Είναι αρχές Νοέμβρη, έχω ανοιχτό το παράθυρο και ακούω μηχανάκι να μπαίνει στην αυλή, βγαίνω να δω ποιος από την παρέα ηρθε απροειδοποίητα γιατί πέρα από το δικό μου (που ήταν σπασμένο) δεν υπάρχει άλλο στη πολυκατοικία.
Βλέπω το γείτονα με ένα Sukida SK150-T Alien, ένα από τα μεγαλύτερα παράνταλα που έχω δει εν κινήσει. Σπασμένα πλαστικά, πιασμενα με τάιραπ, εξάτμιση να τρίζει, αρυθμίες, ένα κινητό πρόβλημα από την Κίνα. Και δε μιλάμε για τα σημερινά κινέζικα που έχουν ανεβάσει την ποιότητα αλλά κινεζικο 15-20 χρονών. Αν ήταν άνθρωπος θα πήγαινε στη Σπιναλόγκα, αν ήταν σκυλί θα πήγαινε για ευθανασία.
Ο γείτονας 60-70 χρονών ωραίος τύπος, τα πάμε καλά και είχα θάρρος.
Με κοιτάει με χαμόγελο, -Γιαννάκη πως σου φαίνεται;
Μου φεύγει ένα γέλιο, του κόβεται το χαμόγελο, -Κυριάκο, που το βρήκες τούτο;
-Μου το χάρησαν πριν μερικά χρόνια, δούλεψε για λίγο και μετά το άφησα στην άκρη, τώρα λέω να το επισκευάσω λίγο να με πηγαίνει εδώ γύρω, πως σου φαίνεται;
-Θες την αλήθεια;
-Ναι ρε, λέγε, έσυ κατι ξέρεις παραπάνω από μένα για μηχανάκια.
-Πούλα το, πέτα το, διώξ το μακρυά.
Μη μακρυγορώ, του εξηγώ πως μόνο θα πληρώνει και μηχανάκι δεν θα έχει αλλά ήταν αποφασισμένος να ασχοληθεί.
Μία η εξάτμιση, μία το καρμπ, μία το ένα-μία το άλλο, έπεσα μέσα στι προβλέψεις και πολύ πιο γρύγορα από ότι περίμενα.
Γεννάρη-Φλεβάρη είχα το TTR που αναζωογονούσαμε στο σπίτι και όλο είχε κόσμο στο σπίτι και ο Κυριάκος με έβλεπε να παλεύω ενώ είχα σακατεμένη μέση.
Με πιάνει μία στη κουβέντα να κάνει ερωτήσεις, μια να μου δείξει κάτι, άρχισα να βρήσκω μπελά, παράταγα τις δουλειές και πήγαινα να δω το χάρχαλο του Κυριάκου. Τον κόβω με την πρόφαση της μέσης μου και ηρεμώ για λίγο καιρό.
Σήμερα, με βλέπει να περπατάω καλύτερα (γιατί έχω συνελθει κάπως)
-Γιαννάκη σε βλέπω καλύτερα, μήπως θες να ρίξεις μία ματιά στην ηλεκτρονική γιατί έχω πρόβλημα με τα ρευματα;
-Κυριάκο θες ηλεκτρολόγο, δεν έχω ιδέα από ηλεκτρολογικά.
-Έλα αφου σε έχω δει που κόλαγες με το κολλητήρι
-Ρε συ Κυριάκο, τώρα συνηλθα με τη μέση μου και προσέχω, επίσης δεν ξέρω από αυτά.
-Ρε συ Γιάννη (με ύφος απόγνωσης) δεν το αναλαμβάνει κανείς.
-Ρε συ Κυριάκο, για να είμαι ειλικρινής, και καλά κάνουν, αφού για να στο επισκευάσει θέλει πιο πολλά λεφτά από ότι κάνει όλο μάζι και μετά θα γκρινιάζεις κιόλας.
-Ναι αλλά δεν παίζει μία, τσάμπα έχω ρίξει χρήματα μέχρι στιγμής. Όταν μπορέσεις, όταν γίνεις καλά, δεν βιάζομαι αλλά πραγματικά σε παρακαλώ.
-Κυριάκο άκου, από την αρχή σου είπα να μην ασχοληθείς καν, καταλαβαίνω πως δεν υπάρχει χρήμα και δεν το αναλαμβάνει κανείς. Θα ρίζω μία ματιά στο ιντερνετ και σε 1-2 ανθρώπους που ξέρω αλλά το μόνο που μπορώ να σου υποσχεθώ είναι πειράματα. Αν κάνω χειρότερη ζημιά δεν παίρνω ευθύνη, θα προσπαθήσω ότι μπορώ σε 1-2 βδομάδες που θα είμαι ακόμα καλύτερα.
-Σε ευχαριστώ πολύ, όποτε σου έρθει χτύπα μου να κατέβω.
Δε νομίζω ότι μπορώ να κάνω κάτι, αλλά τουλάχιστον μπορώ να πειραματιστώ, να πάρω μερικές μετρήσεις και να αποκτήσω λίγη εμπειρία.
Εσείς τι θα κάνατε;
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από sanctusan
