Ξέρω ότι ίσως κάποιοι εδώ μέσα ίσως ξενερώσουνε με τον τρόπο που γράφω….αλλά δεν μου πάει η καρδιά να πω απλά ένα γιούπιιιιιι την πήρα!
Θέλω να εξιστορήσω ακριβώς όλη τη διαδικασία και το χρονικό της μέρας που έζησα και ζω ακόμα.
Για όσους δεν διαθέτουνε χρόνο ή νεύρα για ανάγνωση περιληπτικά τους λέω ότι πήρα επιτέλους την Varadero Travel Edition που τόσα χρόνια ονειρευόμουνα.
Αυτή είναι η ιστορία:
Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 5 το πρωί.
Για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια ακούω στον ύπνο μου να χτυπάει το ξυπνητήρι και να πετάγομαι όλο χαρά και ζωντάνια!
Λίγο πριν χτυπήσει προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι κοιμάται…. αλλά μάταια….μάλλον με κορόιδευα .
Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ περιμένοντας να ξημερώσει ο Θεός τη μέρα.
Τεράστιας διάρκειας νύχτα. Ατέλειωτη.
Σηκώθηκα αμέσως και έκανα όλες τις απαραίτητες ενέργειες που κάνει ένας normal άνθρωπος όταν σηκώνεται το πρωί.
Πλύθηκα, χτενίστηκα, φίλησα την γυναίκα μου, που εξακολουθούσε να κοιμάται στο κρεβάτι και απλά γύρισε πλευρό γιατί ξέρει χρόνια τώρα με τι τρελοκομείο τραβιέται....
Αμέσως πήγα στο ψυγείο.
Όχι για να φάω (που μυαλό για τέτοια) αλλά για να δω και να φιλήσω την φωτογραφία της αγαπημένης μου…
Της παράνομης ερωμένης. Της ΄΄εξωσυζυγική΄΄ σχέση που μόλις γεννιότανε και επίσημα από εκείνη τη στιγμή.
Τη φωτογραφία της Varadero! (δεν πάω καλά και το ξέρω…)
Ήξερα από την προηγούμενη μέρα ότι σήμερα θα γινότανε η παράδοση της μηχανής.
Μετά από 5 ολόκληρα χρόνια αναμονής, αναβολών, επιθυμίας και καρτερικότητας!
Μου φαινότανε σαν ψέμα, όπως και στους πιο πολλούς εδώ μέσα, όταν ξυπνάνε το πρωί και ξέρουν ότι από από εκείνη τη μέρα αλλάζει η ζωή τους.
Δεν είναι καθόλου υπερβολή. Το πιστεύω.
Η αντιπροσωπεία όλες αυτές τις μέρες με είχε σιχαθεί.
Κάθε μέρα εκεί, 3-4 τηλέφωνα ημερησίως για το πότε…
Φαντάζομαι ότι όταν δεν είμαι εκεί παίζουνε darts με τη φωτογραφία μου για να εκτονώσουνε τα νεύρα τους και μονολογούνε:
΄΄σ’ εμάς έτυχε ο τρελός γαμώ την ατυχία μας…;΄΄
Μέχρι το ρολόι να δείξει 11:30 ήπια 3 καφέδες, έκανα 1 πακέτο 25αρια, άνοιξα το pc μου και χάζευα φωτογραφίες της (της Varadero), κάνοντας και τεράστια zoom για να βλέπω λεπτομέρειες της, που δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά.
Είπαμε….δεν πάω καλά.
Φόρεσα τα καλά μου τα ΄΄παπά΄΄, και ήρθε από το σπίτι ο κολλητός μου που τυγχάνει να είναι και αδελφός της γυναίκας μου.
Πέρα του ότι είναι ο καλύτερος φίλος μου στην Θεσσαλονίκη είναι και αετός!
Μπαίνουμε μέσα στην Honda και αυτή η γνώριμη μυρωδιά (η καινουργίλα των ελαστικών και των πλαστικών) που έχουνε τα μαγαζιά με μοτοσικλέτες μου φτιάχνει ακόμα πιο πολύ τη διάθεση.
Κάνουμε τα απαραίτητα διαδικαστικά της παράδοσης και πηγαίνουμε δίπλα στο συνεργείο της αντιπροσωπείας εκεί που της βάλανε συναγερμό, κάγκελα κτλ
Την βλέπω και μου έρχεται μια σκοτοδίνη, μια θολούρα, μια τρέλα….ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα ρε μάγκες.
Την έβλεπα και έλιωνα σαν κεράκι της Λαμπρής!
Μαύρη σαν γαζέλα, απαστράπτουσα, γυάλιζε κάθε σημείο του κορμιού της.
Η σέλα παρθένα, η μηχανή της το ίδιο, τα λάστιχα της,….τα πάντα!
Του κουτιού στην κυριολεξία.
Και όλα στη θέση τους: κάγκελα, top case, πλαϊνές βαλίτσες, συναγερμός, ορθοστάτης τα πάντα!
Ο kallipos φυσικά συμμεριζότανε την χαρά μου, αλλά έπρεπε να κρατήσει τα προσχήματα και να παίξει το ρόλο του, μιας και έπρεπε να την κοιτάξει εξονυχιστικά σε κάθε πτυχή του κορμιού της, μήπως και υπάρχει κανένα γδάρσιμο.
Ευτυχώς ήταν άψογη σε όλα της.
Ήτανε (και είναι) η καλύτερη μουμάρα του κόσμου.
Όταν πάτησα τη μίζα και άκουσα τον αδαμάντινο κινητήρα της να βρυχάται και να μπαίνει στο ρελαντί….έλιωσα από την ΄΄λ΄΄αύλα.
Αμέσως πήγαμε να την φουλάρουμε.
Φυσικά βγήκανε οι απαραίτητες φωτογραφίες (και λίγες την έβγαλα γιατί τέτοιο top model θέλει πολλές φλασιές)
Τσίμπησα μετά και ένα λουκετάκι δισκόφρενου της ABUS (Granit Extreme 69) αλλά τα κρανάκια της Schuberth δεν τα έφερε ακόμα ο αντιπρόσωπος…(Θεσσαλονίκη – Αθήνα για ορισμένες αντιπροσωπίες είναι κάτι σαν Γη – Σελήνη…)
Μετά ήρθε η ώρα της επιστροφής στο σπίτι γιατί ως συνειδητοποιημένος αναβάτης, όφειλα πρώτα να διαβάσω προσεχτικά όλο το manual της (πολύ κακό το ότι δεν είναι μεταφρασμένο στην Ελληνική)
Σας τα λέω όλα αυτά γιατί θέλω να μοιραστώ μαζί σας τη χαρά μου, μιας και ξέρω ότι θα με καταλάβετε αφού οι πιο πολλοί από εσάς έχουνε ζήσει τέτοιες στιγμές στο παρελθόν και κάποιοι θα τις ζήσουνε ξανά στο μέλλον.
Είμαι λίγο ψαρωμένος γιατί το 1000άρι είναι 1000άρι και θέλω το χρόνο μου και τα χιλιόμετρα μου για να πάρω τον αέρα της αλλά και πάλι ΄΄ψαρωμένος΄΄ θα πηγαίνω.
Σας τα ζάλισα ορισμένους σε κάποια thread τις προηγούμενες εβδομάδες αλλά αυτό ήτανε. Την έχω πλέον στην αγκαλιά μου και θα ζήσουμε μαζί για πάντα. Πάντα θα την αγαπώ και στα καλά και στα δύσκολα! Θα την φροντίζω και θα την προσέχω ως εαυτόν.
Πόσες φορές έφτασα στο σημείο να μην αντέχω και να θέλω να την πάρω δεύτερο χέρι….πόσες φορές ξεκινούσα να την πάρω καινούργια και λίγες μέρες πριν όλο και κάτι θα στράβωνε και θα το ανέβαλα για άλλη χρονική στιγμή.
Πόσα βράδια δεν κοιμήθηκα καθόλου με τη σκέψη μου συνέχεια σ’ αυτήν.
Την πήρα όμως!
Περίμενα πολύ αλλά την πήρα έτσι όπως ακριβώς την ήθελα πάντα και νομίζω την πιο κατάλληλη χρονική περίοδο.
Στα 32 μου κατάφερα και με τη βοήθεια του Θεού να αποκτήσω ένα τόσο όμορφο αγαθό.
Να μας έχει όλους ο Θεός καλά και να γράφουμε πάνω στις μηχανές μας άπειρα χιλιόμετρα και όσοι δεν έχετε να τη μηχανή που θέλετε να σας αξιώσει ο Πανάγαθος και να την αποκτήσετε το συντομότερο.
Οποιεσδήποτε συμβουλές, ερωτήσεις και συστάσεις καλοδεχούμενες!
Αυτά το ΄΄ολίγα΄΄ από τον πιο χαρούμενο άνθρωπο του πλανήτη!
Ακολουθούνε μερικές φωτογραφίες!
:smilea: :smilea: :smilea: :smilea: :smilea:
Απάντηση με παράθεση
για απογονους με την νομιμη να υποθεσω, ε? 
