Αποφάσισα να γράψω δυο γραμμές για κάποιο βαρύ και ασήκωτο πόνο, προσπαθώντας να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα και έχοντας την ψευδαίσθηση ότι όταν ξυπνήσω όλα θα είναι όπως πριν. Μια αγκαλιά, μια μυρωδιά, ένα φιλί, ένα χάδι, ένα όνειρο ..
Τα πράγματα δεν είναι όμως έτσι και το γνωρίζω καλά. Όλοι έχουμε φάει κάποιο στραπάτσο στην ζωή μας. Απλά εγώ πιστεύω ότι, ότι σου συμβαίνει, είναι για μελέτη και για καλύτερα στον επόμενο γύρο μεν, αλλά δύσκολο να απομακρυνθώ δε. Πείτε με συναισθηματικό, πείτε με ηλίθιο .. έτσι είναι.
Όμως, κάποια πράγματα είναι [πώς να το περιγράψει κανείς όταν υπάρχει πόνος ψυχής χωρίς να «μεταμορφώσει» η να κακολογήσει;], ένα λάθος, μια πλάνη, μία εσφαλμένη κίνηση / επιλογή. Το τραγικό δεν είναι να λειτουργείς ασυναίσθητα «άσχημα» [με την συμπεριφορά σου εννοώ] σε κάποιο άτομο, αλλά αυτό που του κάνεις συνειδητά.
Όταν αυτό που πιστεύεις καταρρέει, σαν φτερό που πέφτει από πολύ ψιλά και δεν βλέπει ακόμα γη - στριφογυρίζοντας από την δύναμη της άγνοιας, της αγάπης και του «μίσους», τότε που ξαφνικά η λογική σου δεν υπάρχει και σε αφήνει μόνο με τον πόνο σου,
τότε, και μόνο τότε, μπορείς να «δεις» τους πραγματικούς Φίλους σου, να σου συμπαραστέκονται, να προσπαθούν με δυο κουβέντες / μια βόλτα να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα, τότε ανακαλύπτεις ότι τους συγκεκριμένους ανθρώπους που δεν πίστευες ότι μπορεί να σου κρατήσουν το χέρι στο πέσιμό σου, λαμβάνεις μια ανακούφιση και μπορείς να νιώσεις λίγο πιο ήρεμα. Άτομα που έχουν τον πόνο τους,
Λίνα - θα περάσει και να ξέρεις ότι είμαι δίπλα σου, πραγματικά δίπλα σου,
Αντρέα & Γεωργία - όλα θα πάνε καλά,
Λεωνίδας - Ευχαριστώ φίλε και σ’αγαπώ και εγώ,
Κώστας - Προσπαθώ βρε Gipsάκο αλλά..,
Νίκη - Ευχαριστώ που με άκουσες,
Κώστα - Navigator πίστεψε το! Έτσι είναι,
Χρήστο - [η ζωή είναι ωραία αλλά τα έχει με άλλον] Ευχαρίστως όταν έρθεις από το Λόντον να σε δούμε,
Άλκη [Alkis] - Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,
Δημήτρη [Kapeos] - Σ'ευχαριστώ για την συμπαράστασή σου,
Κώστας [Parji] - να μου είσαι πάντα καλά και να μου φιλήσεις το μικρό σου,
Μαρίνο - Υπομονή μικρέ είμαι και θα είμαι και εγώ δίπλα σου,
οι υπόλοιποι δεν είναι στο Site αλλά οφείλω να σας πω ότι η πρώτη που έτρεξε να βοηθήσει ήτανε η
Πόπη [Popi] και αμέσως μετά [διότι το έμαθε κάποιες ώρες μετά] ο
Γιώργος [Boof],
Γιώργος [Motovirus], Σοφία, Δανάει & μπόμπιρας,
Γιάννης [Takewendo - δεν ξέρω αν το έγραψα σωστά] από Πρέβεζα
πολλά χρόνια γνωριμίας πραγματικοί ΦΙΛΟΙ οι τελευταίοι ..
Σε όλα τα άτομα θα ήθελα Δημοσίως [ενώπιον του forum δηλαδή] να τα ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ για την υπομονή τους, την αγάπη τους, την προσοχή τους και πάνω απ'όλα την Φιλία τους που πραγματικά εκτιμώ και σέβομαι.
Σας ευχαριστώ πραγματικά μέσα από την καρδιά μου παιδιά και συχωρέστε η μάλλον .. Συγνώμη για όποιον ή όποια ξέχασα.
Απάντηση με παράθεση
