Ας απαλλαγούμε κάποτε από τις ιδεοληψίες κι ας δούμε την νέα κυοφορούμενη κρίση στη Μέση Ανατολή από πιο ρεαλιστική οπτική:
* Πρώτον, οι Αμερικανοί δεν μπορούν να επιχειρήσουν πλήρη στρατιωτική εισβολή στο Ιράν. Δεν έχουν ούτε τις δυνάμεις ούτε τις εφεδρείες ούτε την εσωτερική ανοχή να το αποτολμήσουν, κόντρα σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο
* Από την άλλή πλευρά δεν μπορούν να σταθεροποιήσουν το Ιράκ αν δεν αυτονομήσουν τους πληθυσμούς του. Και δεν μπορούν να αυτονομήσουν το Σιιτικό νότο του Ιράκ, όπου ασκεί μεγάλη επιρροή η Τεχεράνη, αν δεν αλλάξει το αντιδυτικό καθεστώς της Τεχεράνης.
* Αυτή την καθεστωτική αλλαγή επιχειρούν οι ΗΠΑ σήμερα, μέσω κλιμάκωσης πιέσεων που φθάνουν ως την απειλή ή χρήση βίας με την μορφή αεροπορικών πληγμάτων κατά των Ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων. Αλλά τέτοια κλιμάκωση είναι αδύνατη χωρίς τη συγκατάθεση της Ρωσίας. Αν οι Αμερικανοί προχωρήσουν σε αεροπορικά πλήγματα, χωρίς να έχουν εξασφαλίσει πλήρη στήριξη από Ευρωπαίους και Ρώσους, θα κινδυνεύουν με πανωλεθρία στο Ιράκ, με ήττα και εξαναγκασμό σε άνευ όρων αναδίπλωση από την περιοχή. Η οποία, στη συνέχεια, θα σαρωθεί από κύματα ισλαμικών επαναστάσεων.
* Η Ρωσία θα συναινούσε στην αποσταθεροποίηση του θεοκρατικού Ιράν και τη μεταπολίτευση στη χώρα αυτή, αν έπαιρνε σημαντικά ανταλλάγματα. Κυρίως τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων της Ασίας, που ήδη χρηματοδοτούν την ανόρθωση της Ρωσίας, ξανά σε στάτους διεθνούς υπερδύναμης. Αυτή είναι η βάση μιας νέας στρατηγικής σύγκλισης ΗΠΑ-Ρωσίας, με άμεσες επιπτώσεις στο Ιράν και το Ιράν και με μακροχρόνια αποτελέσματα πολύ πέραν της Μέσης Ανατολής.
* Οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη αυτή τη στρατηγική σύγκλιση με τη Ρωσία, για να σταθεροποιήσουν το Ιράκ και τη Μέση Ανατολή γενικότερα. Και για να κατανικήσουν το «πολεμικό Ισλάμ» στην Κεντρική Ασία. Όμως οι Αμερικανοί σήμερα κάνουν το στρατηγικό σφάλμα να κρατάνε ταυτόχρονα δύο μέτωπα ανοικτά – και έναντι της Ρωσίας και έναντι του Ισλάμ – ενώ για να νικήσουν στο δεύτερο πρέπει να κλείσουν το πρώτο. Η Ουάσιγκτων είτε θα προχωρήσει σε «ιστορικό συμβιβασμό» με την Μόσχα είτε θα απειληθεί με άνευ όρων αναδίπλωση από το Ιράκ, χάνοντας ερείσματα και στην Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη και παντού…
* Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα της περιοχής, που εύχεται διακαώς να μην υπάρξει σύγκλιση ΗΠΑ-Ρωσίας και να μην κλιμακωθούν οι πιέσεις κατά του Ιράν. Διότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε θα ξεσηκώνονταν και οι Κούρδοι του Ιράν, θα ενώνονταν με τους Κούρδους του Ιράκ και θα έφερναν πιο κοντά το χειρότερο εφιάλτη της ?γκυρας: ανεξάρτητο Κουρδιστάν στα νοτιοανατολικά σύνορά της. Η Τουρκία ελπίζει πλέον στην πλήρη χρεοκοπία της Αμερικανικής πολιτικής και τον εξαναγκασμό των αμερικανικών στρατευμάτων σε αποχώρηση από το Ιράκ, πράγμα που θα προκαλέσει χάος σε ολόκληρη την περιοχή και θα επιτρέψει στην ?γκυρα να εισβάλει στο Βόρειο Ιράκ για να συντρίψει τους Κούρδους. Απ’ όλες τις χώρες της περιοχής οι μόνες που ελπίζουν πλέον στην ήττα των ΗΠΑ είναι το θεοκρατικό Ιράν και η Τουρκία.
* Αντίθετα η σύγκλιση ΗΠΑ-Ρωσίας συμφέρει πρωτίστως την ίδια την Ευρώπη, αφού θα οδηγήσει σε καθεστωτική αλλαγή το Ιράν, σε σταθεροποίηση του Ιράκ, ενώ θα επιταχύνει και την επίλυση του Παλαιστινιακού. Όλα αυτά θα σταθεροποιήσουν τις διεθνείς αγορές ενεργείας, θα επιφέρουν σημαντική υποχώρηση στις τιμές του πετρελαίου, θα επιτρέψουν στην Ευρώπη να ανασάνει, και την Ολοκλήρωσή της να προχωρήσει. Αν, αντίθετα, οι ΗΠΑ αναδιπλωθούν κακήν-κακώς από το Ιράκ και ακολουθήσει χάος σε ολόκληρη την περιοχή με κύματα ισλαμιστικών επαναστάσεων να σαρώνουν τα καθεστώτα της περιοχής, το βαρύτερο πλήγμα θα το υποστεί η Ευρώπη που θα βρεθεί εξαρτημένη από το φλεγόμενο πετρέλαιο.
Η Ελλάδα που τοποθετείται σε όλο αυτό το σκηνικό.?
Μακάρι να ’ξερε…
Απάντηση με παράθεση
