Λογω προσωπικων (δυσκολων) καταστασεων ημουν κλεισμενος μεσα πολυυυ καιρο ...
Αν σκεφτει καποιος οτι μετα τις αρχες του Σεπτεμβρη, που επιστρεψανε απο το 10ημερο, η μονη εξοδος ηταν μια ημερησια στην Βυτινα, θα καταλαβει οτι οτι η "κατασταση" μου ειχε φτασει στο απροχωρητο ...
Ειναι Πεμπτη βραδυ στον ΣΥ.ΜΟ.Φ.Ε. οταν μαθαινω οτι ο Βρωμιαρης (ή ντερτι-moto ή Θανασης ή Φούλης ή ...) σκοπευει ν' ανεβει αυριο στην Θεσσαλονικη, να βρει τα παιδια.
Τα βαζω κατω και τα μετραω ...
Λαστιχα δεν εχω, υποχρεωσεις με κυνηγαν, ειμαι στριμωγμενος απο παντου ...
Απο την αλλη, το παρεακι καλο, η Θεσσαλονικη ειναι η μονη πολη που λατρευω (για τους ρυθμους της), δουλεια ΔΕΝ εχω (κι ουτε προβλεπεται να βγει μεσα στο ΣΚ) ...
Οποτε ...
ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ !!!
Η αληθεια ειναι οτι μεχρι και το πρωι της Παρασκευης ΔΕΝ ημουν σιγουρος οτι εκανα το σωστο.
Οταν ξυπνησα ομως κι επινα καφε, αυτες οι (κακες) σκεψεις, εξαφανιστηκαν ως δια μαγειας και βρεθηκα να πακεταρω δυο πραγματα σ' ενα σακκιδιο για την μπαγκαζιερα.
Ο Θανασης ταξιδευει παντα μονος του κι ετσι δεν ειχαμε δωσει καποιο ραντεβου.
Αυτο μ' εκανε ακομα πιο χαλαρο κι ετσι αφου βαζω το GPS στην μηχανη, συμπληρωνω λαδακια, γρασσαρω την αλυσιδα και φορτωνω και τον τον σακκο στην μπαγκαζιερα, ντυνομαι και βρισκομαι να φουλαρω κατα τις 09:30 στους Αγ. Αναργυρους.
Πιανω την εθνικη και αφου ξεμπερδευω με την κινηση της πολης (μεχρι τα διοδια του Σχηματαρίου), συνειδητοποιω οτι, ΝΑΙ, ταξιδευω ξανα !!!
Με μια ταχυτητα 140-150 (τακουνια ΔΕΝ εχω για να κοψω ετσι κι αλλιως... :hypnotize ) οι πολεις και τα χωρια ερχονται και φευγουν γρηγορα.
Μεσα μου πεταω!
Φτιαχνω αυτοσχεδια τραγουδια για ΟΛΑ γυρω μου!
Για την Υλίκη, Ακραίφνιο, Κάστρο, Μαρτίνο, Μαλεσίνα, Τραγάνα, Αταλάντη, Λιβανάτες ...
Η φυση εχει "ξεγελαστει" κι αυτη απο τον φετινο Χειμωνα, με αποτελεσμα το τοπιο γυρω να καταπρασινο και Ανοιξιατικο.
Λιγο πριν την Αρκίτσα, βλεπω στο βαθος μια μηχανη.
Η μονη που εχω δει μεχρι τωρα στον δρομο.
Το πορτοκαλι σακκιδιο στην πλατη, κανει την υποψια μου βεβαιοτητα.
Φτανω και χαιρεταω τον αλλο μοναχικο συνταξιδιωτη (μου).
Του λεω οτι θα σταματησω στα Καμμένα Βούρλα.
Μου λεει οτι αυτος θα συνεχισει.
Φευγω κι αφου περναω απ' τον Αγιο Κωνσταντίνο, μπαινω και σταματαω μεσα στα Καμμένα Βούρλα, στην παραλια.
Καφες και λουκουμαδες στον Χειμωνιατικο ηλιο διπλα στην θαλασσα, ηταν ενα απολαυστικο πρωινο (ΔΕΝ θελω σχόλια )
Παιρνω τηλεφωνο το Πανουργια για να περασω να τον δω, αλλα ΔΕΝ απανταει ...
Κανα σαρανταλεπτο μετα, σηκωνομαι για να συνεχισω.
Σκεφτομαι να περασω απο το χωριο του (κι ας μην απανταει).
Βαζω βενζινα στην Λαμία και ρωταω το παιδι στο βενζιναδικο αν εχει δρομο, που παει προς την Αγιά Μαρίνα, απο την εθνικη ή πρεμπει να μπω στην Λαμία.
Μου ειπε πως εχει διασταυρωση με πινακιδα.
Εγω ΔΕΝ την ειδα πουθενα (γινονται και εργα εκει) κι ετσι προχωρησα.
Περναω Στυλίδα, Καραβόμυλο και φτανω στα διοδια στην Πελασγία.
Ο υπαλληλος μου κανει νοημα να περασω.
Ενα "ευχαριστω" και συνεχιζω.
Αγιά Τριάδα, Αλμυρός, Μικροθήβες και σκεφτομαι την παρακαμψη προς τον Βόλο (και τα τσιπουραδικα) ...
Το Δ.Σ. της Παρασκευης ομως, που περιμενει, με κανει να τον αγνοησω.
Επομενη διασταυρωση στο Βελεστίνο και ξαναπορριπτεται ο Βόλος.
Μεσα στον καταπρασινο Θεσσαλικό καμπο, τα χωρια (Μέγα Μοναστήρι, Κιλελέρ, Μοσχοχώρι) ερχονται και φευγουν γρηγορα κι ευχαριστα.
Περναω την Λάρισα απο την παρακαμψη και μετα απο αλλο ενα "ευχαριστω" στα διοδια των Τεμπών μπαινω στο ομορφο φαραγγι του Πηνειού που χωριζει τον Κίσσαβο (Όσσα) απο τον Κάτω Όλυμπο.
Σταση για τσιγαρο πανω απο το γεφυρακι που παει για το εκκλησακι (χρυσορυχειο) της Αγιά Παρασκευής.
.