Υπάρχουν στιγμες που η μηχανή δεν φτάνει

[Maira]

Δεν μπορώ να το περάσω μόνη μου αυτο! Όσο δυνατή κι αν φαίνομαι! Όσο κι αν χαμογελάω!!!

Ζητώ συγνώμη που τρώω χρόνο ίσως από μερικούς,και χώρο!

11 χρόνια πέρασαν με μια ιδέα, με μια συνήθεια. Πως ο πατέρας μου δεν υπάρχει. Τσακωμένοι τόσο καιρό συνήθησα να λέω πως δε ζει. Έμαθα να ζω έτσι για να μπορώ να ζω. Και έφτασε η ώρα που όλα αλλάζουν. Μια αρρώστια, ένα κρεβάτι νοσοκομείου, άγνωστη συνέχεια.

Εγκλωβισμένη στα 11 χρόνια που δε ζούσε για μένα, όλα μου ζητούν να ξυπνήσω τη θύμησή του. Μου ζητούν να πάω να τον δω, να λυπηθώ και πάλι. Μου ζητούν να τα σβήσω. Να τον ξεθάψω από τα βάθυ της ψυχής μου που τον έκρυβα τόσα χρόνια. Ανάμεσα στον πόνο του πριν και του μετά, μου ζητούν να τον δω με τα μάτια του 16χρονου, που τότε τον λάτρευε!

Όχι δεν κλαίω που είναι άρρωστος. Ίσως να γίνει καλά. Μα αυτό που με πονάει είναι οι τοίχοι που έχτιζα τόσα χρόνια και πρέπει να τους γκρεμίσω έναν έναν.

Η μηχανή δεν είναι είναι αρκετή, δεν μπορεί να με ταξιδέψει τώρα. Δεν μπορεί να με κάνει να ξεφύγω από τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν μπορεί να κρατήσει κοντά μου τα τελευταία 11 χρόνια λησμονιάς. Δεν είναι ικανή να μου σταθει! Όλα γκρεμίζονται. Όλες οι άμυνές μου καταρέουν. Και πρέπει να ζήσω απ' την αρχή, από τότε που τον άφησα και με άφησε. Από τότε που με ωρίμασε απότομα. Πρέπει να πάω να τον δω και να τον αγαπήσω και πάλι σαν πατέρα. Κι αυτό πονάει, πονάει όταν πρέπει να σβήσω όσα μου έκανε και όσα μου είπε, με σκοτώνει που πρέπει να τον αγκαλιάσω όπως τότε. Μα δε γίνεται αλλιώς πια!

Όσες αντιστάσεις είχα σπάνε η μια μετά την άλλη! Ίσως να μην προλάβω να τον δω πάλι. Το έχω ανάγκη να τον αγκαλιάσω για τελευταία φορά! Κι ας μην είναι αυτή η τελευταία, δεν μπορώ να το διακυνδινεύσω. Δεν ξέρω αν θα υπάρχει άλλη ευκαιρία για να συμφιλιοθούμε, για να τον συγχωρέσω!

Χρόνος άχρονος. Μέσα σε μια μέρα γκρεμίστικαν 11 χρόνια για να πώ πάλι στην αρχή! Στην στιγμή που ακόμα τον αγαπούσα!!!!

Κι η μηχανή απλά στιγμές που δε σου επιτρέπουν να σκέφτεσαι! Μόνο να προσέχεις για τη ζωή σου!

[Cpt. Haddock]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Maira
Πρέπει να πάω να τον δω και να τον αγαπήσω και πάλι σαν πατέρα.

Κάν'το.

Για να μη μείνεις με το "και αν;"

[VANDA]

Πωπω... τι πάθανε τα κορίτσια μας...

Ιωάννα μου, υπάρχουν στιγμές που ΤΙΠΟΤΑ δε φτάνει για να ξεφύγουμε, να νιώσουμε καλύτερα. Δεν είσαι μόνη, ο πόνος επισκέπτεται τους πάντες. Και η χαρά επίσης.

Αντε, άσε κι εσύ την προπόνηση μια μέρα...

[karamela_lol]

apla dynamh..... opws thn vrhkes tosa xronia toso eykolo einai na naknaeis kapoia pragmata pou emeis oi idoi ta kanoume dyskola!ola tha ta kseperaseis kai ola tha ftiaksoun kai tha ginoun kalytera an ton sygxwreseis giati tha iremiseis kai esy!

[loukasfilm]

Χρόνο και χώρο δεν τρως από κανένα. Όσο για τα υπόλοιπα, πιστεύω ότι το σώμα ξέρει, ακολούθησε αυτό που σου λέει.

[DimChios]

Μη βασανίζεις πολύ το μυαλό σου!
Κάνε ότι σου έρχεται χωρίς πολύ ανάλυση!

Ο καθένας μας κουβαλάει τις ιστορίες του, μόνο εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους τη δική σου!

Πήγαινε....ή μήν πάς! Ζυγισέ τα για λίγο και κάνε αυτό που θα σου "βγεί"!

ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΟΥΚΛΑ! ΑΥΤΟ ΜΟΝΟ!

[villy]

Ξύνεις πληγές τώρα...

Δεν ξέρω τί να σου προτείνω...

Ίσως σε μερικά χρόνια να είμαι στην θέση σου...

Αυτό που ξέρω είναι ότι η μηχανή σίγουρα δεν φτάνει...

Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να μπορείς να συζητάς το πρόβλημά σου με άτομα που εμπιστεύεσαι, εκτιμάς και αγαπάς. Το καλύτερο φάρμακο απ'όλα...

[latris mixanis]

Nα το κάνεις Ιωάννα...
διαφορετικά θα σε τρώει μια ζωή.

[wild_cat/anima]

καντο κούκλα ...

[makis206]

Ιωάννα εσύ ξέρεις την κατάσταση κι εσύ είσαι αυτή που θ'αποφασίσει τι είναι προτιμότερο για τον εαυτό σου. Είναι σημαντικό αυτό, σκέψου πρώτα τον εαυτό σου. Έχεις τη δύναμη.

Εγώ αυτό που μπορώ να σου πω είναι να σκεφτείς το "μετά", σκέψου τι είναι αυτό που θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα "μετά" και πράξε ανάλογα !

Καλά να είσαι κι εύχομαι ότι αποφασίσεις να σε κάνει να καμαρώνεις πάντοτε γι'αυτό.

[crs-k]

"... κι ερχονται οι στιγμες που θ' αποφασισεις
με ποιους θα πας και ποιους θ' αφησεις ..."

[gloum]

Μην υποτιμάς ποτέ την θεραπευτική δύναμη για την ψυχή που έχει μια αγκαλιά....πήγαινε....

[Maira]

Μια αγκαλιά γεμάτη καρφιά για μένα τόσα χρόνια! Και πού θα βρω την δύναμη να αγκαλιάσω αυτά τα καρφιά που με πόνο αφαιρούσα τόσα χρόνια από πάνω μου? Και επούλωνα πληγές? Και τώρα ήρθε η ώρα να τα αγκαλιάσω πάλι! Μα πρέπει αυτή τη φορά να μην με αγγίξουν, να μη με πληγώσουν, να μη με πονέσουν!

Δεν είμαι ΘΕΟΣ ρε γαμώτο!

[VANDA]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Maira
Μια αγκαλιά γεμάτη καρφιά για μένα τόσα χρόνια! Και πού θα βρω την δύναμη να αγκαλιάσω αυτά τα καρφιά που με πόνο αφαιρούσα τόσα χρόνια από πάνω μου? Και επούλωνα πληγές? Και τώρα ήρθε η ώρα να τα αγκαλιάσω πάλι! Μα πρέπει αυτή τη φορά να μην με αγγίξουν, να μη με πληγώσουν, να μη με πονέσουν!

Δεν είμαι ΘΕΟΣ ρε γαμώτο!

Πήγαινε και κοίτα τον πόνο στα μάτια. Και ό,τι γίνει. Εκεί και τότε θα νιώσεις τι πρέπει να κάνεις και θα το κάνεις, ό,τι κι αν είναι αυτό.

[gloum]

Κούκλα μου δεν υπάρχει πρέπει σε τέτοιες στιγμές..υπάρχει θέλω,νιώθω..Όταν πας και δεις θα νιώσεις αμέσως τι θα κάνεις...να μην φοβάσαι...ο φόβος σκοτώνει τα πάντα