Προ ολίγου καθώς γύρναγα απ'τη δουλειά πετυχαίνω σε ένα στενό στην Πεντέλη μια μεγάλη παρέα συμπαθέστατων σκύλων
δεξιά και αριστερά του δρόμου...
Άλλοι χασμουριώντουσαν, άλλοι ήταν ξάπλα,
άλλοι γαυγίζονταν μεταξύ τους...
Εντάξει, το ξέρω το κόλπο...
...πας αργά και αν/όταν κάνουν να στην πέσουν
σταματάς και ή τους κράζεις και σε αφήνουν
(έτσι κι αλλιώς αν σταματήσεις σταματάνε και αυτοί...
...τους χαλάς το παιχνίδι...)
ή απλά τους μιλάς σαν κλασσικός φιλόζωος που είσαι...
Έκοψα...πέρασα...στ'@ρχ@@ τους όλοι..
Ωραία λέω...
Συνεχίζω.
Δύο στενά πιο κάτω, σε ένα στενό ανηφορικό δρομάκι...
βγαίνει τρεχάλα ένα πανέμορφο τεράστιο μαλακισμένο μαύρο λυκόσκυλο από μια αυλή και πέφτει πάνω μου
πέφτει και η μπροστινή στο γ@μ@χάντακο που είχε στο πλάι
πέφτει το μικρό φαρδύ πλατύ και έχω μείνει μαλάκας να βρίζω το κολόσκυλο που σα μικρό παιδί που είχε κάνει μαλακία
(και την έκανε όντως) (άσε που δε μπορεί...θα πόνεσε και λίγο
ο ταλαίπωρος...χώρια το σοκ που μάλλον ήταν αμοιβαίο)
έτρεξε πίσω στην αυλή του και γάβγιζε από το βάθος...
Σήκωσα το μηχανάκι, τον έβρισα κι άλλο,
μάζεψα και το φλασάκι,
έριξα και δυο ματιές στις γραντζουνιές του φαιρινγκ
τον ξαναέβρισα
χτύπησα το κουδούνι να τους πω ότι
μπορεί και να έχει χτυπήσει ο μαλάκας τους,
έλειπαν,
πατάω μίζα...το μοτέρ απτόητο
και δεύτερη
και τρίτη
και με γκάζι
και με περισσότερο γκάζι
γυρνάω το kill switch (που έκλεισα αμέσως μόλις έπεσε η μικρή)
και ξανά
πατάω μίζα...το μοτέρ απτόητο
και δεύτερη
και τρίτη
και με γκάζι
και με περισσότερο γκάζι
κανά δυό ακόμα
και άρχισε να γουργουρίζει το μικρό μου..
έφυγα.
Απάντηση με παράθεση
Τελικα η μονη που την πληρωσε ηταν η μηχανουλα σου... 
Περαστικα της! 
