Ενθουσιασμενοι με την εμπειρια αυτη αρχιζουμε το ανεβασμα προς τα 730μ του Σμοκόβου (Λουτροπηγή).
Η κουραση μαλλον περισσοτερο, αλλα και το ημιφως, καθως κι ο ενθουσιασμος, μας καθυστερησαν λιγο με δυο ανωδυνες μικροπτωσεις ...
Μπαινουμε τελικα στο Σμόκοβο και στο καφενειο του χωριου πανω στον δρομο μας περιμενει (εχοντας αρχισει την τσιπουροποσια, παρα την δεσμευση του παλιανθρωπΑ, οτι αυτο θα γινει μετα απο τις ασκησεις επι χαρτου ) το Βορειο κλιμακιο, παρεα με την "κρυφη Πουτ@ν@"!
"Φιλιουνται, αγκαλιαζονται" και γνωριζονται, θα προσθετα εγω, αρκετοι μεταξυ τους, αλλα δεν σταματαμε για πολυ.
Ο ηλιος εχει πεσει και βιαζομαστε να "στησουμε" ...
Κατεβαινουμε στον Αη Γιάννη, κανα δυο χιλιομετρα πιο εξω απ' το χωριο, οπου υπαρχει και βρυση με νερο, για να στησουμε τον καταυλισμο, ενω οι (περισσοτεροι) Βορειοι μενουν πισω, να φυλανε τα τσιπουρα να μην κρυωσουν!
(Σημειο φωτο "4" σε Χαρτη 2)