Προβολή αποτελεσμάτων 1 έως 10 από 10

Θέμα: ΠΑΠΑΛΑΓΚΙ

  1. #1

    ΠΑΠΑΛΑΓΚΙ

    Χάι γκάις & γκάισες.

    Ψάχνοντας κάτι στο σεντούκι, ξανα-ανακάλυψα ένα βιβλιαράκι που είχα διαβάσει πριν χρόνια.

    Μικρό και φτηνό, αξίζει να το κάνει κανείς δώρο είτε σε κάποιον είτε στον εαυτό του.

    Σόρι αλλά δεν κρατιέμαι μη βάλω κάποια κομματάκια, έστω με κίνδυνο να γίνω κουραστικός:
    ---------------------------------------
    Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ο ΠΑΠΑΛΑΓΚΙ».

    ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ:

    …Μια καταπληκτική μαρτυρία ενός «άγριου» φύλαρχου από το νησί Τιαβέα του Ειρηνικού. Ενας «απολίτιστος» φύλαρχος Τουιάβιι ήρθε στις αρχές του αιώνα μας (του προηγούμενου) στη Ευρώπη και κατέγραψε όσα είδε να συμβαίνουν , με σκοπό να τα πει στους υπηκόους του…
    …Τα λόγια του φύλαρχου μετέφερε και τύπωσε στην Ευρώπη ο Εριχ Σόερμαν, που είχε πάει εκεί σαν ιεραπόστολος…
    Παπαλάγκι σημαίνει ο λευκός, ο ξένος, στην κυριολεξία όμως θα πει αυτός που διαπέρασε τον ουρανό.
    Ο πρώτος λευκός ιεραπόστολος που κατέφθασε στη Σαμόα ήρθε με ιστιοφόρο. Οι ιθαγενείς νόμισαν ότι το άσπρο ιστιοφόρο στο μακρινό ορίζοντα ήταν μια τρύπα στον ουρανό μέσα από την οποία ο λευκός ήρθε κοντά τους. Ότι δηλαδή διαπέρασε τον ουρανό.

    ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥ:

    …Η καλύβα του μοιάζει μ’ ένα όρθιο μπαούλο από πέτρα. Ένα μπαούλο με πολλά συρτάρια και πολλές τρύπες.
    Από ένα μόνο σημείο μπορεί κανείς να μπει και να βγει στο πέτρινο καβούκι. Το σημείο αυτό ο Παπαλάγκι το ονομάζει είσοδο, όταν μπαίνει στην καλύβα και έξοδο όταν βγαίνει, παρ’ όλο που και τα δύο είναι ένα και το ίδιο πράγμα. Στο σημείο αυτό λοιπόν υπάρχει μια μεγάλη σανίδα που πρέπει κανείς να τη σπρώξει με δύναμη για να μπορέσει να μπει μέσα στην καλύβα….
    …Στις καλύβες τώρα, συμβαίνει να κατοικούν περισσότεροι άνθρωποι απ’ όσοι ζουν σ’ ένα μόνο χωριό της Σαμόας και γιαυτό πρέπει να ξέρει κανείς ακριβώς το όνομα της Αιγκα (οικογένεια) που θέλει να επισκευτεί…
    …Και μια Αιγκα συχνά δεν ξέρει τίποτε απολύτως για τις άλλες, λες και δεν τους χωρίζει μόνο ένας πέτρινος τοίχος αλλά είναι σαν να βρίσκονται ανάμεσά τους η Μανόνο, η Απολίμα και η Σαβάι (νησιά της Σαμόα) και πολλές θάλασσες. Συχνά δεν ξέρουν τα ονόματά τους κι αν συναντηθούν στην τρύπα της εισόδου, χαιρετιούνται μόλις και μετά βίας ή μουρμουρίζουν μέσα από τα δόντια τους κάτι στον άλλον σαν κάτι εχθρικά έντομα….
    …Κι εκεί βλέπει κανείς κάτι που μοιάζει με γυναικεία ρώγα, την οποία πιέζει μέχρι να ακουστεί μια κραυγή που καλεί την Αιγκα να έρθει. Αυτή κοιτάζει μέσα από μια μικρή στρογγυλή τρύπα μήπως είναι κανένας εχθρός κι αν είναι δεν ανοίγει. Αν όμως αναγνωρίσει τον φίλο, ξεσφαλίζει αμέσως τη μεγάλη σανίδα, που είναι καλά ασφαλισμένη με αλυσίδα, την τραβά προς το μέρος της έτσι ώστε να μπορεί ο ξένος να μπει μέσα από τη σχισμάδα στην πραγματική καλύβα…
    …Η πραγματική καλύβα τώρα είναι χωρισμένη με πολλούς πέτρινους όρθιους τοίχους και σπρώχνωντας πολλές σανίδες προχωρά κανείς από μπαούλο σε μπαούλο ενώ αυτά γίνονται όλο και μικρότερα. Κάθε μπαούλο - που ο Παπαλάγκι το ονομάζει δωμάτιο – έχει μια τρύπα…απ’ όπου μπαίνει φως….
    …Ενας Σαμοανός σύντομα θα έσκαγε μέσα σ’ ένα τέτοιο μπαούλο, γιατί από πουθενά δεν μπαίνει φρέσκο αεράκι, όπως συμβαίνει σε κάθε καλύβα της Σαμόας…
    …Συνήθως όμως ο αέρας που μπαίνει απ’ έξω δεν είναι καλύτερος. Και δύσκολα καταλαβαίνει κανείς πώς ένας άνθρωπος καταφέρνει εδώ να επιζήσει και πώς δεν γίνεται από τη νοσταλγία πουλί, πώς δεν του φυτρώνουν φτερούγες ώστε να μπορέσει να πετάξει μακριά…
    …Ο Παπαλάγκι όμως αγαπά τα πέτρινα μπαούλα του και δεν αντιλαμβάνεται πιά την καταστροφικότητά τους…

    ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ:

    …Αυτά τώρα όλα μαζί, τα πέτρινα μπαούλα με τους πολλούς ανθρώπους,, οι ψηλές σχισμάδες (δρόμοι) που τραβούν προς τα δω και προς τα κει σαν χιλιάδες ποτάμια, οι άνθρωποι εκεί μέσα, ο θόρυβος και το βουητό, η μαύρη σκόνη και ο καπνός πάνω απ’ όλα αυτά, χωρίς ούτε ένα δέντρο, χωρίς το γαλάζιο τ’ ουρανού, χωρίς καθαρό αέρα και σύννεφα – όλα αυτά αποτελούν αυτό που ο Παπαλάγκι ονομάζει «πόλη»…
    …Ο Παπαλάγκι είναι ένας άνθρωπος με εντελώς δική του λογική. Κάνει πολλά που δεν έχουν νόημα και τον αρρωσταίνουν, κι όμως τα εξυμνεί και τραγουδά τραγούδια γι’ αυτά του τα κατορθώματα….
    …Εμείς όμως που είμαστε ελέυθερα παιδιά του ήλιου και του φωτός, θα μείνουμε πιστοί στο Μεγάλο Πνεύμα και δεν θα του βαρύνουμε την καρδιά με πέτρες. Μόνο παραπλανημένοι, άρρωστοι άνθρωποι, που δεν κρατάν πιά το χέρι του Θεού μπορούν να ζούν ευτυχισμένοι, ανάμεσα σε πέτρινες σχισμάδες χωρίς ήλιο, φως και αέρα…
    ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΗΜΑ:
    …Αν μιλήσεις σε κάποιον Ευρωπαίο για το Θεό της αγάπης, θα μορφάσει και θα χαμογελάσει…
    …Δως του όμως ένα γυαλιστερό στρογγυλό κομμάτι ,μέταλλο ή ένα μεγάλο βαρύ χαρτί και θα δεις αμέσως τα μάτια του να γυαλίζουν και τα σάλια του να τρέχουν.
    Το χρήμα είναι η θεότητά του. Ολοι οι λευκοί το σκέφτονται ακόμη κι όταν κοιμούνται…
    …Υπάρχουν πολλοί που έχασαν τους φίλους τους για χρήματα, το γέλιο τους, την τιμή τους, τη συνείδησή τους, ακόμη και τη γυναίκα τους και το παιδί τους…
    Το χρήμα είναι ο αληθινός θεός του Παπαλάγκι, όπως είναι ο Θεός που εμείς λατρεύουμε πάνω απ’ όλα.
    Είναι όμως αδύνατο να ζήσεις στις χώρες του λευκού έστω και μία φορά απ’ την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου χωρίς λεφτά…
    …Θα σ’ έβαζαν στις Φάλε πούι-πούι (φυλακή) και θα σ’ έγραφαν στα πολλά χαρτιά (εφημερίδες), επειδή δεν έχεις χρήματα. Πρέπει να πληρώνεις για το χώμα πάνω στο οποίο περπατάς, για το χώρο που βρίσκεται η καλύβα σου, για το στρώμα που κοιμάσαι…
    …Ακόμη και για τη γέννησή σου πρέπει να πληρώσεις, κι όταν πεθάνεις, η Αιγκά σου θα πρέπει να πληρώσει για σένα, για το ότι πέθανες, ακόμη και για να βάλουν το κορμί σου στο χώμα…
    …Ένα μόνο πράγμα βρήκα για το οποίο στην Ευρώπη δε χρειάζεται να πληρώσεις τίποτα και που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο καθένας όσο θέλει: την αναπνοή.
    Και όμως θέλω να πιστεύω ότι αυτό το έχουν απλώς ξεχάσει και δεν διστάζω να ισχυριστώ ότι, αν μπορούσαν ν’ ακούσουν στην Ευρώπη αυτά τα λόγια μου, θα ζητάγανε την ίδια στιγμή και γιαυτό στρογγυλό μέταλλο και βαρύ χαρτί…
    …Ρίξε ένα στρογγυλό μέταλλο στο χώμα και θα δεις να ορμάν πάνω του τα παιδιά, να μαλώνουν γι’ αυτό και όποιος τα’ αρπάξει και το πάρει είναι νικητής, είναι πανευτυχής. Πολύ σπάνια όμως ρίχνει κανείς χρήματα στο χώμα…
    …Υπάρχουν πολλοί λευκοί που μαζεύουν το χρήμα που άλλοι έκαναν γι’ αυτούς, το πηγαίνουν σ’ ένα καλά φυλαγμένο μέρος, πηγαίνουν όλο και περισσότερο χρήμα εκεί, μέχρι που κάποια μέρα να μη χρειάζονται πια ούτε εργάτες, γιατί τώρα το ίδιο το χρήμα δουλεύει γι’ αυτούς.
    Πώς αυτό είναι δυνατό χωρίς κάποια φοβερή μαγεία, δε μπόρεσα ποτέ να το μάθω εντελώς…
    …Είναι άρρωστος και δαιμονισμένος (ο Ερωπαίος), γιατί η ψυχή του αγαπά το στρογγυλό μέταλλο και το βαρύ χαρτί και δε μπορεί ποτέ να χορτάσει και να πάψει να αρπάζει όσο γίνεται περισσότερα. Δε μπορεί να σκεφτεί έτσι: θέλω να φύγω από τον κόσμο χωρίς βάρος και αδικία, έτσι όπως ήρθα. Γιατί το Μεγάλο Πνεύμα μ’ έστειλε στον κόσμο χωρίς το στρογγυλό μέταλλο και το βαρύ χαρτί….
    …Κανένας Παπαλάγκι όμως δε θέλει να παραιτηθεί από το χρήμα. Κανένας. Αυτόν που δεν αγαπά το χρήμα οι άλλοι τον κοροϊδεύουν, τον θεωρούν Βαλέα (κουτός). Ο πλούτος – δηλαδή το να έχεις πολλά χρήματα – δίνει ευτυχία λέει ο Παπαλάγκι…



    Αν έχει κανείς κατα νου κάνα καλό βιβλιαράκι ας το προτείνει.
    Κοντεύουμε να ξεχάσουμε πώς διαβάζουν.

    ΤΣΟΝΤΑ (έτσι σα γκάλοπ ας πούμε)
    Πόσοι από μας εδώ μέσα διάβασαν φέτος έστω και ένα βιβλίο;
    Εγώ κανένα ως τώρα.

    Τα λέμε.
    πιρικικλώστιτς

  2. #2
    Xara sto koyragio soy re arxige poy grapses ol ayta...

  3. #3
    Ασχετο μελος Το avatar του/της Druuna
    Εγγραφή
    06/03/2005
    Μηνύματα
    470
    Το εχω διαβασει κι εγω ειναι οντως αφορμη για πολλες σκεψεις....


    victi vincimus.....


    Το δεντρο για να φτανει μεχρι τον ουρανο πρεπει να εχει ριζες στην κολαση........

    Nietzsche


  4. #4
    Τους τελευταίους μήνες της θητείας μου στον στρατό πήγαινα από άσκηση σε άσκηση, αγκαλιά με την φύση.

    Την επίδραση αυτής της συμβίωσης την κατάλαβα όταν απολυώμενος επέστρεψα στην "πόλη". ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΣΟΚ !!. Όλα με ενοχλούσαν, όλα.

    Έκτοτε έγινα "χωμάτινος". Με κάθε ευκαιρία, με κάθε μέσο, επιστρέφω στην φύση και γαληνεύει η ψυχή μου.

  5. #5
    χαιρομαι που εχουν και αλλοι περιπου τις ιδιες αποριες σκεψεις προβληματισμους ......


    Να αγαπιομαστε ....

  6. #6
    Το βιβλίο ειναι πράγματι καταπληκτικό...

    Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

    Μας δείχνει τον κόσμο μας απο την οπτική γωνία των "άλλων" ανθρώπων που "εμείς" θεωρούμε "υπανάπτυκτους"

    Πραγματικά ωραία αφήγηση..

    Ειδικά εκεί που αναφέρει για τα γενέθλια, που, όπως λέει, οι παπαλάγκι ξέρουν τη μέρα που γεννήθηκαν, το γιορτάζουν κάθε χρόνο, έτσι ξέρουν τι ηλικία έχουν και πότε μεγαλώνουν και αυτό τους γεμίζει άγχος...



    71°1′8″N 25°47′50″E
    48°07'01.6"N 1°27'50.9"W

    Le Servonais

  7. #7
    Αρχικά δημιουργήθηκε από Cpt. Haddock
    .................................
    Μας δείχνει τον κόσμο μας απο την οπτική γωνία των "άλλων" ανθρώπων που "εμείς" θεωρούμε "υπανάπτυκτους"

    Με τη ευκαιρία να (ξανα) δούμε και μια άποψη ενός άλλου "υπανάπτυκτου"


    Το 1854, ο Μεγάλος Λευκός Αρχηγός
    στην Ουάσιγκτον (ο Φράνκλιν Πηρς,
    Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών)
    πρότεινε να αγοράσει μια μεγάλη
    ζώνη από τις εκτάσεις των Ινδιάνων και υποσχέθηκε να
    δημιουργήσει μια περιοχή ελεγχόμενης εγκατάστασης για τον
    ινδιάνικο λαό. Η απάντηση του Αρχηγού των Ινδιάνων Σηάτλ, που
    δημοσιεύουμε εδώ ολόκληρη, θεωρήθηκε ως η πιο ωραία και πιο
    ουσιαστική διακήρυξη που έγινε ποτέ για το περιβάλλον.

    Πώς μπορείτε ν’ αγοράσετε ή να πουλήσετε τον ουρανό ή τη
    ζεστασιά της γης; Η ιδέα μας φαίνεται περίεργη. Επειδή ακριβώς
    δεν μας ανήκουν η δροσιά του αέρα και η διαύγεια του νερού πώς
    είναι δυνατόν να το αγοράσετε. Κάθε κομματάκι αυτής της γης είναι
    ιερό για το λαό μου. Κάθε βελόνα του λαμπερού πεύκου, κάθε
    αμμουδερή κοίτη ποταμού, κάθε κομματάκι ομίχλης μέσα στα
    σκοτεινά δάση, κάθε ξέφωτο και κάθε βούισμα εντόμου είναι ιερό
    στη μνήμη και στην εμπειρία του λαού μου, οι χυμοί που τρέχουν
    μέσα στα δέντρα μεταφέρουν τις μνήμες του ερυθρόδερμου
    ανθρώπου. Οι νεκροί των λευκών ανθρώπων ξεχνούν τον τόπο που
    γεννήθηκαν, όταν πάνε περίπατο μέσα στα άστρα. Οι δικοί μας
    νεκροί δεν ξεχνούν ποτέ αυτή την υπέροχη γη, γιατί είναι η μητέρα
    του ερυθρόδερμου ανθρώπου. Είμαστε ένα μέρος της γης, και αυτή
    πάλι ένα κομμάτι από μας. Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι οι
    αδερφές μας το ελάφι, το άλογο, ο μεγάλος αετός είναι οι αδερφοί
    μας. Τα βράχια στους λόφους, το πράσινο χρώμα των λιβαδιών, η
    ζεστασιά του πόνου και ο άνθρωπος, όλα ανήκουν στην ίδια
    οικογένεια. Γι’ αυτό και όταν ο Μεγάλος Αρχηγός στην Ουάσιγκτον
    μας παραγγέλνει ότι θέλει να αγοράσει τη γη μας, ζητάει πολλά από
    μας. Ο Μεγάλος Αρχηγός μας παραγγέλνει ότι θα μας εξασφαλίσει
    ένα μέρος έτσι που να μπορούμε να ζήσουμε άνετα μεταξύ μας. Θα
    γίνει ο πατέρας μας κι εμείς τα παιδιά του. Θα σκεφτούμε, λοιπόν,
    την προσφορά του για ν’ αγοράσει τη γη μας. Αλλά δεν θα είναι
    εύκολο. Γιατί αυτή η γη είναι για μας ιερή.
    Αυτό το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ρυάκια και στα ποτάμια
    δεν είναι μόνο νερό, αλλά και το αίμα των προγόνων μας. Αν σας
    πουλήσουμε γη πρέπει να θυμάστε ότι είναι ιερή και ότι κάθε
    αντανάκλαση στο καθαρό νερό των λιμνών μιλά για τα γεγονότα και
    τις μνήμες της ζωής του λαού μου. Ο ψίθυρος του νερού είναι η
    φωνή του πατέρα, του πατέρα μου.
    Τα ποτάμια είναι τα αδέρφια μας, σβήνουν τη δίψα μας. Τα ποτάμια
    μεταφέρουν τα κανό μας και τρέφουν τα παιδιά μας. Αν σας
    πουλήσουμε τη γη μας, πρέπει στο εξής να θυμάστε, και να
    διδάσκετε στα παιδιά σας, ότι τα ποτάμια είναι τα αδέρφια μας και
    τα δικά σας, και πρέπει να δείχνετε στο εξής σ’ αυτά τα ποτάμια την
    τρυφερότητα που θα δείχνατε στον αδερφό σας.
    Ξέρουμε ότι ο λευκός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει τα ήθη μας. Ένα
    κομμάτι γης μοιάζει σ’ αυτόν μ’ ένα οποιοδήποτε άλλο κομμάτι,
    γιατί είναι ένας ξένος που έρχεται μέσ’ στη νύχτα και παίρνει από τη
    γη αυτό που έχει ανάγκη. Η γη δεν είναι ο αδερφός του. αλλά ο
    εχθρός του, και μόλις την κυριεύσει, πηγαίνει μακρύτερα.
    Εγκαταλείπει τους τάφους των προγόνων του κι αυτό δεν τον
    ενοχλεί. Παίρνει τη γη από τα παιδιά του κι αυτό δεν τον ενοχλεί. Ο
    τάφος, των προγόνων του και η κληρονομιά για τα παιδιά του
    πέφτουν στη λήθη. Συμπεριφέρεται στη μητέρα του, τη γη, και στον
    αδερφό του τον ουρανό, σαν να ήταν πράγματα που αγοράζονται,
    και λεηλατούνται, που πουλιούνται όπως τα πρόβατα ή τα λαμπερά
    μαργαριτάρια. Η απληστία του θα καταβροχθίσει τη γη και δεν θ’
    αφήσει πίσω της παρά μια έρημο.
    Δεν ξέρω τίποτα. Τα ήθη μας είναι διαφορετικά από τα δικά σας. Η
    όψη των, πόλεών σας προξενεί κακό στα μάτια των ερυθρόδερμων
    ανθρώπων. Αλλά αυτό μπορεί και να οφείλεται στο ότι ο
    ερυθρόδερμος είναι άγριος και δεν καταλαβαίνει.
    Δεν υπάρχει ένα ειρηνικό μέρος στις πόλεις των λευκών
    ανθρώπων. Δεν υπάρχει τόπος όπου μπορείς ν’ ακούσεις τα φύλλα
    που αναπτύσσονται την άνοιξη ή το θρόισμα των φτερών κάποιου
    εντόμου. Αλλά μπορεί να γίνεται έτσι γιατί είμαι άγριος και δεν
    καταλαβαίνω. Ο θόρυβος των πόλεων φαίνεται μόνο να προσβάλλει
    τα αυτιά. Και τι ενδιαφέρον υπάρχει πια στο να ζεις, αν δεν μπορείς
    να ακούσεις τη μοναχική κραυγή του κοκκινολαίμη ή τις
    συζητήσεις των βατράχων στα έλη τη νύχτα; Είμαι ένας
    ερυθρόδερμος και δεν καταλαβαίνω.
    Ο Ινδιάνος προτιμά το γλυκό ήχο του αέρα, που ξεπετιέται πάνω
    από τα έλη και τη μυρωδιά του ίδιου του ανέμου, πλυμένου από τη
    βροχή του μεσημεριού ή αρωματισμένου από τα κουκουνάρια του
    πεύκου.

  8. #8
    Ο αέρας είναι πολύτιμος για τον ερυθρόδερμο, γιατί όλα τα
    πράγματα μοιράζονται την ίδια αναπνοή, τα ζώα, τα δέντρα, ο
    άνθρωπος μοιράζονται όλοι την ίδια ανάσα. Ο λευκός άνθρωπος
    δεν φαίνεται να δίνει σημασία στον αέρα που αναπνέει. Σαν έναν
    άνθρωπο που θέλει πολλές μέρες για να πεθάνει, είναι αδιάφορος
    για τη δυσοσμία. Αλλά, αν σας πουλήσουμε τη γη μας πρέπει να
    θυμόσαστε ότι ο αέρας μας είναι πολύτιμος, ότι ο αέρας μοιράζεται
    το πνεύμα του μ’ όλα αυτά στα οποία δίνει τη ζωή. Ο άνεμος που
    έδωσε στον παππού μας την πρώτη του αναπνοή πήρε και τον
    τελευταίο του αναστεναγμό. Και αν σας πουλήσουμε τη γη μας
    πρέπει να τη διαφυλάξετε και να τη διατηρήσετε ως, ιερή, ως ένα
    τόπο όπου ακόμα κι ο λευκός άνθρωπος μπορεί να πάει και να
    γευτεί τον αέρα που γλύκαναν τα αγριολούλουδα των λιβαδιών.
    Εξετάζουμε λοιπόν την προσφορά σας για να αγοράσετε τη γη μας.
    Αλλά, αν αποφασίσουμε να τη δεχτούμε, θα βάλω έναν όρο: ο
    λευκός άνθρωπος θα πρέπει να συμπεριφέρεται στα ζώα αυτής της
    γης όπως και στα αδέρφια του.
    Είμαι ένας άγριος και δεν γνωρίζω άλλον τρόπο ζωής, είδα κάπου
    χίλια αγριοβούβαλα να σαπίζουν στο λιβάδι, εγκαταλειμμένα από
    τον λευκό άνθρωπο, που τα είχε χτυπήσει μ’ ένα τρένο που
    περνούσε από εκεί. Είμαι ένας άγριος και δεν καταλαβαίνω πως το
    σιδερένιο άλογο που καπνίζει μπορεί να είναι πιο σημαντικό από το
    αγριοβούβαλο που δεν το σκοτώνουμε παρά μόνο για να τραφούμε.
    Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα; Αν εξαφαvίζονταν όλα τα ζώα, ο
    άνθρωπος θα πέθαινε από μια μεγάλη πνευματική ερημιά. Γιατί
    αυτό που συμβαίνει στα ζώα, σε λίγο συμβαίνει και στον άνθρωπο.
    Όλα τα πράγματα είναι αλληλένδετα.
    Πρέπει να διδάξετε στα παιδιά σας ότι το χώμα που πατούν έχει
    γίνει από τις στάχτες των προγόνων μας. Για να σέβονται τη γη,
    πείτε στα παιδιά σας ότι είναι εμπλουτισμένη από τις ζωές της
    φυλής μας. Διδάξτε στα παιδιά σας αυτό που διδάξαμε κι εμείς στα
    δικά μας, ότι η γη είναι η μητέρα μας. Ό,τι συμβαίνει στη γη
    συμβαίνει και στους γιους της γης. Όταν οι άνθρωποι περιφρονούν
    το χώμα περιφρονούν τον ίδιο τον εαυτό τους.
    Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό: η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο, ο
    άνθρωπος ανήκει στη γη. Αυτό το ξέρουμε. Όλα τα πράγματα είναι
    αλληλένδετα, όπως το αίμα ενώνει μια οικογένεια. Όλα τα
    πράγματα είναι αλληλένδετα.
    Ότι συμβαίνει στη γη, συμβαίνει και στους γιους της γης. Δεν είναι
    ο άνθρωπος εκείνος που ύφανε το νήμα της ζωής εκείνος είναι
    μόνο μια κλωστή. Ό,τι κάνει στο νήμα το κάνει στον ίδιο του τον
    εαυτό.
    Ακόμα κι ο λευκός άνθρωπος που ο Θεός του κάνει περίπατο και
    μιλάει μαζί του όπως δυο φίλοι που είναι μαζί, δεν μπορεί να
    απαλλαγεί από την κοινή μοίρα. Βέβαια, ίσως είμαστε αδέρφια.
    Αυτό θα το δούμε. Ένα πράγμα που ξέρουμε εμείς -και που ο
    λευκός άνθρωπος θα ανακαλύψει ίσως κάποτε - είναι ότι ο Θεός
    μας είναι ο ίδιος Θεός. Ίσως να σκέφτεστε να τον αποκτήσετε
    τώρα, όπως θέλετε να αποκτήσετε τη γη μας, αλλά δεν μπορείτε.
    Είναι ο Θεός του ανθρώπου, και το έλεός του είναι το ίδιο και για
    τον λευκό και για τον ερυθρόδερμο άνθρωπο. Αυτή η γη του είναι
    πολύτιμη και το να βλάψει τη γη, είναι σαν να δείχνει περιφρόνηση
    στο δημιουργό. Ο λευκός θα εξαφανιστεί κι αυτός. ίσως
    γρηγορότερα από τις άλλες φυλές. Μολύνετε το κρεβάτι σας και
    μια νύχτα θα πάθετε ασφυξία από τα ίδια σας τα απορρίμματα.
    Πεθαίνοντας όμως θα ακτινοβολήσετε με ένταση, εξαιτίας τη,
    δύναμης του Θεού που σας έφερε σ’ αυτή τη γη και που, από
    κάποια ιδιαίτερη πρόθεση, σας έκαμε να κυριαρχήσετε σ’ αυτή και
    τον ερυθρόδερμο άνθρωπο. Αυτή η μοίρα είναι ένα μυστήριο γα
    μας, γιατί δεν καταλαβαίνουμε πώς όταν όλα τα αγριοβούβαλα
    εξοντώνονται, τα άγρια άλογα δαμάζονται, οι απόκρυφες γωνιές του
    δάσους μολύνονται από τους, ανθρώπους και η όψη των λόφων που
    είναι γεμάτη από λουλούδια ασχημαίνει από τους γιους που μιλούν.
    Πού είναι η λόχμη; Εξαφανισμένη. Πού είναι ο αετός;
    Εξαφανισμένος. Το τέλος της ζωής είναι η απαρχή της επιβίωσης.

  9. #9
    Η εκφραση της ελευθερίας στο μεγαλείο ενός ατόμου που δεν αναγνωρίζει την δύναμη επιβολής της ισχύος, "λέγε με
    χρήμα",,και τα πρωτόγνωρα ήθη εκπολιτισμού αλλοτρίων που ήλθαν να απαλλοτριώσουν τα προδήλως γνωστά σε όλους: Την
    ελευθερία του ατόμου να ζή και κινείται στον δικό του χώρο που οι λοιποί οφείλουν να σέβονται. Γνωστά σε όλους μας
    καθόσον, τα ίδια επαναλαμβάνονται και την σημερινή εποχή, έχουν επαναληφθεί στο παρελθόν, με τα ίδια δυσάρεστα
    αποτελέσματα και δεν πρόκειται να μεταβληθούν από όλους εμάς όταν δεν αναγνωρίζουμε τις ανθρώπινες αξίες της ζωής.

  10. #10
    Δυσκολεύομαι να εκφράσω μέσω λόγου τα συναισθήματα που με πλημμυρίζουν όταν βρίσκομαι στην Φύση.

    Φίλε Χρήστο, αισθάνομαι κι εγώ, όπως και οι Ινδιάνοι της ιστορίας που παρέθεσες, την "ιερή" σχέση μεταξύ ημών και της φύσεως.

    Ααααχ! ( Στεναγμός )

Κανόνες δημοσιεύσεων

  • Δεν μπορείτε να ανοίξετε νέο θέμα
  • Δεν μπορείτε να απαντήσετε
  • Δεν μπορείτε να επισυνάψετε αρχεία
  • Δεν μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματά σας
  •  
  • Ο κώδικας ΒΒ είναι ΟΝ
  • Τα smilies είναι ΟΝ
  • Ο κώδικας [IMG] είναι OFF
  • Ο κώδικας [VIDEO] είναι OFF
  • Ο κώδικας HTML είναι OFF