Χειμωνιάτικη περιήγηση στο Πωγώνι κ στα Μαστοροχώρια Ηπείρου.

[Panos760]

Καταρχάς θέλω να διευκρινίσω πως αυτή η περιήγηση έγινε με αυτοκίνητο, λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών, του χιονιού και του παγωμένου οδοστρώματος που συναντούσαμε κάθε πρωί.
Επιπλέον, σε μια περίπτωση άνοιξαν οι ουρανοί ενώ ήμασταν στους πρόποδες του Κάμενικ, συγκεκριμένα στον Αμάραντο έπεσαν δεκάδες κεραυνοί κ σε λίγα λεπτά ο καιρός ξαναέφτιαξε.
Στο θέμα θα παραθέσω αρκετές πληροφορίες, βίντεο κ φωτογραφίες, οπότε θα πάρει καιρό.
Θα προσθέτω όποτε βρίσκω χρόνο κ κάτι.
Διαλέξαμε για την διαμονή μας το γραφικό χωριό Πηγή ή Πεκλάρι όπως ήταν γνωστό παλιότερα.
Βρίσκεται περίπου 8 χλμ απόσταση από την Κόνιτσα Ιωαννίνων.
Κάναμε την διαδρομή περίπου στις 10 το πρωί όταν είχε ανέβει λίγο ο ήλιος.
Θερμοκρασία 0 °C κ το αμάξι καλυμμένο από πάχνη.
Η διαδρομή πανέμορφη.

[karellen]

[Panos760]

Πριν συνεχίσω, να μην παραλείψω να αναφερθώ στο παλιό σχολείο του χωριού το οποίο έγινε ξενώνας κ εστιατόριο.
Ο Αλέξανδρος, ο υπεύθυνος του ξενώνα, μπορεί να ετοιμάσει ότι φαγητό μπορεί να επιθυμήσει κάποιος.
Δεν ξέρω αν θεωρείται διαφήμιση αυτό, εγώ το βλέπω ως αξιοθέατο πάντως.
Αν ναι, θα τό σβήσω

[Panos760]

Κατεβαίνοντας Κόνιτσα δεν μπορούσαμε να μην δούμε για άλλη μια φορά το περίφημο γεφύρι πάνω από τον Αώο.
Κτίστηκε το 1870 κ κόστισε ένα υπέρογκο ποσό για την εποχή...

[Panos760]

Από την Κόνιτσα κάναμε παράκαμψη κ κατεβήκαμε Καλπάκι για να δούμε ένα μνημείο της φύσης που το ήξερα πολλά χρόνια, αλλά δεν είχα αξιωθεί να πάω.
Κοντά στην παλιά εθνική προς Κακαβιά βρίσκεται η λίμνη Ζαραβίνα, μια φυσική λίμνη η οποία μέχρι πριν 13 χρόνια ήταν ιδιωτική κ μετά από πολλούς δικαστικούς αγώνες περιήλθε στο ελληνικό δημόσιο.
Είναι φυσική, με μέγιστο βάθος 31 μέτρα κ πολύ καθαρή, αφού η ανανέωση των νερών της γίνεται σε λίγους μήνες, σε σχέση με τα χρόνια που θέλουν άλλες λίμνες.
Για τον βυθό της υπάρχουν κάποιες θεωρίες κ δοξασίες για καταβόθρες, ρουφήχτρες κλπ.
Κάποιοι δύτες πολύ πρόσφατα θέλησαν να την εξερευνήσουν, αλλά συνάντησαν τοξικά αέρια στο βυθό κ η κατάδυση διεκόπη.
Τα τελευταία χρόνια διοργανώνονται μουσικά φεστιβάλ στην όχθη της.
Είναι ένα μέρος που μπορείς να μείνεις ώρες.
Το τοπίο μου άρεσε ιδιαίτερα, με το δάσος που την περιβάλλει κ τα γαλάζια ακίνητα νερά που καθρεφτίζονται τα απέναντι βουνά.

[alexis72]

[Panos760]

Μετά από την επίσκεψη προς αυτή την μαγευτική λίμνη κάναμε αναστροφή κ επιστρέψαμε Κόνιτσα.
Πιάσαμε την παλιά εθνική προς Κοζάνη.
Ένας δρόμος που, ναι μεν σε πάει Κοζάνη σε δύο ώρες, αλλά αν ακολουθήσεις όλες τις παρακάμψεις που βγαίνουν από αυτόν τον δρόμο, δεν φτάνει μια εβδομάδα για να δεις τα αξιοθέατα.
Πρέπει να είναι με διαφορά ο πιο ενδιαφέρων δρόμος της χώρας κ μάλιστα τώρα που έχει ελάχιστη κίνηση, είναι απολαυστικός, αν κ με πολλές κακοτεχνίες .
Συνεχίσαμε κ στην διασταύρωση για το απομονωμένο χωριό Αμάραντος είδαμε ένα περίεργο θέαμα.
Ένας αξιαγάπητος σκύλος καθόταν μόνος του στην ερημιά, μακριά από τον πολιτισμό.
Στην αρχή μας γαυγιζε κ μου φάνηκε περίεργο, αφού δεν έβλεπα να προστατεύει κάτι.
Φαινόταν υγιής, ζωηρός κ χορτάτος.
Φαγητό δεν είχαμε, μόνο κάτι κριτσίνια κ μία μπάρα δημητριακών.
Αρχίσαμε να του τα δίνουμε, τα έφαγε με ευχαρίστηση και εγώ τηλεφώνησα στην Φιλοζωική Κόνιτσας μήπως ήξεραν κάτι.
Μου απάντησα πως ο σκύλος είχε αφεθεί εκεί από κουτάβι, επιβίωσε μια χρονιά, τώρα βγάζει δεύτερο χειμώνα κ πως δεν θέλει να φύγει από εκεί γιατί θεωρεί το μέρος σπίτι του .
Κοιμάται σε ένα σημείο κάτω από τον δρόμο, πίνει νερό από το ποτάμι κ τον ταΐζουν οι περαστικοί και η Φιλοζωική.
Όσοι τύχει και περάσετε από εκεί, να μην τον αγνοήσετε..

[Panos760]

Από την διασταύρωση αυτή συνεχίσαμε ευθεία, ως το απομονωμένο χωριό Αμάραντος.
Βρίσκεται τους πρόποδες της κορυφής Κάμενικ, περιτριγυρισμένο από πυκνά δάση.
Η διαδρομή που φαίνεται στο βίντεο είναι με την αντίστροφη κατεύθυνση, γιατί ο ήλιος ήταν μπροστά μας.
Εντύπωση μου έκανε που σε όλη την διαδρομή είχαν ρίξει μεγάλες ποσότητες αλατιου, ενώ σε σημεία που θα δείτε στην συνέχεια κ ήταν καλυμμένα με χιόνι, δεν είχαν ρίξει ούτε κόκκο.

[Panos760]

Περίπου στα μισά της διαδρομής σταματήσαμε για ένα αξιοθέατο.
Ένα εκκλησάκι μέσα στον κορμό μιας δρυός 300 ετών και μάλιστα με πόρτα αλουμινίου!
Είναι αφιερωμένο στον Άγιο Παΐσιο ο οποίος περνούσε από την περιοχή τα καλοκαίρια, για να δουλέψει ως ξυλουργός στον Αμάραντο.
Άσχετα αν πιστεύει κάποιος σε θρησκείες κ θεούς, αξίζει κ μόνο ως τοπίο κ ωραίο περιβάλλον.
Πληροφοριακά, βρίσκεται δίπλα στο χωριό Αγία Βαρβάρα.

[Panos760]

Φτάσαμε στο χωριό κ τα μόνα ζωντανά που μας υποδέχτηκαν ήταν 6-7 γάτες κ δύο σκυλάκια.
Κάπου στο βάθος κάπνιζε μια καμινάδα κ αυτό ήταν η μοναδική ανθρώπινη παρουσία.
Περπατήσαμε λίγο μέχρι την πλατεία κ θαυμάσαμε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, χρονολογίας 1886...

[Panos760]

Επιστρέψαμε στον κεντρικό δρόμο κ πήραμε πάλι την παλιά εθνική προς Κοζάνη.
Μερικά χιλιόμετρα αργότερα κάναμε δεξιά, για μια ωραία διαδρομή προς δύο κοντινά κ γειτονικά χωριά.
Την Μόλιστα κ το Γαναδιό, που βρίσκονται σε πλαγιά του Σμόλικα.
Πυκνά δάση που κρύβουν τον ήλιο κ δύο γραφικά χωριά.
Κ φυσικά, ερημιά παντού....

[Panos760]

Στο Γαναδιό τελείωσε ο δρόμος.
Αφήσαμε το αμάξι κ ξεκινήσαμε για την πλατεία.
Μας υποδέχτηκαν κ πάλι δύο σκυλιά, με όχι και τόσο καλές διαθέσεις.
Ανθρώπινη παρουσία, πουθενά.
Το χωριό ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, μου φάνηκε σαν ζωγραφιά....

[Panos760]

Επιστροφή από το Γαναδιό, ξανά στον κεντρικό προς Κοζάνη κ ξανά παράκαμψη.
Στην αρχή έγραψα πως αν κάποιος αποφασίσει να δεί όλα τα αξιοθέατα που προσφέρει ο δρόμος Κόνιτσα -Κοζάνη θέλει να γυρίζει μια εβδομάδα συνέχεια κ πάλι ίσως δεν προλάβει να τα δει όλα.
Ο βασικός στόχος μας πριν πέσει η νύχτα ήταν να φτάσουμε στην Δροσοπηγή, οπότε έπρεπε να βιαστούμε.
Περάσαμε την Πυρσόγιαννη, είδαμε την παράκαμψη για την ωραία "εκκλησία τών ξενιτεμένων", δεν είχαμε χρόνο για επίσκεψη κ φύγαμε καρφί για Βούρμπιανη.
Το ίδιο σκηνικό κ εδώ.
Ερημιά κ απίστευτη ησυχία.
Η διαδρομή φυσικά το ίδιο μονότονη, αλλά πολύ όμορφη.
Εδώ την κάνω ανάποδα για άλλη μια φορά.

[Panos760]

Από την Βούρμπιανη επιστρέψαμε Πυρσόγιαννη, όπως έγραψα κ σταματήσαμε λίγο στην πλατεία.
Ερημιά κ εκεί, νομίζω πρέπει να είδα δύο άτομα.
Βγήκα από το αμάξι για ένα λεπτό κ παρατήρησα πως ένα μεγάλο εστιατόριο που το θυμόμουν πιο παλιά, τώρα ήταν κλειστό.
Φύγαμε σφαίρα για τον τελευταίο προορισμό πριν σκοτεινιάσει.
Είδαμε δεξιά τον χωματόδρομο που οδηγεί στην Παναγία Ξενιτεμένων, αλλά χρόνος δεν υπήρχε.
Επιτέλους, φτάσαμε στην Δροσοπηγή, παλιά ονομασία Κάντσικο, όπου θα τερμάτιζε η περιήγηση εκείνης της ημέρας.

[Panos760]

Η επόμενη μέρα μας βρήκε να κατευθυνόμαστε προς τα σύνορα.
Κατεβήκαμε Κόνιτσα κ πήραμε τον δρόμο για Κακαβιά.
Πολύ γρήγορα φτάσαμε σε ένα πολιτιστικό μνημείο, την Μονή Μολυβδοσκεπαστης.
Ήταν το 2005 όταν είχα πάει εκεί τελευταία φορά.
Τότε δεν υπήρχε ψυχή, αλλά τώρα υπήρχε σχετική κίνηση.
Αξίζει σίγουρα η επίσκεψη!