[font=century gothic]Πολλά χρόνια πριν, όταν τα ιστιοφόρα κυριαρχούσαν στις θάλασσες, ένας καπετάνιος και το πλήρωμά του αντιμετώπισαν τον κίνδυνο να δεχτούν επίθεση από ένα πειρατικό πλοίο. Καθώς το πλήρωμα είχε φοβηθεί μέχρι θανάτου για την επίθεση που ήταν σίγουρο ότι θα δεχόταν το πλοίο τους, ο Καπετάνιος, ακολουθούμενος από τον βοηθό του, είπε: - Βοηθέ, φέρε μου το κόκκινο πουκάμισό μου. Ο βοηθός, έτρεξε και έφερε το κόκκινο πουκάμισο του καπετάνιου, ένα πανέμορφο μεταξωτό πουκάμισο αγορασμένο από την μακρινή γη της Ινδίας, με ένα χρώμα που θα έκανε κάθε άλλο κόκκινο χρώμα να θέλει να κρυφτεί απο την ντροπή του. Ο καπετάνιος, ήρεμος, φόρεσε το κόκκινο πουκάμισο και με μιάς, οδήγησε το πλήρωμά του στην μάχη ενάντια στους πειρατές. Μολονότι σημειώθηκαν μερικές απώλειες από το πλήρωμα, τελικά οι πειρατές αποκρούσθηκαν και το πλοίο παρέμεινε ανέπαφο. Αργότερα την ίδια μέρα, ο παρατηρητής ούρλιαξε από ψηλά ότι δύο πειρατικά πλοία έστελναν ομάδες για ρεσάλτο στο καράβι τους. Το πλήρωμα τα χρειάστηκε για τα καλά και αυτήν την φορά. Ο Καπετάνιος, ήρεμος όπως πάντα, είπε με καθαρή φωνή στον βοηθό του: - Φέρε μου το κόκκινο πουκάμισο. Η μάχη ξεκίνησε σκληρή και για μια ακόμη φορά, ο Καπετάνιος φορώντας το φανταχτερό κόκκινο πουκάμισο, μαζί με το πλήρωμα που πήρε θάρρος από την γενναιότητά του, απέκρουσαν τα πειρατικά πλοία. Ηταν φυσικό ότι παρ' όλα αυτά, κάποιες απώλειες σημειώθηκαν. Κουρασμένο από τις μάχες το πλήρωμα βρισκόταν καθισμένο στο κατάστρωμα, αναλογιζόμενοι και μετρώντας τα συμβάντα της ημέρας. Κάποια στιγμή ένας ναύτης κοίταξε τον καπετάνιο και τον ρώτησε: - Κύριε, γιατί κάθε φορά που είναι να ξεκινήσει μια μάχη ζητάτε το κόκκινο πουκάμισο σας; Ο Καπετάνιος, ρίχνοντας μια ματιά στον ναύτη, τέτοια, που μόνο ένας καπετάνιος θα μπορούσε να ρίξει σε έναν ναύτη, εξήγησε: - Εάν τραυματιστώ στην μάχη, το κόκκινο πουκάμισο θα τραβήξει το αίμα και δεν θα φανεί. Ετσι το πλήρωμα θα συνεχίσει να πολεμά χωρίς να φοβηθεί από το τραυματισμό μου. Το πλήρωμα έμεινε σιωπηλό θαυμάζοντας το κουράγιο, την δύναμη και την τόλμη ενός τέτοιου άνδρα. Η αυγή έφτασε, και ο παρατηρητής φώναξε ότι υπήρχαν πειρατικά πλοία γύρω τους. 10 πλοία και όλα ετοιμάζονταν για μάχη. Το πλήρωμα παρέμεινε σιωπηλό κοιτώντας τον Καπετάνιο και περιμένοντας την συνηθισμένη διαταγή του.
Ο Καπετάνιος, ήρεμος όπως πάντα, είπε:
- Βοηθέ, φέρε μου το καφέ παντελόνι μου!.[/font]
Απάντηση με παράθεση
:rotflmao: :rotflmao: 
