Ο πιο πολυσυζητημένος Ελληνας δρομέας, ο Κώστας Κεντέρης, επιστρέφει δυναμικά και με μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο περιοδικό STATUS και τον Κίμωνα Φραγκάκη, μιλά για τις δύο μεγαλύτερες προκλήσεις της ζωής του. Την πατρότητα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.
Στην ερώτηση σχετικά με το πώς αισθάνεται απέναντι στην απόφαση της IAAF να αποσύρει τις κατηγορίες της εις βάρος του, ο Κώστας Κεντέρης απαντά: "Η δικαίωση είναι πάνω απ’όλα ηθική. Νομικά ισχύουν τα εξής: Μετά την εκδίκαση της υπόθεσης από την Ελληνική Ομοσπονδία, η οποία έβγαλε αθωωτική απόφαση, η Παγκόσμια Ομοσπονδία εφεσίβαλε αυτή την απόφαση και πήγε την υπόθεση στη Λοζάνη. Λίγο πριν βγει η ετυμηγορία, η Παγκόσμια Ομοσπονδία απέσυρε την έφεσή της. Είναι η πρώτη φορά που η IAAF, αποσύρει έφεση σε πρωτόδικη απόφαση. Στις 20 Νοεμβρίου, το CAS (τo αθλητικό δικαστήριο της Λοζάνης), έβαλε και τυπικά τη σφραγίδα του επικυρώνοντας την απόφαση με όλα τα δικαστικά έξοδα σε βάρος της IAAF".
Ο γνωστός αθλητής δίνει την δική του απάντηση σχετικά με όλο αυτό που ζήσαμε πριν από δύο χρόνια στην Αθήνα: "Ο Θεός επέτρεψε να γίνει. Το μόνο που ξέρω είναι ότι χαμένος βγήκα εγώ που δεν αγωνίστηκα. Βρέθηκα στην πυρά μιας μιντιακής ιεράς εξέτασης. Δεν αναφέρομαι στο πώς και το γιατί. Εγιναν λάθη από όλες τις πλευρές. Το μόνο που έχω να προσθέσω για το 2004 είναι το συμπέρασμα πως εάν οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονταν σε άλλη χώρα, δεν θα είχε δημιουργηθεί καν αυτό το θέμα. Αποδείχθηκε πως έγιναν λάθος χειρισμοί από κάποιους".
Ο Κώστας Κεντέρης δηλώνει ότι όλο αυτό το διάστημα δεν έχει σταματήσει να προπονείται δύο με τρεις φορές την εβδομάδα και στόχος του είναι το πώς την επόμενη ημέρα, θα κερδίσει τον Κώστα της προηγούμενης. Δεν θα ξεχάσει ποτέ τις ιαχές του κόσμου στον τελικό των 200 μέτρων, ενώ σκοπεύει να προετοιμαστεί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου σε δύο χρόνια από σήμερα. Μπροστά μάλιστα σε αυτή την πρόκληση, ίσως και να μην μπει καθόλου σε αγώνες καθ’όλη τη διάρκεια του 2007.
"Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο κόσμος είναι ότι εάν εγώ έμπαινα στη λογική των διαρκών μίτινγκ, τα χρηματικά ποσά που θα αποκόμιζα θα ήταν πολύ μεγαλύτερα απ’ό,τι παίρνοντας μέρος μόνον σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ή μια Ολυμπιάδα. Γιατί λοιπόν δεν το έκανα αφού με συνέφερε οικονομικά; Διότι καλώς ή κακώς, η πρώτη μου μεγάλη επιτυχία ήλθε σε ώριμη αθλητική ηλικία, στα 28 μου. Για εμένα μεγάλος αθλητής είναι ο αθλητής που έχει διάρκεια. Επρεπε λοιπόν να φανώ προσεκτικός, να μην ‘’καώ’’, ούτε σωματικά ούτε ψυχολογικά, να μην ‘’την ψωνίσω’’ δηλαδή. Από αυτή την άποψη, ήμουν τυχερός που διακρίθηκα στα 28 μου, ύστερα από πολλά προβλήματα που με είχαν μάθει ήδη να εκτιμώ τις νίκες".
Μετά τις νίκες και τα μετάλλια που κέρδισε με τον ιδρώτα του, όπως λέει, η μεγαλύτερη νίκη του θα είναι να γονατίσει και πάλι στο ταρτάν στο σημείο της εκκίνησης. Πιο ώριμος, πιο συνειδητοποιημένος από ποτέ και εντελώς ανιδιοτελής απέναντι στο στίβο, θέλει να κερδίσει το προσωπικό του στοίχημα και να προσπαθήσει και πάλι, ακόμη πιο σκληρά.
"Εχω κάνει πάρα πολλά λάθη. Για παράδειγμα εμπιστεύθηκα ανθρώπους και τους έδωσα δύναμη, ενώ δεν θα έπρεπε. Τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου τα έχω ζήσει μέσα σε ένα στάδιο, χειμώνα-καλοκαίρι, με δύο-τρία άτομα. Αυτό αναπόφευκτα σε σκληραίνει. Πολλές φορές αυτή τη σκληρότητα τη βγάζω σε ανθρώπους αγαπημένους. Εχω πληγώσει αγαπημένα μου πρόσωπα και δεν σου κρύβω ότι έχουν δημιουργηθεί προβλήματα. Διότι ασκώ στους αγαπημένους μου, την ίδια σκληρή κριτική που ασκώ στον εαυτό μου".
http://www.contra.gr/TrackandField/Hellas/135761.html
Απάντηση με παράθεση
)
.
