Χθες βράδυ κατά τις 1 επέστρεφα από φιλικό σπίτι στη Γλυφάδα...
Γνωστή διαδρομή ως το Γαλάτσι, συνήθως τέτοια ώρα πηγαίνω από κέντρο για να απολαύσω τη βραδυνή Αθήνα, μου τη σπάει η γύμνια του Καρέα...
Δεν ξέρω γιατί, αρκετά περίεργα περιστατικά, ίσως συνηθισμένα, μου φάνηκε σαν να συνέβησαν όλα χθες...
Αρχίζουμε
- Φανάρι στη Βουλιαγμένης. 5 με 6 παπιά μπροστά, φτιαγμένα, βαμένα, customαρισμένα με το γνωστό στυλ μαλί-καρφάκι. Πλησιάζω.. Υπάρχει μεγάλο κενό μεταξύ δύο. Όπως φτάνω ανάβει πράσινο, περνάω ανάμεσα, τη στιγμή που ο ένας ξεκινάει (δεν έχει - φυσικά - καθρεπτες), κόβει αριστερά και τρώει μια "σφαλιάρα" από την επαφή με τη μηχανή... Συνεχίζω, κοιτάω στον καθρεφτη, δεν έχει πέσει, κόβω λίγο με προσπερνάνε όλα σα δαιμονισμένα...
- Λίγο πιο κάτω σε άλλο φανάρι, έρχεται περήφανα δίπλα μου μια Busa.. Ένα μπουφάν, χωρίς γάντια, το κράνος στο ντεπόζιτο... Μου μένει η απορία.. Γιατί; Γκαζώνει και χάνεται στο βάθος...
- 3ης Σεπτεμβρίου, λίγο πριν τη Μάρνη, ακουμπάω πολύ ελαφρά δεξί καθρέφτη από ταρίφα, κόβω (αυτός κορνάρει), ανοίγω κράνος, κατεβάζει παράθυρο: "ζήτα και μιά συγγνώμη ρε φίλε", "συγγνώμη", "άντε μπράβο"... Χαμογελάω...Δείχνω κατανόηση, σημάδι οτι γερνάω ίσως
- Πατησίων & Κύπρου, 2 πιτσιρίκια σε παπί-χάρβαλο με μαλί ράστα, μπύρες στο χέρι την πέφτουν σε μια γκόμενα με Γιάρις που, απ' οσο κατάλαβα, τους έκλεισε πιο πριν.. Στο επόμενο φανάρι προσπαθώ να τους πω οτι αν η τύπισσα καλούσε τροχαία, τα μικρά ξεκράνωτα με τις μισοάδειες Heineken μάλλον θα την έβγαζαν κρατητήριο την ώρα που ο αξιωματικός υπηρεσίας θα έκαν καμάκι στη γκόμενα...Κι ας είχαν δίκιο. Δεν ξέρω αν με κατάλαβαν ή σκέφτηκαν "τι σπασίκλας κι αυτός"
- Το καλύτερο για το τέλος: Στη Γαλατσίου, κόντρα φανάρι-φανάρι Παπιού με Peugeot 106 Rallye... Μεγάλες στιγμές... Δε σας λέω ποιος κέρδισε - αφήνω τη φαντασία σας να οργιάσει
Καλημέρα (ξανά)
(*) "Η νύχτα είναι γκαστρωμένη" έλεγαν παλιά