ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΕΔΩ, ΑΛΛΑ...

[kalgeorge]

Subject: FW: Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985


Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές
γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο
ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

[bartlal]

:a13: :a13:

[KLX]

Για τίτλο θα πρέπει να βάλεις " Μια φορά κ' εναν καιρό "

Σήμερα όλα αυτά θεωρούνται un-cool και retro

[tifoefs]

Ξεχασες που οταν πηγαιναμε ακουρευτοι στο σχολειο ητανε παντα την ανοιξη για να φαμε αποβολη 2-3 μερες για κουρεμα και ητανε ευκαιρια για εκδρομη σε αγνωστα μερη !!

[Alx 84]

Πιάνει κ εμένα αυτό!!!!!! Γιούπιιιιιιιιιιιι

[TATAR]

Βάζαμε ένα σκληρό χαρτόνι με ένα ξύλινο μανταλάκι στο "ψαλίδι" του ποδηλάτου για να βρίσκει στις ακτίνες και με το ¨φρρρρρ¨να φαντασιωνόμαστε οτι οδηγούσαμε μηχανάκι. Μοιραζόμαστε τα παιχνίδια μας με τους φίλους μας. Ρεφενέ το Σάββατο για να νοκιάσουμε το 50αρι SACHS απο το ποδηλατάδικο για μία πεντάλεπτη βόλτα ο καθένας. Να φουσκώνουμε σαμπρέλες φορτηγών για να κάνουμε βαρκάδα στη θάλασσα ή στο ποτάμι (το ποταμάκι του χωριού μου έχει γίνει πλέον χαβούζα) Να ανακαλύπτουμε τα βράδυα του καλοκαιριού τον ΛΟΥΝΤΕΜΗ και τον ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ.

[TROOPER]

kala ta les re aderfe alla....
ekeino to iponooumeno gia ton olimpiako na min eixes....

toulaxiston emeis mporei na eimaste ta rezilia tis evropis alla paramenoume tis evropis!!!!!!!!!!!!
eseis ti ora paizete tou xronou oeo?????????

griiiiigora stis diamaxes!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!:a29:

[thewhiteowl]

Μην αγχώνεστε, τα ίδια λέγανε και οι παπούδες μας για εμάς και τα ίδια θα λένε και τα παιδιά μας για τα εγγόνια μας, κ.ο.κ.. Το μόνο που αλλάζει είναι οι λεπτομέριες.

Εκεί που είσαι, ήμουν και εκεί που είμαι, θα 'ρθεις!
:a19:

[jtoros]

Πόσο αλήθεια είναι όλα τα παραπάνω!!!

Σήμερα τα 14χρονα δεν ξέρουν να κάνουν πλασέ ή μια σταυρωτή ντρίπλα, αλλά μας "έχουν" όλους στο Pro ή στο Counter Strike...

[john pap]

ΤΙ ΣΕ ΕΠΙΑΣΕ ΡΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ; ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΣ.Η ΚΑΘΕ ΓΕΝΙΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ.ΚΟΙΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ, ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ

[xastoukopsaro]

το μεγαλυτερο εξυχρονισμενο οπλο που ξεραμε ηταν η νεροβομβα... τα γονατα μας ηταν γεματα αιματα αλλα εμεις συνεχιζαμε να παιζουμε σας να μην ειχε συμβει τιποτα... στο σχολειο για να πουμε κατι ο ενας στον αλλο πετουσαμε χαρτακια και οχι σμσ με το κινητο.
η μεγαλυτερη σαπουνοπερα για παιδια στην τηλεοραση ηταν η φρουτοπια!!! φευγαμε με τα ποδηλατα και γυριζαμε ολη την αθηνα αλλα οι γονεις μας ηξεραν οτι ειμασταν "εδω γυρω"¨.....
και κατι αλλο που θυμηθηκα...
σε καθε γειτονια υπηρχε μια γρια η ενας γερος που εσκαγε τις μπαλες οταν επευταν στην αυλη του....


υ.γ. ποσοι αραγε απο τους νεους ξερουν τι ειναι η μακρυα γαιδουρα... η το ζορλι (ή κεραμιδακια, αναλογα με την περιοχη),η αμπαριζα...

υ.γ2... θυμαστε τα τραγουδακια που λεγαμε για να δουμε ποιος τα φιλαει?
ακατα μακατα σουκουτουμπε αμπε φαμπε ντομινε, ακατα μακατα σουκουτουμπε αμπε φαμπε βγε....
χαχαχα :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

αραγε να τα λενε ακομα αυτα?

[George-3-]

Αρχικά δημιουργήθηκε από jtoros
Πόσο αλήθεια είναι όλα τα παραπάνω!!!

Σήμερα τα 14χρονα δεν ξέρουν να κάνουν πλασέ ή μια σταυρωτή ντρίπλα, αλλά μας "έχουν" όλους στο Pro ή στο Counter Strike...

Aρκετα 14χρονα ξερουν να κανουν ντριμπλες σαν τον Ροναλντινιο και τον Ανρι ομως.... μονο που δεν παιζουν στην αλανα αλλα στα 5χ5 με πληρη καταρτιση. Το ξερω απο τον ανηψιο μου... πορωνεται με την ΤV... κατεβαινει στην πυλωτη, χωραφι διπλα απο την πυλαωτη ή οπου μπορει μεχρι να βγαλει μια ντριμπλα που ειδε και δεν ειναι καν 14... ειναι 7

Γενικα το κειμενο ισχυει οπως ειπε και ο thewhiteowl

[kxIII]

[pipis]

Εγω που ειμαι το 85 τι γινετε??? Με πιανει η οχι???

Εγω μεγαλωσα στην επαρχια σε ενα σπιτι σαν το μικρο σπιτι στο λειβαδι. (στην κυριολεξια το πιο κοντινο σπιτι ηταν 500μ) Το ποδηλατο ηταν απο τους καλυτερους συντροφους μου... Μεγαλωσα μεσα στα χωματα κ μεσα στα ζωα οχι αποκομενο απο τον εξω κοσμο, καθε αλλο οποτε ηθελα ημουν στην πολη 7χμ απο το σπιτι! Δεν ξερω αν τωρα ετσι οπως εχω συνηθησει θα το αντεχα αλλα τοτε ηταν παραδεισος για εμενα! Ολα αυτα που εγαψε ο kalgeorge πραγματικα ισχυαν! Το τονιζω οτι ισχυαν γιατι την τελευταια φορα που κατεβηκα στο χωριο μου πριν κανα μηνα, το απογευμα που βγηκα δεν ειδα παιδια εξω κ απορισα κ οταν ρωτησα που πηγαν ολοι μου ειπαν οι ειναι στο νετ καφε και ξημερωβραδιαζονται λεει εκει...
Οπως ειπε και καποιος πριν ετσι ελεγε κ ο παππους μας για εμας και ετσι λεμε κ εμεις για την νεα γενια... Αλλα οπως κ να το κανεις ειναι πολυ δυσκολο να βλεπω το ξαδερφακι μου 8 ετων να πηζει μπροστα απο μια οθονη... αχ... μηπως η συζητηση πρεπει να παει Moto Forum > Αναβάτης > Αναζητήσεις - Σκέψεις - Προβληματισμοί..



kalgeorge καλη δουλεια!

[icet]

Κατεβαίναμε ένα ''βουναλάκι'' που υπήρχε στη γειτονιά με καπάκι από τουαλέτα..., παίζαμε πόλεμο με τα παιδιά αποτον απέναντι δήμο(μας χώριζε ένα ποτάμι), είχαμε φτιάξει ομαδα ποδοσφαίρου , κατεβαίναμε μέσα σε ένα παραπόταμο του Κηφισού με τα ποδήλατα ή με τα πόδια και φτάναμε από τους Αγ. Αναργύρους μέχρι τη Λενορμαν ( για όσους ξέρουν) και ξανά πισω .....

Τελικά ήταν ωραία αυτά τα χρόνια.