"το μονοπάτι των στίχων.."

[xtrm600]

Rory Gallagher
A MILLION MILES AWAY
Irish Tour '74 - 1974

This hotel bar is full of people,
The piano man is really laying it down,
The old bartender is as high as a steeple,
So why tonight should I wear a frown?
The joint is jumpin' all around me,
And my mood is really not in style,
Right now the blues flock to surround me,
But I'll break out after a while.

Yes I'm a million miles away,
I'm a million miles away,
I'm sailing like a driftwood,
On a windy bay,
On a windy bay.

I'm a million miles away,
I'm a million miles away,
But I'm sailing like a driftwood,
On a windy bay,
On a windy bay.

Why ask how I feel,
Well, how does it look to you?
I fell hook, line and sinker,
Lost my captain and my crew.

I'm standing on the landing,
There's no one there but me,
That's where you'll find me,
Looking out on the deep blue sea.

There's a song on the lips of everybody,
There's a smile all around the room,
There's conversation overflowing,
But I sit here with the blues.

This hotel bar has lost all its people,
The piano man has caught the last bus home,
The old bartender just collapsed in the corner,
Why I'm still here, I just don't know,
I don't know.

I'm a million miles away,
A million miles away,
I'm sailing like a driftwood on a windy bay,
On a windy bay.

I'm a million miles away,
A million miles away,
I'm sailing like a driftwood on a windy bay,
Send me away...

[xtrm600]

Rainbow - Stargazer



High noon
Oh I’d sell my soul for water
Nine years’ worth
Of breakin’ my back
There’s no sun in the shadow of the wizard
See how he glides
Why he’s lighter than air
Oh I see his face

Where is your star
Is it far, is it far, is it far
When do we leave
I believe, yes, I believe

* in the heat and the rain
With whips and chains
Just to see him fly
So many die

We built a tower of stone
With out flesh and bone
Just to see him fly
Don’t know why
Now where do we go

Hot wind moving fast across the desert
We feel that our time has arrived
The world spins while we put his wing together
A tower of stone to take him straight to the sky
Oh I see his face

Where is your star
It is far, is it far, is it far
When do we leave, yeah
I believe, I believe

*

All eyes see the figure of the wizard
As he climbs to the top of the world
No sound as he falls instead of rising
Time standing still
Then there’s blood on the sand
Oh I see his face

Where was your star
Was it far, was it far
When did we leave
We believe, we believe, we believe

In the heat and rain
With whips and chains
To see him fly
So many die
We built a tower of stone
With out flesh and bone
To see him fly
But why, it don’t rain
With all our chains,
Did so many die
Just to see him fly
Look at my flesh and bone
Now look, look, look, look
Look at this tower of stone
I see a rainbow rising
Look there on the horizon
And I’m coming home
Coming home, I’m coming home

Time is standing still
He gave me back my will
Oh, oh, oh, oh
Going home
I’m going home
My eyes are bleeding
And my heart is weeping
We still hope, we still hope, oh
Take me back
He gave me back my will
Oh, oh, oh, oh
Going home
I’m going home
My eyes are bleeding
And my heart is weeping
We still hope, we still hope, oh

Take me back, take me back
Back to my home, oh, oh...

[voufi]

Ρε παιδιά, μήπως κάποιος μπορεί να με βοηθήσει... Είχε τύχει να ακούσς ένα τραγούδι παλιά και από τότε ψάχνω να βρώ πιο είναι αλλά μάταια.
Θυμίζει πολύ ποιήση του Καββαδία αλλά δεν είμαι σίγουρος.Αναφέρει την ιστορία ενός ναυτικού που γνώρισε μια κοπέλα σε ένα καράβι, της χάρισε ένα σταυρό, αυτή ένα πορτοφόλι και μετά χαθήκανε για χρόνια. Και τη βρήκε σε ένα πορνείο μετά από χρόνια και τη γνώρισε από το σταυρό.
Σας θυμίζει κάτι???
HELP!!!!!!!

[xtrm600]

ΜΑΡΑΜΠΟΥ

Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί
πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο,
πως τις γυναίκες μ' ένα τρόπον ύπουλο μισώ
κι ότι μ' αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.

Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσι και κοκό,
πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο,
κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές,
σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο.

Ακόμα, λένε πράματα φριχτά πάρα πολύ,
που είν' όμως ψέματα χοντρά και κατασκευασμένα,
κι αυτό που εστοίχισε σε με πληγές θανατερές
κανείς δεν το 'μαθε, γιατί δεν το 'πα σε κανένα.

Μ' απόψε, τώρα που έπεσεν η τροπική βραδιά,
και φεύγουν προς τα δυτικά των Μαραμπού τα σμήνη,
κάτι με σπρώχνει επίμονα να γράψω στο χαρτί,
εκείνο, που παντοτινή κρυφή πληγή μου εγίνη.

Ήμουνα τότε δόκιμος σ' ένα λαμπρό ποστάλ
και ταξιδεύαμε Αίγυπτο γραμμή Νότιο Γαλλία.
Τότε τη γνώρισα - σαν άνθος έμοιαζε αλπικό -
και μια στενή μας έδεσεν αδελφική φιλία.

Αριστοκρατική, λεπτή και μελαγχολική,
κόρη ενός πλούσιου Αιγύπτιου όπου 'χε αυτοκτονήσει,
ταξίδευε τη λύπη της σε χώρες μακρινές,
μήπως εκεί γινότανε να τηνε λησμονήσει.

Πάντα σχεδόν της Μπασκιρτσέφ κρατούσε το Ζουρνάλ,
και την Αγία της Άβιλας παράφορα αγαπούσε,
συχνά στίχους απάγγελνε θλιμμένους γαλλικούς,
κι ώρες πολλές προς τη γαλάζιαν έκταση εκοιτούσε.

Κι εγώ, που μόνον εταιρών εγνώριζα κορμιά,
κι είχα μιαν άβουλη ψυχή δαρμένη απ' τα πελάη,
μπροστά της εξανάβρισκα την παιδική χαρά
και, σαν προφήτη, εκστατικός την άκουα να μιλάει.

Ένα μικρό της πέρασα σταυρό απ' το λαιμό
κι εκείνη ένα μου χάρισε μεγάλο πορτοφόλι
κι ήμουν ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος της γης,
όταν εφθάσαμε σ' αυτήν που θα 'φευγε, την πόλη.

Την εσκεφτόμουνα πολλές φορές στα φορτηγά,
ως ένα παραστάτη μου κι άγγελο φύλακά μου,
και μια φωτογραφία της στην πλώρη ήταν για με
όαση, που ένας συναντά μες στην καρδιά της Άμμου.

Νομίζω πως θε να 'πρεπε να σταματήσω εδώ.
Τρέμει το χέρι μου, ο θερμός αέρας με φλογίζει.
Κάτι άνθη εξαίσια του ποταμού βρωμούν,
κι ένα βλακώδες Μαραμπού παράμερα γρυλίζει.

Θα προχωρήσω!...ΜΙα βραδιά σε πόρτο ξενικό
είχα μεθύσει τρομερά με ουίσκυ, τζιν και μπύρα,
και κατά τα μεσάνυχτα, τρικλίζοντας βαριά,
το δρόμο προς τα βρωμερά, χαμένα σπίτια επήρα.

Αισχρές γυναίκες τράβαγαν εκεί τους ναυτικούς,
κάποια μ' άρπαξ' απότομα, γελώντας, το καπέλο
(παλιά συνήθεια γαλλική του δρόμου των πορνών)
κι εγώ την ακολούθησα σχεδόν χωρίς να θέλω.

Μια κάμαρα στενή, μικρή, σαν όλες βρωμερή,
οι ασβέστες απ' τους τοίχους της επέφτανε κομμάτια,
κι αυτή ράκος ανθρώπινο που εμίλαγε βραχνά,
με σκοτεινά, παράξενα, δαιμονισμένα μάτια.

Της είπα κι έσβησε το φως. Επέσαμε μαζί.
Τα δάχτυλά μου καθρά μέτρααν τα κόκαλά της.
Βρωμούσε αψέντι. Εξύπνησα, ως λένε οι ποιητές,
"μόλις εσκόρπιζεν η αυγή τα ροδοπέταλά της".

Όταν την είδα και στο φως τ' αχνό το πρωινό,
μου φάνηκε λυπητερή, μα κολασμένη τόσο,
που μ' ένα δέος αλλόκοτο, σα να 'χα φοβηθεί,
το πορτοφόλι μου έβγαλα γοργά να την πληρώσω.

Δώδεκα φράγκα γαλλικά...Μα έβγαλε μια φωνή,
κι είδα μια εμένα να κοιτά με μάτι αγριεμένο,
και μια το πορτοφόλι μου...Μ' απόμεινα κι εγώ
ένα σταυρόν απάνω της σαν είδα κρεμασμένο.

Ξεχνώντας το καπέλο μου βγήκα σαν τον τρελό,
σαν τον τρελό που αδιάκοπα τρικλίζει και χαζεύει,
φέρνοντας μέσα στο αίμα μου μια αρρώστια τρομερή,
που ακόμα βασανιστικά το σώμα μου παιδεύει.

Λένε για μένα οι ναυτικοί που εκάμαμε μαζί
πως χρόνια τώρα με γυναίκα εγώ δεν έχω πέσει,
πως είμαι παλιοτόμαρο και πως τραβάω κοκό.
Μ' αν ήξεραν οι δύστυχοι, θα μ' είχαν συγχωρέσει...

Το χέρι τρέμει...Ο πυρετός...Ξεχάστηκα πολύ,
ασάλευτο ένα Μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω.
Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά,
νομίζω πως στη μοναξιά και στη βλακεία του μοιάζω...



http://www.geocities.com/kveragr/marabu.html#marabu - εκεί θα βρεις αρκετά.
Καλύτερα βέβαια αυτά να τα έχουμε σε χαρτί...


ΥΓ

Δεν νομίζω να έχει βγει σε κασσέτα.

Ουτε και σε cd

[fantacid]

ωραιος ρε xtrm600

μια κ βλεπω κινηση, ξερει κανεις ενα τραγουδακι με τον διαολο κ τη κοντρα του με τον γιαννη κ δοξαρι
την ελληνικη εκτελεση?

[voufi]

Απίστευτος... thx.

[melenia]

conkark να'σαι καλά.......

μου έφτιαξες ένα καλό soundtrack ,κι η αλήθεια είναι
οτι κάπως έτσι μου άρεσε να τα ακούω....



GARY MOORE lyrics - "Parisienne Walkways"

I remember Paris in '49.
The Champs Elysee, San Michelle
And old Beauolais wine.
And I recall that you were mine
In those Parisienne days.

Looking back at the photographs.
Those summerdays spent outside corner cafes.
Oh, I could write you paragraphs,
About my old Parisienne days.

[melenia]

GARY MOORE lyrics - "Victims Of The Future"

Searching each day for the answers
Watching our hopes disappear.
Set on a course for disaster
Living our lives in fear.
Our leaders leave us in confusion.
For them there's only one solution.

Caught in the fight for survival
Trapped with our backs to the wall.
Are we just lambs to the slaughter?
Who wait for the axe to fall.
Our world is headed for destruction.
Our fate is in the hands of fools.

Shadows of the past
Victims of the future.
How long will it last
Victims of the future.

Into the verbal arena
Armed with the lies that they tell.
They're fighting for world domination
Backed by the weapons of hell.
Is there no end to all this madness?
Is there no hope for us at all?

Shadows of the past
Victims of the future.
How long will it last
Victims of the future.

Shadows of the past
Victims of the future.
How long will it last
Victims of the future.

Shadows of the past
Victims of the future.
How long will it last
Victims of the future.
Yeah.

Shadows of the past
Victims of the future.
How long will it last
Victims of the future.

Shadows of the past
Victims of the future.
How long will it last
Victims of the future.

Victims of the future.
Victims of the future.
Victims of the future.
Victims of the future.
Yeah.

[melenia]

GARY MOORE lyrics - "Rest In Peace"

He sees her face in the mirror.
But as he turns, she starts to fade.
He hears her footsteps behind him.
But when he looks, she's gone again.

He hears her voice in the darkness.
As he awakes, she calls his name.
He sees her shadow on the wall
And counts her tears in the falling rain.

She has passed away
A long, long time ago.
Why she haunts him to this day
He'll never know.

Rest, rest in peace.
You have gone, please leave me alone.
Rest, rest in peace.
You must go, heaven is your home now.

Rest, rest in peace.
You have gone, please leave me alone.
Rest, rest in peace.
You must go, heaven is your home now.

Rest, rest in peace.
You have gone, please leave me alone.
Rest, rest in peace.
You must go, heaven is your home now.

[TROOPER]

"Gary Moore Hiroshima lyrics"

They still remember
The day when Little Boy dropped from his womb.
They still remember
How their homes became their children's tombs.
Their suffer mourn each soul who died that August morning
Why don't we listen, why don't we need the warning?

Hiroshima
The place where innocence was burned.
Hiroshima
The memory makes my stomach turn.
Hiroshima
The world should truly feel the shame.
Hiroshima
The place where facing death became the way of life.

So many children have been born
Who cannot read or write.
They cannot speak
They cannot hear and some have lost their sight.
Adults with infant minds don't know the reason why.
For they were in their mothers' wombs
When death fell from the sky.

Hiroshima
The place where innocence was burned.
Hiroshima
The memory makes my stomach turn.
Hiroshima
The world should truly feel the shame.
Hiroshima
The place where facing death became the way of life.

The rest of us should learn a lesson from their sorrow
So we can stop it all happening tomorrow.

Hiroshima
The place where innocence was burned.
Hiroshima
The memory makes my stomach turn.
Hiroshima
The world should truly feel the shame.
Hiroshima
The West, the West must take the blame.

Hiroshima
The place where innocence was burned.
Hiroshima
The memory makes my stomach turn.
Hiroshima
Men came to shadows where they stood.
Hiroshima
This grain of evil brings no good.

No, no.
No, no, no, no, no.
No, no, no.

[brokenboy999]

ΑCTIVΕ MEMBER

μες στην ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό
και όποιον γουστάρεις τον τραβάς και όπου σε βγάλει
μα είναι και ένα μονοπάτι πονηρό, που πάει ντουγρού στην κατηφόρα την μεγάλη
.....................................................
.....................................................
μα δεν βαριέσαι,άλλοι χτίζουν στην άμμο παλάτια και
άλλοι παίρνουν της ζωής τα πονηρά τα μονοπάτια
άλλοι φτιάχνουν ζωή άλλοι την παίρνουν με δόσεις
και αν είσαι απο αυτούς κοίτα να ξεχρεώσεις

[melenia]

--------------------------------------------------------------------------------
Nights In White Satin
(Justin Hayward)
--------------------------------------------------------------------------------

Nights in white satin,
Never reaching the end,
Letters I've written,
Never meaning to send.

Beauty I'd always missed
With these eyes before,
Just what the truth is
I can't say anymore.

'Cause I love you,
Yes, I love you,
Oh, how, I love you.

Gazing at people,
Some hand in hand,
Just what I'm going thru
They can understand.

Some try to tell me
Thoughts they cannot defend,
Just what you want to be
You will be in the end,

And I love you,
Yes, I love you,
Oh, how, I love you.
Oh, how, I love you.

Nights in white satin,
Never reaching the end,
Letters I've written,
Never meaning to send.

Beauty I'd always missed
With these eyes before,
Just what the truth is
I can't say anymore.

'Cause I love you,
Yes, I love you,
Oh, how, I love you.
Oh, how, I love you.

'Cause I love you,
Yes, I love you,
Oh, how, I love you.
Oh, how, I love you.

[melenia]

Στίχοι: Διονύσης Καρατζάς
Μουσική: Γιάννης Γερογιάννης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Σταματέλος

Κάθε μέρα αλλάζω τις ώρες
κι όλο λέω τώρα, τώρα θα σε δώ,
θα μου μιλήσεις.

Έτσι μυστικά κύλησα στα μάτια σου
κι έγινα ψαλμός.
Έτσι μυστικά έκλαψα στη νύχτα σου
κι άρχισε το φώς.

Θα'ρθει κι άλλος χειμώνας με μπόρες,
ούτε θέλεις ούτε ξέρω να χαθώ,
θα μ'αγαπήσεις.

Έτσι μυστικά κύλησα στα μάτια σου
κι έγινα ψαλμός.
Έτσι μυστικά έκλαψα στη νύχτα σου
κι άρχισε το φώς.

[smog zx]

Στίχοι: Παύλος Μάτεσης
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Στην άσφαλτο κουρσάρος
με καράβι τη μοτοσυκλέτα,
παντιέρα το μπουφάν το πλαστικό.
Στα 18 σου έσπασες τα φρένα,
ταξιδεύεις για ταξίδια άλλα.

Κυκλοφοράς μονάχα φτιαγμένος,
ο κόσμος όλος χίλια κυβικά.
Είσαι αγριεμένος,
είσαι κουρασμένος,
έχεις τη ζωή στη σέλα σου γραμμένη.
Για κάποιο φόνο είσαι γεννημένος.

Από παρέες τριγυρισμένος,
δε τους φοβάσαι, δε σ' αγαπούν.
Και η ζωή να περνάει λαθραία,
μα εσύ φοβάσαι,
φοβάσαι να κοιμηθείς
και το ταξίδι ξαναρχίζεις.

Το δάχτυλο στο φρένο κοκαλωμένο,
μια στάλα αίμα στο μπουφάν σου,
πλάϊ στα χίλια,
στα χίλια κυβικά σου,
πλάϊ στα χίλια κυβικά σου.

Μονάχος χάραμα,
χάραμα στη λεωφόρο
και περιμένεις ασθενοφόρο
από τις τρεις και δέκα σκοτωμένος.

[Nefeli]

Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Στίχοι: Πολυξένη Βελένη

Είναι κάτι στιγμές, τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι...
Σε γυρνούν απαλά, σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

Για όλα αυτά που ζητάς, για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας...
Και γυρνάς σαν τρελός, του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας...

Πλημμυρίζουν το χθες, μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά...
Με κρατούνε, θαρρώ, σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά...

Είναι κάτι στιγμές, σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει...
Λείπουν λίγα ακριβά των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση...

Για τους κήπους της γης, για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο...
Να χαϊδεύει με αφρούς, τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο...