Αστυνομιοιστορίες!

[Maira]

Κάπου στο μακρινό 2004, καλοκαιράκι
Τότε είχα ένα TTR250. Έχω το μηχανάκι 1 χρόνο, και το δίπλωμα απεριορίστων από το 2001.
Ξέρετε τώρα, καλοκαιράκι, πηγαίνοντας για προπόνηση στα γήπεδα στο Ελληνικό, με την απαραίτητη ενδυμασία προπόνησης, ντάλα μεσημέρι, σε ανοιχτό γήπεδο!
(Για όσους με γνωρίζουν, η καλύτερή μου )
Είμαι στα φανάρια της Κηφισίας στην Κατεχάκη. Στην γωνία της εισόδου της Κατεχάκη αστυνομία.
Κράνος κομπλέ, χαρτιά κομπλέ...... Άντε πάμε.
Φτάνω στα μισά και μου κάνουν σήμα να σταματήσω.
Πλησιάζει ο αστυνομικός και μου λέει....

-Την ταυτότητά σας. Αποκλείεται να έχετε δίπλωμα για τόσα κυβικά. Δε θέλω άλλα χαρτιά, μόνο την ταυτότητά σας.

Όταν είδε ότι ήμουν 24 ζήτησε και το δίπλωμα!

[Bowleno]

Κάπου στο μακρινό 2004, καλοκαιράκι
Τότε είχα ένα TTR250. Έχω το μηχανάκι 1 χρόνο, και το δίπλωμα απεριορίστων από το 2001.
Ξέρετε τώρα, καλοκαιράκι, πηγαίνοντας για προπόνηση στα γήπεδα στο Ελληνικό, με την απαραίτητη ενδυμασία προπόνησης, ντάλα μεσημέρι, σε ανοιχτό γήπεδο!
(Για όσους με γνωρίζουν, η καλύτερή μου )
Είμαι στα φανάρια της Κηφισίας στην Κατεχάκη. Στην γωνία της εισόδου της Κατεχάκη αστυνομία.
Κράνος κομπλέ, χαρτιά κομπλέ...... Άντε πάμε.
Φτάνω στα μισά και μου κάνουν σήμα να σταματήσω.
Πλησιάζει ο αστυνομικός και μου λέει....

-Την ταυτότητά σας. Αποκλείεται να έχετε δίπλωμα για τόσα κυβικά. Δε θέλω άλλα χαρτιά, μόνο την ταυτότητά σας.

Όταν είδε ότι ήμουν 24 ζήτησε και το δίπλωμα!

Λογικό το βρίσκω, σου λέει, "που πάει η μισή πεπονόφλουδα με δαύτο"...

[aris xj]

ιστοριες πολλες
γιατι εχω τδμ με εξατμισεις...αυτα τα σταματανε
μενω ενα στενο κατω απο το αστυνομικο τμημα της περιοχης μου
τωρα τελευταια την εχουν βρει και στηνουν μπλοκο απεξω...
καθε φορα που περναω ''ελα εδω εσυ''
μια φορα τα περνω στο κρανιο και αρχιζω και φωναζω ,οτι δεν μπορω να βγω απο το σπιτι και σας εχω καβαλα ''να σας αφησω τα χαρτια να μην τα βγαζω συνεχεια''
νομιζω με μαθανε

[doctoras]

Κάπου στο 2000 υπήρξε το περιστατικό με τον Πάσσαρη που σκότωσε δύο αστυνομικούς και διέφυγε
Είχε κινητοποιηθεί ολόκληρη η ελας από άκρη σε άκρη της χώρας για να τον βρει

Πάνω στα πολλά μπλόκα εντός της πόλης είχε και πολλά τραγελαφικά, γιαυτο οι σατιρικοί τότε ΑΜΑΝ είχαν ένα πολύ πετυχημένο επεισόδιο αφιερωμένο σε περιστατικά ελέγχων από την επικαιρότητα

Ακριβώς ένα παρόμοιο με το ΑΜΑΝ έλεγχο βίωσα με ένα φίλο επιστρέφοντας από μπίρες από το καλοκαιρινό και αγαπημένο που δυστυχώς δεν υφίσταται πια «Plymouth Rock bar»

Είχα τότε ένα κόκκινο Honda XL200R του ‘83 με ταμπουρά λίγο κάρτα για κομπλεξικά μυαλά που μπορεί να έχουν αναμνήσεις από την ταινία 80ties κόντρα

Σταματάμε στο μπλοκ του 1του αστυνομικου τμήματος Θεσσαλονίκης Β.ολγας (επίσης δεν υφίσταται πια).
Ειναι 4-5 μαζεμένοι γομάρια και με σύσσωμη φωνή
- ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
βρισκόμαστε καβάλα στο μηχανάκι 2 παλικάρια με τα χέρια υψωμένα να ακουμπάνε στα κράνη
-(δεύτερη προσταγή τύπος από πίσω) ΣΒΗΣΕ ΤΟ ΜΗΧΑΝΑΚΙ
πάω να γυρίσω τον κεντρικό διακόπτη
-3τη προσταγή από τον μπροστινό ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Και αφού αυτή η λούπα γίνεται κάνα δύο φορές
-Ρε παιδιά αποφασίστε τι θέλετε να κάνω;
- ΜΗ ΜΙΛΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΚΑΤΩ
Και αφού δεν ήμασταν ο Πάσσαρης μας έριξαν ένα ψαχουλέματακι
χαϊδεύοντας μας τα τρυφερά μήπως και κουβαλάμε τίποτα ντραγκια
Μας έστειλαν εμας και η ίδια κασέτα άκουσα να παίζεται στον ακριβώς επόμενο δικυκλιστή που σταμάτησε στο μπλοκ

Πως το έλεγε η Ρανια..
«Εντάξει, βρε παιδί μου, αυτά γίνονται στη ζωή»

[kordix]

1996 έκανα delivery στην πίτσα hut στη Γλυφάδα.

Βγαίνω για παραγγελία με ένα Τ80 γιαμαχακι προς την Βουλιαγμένης κοντά στο City Plaza και στα δεξιά γίνεται χαμός από περιπολικά , γερανούς κτλ.

Πετάχτηκε ένας τροχαιος μπροστά μου με σταμάτησε και άρχισε τα κλασσικά. Τότε ήταν ο νόμος που όποιος δεν φορουσε κράνος του έπαιρναν το δίκυκλο.

Και έτσι έμεινα με τη πίτσα στο χέρι

[kordix]

Φτάνω σπίτι στην Αργυρούπολη κοντά στη κεντρική πλατεία. Η γυναίκα έγκυος στο μπαλκόνι και γω γυρνούσα με το ΥZ250 από βουνό. Ξαφνικά ακούω σειρήνα και μου την πέφτει περιπολικό οπότε όπως ήμουν την κοπάνησα, με κυνήγησαν λίγο αλλά ήξερα τα κατατόπια και πέρασα από σημεία που δεν χωράει ιχ.

Πήγα στο πατρικό άφησα το ΥΖ και γύρισα πίσω με ένα ZZR1100 που είχα τότε.

Το περίεργο της υπόθεσης ήταν πως αντί να με κράξει η γυναίκα πορωθηκε.

[doctor_john]

Tέλη 90ς στρώνω το R51. Χρειαζόμουν στέπα δροσερή για να οδηγήσω πάνω από μισή ώρα - τρία τέταρτα
και ο παλιός δρόμος για Θήβα πρόσφερε μερικά λεπτά ψύξης που ήλπιζα να βοηθήσουν να φτάσω μέχρι τον πολιτισμό.

Φτάνω βραστός την κατηφόρα και συμπλεκτάρω για το υπόλοιπο. Χαζεύω το σταυροδρόμι στον ορίζοντα όταν εμφανίζονται
δυο παραδοσιακοί τροχαίοι κάνοντας μου σήμα... καμία ελπίδα, ούτε κάν προσπάθησα να εμπλέξω ή να φρενάρω.
Άνοιξα την ζελατίνα και φώναξα.. έρχομαι! όταν σταμάτησα, επέστρεψα.

Τους βρίσκω να τσακώνονται για το "ειδικόν εργαλείο" και όσα είχε γράψει (~120Km/h) όταν με μέτρησαν.
- Πόσα πάει αυτό;
- Δεν ξέρω το στρώνω, με νεκρά κατέβαινα..
- Στο'πα δεν γίνεται.. λέει στον δεύτερο
(κράνος jacket γαντια υπήρχαν, δίπλωμα όχι)
- Χαρτιά έχεις;
- τσ.. όσο πιο ευγενικά μπορούσα..
- Αλήθεια;! α πάγαινε που θα μας κάνεις και αστεία.

ευχαρίστησα και έφυγα

[AUFGEBRACHT]

Μέσα της δεκαετίας του 90...είχα μια βέσπα 200άρα του πατέρα μου, και γύρναγα από μπάνιο. Στην είσοδο της πόλης, μπλόκο 2 τροχαίοι, μου κάνουν σήμα να σταματήσω:

- Άδεια...
-Ορίστε!
-Δίπλωμα...
-Ορίστε!
-Τέλη κυκλοφορίας...
-Ορίστε!
-Κράνος γιατί δεν φοράς; (το είχα κρεμασμένο στο γαντζάκι της βέσπας, ανάμεσα στα πόδια)
-Γιατί γυρνάω από μπάνιο.
-Κι όταν εσύ πας για μπάνιο, δεν φοράς κράνος;
-Έχει αλάτι το κεφάλι, και το αλάτι φθείρει και αλλοιώνει τα υλικά κατασκευής του κράνους.
-Με κοροιδεύεις;
-Καθόλου!

Ο έτερος μπάτσος ήταν λίγο πιο πέρα στο περιπολικό κοντά, τον φωνάζει:
-Ρε συ, έλα να ακούσεις τί μου λέει αυτός, μου φαίνεται με δουλεύει...και μου ζητάει να του ξαναπώ για το κράνος και το αλάτι...
-Εσύ τί λες, μας δουλεύει ή όχι;
-Κοίτα, λογικό ακούγεται από μια άποψη...αλλά δεν ξέρω από κράνη.
-Εγώ λέω να τον γράψουμε, έτσι κι αλλιώς δεν φοράει κράνος.
-Τί ομάδα είσαι στο ποδόσφαιρο;
-Δεν ασχολούμαι με ποδόσφαιρο. Στο Δημοτικό ήμουν Ολυμπιακός.

Εκείνη την ώρα σκάει μύτη ένα γυφτάκι, οι μπάτσοι το χαιρετάνε και λένε "καλώς τον φίλο μας και βοηθό μας".

-Αυτός δεν φοράει κράνος, τι λες, να το γράψουμε;
-Γράφτε τον, λέει το γυφτάκι...
-Είναι όμως Ολυμπιακός, να τον γράψουμε;
-Εεεεε, όχι, μην τον γράψετε.

-Λοιπόν, δεν σε γράφω γιατί το είπε ο φίλος μου από εδώ, και γιατί δεν ξέρω αν μας δουλεύεις ή όχι, αλλά πρώτη φορά ακούω τέτοια πρωτότυπη δικαιολογία, κι από δω και πέρα, να φοράς κράνος και μετά από το μπάνιο.
-Αφού είπαμε, το αλάτι δεν κάνει καλό στα εσωτερικά υλικά του κράνους.
-Φύγε πριν αλλάξω γνώμη...

Κι έφυγα...

[Oneman1987]

Μια που πιάσαμε χθες τα νοσταλγικά για τους νόμους και τα κράνη, να σας διηγηθώ και τα καθέκαστα της πρώτης βόλτας όπου με σταμάτησε η αστυνομία πιτσιρικά για έλεγχο

Βέβαια η νοοτροπία εκείνης της εποχή απείχε παρασάγγας από τη σημερινή σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο στα κράνη και τις ζώνες και όποιος την έζησε ειδικά ως παιδί έχει, παραδόξως, πολλά για να αναπολήσει και να νοσταλγήσει.

Για αυτό και όλα τα περί κίνησης μετά δικύκλου γράφονται υπό το πρίσμα της εποχής και προφανώς δεν συνιστώνται για τους νεότερους καθώς ακόμα και εμείς που τα ζήσαμε καταλάβαμε τι βλακείες κάναμε αργά ή γρήγορα και συμμορφωθήκαμε μόνοι μας!

Αλάνα, κοπάνα, αλητεία, τηλεόραση που έδειχνε πράματα μόνο σε συγκεκριμένη μέρα και ώρα, τηλέφωνα μόνο σταθερά στα οποία δεν πετύχαινες ποτέ το κορίτσι αλλά μόνο τον πατέρα της, συνεννοήσεις και ραντεβού ανθρώπινα, και φυσικά μπασκετάκι και δη βραδινό ειδικά τα καλοκαίρια που έπεφτε η δροσιά λοιπόν.

Το στέκι της Θεσσαλονίκης γνωστό στο Ποσειδώνιο και το μηχανάκι μου εκείνη την περίοδο κάπου στη δεκαετία του ’90 ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si Monte Carlo - κανονικό μοτοποδήλατο με πηδάλια, κόκκινο με ωραίες ζάντες αλουμινίου και ένα αυτοκόλλητο πράσινη κουτσουλιά – splash στο πλάι (ήταν της μόδας τότε ).

Πίσω από τη φράση μηχανάκι μου βέβαια κρυβόταν χρησικτησία καθώς ο αδελφός μου το απέκτησε μόλις έγινε 16 και έβγαλε το ανάλογο δίπλωμα αλλά εγώ αν και τρία χρόνια μικρότερος ήταν προφανώς αδύνατο να μην το καβαλάω!

Μέχρι και σχολείο πήγα ο τσόγλανος και πάρκαρα μάλιστα μπροστά στο γραφείο των καθηγητών λίγο πριν την πρωινή προσευχή με κωλιά 180 μοιρών

Ήξερα πως στη διασταύρωση Μαρτίου με Πλαστικό (το σχολείο μου για τους παλαιότερους) λίγο πριν τις μπασκέτες τη στήνει συνήθως η τροχαία οπότε μόλις τους έβλεπα από μακριά έκοβα και έστριβα στον τότε χωματόδρομο και στην τότε αλάνα προς το τότε λούνα παρκ...

Έλα όμως που εκείνη την ημέρα την είχαν στημένη σε κάποιον και είχε μπλόκο οριζοντίως και καθέτως και δεν μπορούσα να ξεφύγω με τίποτα!

Πλησιάζω, μου κάνει νόημα, σταματάω στον χωματόδρομο δεξιά μαζί άλλα πέντε – έξι μηχανάκια, εννοείται με μπασκετικό σορτσάκι – φανελάκι και παπούτσι Brooks – δεν είχανε αρχίσει ακόμα τα Nike και τα Reebok.

Ήμουνα 13, έδειχνα 10, έρχεται ο αστυνομικός και αρχίζει:

Άδεια;


Δίπλωμα;


Κράνος;



Ταυτόχρονα δίπλα μου γίνεται το ίδιο σκηνικό αλλά με έναν τύπο με παπάκι, μούσια – μαλλιά και γενικότερα underground εμφάνιση...

Στην ερώτηση Δίπλωμα; λοιπόν, απαντά μεγαλοφώνως με ένα μεγαλοπρεπέστατο

ΑΝΤΕ *****ΟΥ!

Μόλις το ακούει το όργανο μένει παγωτό για πέντε δευτερόλεπτα και στο έκτο τον αρχίζει επί τόπου στο ξύλο…

Μέχρι να πεις κύμινο έχουν έρθει και οι υπόλοιποι (πολλοί) αστυνομικοί, τον αρχίζουν και αυτοί και τον μεταφέρουν σηκωτό σε ένα περιπολικό, δέρνοντας τον ταυτόχρονα με χέρια, πόδια και γκλομπ

Έτσι λοιπόν μιας και η αστυνομία ήταν απασχολημένη, εγώ και οι υπόλοιποι ακράνοβιτς που περιμέναμε στη σειρά κοιτιόμαστε μεταξύ μας, βάζουμε μπρος και χανόμαστε στο ηλιοβασίλεμα χωρίς κλήση αλλά, εγώ τουλάχιστον, με μία νέα εμπειρία!

Συνημμένο 463087

Το μηχανάκι σου γιατί είχε πηδάλια??????

Και το σχολείο γιατί το λεγαν πλαστικό?

[Tsber]

Το μηχανάκι σου γιατί είχε πηδάλια??????

Και το σχολείο γιατί το λεγαν πλαστικό?

Τα πρώτα μοτοποδήλατα ήταν ακριβώς αυτό, ποδήλατα με ενσωματωμένο έναν μικρό κινητήρα που επέτρεπε μία μεγαλύτερη ελευθερία στον ιδιοκτήτη και έτσι νομικά και αυτά και το δίπλωμα που απαιτούσαν ήταν κάτι ενδιάμεσο μεταξύ ποδηλάτου και μοτοσικλέτας.

Επίσης τα πρώτα μοτοποδήλατα πρόσφεραν και μία καβάντζα μετακίνησης αποκλειστικά με τα πηδάλια σε περίπτωση βλάβης ή έλλειψης καυσίμων.

Με τον καιρό βέβαια όλα αυτά ξεπεράστηκαν αλλά έμεινε η νομοθεσία, κι έτσι στο δικό μου μηχανάκι ο μόνος πρακτικός λόγος ύπαρξης των πηδαλίων ήταν για να το βάζω μπρος εν είδει μανιβέλας καθώς το μεγαλύτερο βάρος, τα φαρδύτερα λάστιχα και η γεωμετρία του έκαναν το πηδάλι απαγορευτικό και μόνο λύση απόλυτης ανάγκης!

Βέβαια τον καιρό εκείνο η Piaggio διέθετε ακόμη προς πώληση το θρυλικό αλλά παρωχημένο πλέον Ciao, που λόγω...σιλουέτας διατηρούσε πολύ ποδήλατο στο dna του.


Το σχολείο το λέγανε Πλαστικό γιατί βασικά ήταν το χειρότερο σχολείο του κόσμου

Λυόμενο απομεινάρι αμιάντου της εποχής των σεισμών, παγωμένο τον χειμώνα, κλίβανος με τις πρώτες ζέστες και σουρωτήρι σε περίπτωση βροχής - στέγαζε Γυμνάσιο και Λύκειο και πέρασα έξι χρόνια εκεί.

Βέβαια και το κτίριο του Δημοτικού που πήγα δεν διέφερε πολύ, αλλά το Πλαστικό με το όνομα ήταν ένα

[bulmont]

Πετάλια ήταν Παντελή όχι πηδάλια......

[bulmont]

Τέλη των '70ς, αρχές '80ς πηγαίναμε γιά μπάνιο κάθε μεσημέρι, όταν σχολάγαμε από την δουλειά
στον Αγ. Βασίλη, λίγο έξω από την Πάτρα. Κατά τις πέντε το απόγευμα που γυρίζαμε, κάποιες μέρες
την έστηναν οι μπάτσοι, κάτω από μιά γέφυρα της Ε.Ο. που είχε ίσκιο και δροσιά
και μας σταματάγανε για έλεγχο, γράψιμο κλπ.

Το έκαναν μιά, δυό, τρείς φορές, οπότε έπρεπε να βρεθεί κάποια λύση στο πρόβλημα αυτό.............
Αρχίσαμε λοιπόν κι' εμείς και πηγαίναμε κατά τις 8 - 9 μετά δηλαδή από 3-4 ώρες που οι μπάτσοι
είχαν φύγει και κατουράγαμε όλοι, γύρω γύρω, κάτω από την γέφυρα, και ξανακατουράγαμε
κάθε μέρα και δύο και τρείς φορές, ακόμα και τα πρωινά αν μας έβγαζε ο δρόμος ξαναξανακατουράγαμε....

Μετά από κάνα δυό βδομάδες, δεν μπορούσες ν' αντέξεις από την κατρουλίλα
κάτω από την γέφυρα ούτε δύο λεπτά..........

Ούτε που τους ξαναείδαμε να κάνουν μπλόκο εκεί.........................

[doctoras]

Rock κατασταση

[Bowleno]

Τέλη των '70ς, αρχές '80ς πηγαίναμε γιά μπάνιο κάθε μεσημέρι, όταν σχολάγαμε από την δουλειά
στον Αγ. Βασίλη, λίγο έξω από την Πάτρα. Κατά τις πέντε το απόγευμα που γυρίζαμε, κάποιες μέρες
την έστηναν οι μπάτσοι, κάτω από μιά γέφυρα της Ε.Ο. που είχε ίσκιο και δροσιά
και μας σταματάγανε για έλεγχο, γράψιμο κλπ.

Το έκαναν μιά, δυό, τρείς φορές, οπότε έπρεπε να βρεθεί κάποια λύση στο πρόβλημα αυτό.............
Αρχίσαμε λοιπόν κι' εμείς και πηγαίναμε κατά τις 8 - 9 μετά δηλαδή από 3-4 ώρες που οι μπάτσοι
είχαν φύγει και κατουράγαμε όλοι, γύρω γύρω, κάτω από την γέφυρα, και ξανακατουράγαμε
κάθε μέρα και δύο και τρείς φορές, ακόμα και τα πρωινά αν μας έβγαζε ο δρόμος ξαναξανακατουράγαμε....

Μετά από κάνα δυό βδομάδες, δεν μπορούσες ν' αντέξεις από την κατρουλίλα
κάτω από την γέφυρα ούτε δύο λεπτά..........

Ούτε που τους ξαναείδαμε να κάνουν μπλόκο εκεί.........................

Όταν οι δύσκολες καταστάσεις απαιτουν δραστικές λύσεις.....

[Dimmanoukas]

Χαχα σαν τους συμπαθείς τετράποδους φίλους μας. Οριοθετήσατε την περιοχή σας