Eπειδή καταντάει βαρετό να διαβάζεις τόσες αντιπαραθέσεις και φιλοσοφίες (συν το ότι μου δημιουργείται η εντύπωση ότι κάποιοι από τους γράφοντες έχουν ΠΟΛΥ περιορισμένη οδηγική εμπειρία και ταχύτητα), θα προσπαθήσω να το εκλαικεύσω (ΟΧΙ πουλέψω ):
οδηγώντας στο χώμα η EEPROM που έχουμε στον εγκέφαλο αλλάζει δεδομένα, δηλαδή το μικρό γλυστρηματάκι στην καθημερινή οδήγηση (είτε στρίβουμε, είτε φρενάρουμε) δείχνει φυσικό και δεν μας βάζει σε alert mode (που συνήθως επιφέρει και βεβιασμένες αντιδράσεις). Απο εκεί και ύστερα τα υπόλοιπα έχουν να κάνουν με την πείρα του καθενός.
ΣΗΜ1: ήμαρτον, εμπειρία στο χώμα με πήγασο (και άλλα μαστόδοντα τύπου Λουτρακίου) ΔΕΝ γίνεται (εννοώντας ότι οι ταχύτητες που μπορείς να κινηθείς είναι πάρα πολύ μικρές ώστε να αποκομίσεις ουσιαστικά οφέλη)
ΣΗΜ2: το αν χρησιιμοποιούμε τα μαρσπιε, αν καθόμαστε ή σηκωνόμαστε, ανα ανοίγουμε το γκάζι ή το κλείνουμε, και οτιδήποτε άλλο μπορεί να περιγραφεί ως τεχνική οδήγησης, συνθέτει το οδηγικό μας στυλ.
Αν είναι καλό ή όχι θα το βρούμε στην πορεία, και μη ξεχνάτε ότι άλλη τεχνική έχει και χρησιμοποιεί ένας οδηγός που κινείται με διπλάσια ταχύτητα από εμάς.
Κάποιοι παλαιότεροι έλεγαν ότι κάθε οδηγός έχει την ταχύτητα του εννοώντας ότι για να πάει παραπάνω πρέπει να αναθεωρήσει σημαντικά πράγματα σε σχέση με την τεχνική του.
ΣΗΜ3: stoubi + zireous, αν συναντηθείτε,τι θα γίνει? Πρώτα θα παίξετε μπουνιές και μετά θα συστηθείτε? Μάλλον θα έπρεπε να είσαστε πιο φειδωλοί στους χαρακτηρισμούς σας, στο κάτα-κάτω απόψεις ανταλλάσουμε....και οι υπόλοιποι δεν φταίνε σε τίποτα.