Μοτό και κουλτούρα!!!

[latris mixanis]

Η αγάπη και η λατρεία μας δεν περιορίζεται μόνο στις μηχανές, στις , στη μουσική, στα βιβλία αλλά και στο Θέατρο!
Παρασκευή μιλάω με Cpt-Hook και Druuna όπου τους λέω να πάμε Αρχαία Επίδαυρο να δούμε τους Πέρσες.Το σκέφτηκαν λίγο και αποφάσισαν να πάμε. Πήγα και πήρα τα εισιτήρια(Πανεπιστημίου 39) και δώσαμε ραντεβού για το Σάββατο το μεσημέρι στη Βιοκαρπέτ. Πριν ξεκινήσω με τις φωτογραφίες ας πούμε λίγα λόγια για τους Πέρσες του Αισχύλου.

Τόπος του έργου είνα η Σούσα, πρωτεύουσα της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ο Χορός αποτελείται από γέροντες, ευγενείς, στους οποίους ο νεαρός βασιλιάς Ξέρξης εμπιστεύθηκε το παλάτι του και το βασιλείο του πριν εκστρατεύσει κατά των Ελλήνων. Οι γέροντες αγωνιούν γιατί δεν έχουν λάβει νέα του βασιλιά και του στρατού και ερμηνεύουν το φόβο τους ως κακό οιωνό. Περιγράφουνπως συγκεντρώθηκαν οι μεγάλες δυνάμεις που έφυγαν για την Ελλάδα, στράτευμα και στόλος, από κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας, κάτω από τη διοίκηση του νεαρού ορμητικού βασιλιά, και εκφράζουν τον φόβο τους για την πονηρή απιστία του θεού, που συχνά τυφλώνει τον άνθρωπο και τον αδηγεί στο χαμό.Τότε εμφανίζεται η Άτοσσα, η βασιλίσσα μητέρα. Από τη στιγμή που ξεκίνησε το στρατός, η μητέρα του Ξέρξη δεν έπαψε να βλέπει κακά όνειρα, αλλά ποτέ δεν είδε τέτοιον ολοζώντανο εφιάλτη σαν αυτόν που την επισκέφτηκετη νύχτα: δυο μεγαλοπρεπείς και πανέμορφες γυναίκες, η μια ντυμένη με περσικά ρούχα και η άλλη με δωρικό χιτώνα, η μια προικισμένη από τον θεό με τη γη των βαρβάρων και η άλλη με την Ελλάδα, μάχοταν η μια με την άλλη` ο Ξέρξης τις ηρεμεί στην αρχή, τις ταθησεύει βάζοντας στους λαιμούς τους ένα ζυγό και τις ζεύει στο άρμα του. Η Ασιάτισσα δέχεται αυτή τη μοίρα με περηφάνια, αλλά η άλλη ορθώνεται, σκίζει τα ηνία και αποτινάσσει το ζυγό: ο Ξέρξης συντρίβεται.

[latris mixanis]

Ο Χορός συμβουλεύει την Άτοσσα να κάνει θυσίες. Εκείνη τη στιγμή φτάνει ο αγγελιοφόρος, φέρνοντας τα νέα για την ήττα της Σαλαμίνας. Θρηνεί τις ατελείωτες συμφορές και τις στρατιές των νεκρών. Τέλος, δίνει μια περιγραφή της ναυμαχίας, επιμένοντας κυρίως στον τρόπο με τον οποίο οι Έλληνες περικύκλωσαν και κατέσρτεψαν τον περσικό στόλο, ενώ ο Ξέρξης, μπροστά σε τέτοια συμφορά, έσκισε τα ρούχα του και έφυγε για να σωθεί. Ο Χορός τραγουδά τις συμφορές που αποτελούν πια μοίρα των Περσίδων που έχασαν τους άντρε τους και, στη συνέχεια, στρέφεται ανοιχτά κατά του ενόχου, του ιδίου του Ξέρξη: εξαιτίας του, τα έθνη της Ασίας δεν θα βλέπουν πια την Περσία ως ηγέτη τους, αλλά θα μιλούν ελεύθερα και με παρρησία.
Η Άτοσσα επιστρέφει, όχι όμως πια πάνω στο άρμα της και χωρίς τα βασιλικά της κοσμήματα. Προτίθεται να κάνει προσφορές στον τάφο του νεκρού συζήγου της, του Δαρείου. Ο Χορός κάκει υποκλήσεις προς το πνεύμα του πεθαμένου βασιλιά. Όταν τελικά το φάντασμα εμφανίζεται, η Άτοσσα του λέει τα νέα της ήττας του γιού τους. Ο νεκρός βασιλιάς μαθαίνει για τη νεανική αλαζινεία του Ξέρξη, που θέλησε να γεφυρώσει τον Ελλήσποντο προκειμένου να επιτύχει το παρότολμο εγχείρημά του, και συμπεραίνει πως κάποιος μεγάλος θεός πρέπει να του πήρε τα μυαλά. Το φάντασμα συμβουλεύει τους παλιούς υπηκόους του να μην αναλάβουν ποτέ ξανά δράση κατά των Ελλήνων: οι Πέρσες δεν θα καταφέρουν ποτέ να τπυς νικήσουν, γιατί η ίδια η γη πολεμά στο πλευρό των Ελλήνων. Αλλά τώρε οι Πέρσες πρέπει να πληρώσουν την ύβριν του διέπραξαν όταν έκαψαν τους ναούς και τα τεμένη στην Ελλάδα. Το φάντασμα του Δαρείου προλέγει τη μάχη των Πλαταιών, με την οποία θα ολοκληρωθεί η περσική ήττα τον επόμενο χρόνο, και αποσύρεται, αφού πρώτα συμβουλέψει τους γέροντες να διδάξουν στον Ξέρξη την ανάγκη για λογική και για σεβασμό προς τη θέληση του Διός. Ο Χορός μένει μόνος στην ορχήστρα και τραγουδά εγκώμια για τις ημέρες της βασιλείας του παλιού βασιλιά, όταν ο στρατός γυρνούσε πάντα δοξασμένος και όλοι σέβονταν τους νόμους και τα ήθη. Τέλος, εμφανίζεται ο Ξέρξης, που επέστρεψε στην Περσία. Θρηνεί τη μοίρα του και κλαίει για τον θεό που του στάθηκε εθρός. Ο Χορός τον συνοδεύει στους θρήνους, απαριθμώντας τους νεκρούς ήρωες της Περσίας και ζητώντας να μάθει ποιά ήταν η τύχη τους. Αλλά το μόνο που μπορεί να απαντήσει ο Ξέρξης είναι πως σλοτ’ωθηκαν όλοι. Έτσι, τους πρώτους θρήνους διαδέχονται νέα ατελείωτα μοιρολόγια. Αντιλαμβανόμαστε τώρα ότι, όπως είχε πει και ο Δαρείος, ο πέρσηε βασιλιάς πρέπει να απολογηθεί όχι μόνον στο Δία, αλλά και στους ίδιους τους υπηκόους του.

[latris mixanis]

Το Σάββατο και η ώρα συνάντησεις ήρθε αλλά τα παιδιά δεν είδαν τη Βιοκαρπέτ οπότε και συναντηθήκαμε στο Παλατάκι.
cpt-hook

[latris mixanis]

druuna

[latris mixanis]

κάναμε φυσικά μια στάση στο γνωστό Stork, όπου και απολαύσαμε θέα

[latris mixanis]

και έφαγα επιτέλους μετά από αρκετό καιρό βλάφα

[latris mixanis]

Η druuna με το καταπληκτικό της χαμόγελο

[latris mixanis]

γιατί καπετάνιο μας κοιτάς λοξά??

[latris mixanis]

είδες αυτό που είδα Τούλα μου?? :rotflmao:

[latris mixanis]

καπετάνιο μου και μια φώτο να βγάλουμε με θέα...

[latris mixanis]

Με σκηνή από το Ρωμαίο δεν μοιάζει??

[latris mixanis]

Οι τρεις κουλτουριάρηδες(καράς, τερζής, άντζελα, μπετόβεν...:rotflmao: )

[latris mixanis]

και σιγά σιγά ξεκινήσαμε για το θέατρο...

[latris mixanis]

Φτάααασαμε και βγάλαμε τα παλαιότερα μέλη(δεν θέλω να πω κάτι ) μια φωτογραφία.

[latris mixanis]

μερικά λόγια για το θέατρο:

Είναι το καλύτερα σωζόμενο απ' όλα τα κλασικά θέατρα της Ελλάδος, το πιο ωραίο και αρμονικό. Έχει οικοδομηθεί στη δυτική πλαγιά του κυνορτίου, είναι λίθινο και έχει χωρητικότητα 14,000 θεατών. Το σχεδίασε, στα μέσα του 4ου π.Χ αιώνα, ο αργείος αρχιτέκτονας και γλύπτης Πολύκλειτος, Είναι το μόνο που έχει κυκλική ορχήστρα, χαρακτηριστικό των παλαιότερων θεάτρων. Η διάμετρός του της ορχήστρας -όπου ανέβαιναν όλες οι παραστάσεις- είναι 20,30 μ. Στο κέντρο της, ένας περιφεριακός λίθος δείχνει τη θέση όπου στήνοταν ο βωμός: η θύμελη. Το κοίλο του θεάτρου, το μέρος δηλαδή όπου κάθονται οι θεατές, αποτελείται από πενήντα πέντε σειρές ειδωλίων, οι οποίες χωρίζονται από οριζόντιο διάζωμα σε δυο ζώνες. Η κάτω ζώνη έχει δώδεκα κερκίδες και η επάνω εικοσι δυο. Τα καθίσματα της κάτω ζώνης είναι 10εκ. χαμηλότερα από της επάνω, επομένως κάτω έβαζαν τα προσκεφάλαια(πρώτη θέση). Το επάνω κοίλο έχει πολύ μεγαλύτερη κλίση και πιθανότατα να είναι και αυτό ένα απο τα χαρακτηριστικά στα οποία οφείλεται η θαυμάσια ακουστική του θεάτρου. Απέναντι από το κέντρο του κοίλου και σε μικρή απόσταση απο την ορχήστρα σώζεται η βάση του προσκηνίου, που το αποτελούσαν ιωνικά ημικιόνια και θρίγκος του ίδιου ρυθμού, Η στέγη του προσκηνίου ήταν το <<λογείον>>, όπου έπαιζαν συνήθως οι ηθοποιοί, και πίσω από το λογείο υψωνόνταν διώροφο οικοδόμημα, η κυρίως σκηνή. Ωστόσο αυτά αποτελούν μεταγενέστερες προσθήκες και δεν άνηκαν στο αρχικό σχέδιο του Πολυκλέιτου.