Χειμερινή απόδραση ...

[matmat]

Οδοιπορικό ...

Πωγώνι

...Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο
Η ξενιτιά σε χαίρεται κ’ εγώ έχω τον καημό σου
Τι να σου στείλω ξένε μου τι να σου προβοδίσω
Σου στέλνω μήλο σέπεται, κυδώνι μαραγκιάζει.
Στου στέλνω μοσκοστάφυλο στο δρόμο σταφιδιάζει
Σου στέλνω και το δάκρυ μου σ’ ένα χρυσό μαντήλι
Το δάκρυ είναι καυτερό και καίει το μαντήλι...

Με καρφωμένο στο μυαλό το τραγούδι της ξενιτιάς , να σιγοτρώει , σαν σαράκι την ψυχή και να φέρνει θύμισες , από χρόνια ανέμελα και τις ευωδιές του τόπου που γέννησε και μεγάλωσε τους προγόνους μου , αλλά και μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση από το περασμένο καλοκαίρι για επίσκεψη στα πάτρια εδάφη με έφεραν αντιμέτωπο με την λογική και την διάθεση για ταξίδι .
Έτσι μετά την ματαίωση του διήμερου στον Πάρνωνα την αδρεναλίνη στα κόκκινα και τη φαγούρα στο χέρι για σφίξιμο στα γκρίπ , βρέθηκα ξημερώματα Σαββάτου να φορτώνω τις καινούριες βαλίτσες στο Άφρικα .
Ώρα 08:30 στα διόδια ένα τσιγάρο σκέψη ότι είναι τρελό αυτό που κάνω , θα με φάει το κρύο , οι αρκούδες , οι λύκοι και δεν ξέρω τι άλλο … και πρυτανεύει η αίσθηση του ταξιδιού … Εθνική Κορίνθου Πατρών και να παίζει ο Θεός παιχνίδια μια φώς και μια σκοτάδι , ψιλοβρόχι εδώ και απέναντι το Γαλαξίδι μες τον Ήλιο .
Τα χιλιόμετρα μετρήσαν γρήγορα μέχρι το Ρίο και η καινούρια γέφυρα να υψώνει απειλητικά τη θωριά της και να υπόσχεται εμπειρία πλαγιοδρομίας .

[matmat]

...Ο αέρας και ο καιρός από αυτή την μεριά πάντως πάντα ήταν αλλιώτικος , θές τα βουνά , θες η αίσθηση ότι προορισμός είναι μέρη αγαπημένα , είναι πάντως διαφορετικός …
Οι εικόνες και ο δρόμος κάνουν παιχνίδια μέχρι την Άρτα που ο καινούριος αυτοκινητόδρομος σε φέρνουν δίπλα στο φράγμα και γρήγορα σε οδηγούν στη Φιλιπιάδα και στο φράγμα του Λούρου , όπου μετά από λίγα χιλιόμετρα μπαίνω με δάκρυα πια στα μάτια μετά από 15 χρόνια στο τούνελ που οδηγεί στον νομό Ιωαννίνων. Απαραίτητα στάση στο μαγευτικό Τέροβο , τσιγάρο , καφές , αναμνήσεις.
Η συγκίνηση με κρατά αρκετή ώρα και ο Λούρος με τις πηγές του λίγο παραπάνω να σιγοψιθυρίζει λές γλυκά τα λυπητερά μοιρολόια .
Που ήσουν ξένε κι άργησες …

[matmat]

...Ξένος στον τόπο μου ;

[matmat]

Τα Γιάννενα δεν τα γνώρισα αλλάξανε πολύ αυτά τα χρόνια , έγιναν μια σύγχρονη μεγαλούπολη που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το τσιμέντο που ζούμε , σε αντίθεση με την τσιμεντούπολη που έχει πολλούς λόγους να νοιώθει ζήλια και φθόνο .
Αντικρίζοντας το Μιτσικέλι χιονισμένο η προδιάθεση για περιπλάνηση είναι έντονη η ώρα όμως δεν το επιτρέπει και όσο πέφτει ο Ήλιος τον ακολουθεί στην πτώση και η θερμοκρασία , στο βενζινάδικο -2 στις 15:00 το μεσημέρι και οι δρόμοι να γλιστράν .
Προορισμός το Μοναστήρι της Παναγιάς Μολυβδοσκέπαστης , στα ΕλληνοΑλβανικα σύνορα 78 χιλιόμετρα από τα Γιάννενα .
Βρίσκω τον δρόμο για Κακκαβιά και φτάνοντας στο Ιστορικό Καλπάκι στρίβω δεξιά για Κόνιτσα αφήνοντας αριστερά μου τον δρόμο που πηγαίνει για το συνοριακό φυλάκιο της Κακκαβιάς διασχίζοντας το πανέμορφο Πωγώνι .
Η άσφαλτος στην άκρη δείχνει τα σημάδια του παγετού και ένα γρήγορο πέρασμα από τις διασταυρώσεις που οδηγούν στα ονειρικά Ζαγοροχώρια και το Πάπιγκο να υψώνεται δεξιά μου αγέρωχο με τις χιονισμένες κορυφές του να στέλνουν τον παγερό αέρα και την Αρίστη και τον Ελαφότοπο να μου γνέφουν φιλικά φτάνω στην διασταύρωση της Βίγλας .
Δίλημμα , δεξιά Κόνιτσα 14 χιλιόμετρα και 12 ακόμη μέχρι το Μπουραζανι , αριστερά 18χιλιομετρα μέχρι το μοναστήρι . Η ώρα δεν μου επιτρέπει πολύ σκέψη αριστερά και στην διασταύρωση για Βασιλικό δεξιά …
Και που είναι ο δρόμος ;
Ασφάλτινο το Δέμα ; μπα ;

[matmat]

...Ακριβός επάνω στην διασταύρωση τα χαρούμενα μουγκανητά από τα συμπαθή τετράποδα με το παραπονεμένο βλέμμα κάνουν περίεργο συνδυασμό με τον ήχο της εξάτμισης και ο δρόμος διάσπαρτος από τα περιττά αποτυπώματα των Γελαδιών με φέρνη στην μαγεία … Δεξιά μου ο ορεινός όγκος της Τύμφης και το Πάπιγκο με την χαράδρα του Βίκου , ενώ στα πόδια μου απλώνεται ο Αώος να διασχίζει την κοιλάδα της Κλειδωνιάς και τον Βοϊδομάτη που πάει να τον συναντήσει , όπου σε μερικά χιλιόμετρα θα γίνουν ένα και θα ξεχυθούν ενωμένοι να διασχίσουν τα σύνορα θα χαθούν στα βάθη της Βόρειας Ηπείρου .

[matmat]

Το Πάπιγκο ντύνεται στα λευκά κοιτώντας
την κοιλάδα της Κλειδωνιάς ...

[matmat]

...Και τον Αώο που πάει να σηναντήση τον
Βοιδομάτη ...

[matmat]

...λίγο παρακάτω οπου φουσκωμένος
πλέον θα διασχίση τα σύνορα ...

[matmat]

... στα ανήλιαγα τούτα μέρη η φύση παραδίδη μαθήματα ...

[matmat]

... Και το ποτάμι ακολουθή αγριεμένο
την καθορισμένη του πορεία .
Πορεια που ξέρη καλα μές τους αιώνες που πέρασαν.
Ο δρόμος που χαράζει το συντροφευει και δίπλα δίπλα προχωρούν μέχρι να φτάσουν έξω σχεδόν απο το Μοναστήρι ...

[matmat]

... Η Παναγιά η Μολυβδοσκέπαστη οπου
οφείλει την ονομασία της στο ότι παλαιότερα η σκεπή της μονής είχε μολυβένιες πλάκες, οι οποιες σήμερα αντικαταστάθηκαν απο γκρίζες πέτρινες πλάκες της περιοχής μετα την ανακενηση στα τέλη του '80 με αρχές του '90.
Το χαγιάτι της εκκλησίας είναι τοιχογραφημένο. Η ξυλόγλυπτη, ανάγλυφη πόρτα, είναι πραγματικό έργο τέχνης. Υπάρχουν ωραίες τοιχογραφίες, ξύλινο προσκυνητάρι σκαλιστό, τοξωτά παράθυρα με διακόσμηση κεραμική. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο εξαιρετικής τέχνης, είναι του 16ου αιώνα.
Το καθολικό είναι σταυρεπίστεγο με θόλους και ψηλό τρούλο και το δάπεδο του ναού είναι πλακόστρωτο. Πιθανολογείται ότι η μονή χτίστηκε από τον Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνο Πωγωνάτο.
Η κτητορική επιγραφή της εκκλησίας αναφέρει το έτος 1521. Στον περίβολο της εκκλησίας βρίσκεται και ο απλός τάφος του Δεσπότη Κονίτσης - Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανού.
Η μονη εχει δυνατότητα φιλοξενιας κατα την εορταστική περίοδο , τον δεκαπενταύγουστο δηλαδή , της Κοιμήσεως της Θεοτόκου οπου γίνεται και το ονομαστό πανυγήρι στο ομόνυμο χωριό .
Αν θέλετε να μείνεται μπορειτε να συνενοηθητε με τους μοναχούς
Τηλ: 26550 24175

[matmat]

... Ο περίβολος της Μονής

[matmat]

…Μωρ’ Δεροπολίτισα μωρ’ καημένη
Μωρ’ Δεροπολιτισα ζη μωρ’ ζηλεμένη
Συ’ ντα πας στην εκκλησιά μωρ’ καημένη
Για προσκύνα και για μας ζη μωρ’ ζηλεμένη…

Λέει το Πωγωνίσιο πολυφωνικό τραγούδι

Όσο και να μην το θες, ακόμη και σαν ταξιδιώτης ένα κερί θα το ανάψεις , μόνο και μόνο που έφτασες εδώ , μόνο έστω και στο αντίκρισμα της αρμονίας , πόσο μάλλον εγώ που το ήθελα .
Η κατανυκτική ατμόσφαιρα του εσπερινού με απογείωσε για λίγο και έφερε την ψυχή σε άλλη διάσταση…
Μερικά λουκούμια αργότερα , φίλεμα των Μοναχών μια μικρή κουβέντα με τον Ηγούμενο , και μερικά τσιγάρα με τον απαραίτητο καφέ που ταξίδευε μαζί μου ,
Βρέθηκα πάλι στο δρόμο με τις εικόνες .

[matmat]

Εικόνες που με φέραν μπροστά στο παλιό φυλάκιο των συνόρων και τις παιδικές θύμισες να ξεχειλίζουν...

[matmat]

... Και να ξεχύνονται οπό τα γεφύρια πλήθος τα συναισθήματα ενώ γίνονται ένα με το ποτάμι που αντιφεγγίζει τα χρώματα του δειλινού...