Οδηγώ μοτό όλο το χρόνο αλλά κάθε φορά που πιάνει άνοιξη, κάτι γίνεται και δεν με χωρά ο τόπος,θέλω να είμαι εκεί έξω και να οδηγώ συνέχεια!
Έτσι και φέτος ,με την πρώτη ευκαιρεία,φύγαμε για Μάνη!
Τι να πείς γι αυτό τον τόπο,ειδικά αυτή την εποχή!
Μια στενή λωρίδα ασφάλτου με ξερολιθιές εκατέρωθεν για χιλιόμετρα και πίσω τους οι ελιές,χαμηλές και κοντοκλαδεμένες να αντέχουν στον αδυσώπητο νοτιά!
Όποιος έχει πετύχει αέρα στη Μάνη,ξέρει γιατί μιλώ,αυτή την φορά ευτυχώς είχαμε άπνοια!
Τα κίτρινα,τα κόκκινα ,τα ρόζ και όλα τα χρώματα της άνοιξης να σε προκαλούν σε κάθε στροφή,όπως ανεβωκατεβαίνεις τα λοφάκια με πενήντα χιλιόμετρα και μια ταχύτητα ξεχασμένη στο κιβώτιο!
Μια μοτοσυκλετιστική νιρβάνα που δεν θες να τελειώσει!
Οι φωτό λίγες όπως και οι στάσεις και φτωχές μπροστά σε αυτό που βλέπουν τα μάτια και νιώθει η ψυχή!
Φύγεται με την πρώτη ευκαιρεία,καλές βόλτες!
![]()