ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ. ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΘΑ ΑΡΕΣΗ ΣΕ ΑΛΛΟΥςΣ ΟΧΙ.
αυτο το κειμενο το ειχα ποσταρη και περιση, λιγο πριν την πανελληνια σε ενα αλλο φορουμ που γραφω, και το ξαναποσταρω για να το δητε και εσεις.
2003
Η άποψη μου για την πανελλήνια
Πρώτη μου φορά στην πανελλήνια, αν και είμαι μοτοσικλετιστής από το 1975, αποφάσισα να πάω φέτος με την λέσχη που είμαι μέλος. είμαι 43 χρονών και έχω 3 αγόρια 21, 19, 15 χρονών. Από όταν άρχισαν να καταλαβαίνουν έδειξαν ότι το μέλλον τους θα κινείται σε δυο τροχούς. Αν και όλοι συγγενείς και φίλοι, μου έλεγαν να τα κρατήσω μακριά από τα μηχανάκια, εγώ πίστευα και πιστεύω ότι καλύτερα να έχουν το δικό τους μηχανάκι νόμιμα, από το να πάρουν του φίλου τους κρυφά η παράνομα.
Με το σκεπτικό αυτό από μικρούς τους πιπίλαγα τα αυτιά τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν γιατί πιστεύω ότι από μωρά πρέπει να τους δείξεις τον σωστό δρόμο. Και σε ηλικία 16 χρονών τους αγόρασα μηχανάκι, χωρίς ακόμα και σήμερα να έχω σταματήσει το κήρυγμα. Στην πανελλήνια πήρα μαζί τον μεγάλο μου γιο, πιστεύοντας ότι εκεί με τόσες λέσχες και τόσο κόσμο, θα δη με τα ίδια του τα μάτια το τι σημαίνει μοτοσικλετιστής. Αν και τα αλλά μέλη της λέσχης μου είχαν μιλήσει ότι δεν ήταν όλα ρόδινα.
Φτάνοντας εκεί είδα όλα όσα πίστευα τόσα χρόνια και προσπαθούσα να μεταδώσω στα παιδιά μου και στους φίλους των παιδιών μου, να καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος. Η αναρχία σε όλο της το μεγαλείο και κανένας να μην κάνει τίποτα για να σταματήσει αυτός ο χαμός. Τα στρουμφακια της ΜΟΤΟΕ καμαρωτά με της μπλε στολές τους νοιαζόντουσαν μόνο για τα λεφτά που θα πάρουν από τους συμμετέχοντες, χωρίς να ενδιαφέρονται αν κάποιος σκοτωθεί από αυτά που γινόντουσαν. Βλέποντας αυτά αισθάνθηκα ότι πρέπει να ανοίξω ένα λάκκο και να πέσω μέσα , είχα την εντύπωση ότι κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε θα γυρνούσε ο γιος μου και θα μου έλεγε.<<τι μαλακίες μου έλεγες ρε πατέρα τόσα χρόνια περί μοτοσικλετισμου και μου τα έπρηζες, αυτό σημαίνει μοτοσικλετισμος >> με είχε πιάσει μια ντροπή και ένας πανικός απερίγραπτος , αισθανόμουν ένας μαλάκας αποτυχημένος και ντρεπόμουν να κοιτάξω στα μάτια το παιδί μου.
Το σούρουπο της Παρασκευής ήρθε το δεύτερο γκρουπ της λέσχης, και ένας από τα παιδιά ρώτησε τον γιο μου << πως είναι τα πράγματα Γιάννη >> << χάλια 10 –20 μαλάκες έχουν κάνει την συγκέντρωση μπουρδελο και κανείς δεν νοιάζεται από την ΜΟΤΟΕ να τους πετάξει έξω για να μην χάσουν τα χρήματα >> . τότε βγήκα από τον λάκκο μου και το χαμόγελο γύρισε στα χείλια μου. Δεν είμαι ένας αποτυχημένος μαλάκας σπασαρχιδης τα λόγια μου τόσα χρόνια έπιασαν τόπο, και το παιδί μου κατάλαβε ότι δεν είναι αλητεία ο μοτοσικλετισμος, αλλά υπάρχουν μερικοί αλήτες που μας βγάζουν το κακό όνομα. Έμαθε, και δεν θα γίνει ποτέ αλήτης σας αυτούς.
Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη, και της επόμενες μέρες δεν με ενοχλούσε τίποτα, ήμουν τόσο χαρούμενος που αισθανόμουν ότι πετούσα, ήμουν στον κόσμο μου, τόσο που τα παιδιά της λέσχης έλεγαν ότι δεν είχαν ξανάδαν ως τότε την γιαγιά αρκούδα μου ( ΖΖR 1100 μονομπουκο ) να ξύνει μαρσπιεδες, σαμάρια, δικαβαλο, στον δρόμο για παπινκο και στην κατάρα.
Μπορεί να θεωρηθώ ότι έχω παλιά μυαλά ,η παλιομοδιτης η οτιδήποτε άλλο. αλλά πιστεύω ότι οι λέσχες θα πρέπει αυτού του είδους τα καρκινώματα που προσβάλουν ιδεολογίες και καταστρέφουν θεσμούς να τους αποβάλουν από μέσα τους , πάνω από κάθε κόστος , για να μπορέσουμε να δείξουμε στον κόσμο ότι όσοι καβαλάμε δίκυκλα είμαστε σοβαροί και όχι αλήτες .
Μπορεί το γράμμα μου να είναι σκληρό, και χωρίς τρόπους. Να με συχωρείται, αλλά είμαι άνθρωπος του δημοτικού, ο οποίος από τα 13 του χρόνια δουλεύει στην οικοδομή, και τα λόγια που γράφω τα γράφω με πόνο καρδιάς, και πολύ πίκρα, για όσα είδα, αλλά έμαθα να μιλώ έξω από τα δόντια χωρίς να φοβάμαι, και να ζητώ το δίκιο μου. Γιατί πιστεύω ότι έχω δίκιο.
Για να ζητήσουμε από την πολιτεία το δίκιο μας πρέπει να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε γελοίοι, και με τέτοιες πανελλήνιες όσο δίκιο και να έχουμε το τσαλαπατάμε μόνοι μας δεν χρειάζεται να το κάνει το κράτος
Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το γράμμα μου γιατί κατά πρώτον είναι μεγάλο και δεύτερον ήθελα απλός να μοιρασθώ τις σκέψεις μου με φίλους.
ZZR 1100 Γιώργος.
Απάντηση με παράθεση
