνιους, στην τρίτη κατά σειρά πολεμική αντιπαράθεση μεταξύ τους. Μετά την νίκη τους αυτή, οι Aργείοι έγιναν κυρίαρχοι της Kυνουρίας για εκατό τουλάχιστον χρόνια.Το 417 π.Χ. οι Λακεδαιμόνιοι κατέλαβαν τις Υσιές και τις κατέστρεψαν. Έκτοτε η κώμη δεν ξανακτίστηκε και εξαφανίζεται από το ιστορικό προσκήνιο.
Το οροπέδιο βρίσκεται στα 300m υψόμετρο και το βουνό ανυψώνεται απότομα 900m μέχρι την κορυφή του.
Ένα παλιό σπίτι που αρνείται να πέσει. Δεξιά ψηλά το αμφιθεατρικά χτισμένο χωριό του Αχλαδόκαμπου. Πίσω ο Κτενιάς.
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από azar41
