Ξημέρωσε 1η Απριλίου, την ημέρα όπου θα "λέγαμε πολλές αλήθειες" .
Έχω ξυπνήσει κατά τις 9 και πίνω τον καφέ μου. Περιμένω να πάει 10 για να κατέβω προς το πεδίο του Άρεως .
Η ώρα έφτασε, έχω ντυθεί ελαφριά, καθώς έχει λιακάδα και κατεβαίνω να πάρω το παπί. Ξεκλειδώνω το σκουλήκι και βάζω μπρος τη μηχανή. Πάω να ξεκινήσω αλλά το παπί .... ζορίζεται . Μα λέω τι στο καλό έχει γίνει και δεν φεύγει αφού ξεκλείδωσα. Κατεβαίνω και τι να δω .... το πίσω λάστιχο πίτα. :hypnotize . Βιδάκι δύο πόντων είχε καρφωθεί την προηγούμενη το βράδυ.
Ευτυχώς που ήταν Σαββάτο και ο λαστιχάς μου είναι 10 λεπτά περπάτημα. Το κόβω στην πλάτη και πάω περπατώντας. Άλλαξα και τα δύο λάστιχα αφού είχαν φαγωθεί και ήταν στο πρόγραμμα να τα αλλάξω σε 1-2 μήνες. Η ώρα είχε πάει 11.30 και το πεδίο του Άρεως ήταν μακριά. Ε λέω από μέσα μου, μην πάει χαμένη η μέρα, δεν πάω κατα πάνω αφού η πορεία-διαδήλωση ματεώθηκε ...
Γέμισμα σε βενζινάδικο(Αχαρναί) και πορεία για πάνω ...