Κυριακή του Πάσχα.
Επιστροφή από πολύ όμορφη βόλτα στα Στύρα Ευβοίας.
Το πήγαινε έγινε μέσο Ερέτριας και η επιστροφή μέσο Αγ.Μαρίνας Μαραθώνα.
Η διαδρομη Ερέτρια-Στύρα ήταν υπέροχη...
Επίσης ήταν και η πρώτη βόλτα της Άννας με τη μοτο για τη φετινή σεζόν.
Αποβιβαστήκαμε στην Αγ.Μαρίνα κατά τις 9.15 το βράδυ. Φύγαμε μπροστά από
τα αυτοκίνητα. Μετά τις ανηφορικές στροφές και αφού πιάσαμε "ίσωμα" μας
προσπέρασε ξυστά ο καραμήτρος που ήταν κολλημένος πάνω μας στις στροφές.
Ο δρόμος δεν έχει καθόλου φώτα και μοιάζει να αιωρείται στο κενό.
Πάω αρκετά ήρεμα (με 60, 70χλμ το πολύ) και με ανησυχεί έντονα η ιδέα των
αφηνιασμένων τετράτροχων που σύντομα θα άρχιζαν να μας στριμώχνουν
στην προσπάθειά τους να αφήσουν γρήγορα πίσω τους τις διακοπές τους
Από το απόλυτο σκοτάδι εμφανίζεται ως δια μαγείας συμπαθές κανελί μεγαλόσωμο
τετράποδο, ακριβώς μπροστά από τη ρόδα!
Οι σκέψεις και πράξεις (αν πρόλαβαν..) που περιγράφονται στη συνέχεια
έλαβαν χώρα σε διάστημα μικρότερο του μισού δευτερολέπτου:
να φρενάρω μπας και προλάβει να περάσει (δε ξέρω αν το έκανα)
τότε τον βλέπω να στρίβει και να τρέχει μπροστά μας
αμέσως σκέφτηκα να την κάνω προς τα αριστερά αλλά...
την επόμενη στγμή η μπροστινή ρόδα άρχισε να σκαρφαλώνει στη ράχη του
άτυχου ζωντανού...
Το επόμενο πράγμα που είδα ήταν η άσφαλτος καθώς έσκασα με τα μούτρα
με απίστευτη "βιαιότητα". Παράλληλα ένιωσα τρομερό - στιγμιαίο- πόνο στο αριστερό
χέρι και με άκουσα να βγάζω μια δυνατή κραυγή.
Η επόμενη εικόνα ήταν τα φώτα των αυτοκινήτων στο βάθος του δρόμου και
αν δεν ήμουν ήδη τρομοκρατημένος θα το πάθαινα τότε...
Σηκώθηκα ακαριαία (ακόμα δε ξέρω πως!) και γύρισα να δω τα χειρότερα...
Ευτυχώς ευτυχώς ευτυχώς η Άννα ήταν ήδη όρθια.
Ο τρόμος στον οποίο αναφέρθηκα πριν ήταν η σκέψη του πώς και πού θα
την έβρισκα...παρόλο που έλεγε ότι ήταν και φαινόταν καλά ο τρόμος δε μου
πέρασε μέχρι που επέστρεψε στο νοσοκομείο λίγες ώρες από τη στιγμή που έφυγε.
Βλέπετε...οι γιατροί την άφησαν να φύγει χωρίς ακτινογραφία ή υπέρηχο
παρόλο που πόναγε...την εξέτασαν τρεις διαδοχικά και την "έδιωξαν" (ακόμα πονάει
...όπου να'ναι -αύριο ίσως- θα πάει για καμμιά εξέταση, για φλεγμονή ίσως; )
Τα μετά του ατυχήματος, έναν χρυσό άνθρωπο που μας βοήθησε, το εκαβ, τη μηχανή
την :a015: οδική,το σκύλο, τον ευαγγελισμό κτλ επιτρέψτε μου να τα προσθέσω αύριο
γιατί δεν τη παλεύω άλλο με ένα χέρι.
Ο απολογσμός είναι συντριπτικό κάταγμα στο βραχίονα (κερκίδα και ωλένη)
και ένας σμπαραλιασμένος καρπός.
Λάμες και βίδες στο βραχίονα και μια βελόνα (που βγαίνει έξω από το χέρι) στον καρπό
μέχρι στιγμής. Ράματα σε όλο το μήκος του βραχίονα από τη μία άκρη,
και κάτι λιγότερο από τα μισά στην άλλη.
Σε κανά δίμηνο μάλλον θα γίνει και άλλο χειρουργίο για τον καρπό.
Μαζί με αυτά δε μπορούσε να γίνει...δεν είχε πού αλλού να κόψει
Φοράγαμε κράνη μπουφάν και μπότες (αν και της Άννας δεν είχαν προστατευτικά).
Η έλλειψη προστασίας στα πόδια μου στοίχισε ένα αρκετά μεγάλο και πολύ ενοχλητικό
αλλά ευτυχώς επιφανειακό χτύπημα στο γόνατο, και στην Άννα κάτι ανάλογο
αλλά σε πολύ μικρότερη έκταση.
Παιδιά πολύ προσοχή, πάντα προστασίες (μέχρι και προφυλακτικά να φοράτε)
και κάποιος να δώσει τα περαστικά και τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου στο Στέλιο!!!
Απάντηση με παράθεση
) και super moto did (tubeless). Μαζι προεραιτικα δινονται κεντρα και ακτινες με ergal καψουλια. Πμ για πληροφοριες! 
:rotflmao: 
