"το μονοπάτι των στίχων.."

[latris mixanis]

ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

Δεν έχω τι να τραγουδήσω τι να πω
είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνό
κι έτσι για πάντα λέω το στόμα μου να κλείσω
για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω
μα πάλι πώς θα ζήσω

Μέσα σε σχολεία μέσα σε πανεπιστήμια
μέσα σε ωδεία σε στρατούς και γυμναστήρια
πέρασα χρόνια άλλος μπήκα κι άλλος βγήκα
κι έχω τη μόρφωση για όπλο και για προίκα
κι ένσημο για το ΙΚΑ

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;

Πάρε τα πάνω σου μικρέ πάρε τα πάνω σου
πάρε μολύβι κι έλα κάθησε στο πιάνο σου
και φτιάξε πάλι την αρχαία συνταγή
μ' ένα τραγούδι να γλυκάνεις την ψυχή
μα άραγε θα μου βγει;

Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου απ' τις σκέψεις
μήπως μπορέσεις τελικά να το αντέξεις
αυτά μου είπαν κάποιοι φίλοι χτες το βράδυ
μα εγώ το μόνο που ζητούσα ήταν το χάδι
και μια τους νότα στο σκοτάδι

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;

[nimbus]

Γράψαμε τραγούδια που μιλούσαν για τη θλίψη

Διάφανα Κρίνα

Μουσική/Στίχοι: Διάφανα Κρίνα/Ανεστόπουλος Θάνος

Γράψαμε τραγούδια που μιλούσαν για τη θλίψη
C Em F
των άρρωστων, δυσάρεστων και μάταιων δεσμών
παίξαμε με στίχους που γελούσαν με την πίστη
των άτυχων, των άσχημων, των άδοξων θνητών

Φτιάξαμε τραγούδια που γλεντούσαν με τις τύψεις
των άχρωμων, ασήμαντων, ανόητων εραστών
κλάψαμε με στίχους που γραφτήκαν για τις πτώσεις
των όμορφων, ανέγγιχτων, απόμακρων ονείρων
κι αυτό που μένει!

C G
Ένας άθλιος σκοπός, ένας γελοίος ρυθμός
Am Em
σαν ψυχροί θεατές να θρηνούμε το χθες
F Em
κάποιος που υπομένει κι άλλος που περιμένει
G
για να σώσει ένα αστέρι στον ουρανό που πεθαίνει
ένας γέρος που μένει μοναχός να προσμένει
σ' ένα θάνατο αργό, να φανεί δυνατός
ένας ένας που φεύγει, τι 'ναι αυτό που απομένει;
ένας άθλιος σκοπός, ένας γελοίος ρυθμός

[nimbus]

Για όλα αυτά που δε θα δω

Διάφανα Κρίνα

Μουσική/Στίχοι: Διάφανα Κρίνα/Ροδοστόγλου Παντελής

Κάποιος έτρεχε στο πλήθος
Em
κάποιος άλλος όχι εγώ
Am
εγώ τάιζα τους λύκους
G
και κοιμόμουν στο βουνό

Dm
Κάποιος μου 'κλεψε τα χρόνια
Am
και μου πήρε τη ψυχή
G
εγώ άκουγα τ' αηδόνια
κι έπινα γλυκό κρασί

C Em Am G
Dm Am G G

Κάποιος ζούσε τη ζωή μου
μες το σπίτι μου είχε μπει
τον κοιτούσα απ 'το φεγγίτη
που 'στρωνε να κοιμηθεί

Κάποιος έκλαιγε με τύψεις
για όσα πρόδωσα εγώ
για όλα αυτά που 'χα αγαπήσει
για όλα αυτά που δε θα δω

Κάποιος φεύγει μ 'ένα πλοίο
κάποιος που δεν είμαι 'γω
στη προβλήτα μες το κρύο
λυπημένα τον κοιτώ

Κάποιος έκλαιγε με τύψεις
για όσα πρόδωσα εγώ
για όλα αυτά που 'χα αγαπήσει
για όλα αυτά που δε θα δω

C Em Am G
για όλα αυτά που δε θα δω ] 2x
Dm Am G

[nimbus]

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

Διάφανα Κρίνα

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για ένα μικρό ξωτικό
μιλάει γι ένα τραίνο με χαλασμένα φρένα
σ' ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό

Interlude1

Verse2:
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει γι' αυτούς που μένουν πάντα παιδιά
για ανθρώπους που τα' χουνε χαμένα
και μετράνε ρυτίδες σε λευκά κελιά

Interlude2

Verse3:
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για φίλους μου παιδικούς
που απόμειναν στάχτη δίπλα στις ράγες
σα μνήμες χαμένες από άγριους καιρούς

Interlude3

Verse4:
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για ένα μικρό ξωτικό
μιλάει γι ένα τραίνο με χαλασμένα φρένα
σ' ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό

Chorus:
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για θυσίες και σταυρούς
κατάλαβες πράγματα που σου' ναι ξένα
αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
και για κανέναν

[crs-k]

Δημοτικό


ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΝΙΓΜΕΝΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ

Σαν πήρα ένα κατήφορο, στην άκρη το ποτάμι,

μά το ποτάμι ήταν θολό, θολό κατεβασμένο,

σέρνει λιθάρια ριζιμιά, δέντρα ξεριζωμένα,

σέρνει και μια γλυκομηλιά στα μήλα φορτωμένη

κι ανάμεσα στους κλώνους της δυό αδέλφια αγκαλιασμένα.

Τόνα το λένε Γιαννακό και τάλλο Θοδωράκη.

[latris mixanis]

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ(ΠΑΠΑΖΟΛΟΥ)

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

[zolotas]

.......για να γινει και λιγο trendy το ποστ ........και για να θυμηθουμε τον Σταθη Ψαλτη.........αφιερωνω μερικα κομματια .........για να μην γινουμε κομματια.

στον zoropatra to "παραξενο τραγουδι" ......"βροχοποιος" ....."δεν εχει τελος"..........""το καραβι".

στον BELZEBOYLI........."καγκελα".

στον sabre........"right where it belongs".......απο τον new.

στην electra.........το .." sanatorium" απο το master of puppets

στην nimbus το "δεν χωρας πουθενα"....."ολες οι απαντησεις".......

"τα κανονικα παιδια"


και αφιερωνω σε ολους το "Clocks" COLD PLAY

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από zolotas
.......για να γινει και λιγο trendy το ποστ ........και για να θυμηθουμε τον Σταθη Ψαλτη.........αφιερωνω μερικα κομματια .........για να μην γινουμε κομματια.

στον zoropatra to "παραξενο τραγουδι" ......"βροχοποιος" ....."δεν εχει τελος"..........""το καραβι".

στον BELZEBOYLI........."καγκελα".

στον sabre........"right where it belongs".......απο τον new.

στην electra.........το .." sanatorium" απο το master of puppets

στην nimbus το "δεν χωρας πουθενα"....."ολες οι απαντησεις".......

"τα κανονικα παιδια"


και αφιερωνω σε ολους το "Clocks" COLD PLAY

ευχαριστούμε πολύ
καλημέρα

[Electra]

(Ρε παιδιά, λίγο χαρά)

CREAM (eric clapton, jack bruce and pete brown)

"Sunshine of Your Love"


It’s getting near dawn,
When lights close their tired eyes.
I’ll soon be with you my love,
To give you my dawn surprise.
I’ll be with you darling soon,
I’ll be with you when the stars start falling.

I’ve been waiting so long
To be where I’m going
In the sunshine of your love.

I’m with you my love,
The light’s shining through on you.
Yes, I’m with you my love,
It’s the morning and just we two.
I’ll stay with you darling now,
I’ll stay with you till my seas are dried up.

Chorus

Second verse

I’ve been waiting so long
I’ve been waiting so long
I’ve been waiting so long
To be where I’m going
In the sunshine of your love.

[kalesin]

Ήτανε ένας νέος ωχρός ,

καθόταν στο πεζοδρόμιο, χειμώνας ,

κρύωνε

Τι περιμένεις ;του λεω

Τον άλλο αιώνα μου λεει

(που να πάω; )

Όσο για μένα έμεινα ένας πλανόδιος πωλητής αλλοτινών πραγμάτων αλλά -

αλλά ποίος σήμερα ν' αγοράσει ομπρέλες από αρχαίους κατακλυσμούς

(χρωματίζω πουλιά και περιμένω να κελαηδήσουν)

Αλλά μια μέρα δεν άντεξα ''εμένα με γνωρίζετε; ''τους λεω

''όχι'' μου λένε .

Έτσι πήρα την εκδίκηση μου και δεν στερήθηκα ποτέ τους μακρινούς ήχους

Τραγουδάω όπως τραγουδάει το ποτάμι

Κι ύστερα στο νοσοκομείο που με πήγαν βιαστικά'' τι έχετε; ''μου λένε '' εγώ...εγώ ..τίποτα '' τους λεω, μόνο πέστε μου γιατί μας μεταχειρίστηκαν μ' αυτόν τον τρόπο;''

Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι, τους συγχωρώ έναν-έναν όλους. Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα ,αλλά εκείνη αρνείται

όμως απόψε βιάζομαι απόψε να χαρίσω όλη τη λησμονιά και στη θέση της ν' ακουμπήσω μια μικρή ανεμώνη)

Κύριε αμάρτησα ενώπιον σου...ονειρεύτηκα πολύ ,έτσι ξέχασα να ζήσω

Μόνο καμιά φορά μ' ένα μυστικό που το' χα μάθει από παιδί ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο, αλλά κανείς δεν με γνώριζε, σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χάρισαν το όνειρο στα παιδιά και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί και απ' τους αγγέλους ίσα με πάντοτε αλλού

και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει ερχόμαστε για λίγο και όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κι όλας νεκροί

[nimbus]

Ο Λειβαδίτης, θεός...λέξεις που σκοντάφτουν στην σκέψη ενός ατόφιου κόσμου...
να΄σαι καλά που μας τον θύμησες

[nimbus]

Άγρια των άστρων μουσική

Αγγελάκας Γιάννης

Μουσική/Στίχοι: Αγγελάκας Γιάννης

Άγρια των άστρων μουσική
μόλις νυχτώνει με ξυπνάς
Μέσα στην πιο βαθιά σιωπή
έρχεσαι και με τυραννάς

Άγρια των άστρων μουσική
στην ξεχασμένη σου φωτιά
ρίχνονται οι πιο κρυφοί καημοί
ψάχνοντας να 'βρουν γιατρειά

Μ' όσα φύγαν, μ' όσα έχουν πια χαθεί
Μ' ο,τι μέσα μου έχω ως τώρα περισώσει
ξεκινάω κάθε μέρα απ' την αρχή
τα μετράω και περιμένω να νυχτώσει

Άγρια των άστρων μουσική
μόλις νυχτώνει με ξυπνάς
και μ' ένα ξαφνικό φιλί
με καταπίνεις με ρουφάς

Με μεθάς με γελάς, με χαϊδεύεις με πονάς
Στην ανύπαρκτη πατρίδα των ονείρων μ' οδηγάς
Με μεθάς με γελάς, με χαϊδεύεις με πονάς
Κι όταν φεύγεις το πρωί σαν παιδί με παρατάς

[nimbus]

Μέσα μου ο αέρας που φυσά

Αγγελάκας Γιάννης

Μουσική/Στίχοι: Αγγελάκας Γιάννης

Μέσα μου ο αέρας που φυσά
δε λέει να ημερέψει
Μου ξεσηκώνει την καρδιά
και μου σκορπάει τη σκέψη

Σα σπίθα από πυρκαγιά
στα ύψη μ' ανεβάζει
Κι έξω απ' του κόσμου τ' όνειρο
με μια σπρωξιά με βγάζει

Με στροβιλίζει σα φτερό
στο πουθενά σε μια άκρη
Κι ύστερα μες στα μάτια σου
με ακουμπάει σα δάκρυ

Με πάει ψηλά στον ουρανό
μου λέει τώρα γκρεμίσου
Κι εγώ σαν άστρο ρίχνομαι
κι ακούω την ευχή σου

Μέσα μου ο αέρας που φυσά
στιγμή δε λιγοστεύει
Μάλλον τρελά θα μ' αγαπά
γι αυτό έτσι με παιδεύει

Κι όταν του λέω πια δεν μπορώ
κόπασε να ησυχάσω
Μου λέει όσο ζεις εγώ θα ζω
κι άντε να σε χορτάσω

[kalesin]

Μαρια Νεφελη, Παρουσια [μερος]

..............Μ.Ν. Στ' όνειρό μου, ναι. Σ' έναν ύπνο μεγάλο που θα 'ρθει κάποτε
όλο φως και ζέστη και μικρά πέτρινα σκαλιά., θα περνάνε στο
δρόμο αγκαλιασμένα τα παιδιά όπως σε κάτι παλιές ταινίες ιτα-
λιάνικες.

Από παντού θ' ακούς τραγούδια και θα βλέπεις πελώριες γυναί-
κες σε μικρά μπαλκόνια να ποτίζουν τα λουλούδια τους.



Α. Ένα μεγάλο θαλασσί μπαλόνι θα μας πάρει τότε ψηλά, μια δω,
μια κει, θα μας χτυπά ο αέρας. Πρώτα θα ξεχωρίσουν οι αση-
μένιοι τρούλοι, κατόπιν τα καμπαναριά. Θα φάνουν οι δρόμοι
πιο στενοί, πιο ίσιοι απ' ό,τι φανταζόμασταν. Οι ταράτσες με
τις κάτασπρες αντένες για την τηλεόραση. Και οι λόφοι ένα
γύρο κι οι χαρταετοί - ξυστά θα περνάμε από δίπλα τους.
Ώσπου κάποια στιγμή θα δούμε όλη τη θάλασσα. Οι ψυχές
επάνω της θ' αφήνουν μικρούς λευκούς ατμούς.



Μ.Ν. Έχω σηκώσει χέρι καταπάνου στα βουνά τα μαύρα και τα δαι-
μονικά του κόσμου τούτου. Έχω πει στην αγάπη «γιατί» και την
έχω κυλήσει στο πάτωμα. Έγιναν οι πόλεμοι και ξανάγιναν και
δεν έμεινε ούτ' ένα κουρέλι να το κρύψουμε βαθιά στα πράγ-
ματά μας και να το λησμονήσουμε. Ποιος ακούει; Ποιος άκου-
σε; Δικαστές, παπάδες, χωροφύλακες, ποια είναι η χώρα σας;
Ένα κορμί μου μένει και το δίνω. Σ' αυτό καλλιεργούνε, όσοι
ξέρουν, τα Ιερά, όπως οι κηπουροί στην Ολλανδία τις τουλί-
πες. Και σ' αυτό πνίγονται όσοι δεν έμαθαν ποτέ από θάλασσα
κι από κολύμπι...

Ροές της θάλασσας κι εσείς των άστρων μακρινές επιρροές -
παρασταθείτε μου!



Α Έχω σηκώσει χέρι καταπάνου στα
δαιμονικά του κόσμου τ' ανεξόρκιστα
κι από το μέρος το άρρωστο γυρίστηκα
στον ήλιο και στο φως αυτοεξορίστηκα! ........

[nimbus]

Της λήθης το πηγάδι

Πασχαλίδης Μιλτιάδης

Μουσική/Στίχοι: Πασχαλίδης Μιλτιάδης

Της παπαρούνας τον ανθό να μη τόνε μυρίζεις
γιατί σε μένα μάτια μου μια μέρα θα γυρίσεις
να μου γυρέψεις τη φωτιά και του τρελού το χάδι
πάντα ζητούσες τα φιλιά που αφήνουνε σημάδι

Τα χάδια μου τα πέταξα
στης λήθης το πηγάδι
να μην τα βρουν οι αγκαλιές
που βγαίνουνε σεργιάνι

Με διαβατάρικα πουλιά έρωτα να μην πιάνεις
γιατί είναι διαβατάρικα και γρήγορα τα χάνεις
και σου κουρσεύουν τη λαλιά κι ανάσα πια δεν έχεις
κι όλο γυρίζεις το πρωί χάδι να μου γυρεύεις

Τα χάδια μου τα πέταξα
στης λήθης το πηγάδι
να μην τα βρουν οι αγκαλιές
που βγαίνουνε σεργιάνι...